“Bir vaxtlar dərnəklər, xalq teatrları professional teatrlar üçün kadr hazırlayırdı”

“Bu gün hansı telekanalı açırıqsa Azərbaycan kişisinə dolma bişirməyi öyrədirlər”

Bu il ölkəmizdə Azərbaycan teatrının 140 illik yubileyi qeyd edilir, bu münasibətlə müxtəlif tədbirlər keçirilir. Mayın 14-də Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin Mədəniyyətşünaslıq üzrə Elmi-Metodiki Mərkəzi və Azərbaycan Teatr Xadimlər İttifaqının birgə təşkil etdiyi “Teatr prosesi XXI əsrdə” mövzusunda seminar bu sıradan olsa da öz aktuallığı ilə xüsusi diqqət çəkdi. Belə ki, seminar milli teatrımızın formalaşmasında və inkişafında danılmaz müstəsna rolu olan xalq teatrlarına həsr edilmişdi. Ölkəmizin müxtəlif teatrlarını, elmi müəssisələrini təmsil edən peşəkar aktyor, rejissor, teatrşünaslarla yanaşı, respublikamızın ayrı-ayrı şəhər və rayonlarından gəlmiş mütəxəssislərin də qatıldığı seminarda ölkəmizdə xalq teatrlarının hazırkı vəziyyəti, onların fəaliyyəti və yaşadıqları problemlər əsas müzakirə mövzusuna çevrildi. Müzakirələr zamanı öz fikirlərini bölüşən mütəxəssislər xalq teatrının yenidən dirçəlməsi üçün müxtəlif təkliflər irəli sürdülər.

Seminarı açan Elmi-Metodiki Mərkəzin İncəsənət bilikləri şöbəsinin müdiri Rafiq Quliyev xalq teatrlarının fəaliyyətinin zəiflədiyini və bu sahədə müəyyən işlər görməyə ehtiyac yarandığını qeyd etdi: “Regionlardakı və paytaxtımızdakı teatr mütəxəssislərimizi bura toplamaqda məqsədimiz odur ki, ilin axırına kimi regionlar üzrə xalq teatrlarına baxış keçirək. Onları Bakıya dəvət edib, tamaşalarını burada da göstərməklə xalq teatrını yenidən canlandıraq. Ən yaxşı fəaliyyət göstərən xalq teatrlarını qiymətləndirərək, onları daha yaxşı işləmələri üçün həvəsləndirək. Artıq XXI əsrdir, bu gün Azərbaycan teatrında xalq teatrlarının fəaliyyətinin zəifləməsi böyük bir problemdir. Düzdür, problem hər sahədə var, ancaq teatrda xüsusi olaraq özünü büruzə verir. Ötən əsrdə xalq teatrları çox fəal olub. Hazırda 30-a yaxın yeni pyeslər almışıq, pyes qıtlığı çəkən teatrlar bizə müraciət edərsə o pyesləri müqavilə əsasında həmin teatrlara təqdim etməyə hazırıq. Bundan əlavə əgər kimin əlində yaxşı pyes varsa, onu da ala bilərik”.

Teatr Xadimlər İttifaqının yaradıcılıq şöbəsinin müdiri, teatrşünas Çingiz Ələsgərli hazırda fəaliyyət göstərən peşəkar teatrların da öz mənbəyini xalq teatrlarından götürdüyünü və respublikada 24 xalq teatrının fəaliyyət göstərdiyi halda bir teatrşünas kimi bunların fəaliyyətindən xəbərsiz olduğu üçün məyusluğunu bildirdi: “Çox az qisminin fəaliyyətindən xəbərdar olduğum xalq teatrlarının da özlərinə uyğun problemləri var. Qax rayonunda xalq teatrının fəaliyyəti ilə maraqlanmışıq. Belə məlum olub ki, oradakı xalq teatrının repertuarında lazımlı pyeslər yoxdur. Hər bir bölgənin özünün ayrı-ayrı problemləri var. Elə problemlər də var ki, onların həlli mümkündür. Belə ki, repertuar problemini yerli dramaturqlarımızın əsərləri sayəsində bərpa etmək olar. Bizi narahat edən əsas məsələ odur ki, bəzi xalq teatrlarında adicə butafor deyilən şey yoxdur. Vaxtı ilə xalq teatrlarından çıxan sənətkarlar bu gün tanınmış aktyorlar, rejissorlar, səhnədə öz sözünü demiş insanlardır. Yeni nəsil aktyorlarımız xalq teatrlarından xəbərsizdir. Bunun səbəblərini axtarmaq və gəncləri bu teatrlara cəlb etmək lazımdır. Düşünürəm ki, vaxtaşırı festival, müsabiqə və ya başqa tədbirlər keçirib, xalq teatrlarının tamaşalarını paytaxtda göstərmək lazımdır. Bölgələrdə istedadlı rejissorlar, aktyorlar var, ancaq biz onlardan xəbərsizik. Teatrlara yeni nəfəs lazımdır, bu da bölgələrdən gəlməlidir”.

