“Mənim
üçün mənfi, müsbət rol yoxdur”
Məmməd Səfa: “Heç bir aktyorun ixtiyarı
yoxdur ki, hazırlaşmamış, düşünməmiş,
rolunu içində yetişdirməmiş
tamaşaçıya təqdim etsin”
Arzularının dalınca
çox qaçdı. Hamı kimi. Allaha şükür, arzu
da tükənmir ki... Arzuları kimi sonra rollarının
dalınca qaçdı... “Yuğ” teatrında dayandı.
“Yuğ” yenilikdir, yeni ruhdur, onun da ruhu burda rahatlıq
tapdı. Yeni tamaşalarda yeni rollar yaratdı.
Rollar da arzular kimidir, bir, beş, on... Yenə azdı... Sonra qaçıb kino qatarına çatdı.
Kino sürət qatarı kimidir: daima hərəkətdədir,
o qatarın pəncərəsindən bir kadra yalnız bir dəfə
baxmaq olur... Nə olsun ki, belədir, xoşdur. Sonra ali məktəb auditoriyası, aktyor sənətindən
dərslər... Dərs başa çatanda, gözü
divardakı təqvimə sataşdı, təqvimə tərəf
qaçdı. Təqvimin vərəqləri
qaçdı. Gün, ay, il...
başa düşdü ki, 50-dən də qaçıb...
Sənətə və sənətinə
olan sonsuz sevgisi onu başqalarından fərqləndirdi...
Sənət sevgisi onu yeni
axtarışlara sövq etdi...
Teatrda teatrı, kinoda kinonu,
ümumilikdə sənəti düşündü...
Əslində rolları
axtarmadı, rollar onu tapdı...
Ən çətin məqamlarda, ən
çətin anlarda sənətindən bezmədi...
Oynadığı rollar yadda
qaldı...
Müsahibimiz teatrda və kinoda
maraqlı, yaddaqalan rollar yaradan, mənfi rolların ən
yaxşı ifaçılarından biri kimi böyük
tamaşaçı rəğbəti qazanan, 50 illik yubileyini
hay-küysüz yola salıb, yaşadığı
ömrü Allahın hədiyyəsi sayan Əməkdar artist,
Dövlət Yuğ Teatrının aktyoru Məmməd Səfadır.
- Aktyor Məmməd Səfa əslində
kimdir?
- Məmməd Səfa adi, aktyor
iddiasında olan bir insandır, əgər ola
bilsə. Səmimi deyirəm, aktyorluq çətin
bir sənətdir, çox istərdim ki, bu peşənin həqiqətən
sahibi olum, bu sənətə yiyələnə bilim.
- Sizin bu etirafınızı 25 il sənətdə olan və əsil sənətkar
olmaq istəyən bir aktyorun səmimiyyəti kimi qəbul
edirik, ancaq harada dünyaya gəlməyiniz, hansı mühitdə
böyüməyiniz, niyə məhz bu sənəti seçməyiniz
də bizim üçün maraqlıdır...
- Dəvəçi rayonunda, indiki
Şabranda doğulub boya-başa çatmışam, orta məktəbi
də orada qurtarmışam. Dəqiq elmlərdə bir az zəif olsam da, qalan bütün fənləri
dəli kimi sevmişəm. Xüsusilə tarixi.
Müəllimlərim elə bilirdilər ki,
tarixçi olacağam.
- Amma siz heç kimin gözləmədiyi
bir addım atdınız.
- Sənədlərimi İncəsənət
İnstitutunun teatr və kino aktyorluğu fakültəsinə
verdim. Qabiliyyət imtahanını Adil İsgəndərov
götürürdü. Yadımdadır,
Adil müəllim gözlərini yumub qulaq asırdı.
Mənə qiymət yazacaqlarını gözləmirdim,
ancaq üç yazdılar. O biri imtahanları versəm
də, müsabiqədən keçə bilmədim. Allah bilir, həmin müddətdə nələr
yaşadım. Vaxt itirmədən sənədlərimi
Bakı Mədəni-Maarif Texnikumuna verdim. Orada
da aktyorluqla bağlı fakültə vardı. Qəbul olundum. Aktyor sənətindən
ilk müəllimim Əfrasiyab Məmmədov oldu. Oranı fərqlənmə diplomu ilə bitirib,
1980-ci ildə yenidən sənədlərimi İncəsənət
İnstitutuna verdim. Qabiliyyət
imtahanını Mehdi Məmmədov götürürdü.
İki beş, bir dörd alıb, axır
ki, arzusunda olduğum fakültəyə qəbul oldum.
