Kristina Yarləqəbova

Özbəkistanda doğulub. Xareoqrafiya İnstitutunu bitirib.

Keçmişdən gələn qonaq

(İmadəddin Nəsiminin 650 illiyinə)

"Məndə sığar iki cahan.

Mən bu cahana sığmazam.”

Ah, Nəsimi, əsrlər keçir,

Böyük şairin adı səslənir.

Qoy bu müjdəni çatdırsın səba

İndi sizin olduğunuz məvaya.

Nəsillər oxuyub yad edir Sizi!

Siz dirilərdən dirisiniz!

Bizim XXI əsrə xoş gəlmisiniz,

Qaynayıb qarışın xeyrin və bəxtin

Yeni dünyasına.

Buyurun on doqquzuncu ilə,

Ey əyilməz insan, üsyankar şair!

Sizdən bütün dünya xahiş edir bunu.

Nur verin bizim əsrə,

Buyurun!

Orta əsrlərə xas görkəminiz

Bizə əsla qəribə gəlmir.

Çünki ekrandakı o qəmgin bəniz

Ağıllı və çağdaş tövrə malikdir.

İlk dəfə heyrətdən titrədi dünya:

Nəsimi ki sağdır! Baxın, o sağdır!

Ekrandan yer üzünü

Bir dərin insan süzərək

Altı əsr sonra təmkinlə deyir:

Seyid İmadəddin Nəsimiyəm mən,

Azərbaycan torpağında doğuldum,

Şamaxıdır doğma şəhərim!

Duydum, nəğmə dedim, alışdım,

Qafiyə üstündə danışdım.

Sevgim oxşadıqca yurdun könlünü

"Nəsimi” adlandırdı məni torpağım!

Gənclikdən qələmi munisim saydım,

Heç vaxt şeirdə, sözdə yalan demədim,

Quranı müqəddəs bildim hər zaman,

Məhəmməd peyğəmbər ruh verdi mənə.

***

Mən göylərin səsiyəm,

Tanrı nişanəsiyəm!

Yaşamaq istədim sərbəst və çılğın,

Allahın ruhunu daşıyıb!

Yaşamaq istədim azad və dalğın,

Hamıya əzmimi aşılayıb,

Yerdə sürünmək yox, uçmaq istədim!

"Gənci-nihan mənəm mən uş,

eyni-əyan mənəm, mən uş,

Gövhəri-kan mənəm mən uş,

bəhrəvu kanə sığmazam”.

Mən keçmişi anıram,

Mən anmaya bilmirəm!

Qoy yüz illərlə sonra

uyusun mənim tənim,

Təki ruhum çağlasın!

Mən həmin şamaxılı,

Üsyankar bir şairəm.

Cahil ilə nadana

Nifrətimlə mahirəm!

Ey qəddar zamanların

Zalım hökmdarları,

Yaranışın şərəfi

insan olduğun danıb

Ucaltdınız "dar”ları!

Mən öz həqiqətimi

Başdan bəri yüz dəfə

Təkrar etmişəm sizə”

Səndə bulundu, gövhərin

Mədən sənsən, ey sənəm!”

Mən tərənnüm etmişəm

Təbiət gözəlliyin,

Qadın ülviliyini.

Sevgi haqda qəzəllər,

Tuyuqlar yaratmışam.

Sevgidən də ucada

nə ola bilər axı,

Məhəbbətsiz həyatın

varmıdır bir mənası?!

Ah bunların qəlbindən

əsən sehirli duyğu,

ay da sənə vurğundu,

gün də sənə vurğundu!

Sən qızılgüldən gözəl,

Nərgizdən qamətlisən,

Can və tən birliyinin

Hüsnütək heyrətlisən!

***

Mən bütün yaranışı,

Kəhkəşanı öyürəm,

Qaranlıqdan işığa

Nura doğru uçuram,

Yüngül və zərif mehlə

Təhlükəni söndürüb

Mən nəyə güvənirəm,

Mən nəyi anlayıram?

Öz könül sirlərimi

Mən kimə inanıram?

Mən Haqqın zərrəsiyəm,

Susmağı, ya məsləki

Satmağı bacarmıram.

Ah Nəsimi, mürşidim,

Mənim yeganə pirim!

Sən məsləkin yolunda

Edamı qəbul etdin.

Mən Bağdada üz tutdum,

Sənin etiqadını

Yaymaq, tanımaq üçün.

Tərk etdim doğma yurdu

Aydın səması ilə

Mən Misiri görəndə

Tutqun səması ilə

Yuxumu xatırlayıb,

hiss etdim ki, bir daha

Geri qayıtmayacam!

Allahıma üz tutdum:

"Rəhm edib ruhuma,

Özün hifz elə məni!”

***

Hələbdə zindanda olarkən

"həbsiyyə”lər yaratdım,

Rəsul bələdçim oldu,

Öz aydın ləhcəmlə

Allahla söhbət etdim.

Mənə cənnət vəd etdi.

Nahaq mən məhkəmədən

Bəraət gözləyirdim,

O mənə sifarişli

Edam cəzası kəsdi.

(Orda sultan Müəyyəd

Şairin dərisini

Dir-diri soydurmaq

Qərarına gəlmişdi,

Təki kütlə seyr etsin

Tanınmaz halda onu,

Heç doğma anası da

Tanımasın oğlunu!

Təki xalq ibrət alsın

Allahın cəzasından,

Kafirlər gözləyən

Amansız bəlasından!)

Mən əminəm, qayəmin

Daim doğruluğuna.

Sadiq oldum, sadiqəm,

sadiq olacam ona.

Qatillərim, son anda

Gülməyim gəlir sizə.

Dərimi soyursunuz

Heçsiniz Söz önündə:

"Ərş ilə fərşü kafünun

Səndədir, ey mələk, bu gün!..”

(Eşidirsiz, nə deyir

Yolundan dönməz şair.

Sənətin və nifrətin

Necə sərrast söyləyir:

"Zahidin bir barmağın

kəssən, dönüb haqdan qaçar,

Gör, bu gerçək aşiqin

Sərpa soyarlar ağrımaz!”)

Əslində, qanımı siz

Nanaq yerə tökməklə,

Məni dirildirsiniz

Gələcəyin gözündə,

İnsanlığa sevgimlə

Haqqa sədaqətimlə!

Ərşin on doqquz qatı qarşımda

Taybatay açdı zər qapılarını,

Dönməzliyim üçün haqq savaşında,

Bəxş etdi cənnətin tər gülüzarını!

***

Doğma məvam Bakıda,

Bir dəniz paytaxtında

Ayaqdayam, bürünüb

Qranitə, bürüncə.

Sevgi gülləri məni

Qərq etməkdə sevincə.

Haqqa Nəsimi kimi

Qoşulmaq istəyirəm

Bu yenicə dünyasının,

Möcüzə məvasına.

Gələcək, mən diriyəm!

Mən hələ də şeirin,

Eşqin və musiqinin

Nur bəxş edən piriyəm!

Orijinaldan (özbək və rus) tərcümə edən:

Akif Azalp

Azərbaycan-Özbəkistan Dostluq Cəmiyyəti İdarə Heyətini üzvü,

filologiya üzrə fəlsəfə doktoru

Kaspi 2019.- 9-12 noyabr.- S.18.