Şair
ürəyinin çırpıntıları
Sərdar
Əsəd qısa bir ömür
yaşayıb. Erkən yaşlarından fitri
istedadı ilə tay-tuşlarından fərqlənib. Ədəbi
mühitdə çox tez
tanınıb. Lakin ömür
vəfa etməyib. Ömrünün kamillik çağında - 46 yaşında
dünyasını dəyişib. Lakin o, bu qısa, ancaq mənalı ömründə
özündən sonra gələcək nəsillərə
çox dəyərli bir
irs qoyub gedib.
O, 1929-cu ilin iyununda
Cəbrayıl rayonunun
Soltanlı kəndində
anadan olub. Zəhmətkeş ailədə böyüyüb.
Əvvəl Ağdam Müəllimlər İnstitutunda,
sonra 1952-1955-ci ildə
V.İ.Lenin adına
Pedaqoji İnstitutun (indiki Pedaqoji Universitet) filologiya fakültəsində təhsil
alıb. Sərdar Əsəd ədəbiyyata
ötən əsrin
50-ci illərində gələn
Qulu Xəlilov, Əlfi Qasımov, Əli Kərim, Fikrət Sadıq, Tofiq Mütəllibov nəslinin nümayəndələrindən
olub.
Yaradıcılığı ilə
Yerli-yerində hər
söz
Qiymətli bir incidir.
Ürəkdən gəlməyənlər
Ürəkləri incidir.
Şair çox düzgün
olaraq qeyd edir ki, şeir
misraları şairin
“ürək çırpıntıları”dır.
Şeirdə hər bir söz yerli-yerində olmalı, qəlbdən gəlməlidir. Belə olmasa,
oxucu şairdən inciyər və şeirdən uzaq düşər.
Sərdar Əsədin poeziyasında
həyata fəlsəfi-estetik
baxış çox güclü olub. Bu ədəbi keyfiyyətlər
onda erkən yaşlarından formalaşıb.
Şairin əsərləri mətbuatda 1952-ci ildən
dərc olunmağa başlayıb. “Gənclik
illəri “ adlı
ilk şeirlər kitabı
1957-ci ildə çap
olunub. Bu kitaba müxtəlif illərdə
yazılmış “Yanan
memar“, “Cərrah ürəyi”, “ Simlərin
tufanı” adlı əsərləri daxil edilib. Şair daha sonra “Gözəl”, “Meşədə
qonaqlıq” və başqa seir kitablarını çap etdirib. “Cərrah ürəyi“, “Ağ saçlı Qafqaz“ , “Qız anası“ , “Yer ulduzu“ poemalarını
yazıb. Ölümündən
iki il sonra,
1977-ci ildə şeir
və poemalardan ibarət “Dağları aşdı sellər“ kitabı çap
olunub.
Sərdar Əsədin zəngin
yaradıcılığı var. O, həyat yeniliklərini ustalıq və böyük məhəbbətlə
qələmə alıb.
Həyatın gözəllikləri - istək və arzular, sevgi və məhəbbət onun yaradıcılığında
geniş yer tutub. Xüsusilə ilk şeirləri gənclik illərinin sevgi aləmindən xəbər verir. Onun fərdi yaradıcılıq
üslubu olub. Heç kəsi təqlid etməyib. Yaradıcılığında vətənin yalçın
qayaları, zümrüd
meşələri və
tarixi memarlıq abidələri böyük
məhəbbətlə tərənnüm
olunub, qışın
qarı, yazın yağışı xüsusi
bir ustalıqla qələmə alınıb.
“Yaylaqda yağış“ şeiri yaradıcılığında
xüsusi yer tutur. Şeiri oxuduqca özünü sanki bir yaz
yağışının altında hiss edirsən. Əsərdə fikrin obrazlı ifadəsi, doğrudan da bənzərsizdir:
Bu dağ da səsləndi o dərə
kimi,
Yağış meydanını uzatdı
keçdi.
Uzatdı göylərdən
yerlərə kimi!
Yuxusuz buludlar səhərə kimi
Dağların üstünə
çox yatdı keçdi,
Məhəbbət yükünü boşaltdı keçdi.
Sərdar Əsəd yaradıcılığında
insanı duyğulandıran,
daha doğrusu ictimai məzmun daşıyan mövzular daha çox yer alıb. Onun həyata baxışlarına
görə, insan yaratdıqlarını qorumalı,
əkdiyini becərməli
və yaşatmalıdır.
Ata məhəbbəti qarşısında övlad
sevgisi hər bir övladın valideynə borcunun ifadəsidir.
Gözümlə dünyaya
hey baxacaqsan,
Mən sənin yanına
gələnə kimi.
(“Həmişəlik yuxu”)
Sərdar dərin zəka
sahibi olan şair, filoloq kimi kimi söz
seçməyi, söz
üzərində işləməyi
çox yaxşı bacarıb. Ona görə də əsərlərində orijinal
təşbeh və epitetlər parlaq şəkildə nəzərə
çarpır:
Çöküb qəlbi
dağlar, təpələr
kimi,
Qayalar dağılıb qəlpələr kimi.
(“Dağların dağı”)
Şair “Uzaq səfər“ şeirində
yazır:
Gələcək günlərim
hey əl eyləyir,
Bəzən lal sulara durub baxıram,
Bəzən qol atıram
fırtınalarda.
O, yaradıcılığının
ən coşqun çağında - ömrünün
46 baharında dünyasını
dəyişib. Bu qəfil köç o vaxt çox ürəkləri kövrəltmişdi.
Sərdar Əsəd yaradıcılığı ilə
yaxından
Savalan
Fərəcov
Mədəniyyət.- 2010.- 2 iyul.- S.
14.