İnstitutu qurtaran
gündən isə Vaqif İbrahimoğlu ilə bir yerdə
işləyirəm və hesab edirəm ki, Vaqif müəllim
bu sənətdə əsas müəllimlərimdən
biridir. O vaxtlar Vaqif müəllim yeni teatr açmaq istəyirdi,
özü də Musiqili Komediya Teatrında baş rejissor
işləyirdi. Biz tez-tez oraya
yığışırdıq. Bir
müddətdən sonra Həsənağa Turabov Akademik Milli
Dram Teatrının nəzdində bir studiya yaratdı, bir
müddət orda fəaliyyət göstərdik. Nəhayət, 1991-ci ildə “Yuğ” teatrı
dövlət statusu aldı, teatrımızın öz
binası oldu. Teatrımızın
tamaşaçı zalı 50 nəfərlik olsa da,
hüdudları çox genişdir. Orada
bir-birindən gözəl, layiqli insanlar
çalışır. Nə yaxşı
bu gün Vaqif müəllim, nə yaxşı “Yuğ”
teatrı var.
“Yuğ
teatrı iri plandır
- Bir aktyor kimi
özünüzü “Yuğ” teatrında tapa bildinizmi?
- İnsan
ömrü boyu özünü axtarır, tapır, tapmır
bunu Allah bilir. Ancaq onu bilirəm ki,
“Yuğ” teatrı elə bir məkandır ki, o məkansız
mən özümü heç cür təsəvvür edə
bilmirəm. Hesab edirəm ki, bu teatr
ömrümün bir hissəsidir. O ki, qaldı bir aktyor
kimi bu teatrda özümü tapmağıma, ümumiyyətlə
bu sənət o qədər çətin bir sənətdir
ki, çalışıram ki, bu çətinliyin içində
özümü tapım.
- Bəs “Yuğ”
teatrı sizin üçün nədir?
- Mənə elə gəlir ki,
“Yuğ” teatrı həm də kinodur, iri plandır. Üz-üzə, göz-gözə tamaşaçı
ilə işləmək həm çətindir, həm məsuliyyətlidir.
Çünki “Yuğ” teatrı səni yalan
danışmağa qoymur, imkan vermir ki, sən bir aktyor kimi
özünü yalan üstündə formalaşdırasan.
“Yuğ” teatrı səndən həssaslıq
istəyir, həqiqəti tələb edir. Bu mənim üçün çox qiymətlidir.
Təsadüfən demədim, “Yuğ” teatrı
kinodur. Kinoda iri planda işləmək zərgər
dəqiqliyi istəyir. “Yuğ” teatrı da
iri plandır. İri planda hara
dönürsən dön, tamaşaçıdan qaçmaq
mümkün deyil. Aktyorun
inkişafında, özünü tapmasında, təsdiq etməsində,
nələrisə əldə etməsində belə bir məkanın
özü qiymətlidir.
- İstərdim ki,
bu qiymətli məkanda yaratdığınız obrazlardan
söz açasınız.
- İndiyə kimi
“Yuğ” teatrında 60-dan çox tamaşamız olub. Əksər tamaşalarda iştirak etmişəm.
“Səma” adlı ilk tamaşamız Şah İsmayıl Xətai
ilə bağlı idi və o tamaşada Şah İsmayıl
rolunda oynamışam, “Dədə Qorqud”un “Bamsı Beyrək
boyu”nda , Nizaminin “Xəmsə”sində, Şekspirin “Otello”sunda
və əksər tamaşalarda iştirak etmişəm. Son vaxtlar isə teatrımızda Füzulinin qəzəlləri
əsasında 8 silsilə tamaşa hazırlanıb, ən
sonuncu işimiz isə “Kafkadan salam” tamaşasıdır.
İnanın, heç vaxt arzusunda
olmamışam ki, filan rolu oynayım. Bütün
oynadığım rollar özü gəlib məni tapıb və
mənə elə gəlir ki, oynadığım rolları
özümünküləşdirə bilmişəm.
Mənim
üçün mənfi, müsbət rol yoxdur
- Son illər kinoda da bir-birindən
maraqlı rollar yaratmısız. İlk dəfə
hansı filmə çəkildiniz?
- Kinoda ilk işim Tofiq
Tağızadənin 1994-cü ildə çəkdiyi “Köpək”
filmi olub. Filmdə baş rola çəkilmişəm.
Ailəsini sevən, bu yolda özünü
oda-közə vuran müsbət bir roldur. Təəssüf
ki, bu film bugünədək ekranlara çıxmayıb.