Xalq artisti İlham Namiq Kamal: “Bu gün heç Bakıda da xalq teatrı yoxdur, bu məsələ bizi çox narahat edir. Vaxtilə Lütfi Məmmədbəyovun dərnəyindən Rasim Balayev, Məhərrəm Bədirzadə, Mərahim Fərzəlibəyov kimi onlarla sənətkar yetişib. O dərnəklər bir laboratoriya xarakteri daşıyırdı. İndi laboratoriyalar varmı? Hər kəs söyləyir ki, biz teatrın daxilində aktyor yetişdiririk. Hamısı yalandır. Bölgələrin icra başçıları bu məsələyə böyük diqqət yetirməlidir. İcra başçıları nə aktyoru, nə də teatrı qəbul etmək istəmir. Bölgələrimizə Həmkarlar İttifaqı, Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi, icra hakimləri qayğı göstərərlərsə teatrların da çətinliyi az olar. O ki, qaldı qonorarın azlığına, peşəkar teatrda da yüksək qonorar sistemi yoxdur. Mənim tələbəm Universitetin aktyorluq fakültəsini bitirdikdən sonra, gedib teatrda 120 manata çalışır. Bu, sabah ailə qurmalıdır. 120 manatla ailə saxlamaq olarmı? Amma şadlıq evində qabyuyan 500 manat maaş alır. Keçən il elə o məsələləri də prezidentə yazmışdım. Aktyor, rejissor qürurlu olmalıdır. Əgər onlar hansısa məclisdə aparıcılıq edəcəksə, hanısısa səviyyəsiz serilada çəkiləksə o zaman aktyorun qüruru da, hörməti də məhv olmağa başlayacaq. Bu gün xalq teatrlarını qorumaq rəhbər işçilərdən də çox asılıdır. Hamımız birlikdə gərək uca səslə deyək ki, biz yeni nəsil görmək istəyirik, bunun üçün ancaq seminarlarda çıxış etməklə dayanmamalıyıq. Bizə şərait yaradılıb biz də bizdən sonra gələn gənclərə şərait yaradıb getməliyik. Fikrimcə məktəblərdə dərnəklər yaradılmalıdır və bu yolla gənclərin teatra marağını artıra bilərik”.

Əməkdar İncəsənət Xadimi, televiziya rejissoru Məhərrəm Bədirzadə xalq teatrının yetirməsi olduğunu vurğuladı: “Xalq teatrı bizim yaralı yerimizdir. Bizim uşaqlığımız dərnəklərdə keçib. Bir vaxtlar dərnəklər aktyorun yetişməsində böyük rol oynayırdı və xalq teatrları professional teatrlar üçün kadr hazırlayırdı. Televiziyada, teatrda edə bilmədiklərimizi xalq teatrında edirdik. Rayonların birində teatra getmişdik, dedilər 4 tamaşa hazırlamışıq. Ancaq ortaqlıqda heç bir tamaşa görmədik. Professional teatr nəyəsə arxalanmalıdır. Mədəniyyət kanalında rubrika açıb, xalq teatrının fəaliyyətini işıqlandırmaq lazımdır. Regionlarımızda gözəl aktyorlar var. Misal üçün, Şirvan şəhərinin gözəl aktyor heyəti var. Həm çox yaşlıdırlar, həm də teatrı sevirlər. Bu gün rəhbərliyi qınamaq da düzgün deyil. Bizi də xalq teatrının rəhbəri qoysalar kənardan kömək olmasa heç nə edə bilmərik. Diqqət edin, XVI əsrdən bəri hansısa bir idmançımızın adı elə də məşhur deyil, ancaq o qədər məşhur aktyorlarımız, rejissorlarımız var ki, daima xalqın qəlbində yaşayacaqlar. Teatr məktəbdir, məbəddir. Mən təmənnasız olaraq regionlarda fəaliyyət göstərən xalq teatrlarına komək edə bilərəm. Mədəniyyət kanalında “Xalq teatrlarının səhnəsində” adlı veriliş hazırlamaq olar ki, regionda fəaliyyət göstərən aktyorlar da baxıb, həvəslənər”.

