"Arşın mal alan"ın yeni səsi

Anar Şuşalı: "İnanıram ki, tamaşaçılarımız fərqli bir Əsgər görə biləcəklər"

Dünyaca ünlü sənətkarlardan biri deyib: "Əgər mən həmişə cavan və gözəl qalacağıma əmin olsaydım, heç vaxt bu qədər tələsməzdim. Fikirləşərdim ki, yaratdığım sənət nümunələri ilə xalqın yaddaşında cavan heykəlimi heç bir qüvvə yıxa bilməz. Amma nə yazıq ki, ömür qısadır və insan bu qısa ömürdə Tanrının ona verdiyi istedadı xərcləyib qurtarmağa çalışmalıdır".

Əlbəttə, bu sözdə çox böyük həqiqət var. Dünyaya gələn hər kəs əgər əbədi qalacağını bilsəydi, bəlkə də heç bir inkişafdan, irəliləyişdən danışmaq mümkün olmazdı. Bu mənada seçilmişlərin, fitri istedadı olan insanların üzərinə daha böyük məsuliyyət düşür. Onlar qısa ömür kəsiyində özlərini təsdiq etməli, tanıtmalı və xalqın sevgisini qazanmalıdır. Musiqili Komediya Teatrı da özünün zəngin tarixi, təkrarsız ənənələri ilə və eyni zamanda yeni adlarla özünün ikinci yüzilliyinə qədəm qoymağa hazırlaşır. Son vaxtlar yaradıcı heyətə daxil olan kollektivin yeni üzvləri arasında istedadlı gənclər də çoxdur.

Gənclik olan yerdə isə yeni axtarışlar, yeni uğurlar var. Təbii ki, hər şey bəzən rəvan getmir, hər yenilik də alqışlarla qarşılanmır. Tənqidlər, təhdidlər də olur. Amma bu yeniliklə köhnəliyin əbədi mübarizəsində mütləq bir nəfəslik də açılır. Və bu nəfəslikdən içəriyə dolan təmiz hava hər şeyi yoluna qoyur.

Bu gün sizə bu kollektivin gənc bir solistini təqdim etmək istəyirəm. Əslində siz onu yaxşı tanıyırsınız. Söhbət Anar Şuşalıdan gedir. Müğənni Anar Şuşalı teatra Üzeyir Hacıbəyovun "Arşın mal alan" musiqili komediyasında Əsgər obrazını oynamaq üçün dəvət edilib. Onunla söhbətdən öyrəndim ki, Anar Şuşalı Azərbaycanın konservatoriyası, sənət beşiyi sayılan Şuşada doğulub. Erkən yaşlarından musiqiyə maraq görsətməsin də təsadüf saymır:

- Cənnətməkan Qarabağda, suyu bal, havası şəfqət, günəşi nur, torpağı möcüzə sayılan Şuşada doğulub boya-başa catmaq, hər addımda kiminsə şaqraq cəh-cəhini, həzin avazını eşitmək, ilahi səslərin əhatəsində gəzib dolaşmaq və oxumamaq ən azı günahdı. Mənim atamın da gözəl musiqi qabiliyyəti olub. Lakin nədənsə bu sənətin dalınca getməyib. Bibimsə fortepiano müəllimidir. Mən həm də məşhur televiziya diktoru, xalq artisti Rafiq Hüseynovun qardaşı oğluyam.

Anar Şuşalı ilk dəfə böyük səhnəyə 1993-çü ildə gəlib. O, daha cox işgüzarlığı, seçdiyi mahnılara yaradıcı münasibəti, ədəb-ərkanı, mədəniyyəti ilə yaşıdlarından fərqlənir. Zəhmətlə qalxdığı bu zirvədə qalmaq, oxumaq, məşhurlaşmaq istəyən yüzlərlə cavanın arasından seçilib çıxmaq o qədər də asan iş deyil.

