Pis rol da aktyorun xeyirnədi

Gənc aktyor İlham Əsədov: «Kim narazıdırsa çıxıb getsin. Bəziləri deyir ki, artıq gecdir. Həyatda heç vaxt, heç nə gec deyil»

İstedadlı gənclərlə bağlı rubrikamızın budəfəki qonağı aktyor İlham Əsədovdur. Onu İlyas Əfəndiyevin “Məhv olmuş gündəliklər” tamaşasından görmüşəm. Qəribə səs tembrinə malik olan İlham həmin tamaşada rejissor köməkçisi rolunu oynayırdı. Və hər dəfə səhnəyə çıxanda aləmi bir-birinə qatırdı, özünün bezginliyi və özgələrin bezdiriciliyi, teatr sənətinin çətinliyi məhz onun çıxışındakı jest və hərəkətlərlə tamaşaçılara çatırdı. Onu da deyək ki, birinci dəfə müsahibə verən İlham bəy çox həyəcanlı idi.

- Birinci dəfə müsahibə verirsən, olsun ki, bu hər ikimiz üçün yaddaqalan gün olacaq. İlk müsahibən olduğuna görə, zənnimcə, özünü təqdim eləməyə ehtiyac var.

– Mən Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetini bitirmişəm. 1993-cü ildə İlham Miniatür Teatrda çalışmışam. 2005-ci ildən isə Gənc Tamaşaçılar Teatrında çalışıram. İlk rolumu da rus bölməsində rejissor Rafiq Əliyevin “Hind fantasiyası” tamaşasında oynamışam. Amma Azərbaycan bölməsində ilk rolum “Əbdürəhim bəy Haqverdiyevin “Pərü Cadu” tamaşasında Əmrah obrazı olub. Daha sonra “Ələddinin sehirli çırağı”nda carçı rolunu oynamışam. Viktoriya və s tamaşalarda rol almışam. Mən həm də müğənniyəm.

– Hansı rollar sizin xarakterinizə uyğundur?

– Hazırda E.Əfəndiyevin “Buzovna əhvalatı” tamaşası hazırlanır, orda da müğənni rolunu oynayacağam. “Mənim ağ göyərçinim” əsərində də müğənni rolunu oynamışam. Sizin də baxdığınız “Məhv olmuş gündəliklər” tamaşasında kiçik rol alsam da nəsə edə bildim. Mən çox sevirəm ki həm mənfi, həm də müsbət rol oynayım. Mənim heç bir rolum bir-birini təkrarlamır.

– Onda belə çıxır ki, siz heç bir rolu xüsusi olaraq sevmirsiniz.

– Bəli, mənim nə ideal aktyorum var, nə də ideal rejissorum. Nə də ideal bir rolum yoxdur. Məsələn, “Məhv olmuş gündəliklər”də oynayanda mən rola özümdən sözlər artırmışdım, amma bəzi aktyorlar etiraz edib rejissora şikayət elədilər ki, mənim rolumu azaltsınlar. Heç kəsə mane olmağı sevmirəm deyə, başa düşdüm ki, aktyora mane olmaq olmaz və rejissora qarşı etiraz etmədim. Amma sonda məlum oldu ki, bu əslində rejissorun qısqanclığından irəli gələn amildir. Çünki rejissor istəyirdi ki, daha çox baş rolda oynayan qəhrəmanlar öndə olsun. Mən də rejissor deyən kimi oynadım, amma həmin gün tamaşa yaxşı alınmadı. Sonra rejissor gəlib mənə dedi ki, sən əvvəl necə oynamırsansa, elə də oyna. Yəni xalq artisti rejissor Vaqif Əsədov peşman oldu.

– Sevmədiyniz rolların olmaması əslində paradoksal fikirdir. Hətta çoxlarına anormal hal kimi görünə bilər?

– Darıxdırıcı, cansıxıcı və pis rol yoxdur. Hansı aktyor deyirsə ki, istəmədiyim rolu oynayıram, o yalan deyir. O söz aktyoru müdafiə edir. Çünki aktyor yalnız yaxşı oynamadığı rol üçün deyə bilər ki, bu pis bir roldur. Zəif aktyorların bəhanəsidir ki, rolu pisləsinlər. Onsuz da, bütün rollar hamının xoşuna gələ bilməz. Amma hamı da Otellonu oynaya bilməz axı. Biz istəmədiyimiz yeməyi belə ac olanda yeyirik, o bizə xeyir verir, aclığımızı doydurur. Pis rol da aktyora xeyirdi, hər rol aktyora nəsə verir.

– Tamaşaçı qıtlığı ilə bağlı problem sizə necə təsir edir.

– Bu yaxında biz başqa ölkələrin aktyor və rejissorları ilə görüşəndə onlar da etiraf etdi ki, bizdə də tamaşaçı qıtlığı var. Amma Azərbaycanın digər teatrları ilə müqayisədə Gənc Tamaşaçılar Teatrının tamaşaçıları həmişə olur. Bu mənada narahat deyiləm.

– Digər ölkələrin təcrübələrindən yararlanma məsələsi baxımından çalışdığınız teatrda vəziyyət necədir?

– Bu yaxınlarda bizim teatra Nataliya Başova adlı Belarusdan Gənc Tamaşaçılar Teatrının baş rejissoru qonaq gəlmişdi. “Şelpunçik” tamaşasını səhnələşdirdi, o tamaşa Azərbaycan üçün yenilik idi. Tamaşa Azərbaycan dilində oldu. Bizim bəzi rejissorlar bəhanə edir ki, bizdə daha yaxşı effekt olsa çox şey edərdik, amma o Başova isbat elədi ki, olan effektlərlə də çox şey etmək mümkündü. Bizim ölkədə çoxları nəyisə bəhanə gətirir. Elə hamı deyir ki, nəsə yoxdur. Niyə yoxdur ki, hər şey var. Sadəcə işlədə bilən adamlar olmalıdır.

– Çalışdığınız teatrda ən çox nə sizi qane edir?

– Gənc Tamaşaçılar Teatrının ən gözəl cəhəti odur ki, burda əgər sənin istedadın varsa, sənə hər bir köməklik göstərilir. Ola bilsin kimsə şikayət etsin ki, maaş azdır, kirayədə qalırıq və s. O artıq teatrın problemi deyil. Teatrın direktoru aktyora ev alıb verəsi deyil ki. Mən bircə burda işləyirəm. Özümə geyim də alıram, toya da gedirəm, borc da verirəm. Kim narazıdırsa çıxıb getsin. Bəziləri deyir ki, artıq gecdir. Həyatda heç vaxt, heç nə gec deyil. Nə gəlmək, nə də getmək.

Fərid Hüseyn

Kaspi.-2011.-4 noyabr.- S.9.