Mən geriyə baxmıram 

 

Kubra Əliyeva: ““Şirbalanın məhəbbəti”ndə oynayanda səhərisi şəhərə çıxa bilmədim”

 

“Azadinform”un suallarını Əməkdar artist Kubra Əliyeva cavablandırıb.

- Necəsiniz, özünüzü necə hiss edirsiniz?

- Yaxşı olmağa çalışıram. İki ilə yaxındır ki, ürəyim ağrıyırdı, bütün kardioloqlara gedirdim. İstanbula getdim, türk həkimləri döşümdə şiş olduğunu aşkar etdilər, gəlib Bakıda Onkoloji Xəstəxanada əməliyyat olundum. İndi  kimyaterapiya kursu keçirəm. Hələ bir müddət də bu kursu almalıyam.

- Buna baxmayaraq, “Planeta parni iz Baku” KVN Teatrının konsert proqramlarında çıxış edirsiniz. Sizin üçün əziyyət deyil?

- İstanbulda olanda Tahir tez-tez zəng edib halımı soruşurdu. Xəstəxanada və evdə dəfələrlə yanıma gəldilər. Hərçənd ki, mən heç kəsə əziyyət vermək istəmirəm, bu barədə heç kəsə də deməmişəm. Aktrisalarımızın bir çoxunda bu xəstəlik var. Çoxları mənə arıqladığımı deyirlər. Onda bəziləri başa düşür ki, hansı xəstəlikdən əziyyət çəkirəm, bəzilərinə isə özüm deyirəm. Heç qohumlarıma da əziyyət verən adam deyiləm.  

- Heç vaxt xəstəlikdən şikayət etmədiyinizi deyirsiniz, bəs birdən-birə nə oldu?

- Ekologiya, Çernobl hadisəsi, qidalar, yeməyimizdən şübhələnirəm. Bakının havası çox çirklidir, mən Bakının küçələrində gəzəndə tozdan nəfəsim tutulur. Sənət yollarında çox çətinliklər çəksəm də, xəstəlik bununla əlaqadər deyil, bu, ayrı bir bəladır. Hətta belə vəziyyətimdə Heydər Əliyev Sarayında “Planeta parni iz Baku” Teatrında çıxış edirəm və yenə də onlarla çalışacağam. Müalicə edilən zaman da məşqlərdən qalmırdım. Kimyaterapiyadan sonra teatrın uşaqları mənim qolumdan tutub maşına mindirirdilər, aparmaları üçün çox təkid etsələr də, özüm yavaş-yavaş sürüb gedirdim evə. Onlar məni anladı, çox hörmət etdilər.

- “Planeta parniz iz Baku” KVN Teatrı ilə işbirliyiniz necə yarandı?

- 10 ildən artıqdır Tahir-Cabir qardaşlarıyla çalışıram. Əvvəlcə onların televiziya versiyalarında bir-iki rol aldım. Allah rəhmət etsin, Elçin Həmidov onlarla çalışırdı, o, məni və Musiqili Komediya Teatrından bir neçə aktyoru məsləhət görüb. Əvvəlcə “Məhəllə”də Südabə xala roluna dəvət etdilər. Sonra konsertlər başladı. Mənə çox rol verirlər, amma özüm az obraz oynamaq istəyirəm. Çünki geyinib-soyunmaq mənə çox çətin olur. Artıq “Planeta parni iz Baku” Teatrının aktrisasıyam, bununla da qürur duyuram.

- Peşəkar aktrisa kimi sizdən bəhrələnirlər?

- Bəhrələnməyə ehtiyac yoxdur. Onlar çox istedadlı aktyorlardır. “Planeta parni iz Baku”nun öz stili var. Vaxtında və yerində deyilən kəskin sözləri təsir etməsə, zal onları elə qarşılamaz. Tahirgillə işləmək üçün onların üslubuna uymaq lazımdır. Onlar 20 ildir bu yolu gəlirlər. Mən onlara uyğunlaşdım və üslublarını götürdüm. Bu da mənim məharətimdir ki, onlara alışa bildim.

- “Məhəllə-3” çəkiləcəkmi?

- Bunu deyə bilmərəm. Bəlkə də çəkilə bilər. Xalqın onlara tələbi var, sevilirlər. Düzdür, bəzi mütəxəssislər “Məhəllə” filmini Cəfər Cabbarlı adına “Azərbaycanfilm” kinostudiyasında çəkilən filmlər sırasına qatmırlar, amma nahaq yerə. Çünki müasir Azərbaycan xalqının həyatı, adət-ənənəsi, milli mentalitetinə uyğun bir film olduğuna görə xalq onu çox sevdi.