Xalq artisti, rejissor Mərahim Fərzəlibəyov 20 ildir ki, xalq teatrlarının fəaliyyətindən xəbərsiz olduğunu və bu sahədə durğunluq yaşandığını qeyd etdi: “Sevindirici haldır ki, bu gün unudulmuş bir layihəni müzakirə üçün toplaşmışıq. Kağızlarda adı gedib, ancaq ortada heç bir fəaliyyətini görmədiyimiz xalq teatrlarının fəaliyyəti heç də ürəkaçıcı deyil. Xalq teatrlarının fəaliyyəti aktyorların yetişməsi üçün mühüm rol oynayır. Düşünürəm ki, regionlardan əlavə Bakının rayonlarının özündə xalq teatrı yaradılması barədə qərar verilərsə, oradan da yaxşı aktyor nəsli yetişə bilər. Rayonların mədəniyyət şöbəsinə baxan şəxs bu işlə maraqlanmalıdır. Dərnəklər bu gün çox pis vəziyyətdədir. Əgər biz bu məsələ ilə ciddi ilə məşğul olsaq xalq teatrlarını yenidən dirçəldə bilərik. Bir şərtlə ki, məktəblərdə də əvvəlki teatr siyasəti davam etdirilsin”.

Sənətşünaslıq üzrə fəlsəfə doktoru, teatrşünas Vidadi Qafarov paytaxtda yaşayıb bölgələrdəki xalq teatrlarından danışmağı, çıxış yolu göstərməyi düzgün hesab etmədiyini bildirdi. Teatrşünasın sözlərinə görə, öncə bu problemləri yerində araşdırmaq, bölgə teatrlarının fikirlərini öyrənib, sonra çıxış yolunu göstərmək lazımdır: “Əvvəllər Teatr Xadimlər İttifaqında xalq teatrları şöbəsi var idi. Təəssüf ki, indi o şöbə yoxdur. Azərbaycanda 24 xalq teatrı, 28 dövlət teatrı var. 70-dən çox şəhər və rayonu olan bir ölkə üçün bu çox acınacaqlı haldır. Xalq teatrlarının inkişafı üçün Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi, Təhsil Nazirliyi və Həmkarlar İttifaqı ilə birgə işləmək lazımıdır. Müraciət hazırlayıb qurumlara təqdim etməliyik. Bu gün ölüm hallarının, cinayətlərin sayının artması mədəniyyətsizliyin, maarifsizliyin bəhrəsidir. Mənəviyyatla məşğul olan xalqın daxilində bu qədər cinayət olmaz. Övladlarımız televiziyalarda şou-biznesə, kriminallara baxaraq böyüyürlər. Bu çox ciddi məsələdir. Cənab prezidentin təsdiq etdiyi “Azərbaycan teatrı 2009-2019-cu illərdə" Dövlət Proqramı" əsasında teatr sahəsində inkişaf var, ancaq teatr prosesi yoxdur, hadisəsi yoxdur. Sual edirəm nə üçün? Ona görə ki, xalq teatrlarımız və dərnəklərimiz yoxdur. Bu məsələləri rəhbərlik səviyyəsində həll etmək lazımdır. Bu gün mədəniyyət evləri bərbad vəziyyətdədir. Regionlardakı mədəniyyət evləri baxımsız qalıb. Onlar ya anbara çeviriblər, ya da təmirsiz şəkildə fəaliyyət göstərirlər. Buraya bölgə kitabxanaları da daxildir. Əvvəllər Mədəniyyət və İncəsənət Universitetində “özfəaliyyət dram kollektivinin rejissoru” ixtisası vardı, indi yoxdur. Düşünüəm ki, bu məsələyə kompleks yanaşmaq və xalq və özfəaliyyət teatrları haqqında konsepsiya hazırlamaq lazımdır”.

