Tural Turan

Məni adam elədilər…

Mən qələmdən düşmüş idim,

məni adam elədilər.

Varağımı aldılar əlimdən

bir özgə kağıza verdilər,

Ayrı yazıda edam elədilər

və

dəfn etdilər unudaraq.

Alnımdakı yazılara,

üzümdəki qırışlara aldanma, qızcığaz,

Mən çöldən adamam...

Qulaqardına vur dediklərimi,

yoxsa,

səni də atarlar dəlixanaya.

Yoxsa, səni də tavanlar incidər gecələr,

divarlar acıq verər azadlıq kəlməsini

tez-tez təkrarlamaqla…

…Mən bu şəhərə qələm kimi gəlmişdim,

Məni adam elədilər,

başqa bir şəhərdə görüşənədək...

Mən yollarsız da yeridim

Mən yollarsız da yeridim,

Keçib getdim qəbrimin üstündən...

Alın yazımdakı yolumun üstündən;

Atladım ölümün üstündən.

Mən uzaqlaşdıqca dirildim.

Tanrılığa çatmaq idi mənimki,

Ondan sonra

tanrı yüz öldürsün, min diriltsin, nəyimə ki?!.

Yol boyu, yol boyu

sözləri adam bilib dərdləşdim.

Sözlərin boynunu qucaqladım gecələr.

Anladım ki,

insanlar tanrıdan öncə sözü yaradıb.

Anladım ki,

Tanrının boynu, sözün boyu...

Mən yollarsız da yeridim,

Baxdım ki,

anamın "üstünlə getsin" dediyi o Tanrı arxamca gəlir.

Kaspi 2019.- 10-14 avqust.- S.11.