- Sizcə hansı rolunuzla tanındınız?

- “Şirbalanın məhəbbəti”ndə oynayanda səhərisi şəhərə çıxa bilmədim, Kubra xanımı tanımayan olmadı. Ələkbər Kazımovskinin quruluş verdiyi televiziya tamaşası 1982-ci ildə efirə çıxanda yeni il ərəfəsiydi. Bir gün sonra özümü bütün Azərbaycanda məşhur bir aktrisa bildim. İlk rolumsa Cahangir Məmmədov və Əşrəf Abbasovun librettosu əsasında “Həyətim mənim, həyatım mənim” tamaşasında olub. Bu tamaşa gedəndə Musiqili Komediya Teatrında iynə atsan yerə düşməzdi.  

-  Gəncə, Sumqayıt Dram Teatrı, Musiqili Komediya və Akademik Milli Dram teatrlarında çalışmısınız. Bu qədər iş yeri dəyişməyə səbəb  nə idi?

-  Gəncə Teatrında cəmi bir rol oynadım. Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinə daxil olandan sonra Akademik Milli Dram Teatrına gəldim, amma Bakıya qeydiyyatım və evim olmadığı üçün işə götürülmədim. Sumqayıt yeni şəhər idi və orada ev almaq asan olduğu üçün məni Sumqayıt Dövlət Musiqili Dram Teatrına yolladılar. 1971-ci ildən 1976-cı ilədək orada işlədim və  Musiqili Komediya Teatrına dəvət adlım. 17 il orada işlədim, amma adını çəkmək istəmədiyim direktorla mübahisəmiz yarandığı üçün inciyib çıxdım. Müdiriyyətin aktyora kobud davranmasına dözə bilmirəm. Çünki yaradıcı insanların qəlbi çox incədir. Başqa sahəyə getmək istəyirdim, amma rəhmətlik yazıçı İlyas Əfəndiyev Akademik Milli Dram Teatrında “Tənha iydə ağacı” tamaşasında Xanbikə roluna dəvət etdi və 2010-cu ilədək orada çalışdım.

- Akademik Milli Dram Teatrından niyə ayrıldınız?

- 60 yaşımda teatrdan ayrılacağımı demişdim. İsrafil İsrafilov direktor təyin ediləndə bütün heyəti işdən çıxarıb imtahan edəcəyini dedi. Mənim də imtahanlıq halım yoxdur, 42 illik təcrübəm var. Bu, xətrimə də dəymədi, amma qayıtmaq da istəmədim. Çünki artıq səhnədə başım gicəllənirdi, hərdən səndələyirdim, yorulurdum. Bütün tamaşanı oynayanda hiss edirdim ki, əvvəlki Kubra deyiləm.

- Teatrrdan uzaqlaşandan sonra ora necə görünür?

- Həyatımı bu sənətə qurban vermişəm. 85 manatla teatra girmişəm, 175 manatla çıxmışam. Mən radiolara, televiziyalara qaçmasaydım, “Səhər görüşləri”, “Komediyalar aləminə səyahət”ə çəkilməsəydim, pul qazana bilməzdim. Novruz bayramı yaxınlaşanda bizə rol verilməsi üçün gözümüz rejissorların əlində qalırdı. İndi də əziyyət çəkən aktyorlarımız var. Hamı prezident təqaüdü ala bilməz ki. Aktyor müğənni deyil. Aktyorların qəlbinə dəymək olmaz, amma müğənnilərin olar. Çünki onların pulları var, toylara gedirlər. İndi Bakının çörək mağazası qədər şadlıq sarayları var. Bir gecədə bir neçə toyda oxuyur və çox böyük məbləğdə pullar qazanırlar. Bizim vaxtımızda nə belə maşınlar, nə belə şərait vardı.

- Ən doğma kollektiv hansı olub?

- Mənim ögey kollektivim olmayıb. Milli Dram Teatrı hər insanı qəbul etmir, hər aktyor da orada yerini tapa bilmir. Mən o qapıdan girəndən onlar məni bağırlarına basdılar. 1991-ci ildə məni öpüb qarşıladılar, 2010-cu ildə öpüb yola saldılar. Hər kollektiv mənim ailəm, canım, ciyərim oldu. Bu gün də hansını görürəm bağrıma basıram.

- Dostlarınız çoxdur?