Aktyor Rəhman Rəhmanov xalq teatrlarının yaradılmasını vacib amil hesab etdiyini qeyd etdi. Aktyor paytaxtda fəaliyyət göstərən yaradıcı heyəti bölgələrə dəvət etsələr məmnuniyyətlə orada tamaşa hazırlaya biləcəklərini, tamaşalarda çıxış da edəcəklərini söylədi: “Ümumiyyətlə teatr mövzusu xalqımızın ən yaralı mövzusudur, o da ola xalq və özfəaliyyət teatrları. Əvvəllər özfəaliyyət dərnəkləri məktəblərdə yaradılırdı. Təhsil Nazirliyi isə neçə ildir ki, teatrları məktəbin içinə buraxmır. Kukla Teatrı məktəblərin kiçik sinifləri ilə təmasdadır. Respublikada 5 dövlət Kukla Teatrı var. Bu gün hər rayonda Kukla Teatrı yaradılmalıdır”.

Sənətşünaslıq üzrə fəlsəfə doktoru, rejissor Nərminə Ağayeva 70-ci illərdə Milli Elmlər Akademiyası Memarlıq və İncəsənət İnstitutunun “Teatr şöbəsi” əməkdaşlarının bölgələrə səfərlər etdiyini və həmin səfərlər əsnasında bölgə teatrların problemlərinin qabardıldığını və bunun sayəsində paytaxtdakı idarəçilik sistemlərinin əyalət teatrlarının problemlərindən xəbərdar olduqlarını bildirdi: “O dövrlər mədəniyyət işçiləri bölgələri gəzərək xalq teatrların işi ilə maraqlanır və məruzələr oxuyurdular. Bu da həmin teatrlara stimul verirdi. Çox təəssüf ki, indi həmin əlaqələr qırılıb. Qədim tarixi olan teatr şöbəsi və orada çalışan əzmkar teatrşünaslar səfərlərdən də məhrum olublar. Bugünkü seminarın teatr tənqidi ilə teatrın arasında olan əlaqəni möhkəmləndirəcəyini düşünürəm. Biz əlimizdən gələn hər şeyi etməyə də hazırıq”.

Əməkdar mədəniyyət işçisi İftixar Piriyev ölkədə teatrların inkişafı üçün sərəncam imzalandığı, texnika ilə təchiz olunduğu halda teatrın içində yaradıcı prosesdə zəiflik olduğunu, bunun da xalq teatrının yoxluğundan qaynaqlandığını bildirdi: “Bu gün dövlət teatrlarının problemləri çoxdur. Tamaşaçı mədəniyyəti bərbad vəziyyətdədir. Tamaşaçını qınamıram. Xalq teatrları təkcə sənət adamları deyil, eyni zamanda tamaşaçı da yetişdirir. Bugünkü tamaşaçı zalda əyləşib, səhnəyə baxmır və ətrafındakı insanlarla söhbət edir. 1980-cı illərdə hər kəs tamaşaya diqqət kəsilirdi. İndi tamaşaçı problemi də önəmli məsələlərdən biridir. Bu gün gənclərimizin məşğuliyyətsizlik problemi onların həyatını puça çevirir. Xalq teatrları məktəbdir, maarifləndirmə məkanıdır. Mənim fikrimcə “Xalq teatrının perspektivini necə görürük” adlı layihə hazırlayıb, Nazirliyə göndərməliyik. Bunu sözdə deyib, belə qoymaq lazım deyil. Mütəxəssislər yığılmalı, bu barədə dəyirmi masalar keçirilməlidir. Bundan başqa teлеviziyada “mütəxəssislər xalq teatrını necə görürlər” kimi fikir mübadilələri olmalıdır. Teatrşünaslar bu sahədə xüsusi layihə hazırlamalıdır”.

