Beləcə dolanırıq...

Başımızda

fikirlər,

düşüncələr, gümanlar,

neçə-neçə insanın səsi, sözü hərlənir.

Hərdən də bir səbəbdən,

dünya hərləndiyitək,

elə özü hərlənir,

İstəsək, istəməsək

olduğumuz dünyayla birgə fırlanırıq biz.

Gücümüz çatmır deyə onun gərdişlərinə,

dünyanı danırıq biz.

Bir az xoşbəxt olanda,

şükr etdiyimiz olur,

bu gözəl dünyamızın başına dolanırıq.

Bəzənsə... çox düşəndə bəxtəvərlik payımız,

özümüzü

dünyanın məhvəriyik sanırıq!..

Sən uşaq olmamısan...

Sən uşaq olmamısan...

Yaddaşında qalalı,

böyük kimi düşünüb, böyüktək davranmısan.

Sənə ümid ediblər,

sənə iş buyurublar,

Elə səndən küsüblər,

elə səndən umublar.

Heç zamanın olmayıb dəcəlliklər etməyə,

Öyrənmisən tək-tənha xəyallarda itməyə.

Tay-tuşların ataya, anaya naz edəndə

Sən özündən kiçiyin

nazına da dözmüsən.

Döydükcə qapıları ədalət sorağında

Kimlərinsə bozarmış üzünə də dözmüsən.

Yəqin qibtə etmisən

dəcəllik edənlərə.

Yoldaşlarıyla birgə gəzməyə gedənlərə.

Qulağına səs düşüb,

yaş da gəlib gözündən, -

Özgə atalarının "Can, ay oğul!" sözündən.

Lap çətinə düşəndə ürəyin qan ağlayıb,

Sənin qəlbindəkinə bir də anan ağlayıb.

Özünü tək sanmısan

bu sonsuz kainatda,

Qəminin çarçısıdır o qürur da, inad da.

Görəsən məhkum idin sən böyük doğulmağa?

Yoxsa həyat qoymadı səni uşaq olmağa?!

***

Sənsizlik küləyində

dəli duyğular kimi saçlarım da pərişan!

Üzün elə dönüb ki,

elə bil həyatında olmamışam heç zaman.

Məhəbbətin qapısı çırpılıbdı üzümə...

Qəflətdən durmuş kimi

dan gəlirəm özümə.

Ümidim ayaqlarda,

Dərdim başımın üstdə...

Ölüm xəncəri durub səbr daşımın üstdə.

Kədərin pəncəsində çırım-çılpaqdır yaxam!

Ürəyim yalın qalıb,

Ürəyim yalnız qalıb -

Sən gedəli mən yoxam!

Afaq Şıxlı

20.05.14.

Kaspi.-2014.-31 may.-2 iyun.-S.22.