- Qəlb dostlarım azdır, 1970-ci illərdən qazandığım rəfiqələrdir. Dost qazanmaq üçün də vaxt lazımdır, ona ürəyində, evində yer etməlisən. Rəna, Aza və Ema xanım ən yaxın rəfiqələrimdir. Sənət yoldaşlarım arasında isə Firəngiz Mütəllimova, Bəsti Cəfərova, Zemfira Nərimanova, Zərnigar Ağakişiyeva, Hicran Nəsirova, Mərahim Fərzəlibəyovla dostluq edirəm və rəhmətlik Telman Adıgözəlovla dostluğumuz vardı.

- Teatrdan ayrılmısınız, ancaq ürəyinizdə arzuladığınız rol qaldımı?

- İlyas Əfəndiyevin “Geriyə baxma, qoca” əsərində deyildiyi kimi, mən  geriyə baxmıram. Nə oynamışamsa, xalqıma hədiyyə edirəm. “Qızıl Fond”da saysız-hesabsız filmlər, televiziya tamaşalarım var. Azdan-çoxdan hər həftə də televiziyada görünürəm, bəsdir.

- Pərəstiş etdiyiniz aktyor və ya aktrisa var?

- Həsənağa Salayev, Hökumə Qurbanovanın radiodakı ecazkar səsləri məni valeh edirdi. 15 yaşımda Həsənağa Salayevə məktub yazmışdım ki, aktrisa olmaq istəyirəm. İllər ötdü, mən Sumqayıt Teatrında işləyəndə məşq zamanı Həsənağa Salayev gəldi və söhbət əsnasında mənim Gəncədən olduğumu bilib dedi ki, illər öncə Gəncədən bir qız ona məktub yazıb. Həmin qızın mən olduğunu dedim. Həsənağa müəllim çox sevindi və mənə xeyir-dua verdi. Bu mənim həyatımda olan qəribə hadisələrdən biridir. 

- Gənc aktyorlardan kimləri bəyənirsiniz?

- Vəfa Zeynalova, Mehriban Xanlarova istedadlı aktrisadır, Şəlalə Şahvələdqızı “Şekspir” tamaşasına görə saçlarını qırxdırıb, bunu çox bəyəndim, bax, sənətkarlıq budur. Mehriban xanım tamamlanmış, bitmiş, hazır bir aktrisadır. Oğlanlar arasında da istedadlılar var, amma xəstəliyimlə əlaqədar adları yadımda qalmayıb.

- İndi Azərbaycan teatrında nə çatmır?

- İstedadlı aktyorlar çoxdur, amma gözəl əsərlər və tamaşaların reklamı olmalıdır. Əvvəllər tamaşanın premyerasında yeganə telekanal olan Az.TV-nin studiyasında yığılıb otururduq, müzakirələr edirdik. İndi belə bir ənənə yoxdur. Teatr, tamaşalar, aktyorları televiziyada görmək istəyirəm. Yetər, ucuz toy müğənnilərini reklam edib, onların selikonlarını göstərdik. Mən istəyirəm ki, oynanılan tamaşa səhərisi televiziyada müzakirə edilsin və ən maraqlı səhnələr göstərilsin ki, tamaşaçı maraqlanıb gəlsin.

- Teatrdan ayrılandan sonra tamaşalara baxırsınız?

- Yox, heç bir teatra getmirəm. Niyəsini isə deməyəcəm.

- Həyatda bəxti gətirən qadınsınız?

- Həyat yoldaşım rəhmətə gedib, 3 uşağı çətinliklə böyütmüşəm. Allaha şükür, nəvələrim, nəticələrim var, heç nəyə ehtiyacları yoxdur. İkinci dəfə ailə qurdum, oğlum dünyaya gəldi, lakin ayrıldıq.

- Bir müddət əvvəl oğlunuzla bağlı yayılan xəbərlər sizdə küskünlük yaratdı?

- Bəzi telekanallar mənim qəlbimi qırdı. Kubranın oğlu ilə şou etdilər, bu mənə çox pis təsir etdi, incitdi. Elə o məsələdən sonra mən bu xəstəliyi tapdım. Jurnalistlər gərək bunu Kubra xanıma etməyəydilər. Çünki oğlumun 50-yə yaxın yaşı var. O, özünə cavabdehdir. Bu hadisədən sonra mən heç bir kanala çıxmamışam. Xalqın sevgisini itirmədim, amma gərək bunu mənə etməyəydilər. Elə nazirlərin oğlanları, qardaşları elə vəziyyətdədir ki, heç onların adını çəkən yoxdur, çəkməyə də qorxurlar. Kubranı tək qadın görüb, utanmadan bunu mənə etdilər. Mən yandım, heç kəs yanmasın. Amma kimin övladının sabah necə olacağı bəlli deyil.

 

 

Ümidə Həsənli 

 

Kaspi.-2012.-12 iyun.-S.15.