Yatmış gözəl

Həmin gecəni düşünüb yatmaq istəmirdi. Ayağa qalxıb iki qurtum su içir, yenə yerinə qayıdır. Gözlərini tavanın zil qaranlıq yerinə tuşlayır. Onsuz da yuxusu gəlməyəcəkdi, yaxşısı budur gecənin bu aləmində sevdiyi qızın yanına “getsin”. Elə belə də edir.

Paltarını geyib yavaşca evdən çıxır. Hər tərəfdə sakitlik zülmətə qarışıb. Amma gedəcəyi yer ona cənnət kimi göründüyündən qaranlığı işıq kimi yarıb gedir. Yol boyu Tatlını düşünür. Görəsən, rahat yatıbmı, yatanda da çöhrəsi gözəl görünürmü? Hardan ağlına gəlib bilmirəm, ama qıza Tatlı deyirdi.

Çox keçmir ki, gəlib çatır qızın mənzilinə. Otağına yaxınlaşıb qapını ehmalca aralayır ki, səsi gəlməsin. İçəri qaranlıq olsa da bu zülmət tatlıya heç toxunmamışdı. Siması yatarkən belə, zülmət qaranlıqda hey parıldayırdı. Bu işığı görmək isə hər adama nəsib olmaz. Bunu yalnız həyata ümidlə baxanlar və bu ümid işığına görə canından keçməyə hazır olanlar görə bilər.

Şükürlər olsun ki, mən gecənin qaranlığında bu işığı görə bilirəm, deyib qıza yaxınlaşır. Görür ki, tatlı mələklərin qucağında yatmış sanki! Mələklər də hər adamı qızın yanına buraxmırlar ha, təkcə bizim oğlana yasaq qoymazlar. Çünki onlar bilirlər ki, tatlısı bunun üçün səhər ondan yeni əsər istəyəcək. Ona görə o tatlını seyr edərkən mələklər, hətta sevinirlər. Və əsərin yazılmasında oğlana hər cür kömək edirlər. Sözsüz ki, tatlı bunları bilmir.

–Qoy heç bilməsin ki, onun necə uyumasını görməmə, məhz öz mələkləri kömək edir, deyə düşünərək tatlısının yanında keçirdiyi gecədən xoşhal olur.

–O gecə mələklər mənə tatlının yatarkən necə qorunduğunu göstərdi. Tatlıya yaxınlaşdığımda onun ağ pambıq kimi bədəninin bütün hissələri bir-biri ilə mübahisə edirdi. Başındakı gül qoxulu, əsmər saçı “tüklərini elinə alıb” şivən qoparırdı ki, mən qoymuram tatlının başına soyuq olsun. O tərəfdən sağ qulaq tüklərin arasından boylanıb çığırır: “Bəsdi də, imkan ver mənə də hava dəysin”. Saç ona məhəl vermədən bir xotma da artıq tük atır qulağın üstünə. Sol qulaq isə məsələni belə görüb dillənmir. Çünki onun yarısı çöldə idi. Buna görə rahat hava qəbul edirdi. Amma arzusu ürəyində qalır. Yanaqdakı o nur dənəsi kimi olan kiçicik xal necə bağırırsa tatlının saçları diksinir. Beləcə, sol qulaq da tüklərin altında qalır.

Görəsən, xal nədən belə hirslənib, bəlkə, tatlı oyanıb, onu cırmaqlayıb? Yox, xal buruna əsəbiləşmişdi. Başqa “mələklər” kimi xalın da görəvi var. O, tatlının üzündəki bir cüt çiyələyi qoruyur. Bir tük belə yaxınlaşa bilməzdi o gilə dodaqlara. Xal buruna ona görə hirslənir ki, o nəfəs verdikcə xalı mürgü tutur. Belə olanda isə çiyələklərə keşik çəkə bilməz. Bu dəmdə, o tərəfdən bir uzun tük xala acıq verir: “Sən mürgüləyəndə mən də gedib çiyələklərin arasında uzanıram...”. Sonra da dil çıxarıb gözdən itir. Hirs vurur xalın beyninə... – Əlimə düşərsən, ifritə, gör başına nə oyun gətirrəm! Bunu eşidən əl barmaqlarından xala dəstək gəlir və tükün cavabını necə lazımdı verir: “Aaaz nə şeşələnirsən, gədəni (xalı deyir) tək görmüsən? Sənin hünərin var çiyələklərə toxunasan. Sən öl, səni bu çeçələ barmağıma dolayıb ataram tayanın lap o tayına!”. Vəziyyətdən qürrələnən xal: “Eşitdin? Canın haqqı belin qirram..!”.

Durumdan ehtiyat edən burun da xalı başa düşüb bir az sakit nəfəs verməyə başlayır. Bu yerdə sol əlin sağ ələ, bir də xala paxıllığı tutur: “Paah, elə bil tatlını təkcə bunlar qoruyur. Mən qoymaram ki, onun bir yeri açıqda qalıb üşüsün”-deyərək, yorğanı çəkir tatlının bənzərsiz çiyinlərinə. Bu zaman, bir kirpik yuxarıdan dığırlanaraq gəlib dayanır üzün ən tatlı giləsində. Bunu isə “mələklər”dən heç biri görmür. Görsəydilər tatlının qıdıqlanmamağı üçün “birinci mən götürəcəm” deyə, yenə mübahisə edərdilər...

-Heç mən də toxunmuram o kirpiyə. Həm mələklər mənim tatlıya toxunmama izin vermirlər, yalnız seyr edə bilərəm. Hər gecəki seyrimdə də fərqli-fərqli hadisələr baş verir. O bir cüt çiyələkləri yemək üçün yanıb tökülsəm də bacarmıram və hər gecəki kimi, bu dəfə də tatlının yatarkən belə güvəndə olduğunu görüb xoşca qal tatlı, şirin yuxular sənə, deyirəm...

Gecə saat 03:24-ü göstərir, artıq rahatlıqla yatmaq olar!

Elgün Mənsimov

Kaspi.-2012.-22-24 dekabr.-S.23.