Səmimi, həssas duyumlu aktrisa
Biz bir məhəllədə
böyümüşük, Bakıdakı məşhur «Təzə
bazar»ın yaxınlığında. O zamanlar istər məhəllədə,
istərsə də məktəbdə onunla üz-üzə
gələndə ayaq saxlayıb bu gənc qızın Allah
vergisi olan gözəlliyinə heyranlıqla tamaşa edərdik.
Çənəsindəki qara xal da ona yaraşıq verirdi.
Bu gözəl qız Səfurə
İbrahimovadır. O Səfurə İbrahimova ki, 60-70-ci, hətta
sonrakı illərdə də istər teatr səhnəsində,
istərsə də milli kinomuzda şöhrət çələnginə
sahib olmuşdu.
Səfurə xanım 1938-ci ildə
Bakıda doğulub. 1960-cı ildə M.Əliyev adına Azərbaycan
Dövlət Teatr İnstitutunun dram və kino aktyorluğu
fakültəsinə daxil olub, 1964-cü ildə professor Rza Təhmasibin
kursunu bitirib. Hələ birinci kursda oxuyarkən sənət
müəllimlərinin diqqətini cəlb edib. Onun həm
istedadlı olması, həm də qəşəng sifət
cizgiləri, ifadəli gözləri, mənalı
baxışları rejissorların da nəzərindən
qaçmayıb. Səfurə elə birinci kursdan Akademik Milli
Dram Teatrına dəvət edilib, İslam Səfərlinin «Ana
ürəyi» tamaşasında Xatirə rolunda oynayıb.
İlk rol, ilk uğur... Görkəmli sənətkarlarla bir səhnədə
çıxış etmək gənc qızın sənətə
olan məhəbbətini daha da artırıb. Səfurə
İbrahimova institutu qurtarandan sonra teatrda ştata
götürülüb. Xalq artisti E.Zeynalov Səfurənin ilk
uğurlarını belə xatırlayırdı: “Deyirlər
ki, qartal balasını havaya qaldırır, onu yüksək səmada
buraxır və ürək döyüntüsü ilə necə
uçacağını seyr edir. Bala qartalın qanadları
kövrəkdir, o, titrəyir, çaşır, lakin yenə
də uçur! Ana isə balasını hər fəlakətdən
qoruyaraq ona daha sərbəst uçmağın
yollarını öyrədir.
Qartal haqqındakı bu rəvayəti
mən, teatrımızın səhnəsində “Mariya
Tüdor” tamaşasına baxarkən xatırladım. Səhnəmizin
gözəl sənətkarlarından biri - Hökümə
Qurbanova və institut skamyasından səhnəyə təzəcə
qədəm qoymuş gənc artist Səfurə İbrahimova -
Mariya və Cen. Bu səhnə doğrudan da ana və bala
qartalın uçuşuna bənzəyirdi. Mahir aktrisa sənət
aləminin dərinliklərinə getdikcə, gənc artist də
özünü itirmədən onunla birgə
“addımlayırdı”. Bu, Səfurə İbrahimovanın
teatrın səhnəsində ilk böyük müvəffəqiyyəti
idi”.
Rejissor Tofiq Kazımov Cen rolunun
ifaçısını məhz institut auditoriyasında
axtarıb tapmışdı. Tamaşanın uğuru göstərdi
ki, Azərbaycan səhnəsinə yeni bir istedad gəlir.
O vaxtdan məhəlləmizin
yaşlısı da, cavanı da Akademik Dram Teatrına, Səfurə
İbrahimovaya baxmağa gedərdi. Səfurə xanım da
teatrda tamaşadan-tamaşaya təcrübə toplayır,
bir-birindən maraqlı obrazlar yaradırdı.
Xaraktercə lirik-dramatik aktrisa olan
S.İbrahimova yeri gəldikcə komik rolları da məharətlə
ifa edirdi. Səfurə xanım «Alov»da Əsmər, «Əliqulu
evlənir»də Qumral, «Mənim günahım»da Natəvan, «Əcəb
işə düşdük»də Məlahət, «Həyatın
dibində»də Vasilisa Karpovna, «Qızıldan qiymətli»də
Nuneva və s. rollar oynayıb. Lakin o, bir sənətkar kimi
«Toy» tamaşasında Kamilə, «Knyaz»da Jasmen, «İblis»də
Rəna, «Canlı meyit»də Saşa, «Sevgililərin cəhənnəmdə
vüsalı»nda Mədinə xanım, «Sənsiz»də Maral,
«Pəri cadu»da Hafizə xanım, «Vaqif»də Gülnar,
«Zıkovlar»da Pavla, «Əks-səda»da Çinarə, «Darıxma,
ana»da Daduna, «Hamlet»də Ofeliya, «Sevil»də Sevil rollarında
daha böyük sənət uğurları qazanıb. O, bir
çox televiziya tamaşalarında da iştirak edib, təbii
və səmimi oyunu ilə televiziya
tamaşaçılarının qəlbinə yol tapa bilib.