Qafqaz Universitetinin mədəniyyət şöbəsinin müdiri Zəminə Axundova teatrın 140 illik yubileyi ilə bağlı beynəlxalq konfranslar keçirildiyini, ancaq bu konfransların teatrın inkişafı üçün heç bir zəmin yaratmadığını, konfranslarla problemlərimizin düzəlmədiyini, yenə də teatrlarımızda əsər, tamaşaçı və sair problemlər yaşadığını qeyd etdi: “Lütfi Məmmədbəyova heç yüksək miqdarda qonorar da verilmirdi. Onun içində sənət yanğısı var idi. Bu gün professional teatrı hansı problemləri yaşayırsa xalq teatrları da həmin problemləri yaşayır. Bu problemlərə əsərlərin azlığı, əmək haqqının az olması, şəraitsizlik kimi məsələlər daxildir. 2006-cı ildə biz Səməd Vurğunun, Süleyman Rüstəmin və “Molla Nəsrəddinin” jurnalının 100 illiyi ilə bağlı bölgələrə gedib, tamaşalara baxdıq. Orada S.Vurğunun “Vaqiflə Qacarın görüş səhnəsi”, S.Rüstəmin “Çimnaz xanım yuxudadır” kimi tamaşaları izlədik. 3 ildən sonra biz həmin teatrlara yenidən getdik, gördük ki, 3 il bundan qabaq oynanılan tamaşalar yenə də səhnədə oynanılır. Bunu bütün xalq teatrları haqqında demək istəmirəm. Lakin ümidsizləşmək olmaz. Teatr üçün nəsə etmək lazımdır. Kimi gözləyirik? Burda yaxşı rejissorlar, tənqidçilər, aktyorlar var. Hər kəs nəyi bacarırsa bu baxımdan kömək etsin, komissiya yaradılsın, yeni layihələr həyata keçirilsin. Xalq teatrlarını yenidən dirçəltmək üçün kimin əlindən nə gəlirsə etməlidir”.

Əməkdar artist Əjdər Həmidov peşəkar səhnəyə xalq teatrından gəldiyini, teatra həvəsi və marağı olan insanlar üçün xalq teatrlarının böyük əhəmiyyəti olduğunu söylədi: “Rayonda orta məktəbi bitirdikdən sonra İncəsənət Universitetinə sənət verdim. İmtahanda Rza Təhmasiblə və Ədil İsgəndərov oturmuşdu. Onlar məndən soruşdular ki, “etüd hazırlamısanmı?” dedim ki, “etüd nədir?”. Həmin il imtahandan kəsildim, getdim Sumqayıtda xalq teatrında çalışdım. Orada bildim ki, etüd, təmsil, hekayə nədir. Bu onun göstəricisidir ki, xalq teatrı gənclər üçün çox lazımlıdır. Hesab edirəm ki, xalq teatrları aktyorların yetişməsi üçün vacib rol oynayır. Xalq teatrlarının təbliğat maşını işləmir. Onları təbliğ etmək lazımdır. Aktyorlar Universitetdə deyil, məhz xalq teatrlarında yetişir”.

Filologiya elmləri namizədi Firudin Qurbansoy xalq teatrlarının problemi bir yana, heç dövlət teatrlarının problemlərinin də az olmadığını və indi teatrlarımız tamaşaçı problemi yaşadığını bildirdi: “Tamaşaçı repertuarın təkrar olduğunu gördükdən sonra teatra gəlmir. Teatrda hazırlanan əsərlər zəifdir. Mövzu cəhətdən eynilik təşkil edir. Həmin əsərlərin gələcəyə zərrə qədər də olsun xeyri yoxdur. Elə əsərlər qoymaq lazımdır ki, hamı teatrlara üz tutsun. İndi hər kəsin evində peyk antenaları var, bunlar teatra marağı azaldır. Teatrda qoyulan əsərlər insanı ruhdan salmamalıdır. Bədənlə bağlı sahələr gözəl işləyir, ancaq ruhun qidalanması ilə bağlı tədbirlər, konsertlər, teatrlar, kinolar acınacaqlı vəziyyətdədir. Təşkilatlara bu sahəyə böyük maliyyə ayrılmalıdır. Bir seminarla belə məsələlər öz həllini tapmayacaq”.

