Nurəddin Əmincan

Nəsimidən təxmis

Ey gülüm, yarın vəfa bağında bağban oldu, gəl,

Qəmli könlümdən çıxıb, nur eşqim əyan oldu, gəl,

Dadlı vəslindən uzaq hey didə giryan oldu, gəl

"Həsrətindən yandı canım, cigərim qan oldu, gəl,

Sənsiz işim gecə-gündüz ahü-əfğan oldu, gəl”.

Hey dikildim köşkünün sağlarına, sollarına,

Tuş gəlib ah-zarlarına hər anda "bol-bol”larına,

Səbrim sonda misal göstərdilər qullarına,

"Ol yaşın hər qətrəsi dəryayi-ümman oldu, gəl”.

Can verəndə bilmədim, eşqin sonu hicran imiş,

Vəsfin üçün bir ümid etdim könüldə pərvəriş,

Üstümə əğyarları salmaq deyildir doğru iş,

"Düşməni güldürmə, şahim sağlığilə gəl iriş,

Müddəilər ta deməsün qövlü yalan oldu, gəl.”

Eşq əzəldən peydadır aşiq ürəyin yaxmağa,

Ya qəfil şimşək olub aşiq başında çaxmağa,

Ayrılıqda aşiqin ağlar gözündən axmağa,

"Bilməz şol gözlərim sənsiz cahana baxmağa,

Aləmin zövqü səfası mənə zindan oldu, gəl.”

Eşqimi çatdır deyə, üz tutdum hər xanəndənə,

Dərdimi anlat deyə yalvardım hər nazəndənə,

Gəl, Nurəddin, taleyin etmə yolunda təntənə,

"Gündə min gəz cövr elədi bu Nəsimi bəndənə,

Hər nə könüldən keçərsə, şuna qurban oldu, gəl”.

Orijinaldan (özbək və rus) tərcümə edən:

Akif Azalp

Azərbaycan-Özbəkistan Dostluq Cəmiyyəti İdarə Heyətini üzvü,

filologiya üzrə fəlsəfə doktoru

Kaspi 2019.- 9-12 noyabr.- S.19.