Bu filmdən sonra Gülbəniz Əzimzadənin
“Ümid”, Oqtay Mirqasımovun “Ovsunçu”, Ramiz Həsənoğlunun
“Cavid ömrü”, Oqtay Mirqasımovun “Günaydın, mələyim”,
Ramiz Fətəliyevin “Hökmdarın taleyi” filmlərinə
çəkilmişəm. “Nərimanfilm”
studiyasında İlqar Safatın çəkdiyi “Sahə”
filmində çəkilmişəm. Bu da
maraqlı, qeyri-ənənəvi bir filmdir. Son işimiz isə Ənvər Əblucun “Tərsinə
çevrilmiş dünya” filmidir ki, filmdə son montaj işləri
aparılır.
- Mənfi obraz yaratmaq, o qədər
də asan deyil. “Ovsunçu”, “Cavid ömrü”
filmlərində yaratdığınız obrazlar bu
baxımdan yaddaqalan obrazlardır.
- Mənim üçün mənfi-müsbət
obraz yoxdur, sadəcə insanın yaşam şərtləri
var. Bu insan belə yaşayır, bu insanın xisləti belədir.
Sən də rolda o insan olmalısan. Əgər bunu bacarırsansa, obrazı
özününküləşdirə bilirsənsə, o rol
alınacaq.
- Teatr və kino. Bir-birinə
yaxın və bir-birindən fərqli sənət. Siz hansı fərqləri görə bildiniz?
- Bu mənada
“Yuğ” teatrı mənim üçün kinoya gözəl
bir keçid oldu. İstər kino olsun, istər teatr olsun, hər
bir aktyorun öz iş prinsipi, özünü rola kökləməsi,
işə hazırlaşması var. Fərqə qaldıqda hər
sənətin özünəməxsus, spesifik xüsusiyyətləri,
incəlikləri var. Teatr canlı ünsiyyətdir, kinonun
auditoriyası isə daha böyükdür. Ona
görə də aktyorun boynuna çox böyük məsuliyyət
düşür. Heç bir aktyorun
ixtiyarı yoxdur ki, hazırlaşmamış,
düşünməmiş, rolunu içində yetişdirməmiş
tamaşaçıya təqdim etsin. Bu gün bizim elə
istedadlı aktyorlarımız var ki... Çox
istərdim elə şərait yaransın ki, onlar özlərini
dünya səviyyəsində təsdiqləyə bilsinlər.
- Bayaq qeyd etdiniz ki, tarix fənnini
çox sevmisiz. Əslində sizin oynadığınız,
yaratdığınız rollar da bir tarixdir.
-
Doğrudan da tarixdir. İstəsən də o
anlara təkrar qayıda bilməzsən. Sadəcə
yaşadığın həmin anları bir
tamaşaçı kimi seyr edə bilərsən. Ona
görə də hər bir aktyor işinə elə məsuliyyətlə
yanaşmalıdır ki, sabah
oynadığı rola baxıb təəssüflənməsin.
- Eyni zamanda İncəsənət
Universitetində müəllimsiniz.
- Səkkiz il Mədəniyyət
və İncəsənət Universitetinin səhnə
danışığı kafedrasında işləmişəm,
hazırda aktyor sənəti kafedrasının müəllimiyəm.
Müəllim adını daşımaq, bu
yükün altına girmək böyük məsuliyyətdir.
Çalışıram ki, üzərimə
düşən işin öhdəsindən layiqincə gələ
bilim.
- Aktyor üçün gözəl
danışıq əsas şərtlərdən biridir. Sizi tez-tez dublyaja dəvət edirlər, bədii qiraətlə
də məşğul olursunuz. Söz
sizin üçün nədir?
- Sözlə işləmək
asan məsələ deyil, mənə elə gəlir ki, bu
ayrıca elmdir. Məsələn, şeir
kiçik bir tablodur. Bu tablo sözlərdən
hörülmüş həyatdır, səslər var, rənglər
var, hisslər var. Sözü nə qədər hiss etməlisən
ki, onu olduğu kimi qarşındakına çatdıra biləsən.
Bunun üçün hər sözə həssaslıqla
və məsuliyyətlə yanaşmaq lazımdır.
- Həyat bir marafondur. Siz hara doğru qaçırsınız?
- Hara qaçırsan-qaç,
müəyyən bir vaxt, müəyyən bir qədər
var, ondan o tərəfə gedə bilməzsən. Mənə
elə gəlir ki, 50 il Allahın mənə
verdiyi gözəl bir hədiyyədir. Əminəm ki, bu 50 ili normal yaşamışam və normadan kənara
çıxmamışam. Ona görə də,
bu hədiyyənin qiymətini bilmək lazımdır.
Təranə
Vahid
Mədəniyyət.- 2010.- 27
avqust.- S. 6.