Əməkdar artist Nofəl Vəliyev regionlarda fəaliyyət göstərən xalq teatrlarında kadr azlığından şikayətləndi. Onun sözlərinə görə xalq teatrının 3 ştatı var, biri bədii rəhbərdir, rəssam və inzibatçı. 3 nəfərlə tamaşa hazırlamaq mümkün deyil: “Nə üçün repertuar seçimini problem edirsiniz? Ümumiyyətlə bu psixologiyanı anlaya bilmirəm. Azərbaycanın yazıçısı azdırmı? Anar, Elçin, Cəfər Cabbarlı və sair klassiklərimiz var. Zorla heç kimi dərnəyə göndərmək olmaz. Bugünkü uşaqlar başqa cür böyüyürlər. Bu gün heç kim gedib regionlarda pulsuz tamaşa hazırlamaz. Demirəm ki, 90 nəfər ştatı olsun, 7 ştat olsa bəs edər. İlk növbədə teatrda rejissor olmalıdır. Əgər o teatrda rejissor yoxdursa 1000 bədii rəhbər, rəssam olsun orada tamaşa qurula bilməz. Lütfi Məmmədbəyov xalq teatrının yaradıcıdır deməyin, o alternativ teatr idi. O zaman belə işləmək rahat idi. Teatr varsa, istəyirsiniz adını xalq teatrı, istəyirsiniz beynəlxalq qoyun teatrda ştat cədvəli olmalıdır, professional adamlar olmalıdır. Bölgələrin hamısında qastrolda olmuşam, nisbətən fərqləri var. Vəziyyət bərbaddır. Bunun problemi teatrın direktorlarında deyil. Teatrda 5 nəfər peşəkar olmalıdır ki, digərləri onun işığına yığışsın. Laboratoriyalar olmalıdır. Bizim gözəl rejissorlarımız o studiyalara kömək etməlidirlər. Onlara deyə də bilmərik ki, sən get pulsuz işlə. Hər şeyi Mədəniyyət Nazirliyinin öhdəsinə atmaq olmaz. İcra başçıları teatra kömək etmir. Onların qarşısında bu məsələni qaldırmaq lazımdır. Bu gün gedib məktəblərə elan asmaqla o dərnəyə uşaq gəlməyəcək”.

Masallı Rayon Xalq teatrının rejissoru Cəmaləddin Əliyev seminar iştirakçılarını əyalət teatrlarının fəaliyyətini düzgün qiymətləndirməməkdə və onları küsdürməkdə günahlandırdı: “Siz bizi küsdürürsünüz. Deyirsiniz xalq teatrı işləmir. Mənim teatrımda heç bir problem yoxdur. Nə üçün icra başçısına müraciət etməliyəm. Mənim teatrım var, ştat verirsinizsə verin. Ucqar rayonlarda müəllimlərə əməkdar müəllim adı verilir. Regionlarda fəaliyyət göstərən, ömürlərini bu sənətə həsr edən aktyorlara ad verilsin. Aktyorları həvəsləndirin. Onlar da xalqa xidmət edir axı. Teatr Xadimləri İttifaqı, nazirlik bizi həvəsləndirməlidir. Sovet dönəmində televiziyalarda deyilirdi ki, “Cəlilabad teatrı bizim qonağımızdı” bu gün televiziyalar region teatrlarını işıqlandırmırlar. Mədəniyyət kanalı kimə işləyir? Göstər həvəslənək də. Eybi yox paytaxta öz pulumuzla gələrik. Təki siz bizə qarşı diqqət ayırın”.

Yevlax şəhəri Mədəniyyət evinin direktoru, respublikanın əməkdar mədəniyyət işçisi Eldəniz Mustafayev Sovetlər zamanında xalq teatrının vəziyyətinin indikindən daha yüksək olduğunu və Yevlax rayonunda həvəskar aktyorların işə cəlb olunmasını diqqətə çatdırdı: “Əvvəllər xalq teatrında bir aktyor yetişirdi. Yevlaxda 1976-cı ildən Bəşir Səfəroğlu adına Xalq Teatrı və 2006-cı ildən Kukla Teatrı fəaliyyət göstərir. Azərbaycan teatrının bəzi problemləri var. Dünyada oxu mədəniyyəti çox aşağıdadır. İnsanlar daha çox internetlə maraqlanır. İnternetlə Azərbaycan kişisinin xarakterini ortaya qoya bilmərik. Bu gün hansı telekanalı açırıqsa Azərbaycan kişisinə dolma bişirməyi öyrədirlər. 20 % torpaqları işğal altında olan bir ölkəyə belə verilişlər yaraşarmı? Televiziyalar insanlarımıza vətənpərvərlik, həyat eşqi aşılamalıdır. Bu məsələləri teatrlarda gündəmə gətirmək lazımdır. Güldürməyə nə var ki? Xalq Teatrının siyasətinə uyğun əsərlər yazılmalıdır. Mübariz, Ramil Səfərov haqqında əsərlər yazsınlar. Region teatrları növbə ilə paytaxta dəvət olunsunlar. Düzdür, balıq dəryada böyüyər deyiblər. Bura Bakıdır. Bölgələrdə kiçik fəxri fərman almaq üçün insanlar dəridən qabıqdan çıxırlar. Burada isə nisbətən asandır. Ona görə də bölgələrdə yaşayan mədəniyyət işçisini ucuzlaşdırmaq lazım deyil”.

Xəyalə Rəis,

Teatrşünas

Kaspi.-2013.-18-20 may.-S. 11-12.