- İndi səsi oldu-olmadı hamı oxumaq istəyir. Maşallah, texniki tərəqqinin müasir imkanları da bu işdə əvəzsiz yardımçıdır. Səsin olmasa belə, eyb etməz, qəm yemə, səsyazma studiyalarındakı mütəxəssislər sənin məlahəti olmayan səsini elə gözəl korrektə etsinlər ki, özün də özünü tanımayasan. Amma bu qondarma səslə sən canlı konsertlərdə, el şənliklərində, toyda-mağarda oxuya bilməzsən, onda sənin bütün qüsurların üzə cıxacaq, yalançı pərdə götürüləcək. Mənsə, Tanrıma şükür edirəm ki, o məni bu avazla, bu səslə mükafatlandırıb. Həm Azərbaycanda, həm də xarici ölkələrdə milli musiqi qaynaqlarımızdan süzülüb gələn mahnılarımızı, muğamlarımızı tamaşaçılarımıza sevdirə bildiyim ücün xoşbəxtəm.

Anar Şuşalı Bakı Musiqi Akademiyasını bitirib. Təhsil aldığı illərdə həm də aktyorluq vərdişlərinə yiyələndiyindən, rejissor dostu Elvin Mirzəyev onunla əməkdaşlığa məhz Musiqili Komediya Teatrında başlayıb. Bu teatrda tamaşaya qoyulan "Arşın mal alan" əsərinə rejissor kimi dəvət ediləndə Elvin Mirzəyev Anarı da təkidlə bu əsərdə iştirak etməyə çağırıb.

- Dahi Üzeyir Hacıbəyovun dillər əzbəri olmuş bu əsərində oynamaq, məşhur aktyorlarla çiyin-çiyinə çalışmaq, qocaman bir sənət məktəbinin ab-havasını duymaq əlbəttə, çox gözəl bir duyğudur. Həm də böyük bir məsuliyyətdir mənim üçün. İlk dəfə teatra gələrkən teatrın direktoru Əliqismət Lalayevlə söhbətimizdən də çox məmnun qaldım. Hiss etdim ki, o, teatrın imicini, keçmiş şöhrətini yaşatmaq üçün axtarışlar aparır, istedadlı cavanlara hər cür şərait yaradır. Əlbəttə, Əsgər obrazı həm teatr səhnəsində, həm də böyük ekranda bizim müqtədir sənətkarlar tərəfindən ilhamla, kamil bir ustalıqla oynanılıb. Fikirləşmək olar ki, axı bu insanların hər biri, necə deyərlər, bu rola öz möhürünü vurub gediblər... bəs biz nə deyə biləcəyik? Amma, məncə sənət ona görə həmişəyaşardır ki, hər kəs təkrarsız bir fərd kimi öz ürəyinin səsini eşidir, özü kimi sevir, özü kimi qəhrəmanının yaşantılarını ifadə etməyə çalışır. Bu mənada çalışmalıyam ki, mənim də Əsgərim fərqli bir obraz olsun. Mən tərəf müqabillərimdən çox razıyam. Onlar bilirlər ki, bu, mənim teatr səhnəsində ilk rolumdur. Ona görə mənə çox diqqət və qayğı göstərirlər. İlk dəfə aktyor kimi, özü də belə böyük bir obrazın ifaçısı kimi səhnəyə çıxdığımdan sıxılır, özümü itirirdim. Ancaq ağlım kəsəndən efirdə və səhnədə görüb tanıdığım, istedadlarına pərəstiş etdiyim görkəmli sənətkarlar, ilk növbədə Xalq artisti Afaq xanım Bəşirqızı mənə hamilik elədi. Hər kəsin səmimi, mehriban münasibəti mənim də həyəcanlarımı azaltdı, yavaş -yavaş səhnəyə də, yaradıcı heyətə də, Elvinin mizanlarına da, tapşırıqlarına da alışdım. İnanıram ki, tamaşaçılarımız çox fərqli bir tamaşa və fərqli bir Əsgər görə biləcəklər.

Muxtarova Ağca

Kaspi.-2009.-3 mart.-S.11.