S.İbrahimova 1974-cü ildə
milli teatrımızın 100 illiyi münasibətilə Əməkdar
artist, 2002-ci ildə Xalq artisti fəxri adlarına layiq
görülüb. «İblis» tamaşasındakı Rəna
roluna görə, 1984-cü ildə Azərbaycan Dövlət
mükafatına layiq görülüb.
S.İbrahimova teatrla yanaşı,
kinoda da, televiziyada da, radioda da fəal
çalışırdı. Hələ orta məktəbdə
oxuyarkən bir qısametrajlı bədii filmə çəkilmişdi.
Səfurə xanım özü bu barədə belə deyir:
“Məni orta məktəbdə oxuyarkən kinoya dəvət
ediblər. Yadımdadır, o vaxt sinfimizə gəlib kinoya
çəkmək üçün qız uşağı
axtardıqlarını dedilər. Gələnlərdən bir
nəfər qadın sinfimizə göz gəzdirəndən
sonra müəllimdən mənim üçün icazə istədi...
Beləliklə, ilk dəfə rejissor Zeynəb
Kazımovanın “Həyat öyrədir” filmində Leyla
rolunda çəkildim.”
Film 1961-ci ildə
ekranlara buraxıldı. Sonradan o, 20-dən artıq filmə çəkildi, kino tamaşaçılarında özünə
qarşı maraq oyatdı, parlaq təəssürat yaratdı.
1965-ci ildə «Arşın
mal alan» rəngli musiqili kinokomediyası ekranlara buraxılanda Səfurə
İbrahimova məşhur
kinoaktrisa kimi tanındı. Dahi bəstəkar Ü.Hacıbəylinin
operettası əsasında
ekranlaşdırılmış filmdə aktrisa Tellini özünəməxsus
cizgilərlə canlandırıb.
Rejissor T.Tağızadə Səfurə
xanımı bu rola dəvət etməkdə səhv etməmişdi.
Bir il sonra «Arşın mal alan» filminin yaradıcı qrupunun üzvlərindən rejissor
T.Tağızadə, aktrisalardan
S.İbrahimova və L.Şıxlinskaya sovet kinematoqrafçıları nümayəndə
heyətinin tərkibində
Yaxın Şərq ölkələrində olmuş,
İordaniya, İraq və Suriyada keçirilmiş sovet filmləri həftəsində
iştirak etmişdilər.
Rejissor danışırdı ki,
kino həftəsi günlərində bizim filmimiz böyük müvəffəqiyyət qazandı
və hər yerdə - Əmmanda, Bağdadda, Dəməşqdə
kinoteatrların sahibləri
proqramın uzadılması
üçün bizi dilə tuturdular. «Arşın mal alan»ın
xaricdə belə uğur qazanmasında bütün yaradıcı
qrupun, o cümlədən
aktrisa S.İbrahimovanın
da əməyi az olmayıb.
Bundan sonra o, «İstintaq davam edir» (qonşu), «O qızı tapın» (Xalidə), «Tütək səsi» (İsmət), «Şir evdən getdji» (epizod), «Əlavə iz» (Leyla), «İmtahan» (Dilarə), «Təxribat» (epizod), «Qətl günü» (Sədi Əfəndinin arvadı),
«Hökm» (Suğra) filmlərində irili-xırdalı
rollar ifa edib.
Aktrisanın «Bizim Cəbiş
müəllim» (Nəcəfovun
arvadı), «Sevil» (Dilbər, film-opera), «Qatır
Məmməd» (Həbibə),
«Alma almaya bənzər»
(Mədinə), «Dərviş
Parisi partladır» (Sənəm), «Qayınana»
(Sədaqət), «Sahilsiz
gecə» (yaşlı
Dürdanə) filmlərində
yaratdığı obrazlar
Azərbaycan kinoaktyor sənəti tarixində əhəmiyyətli yer tutur.
Aktrisanın «Sevil» filmindəki
qəhrəmanı Dilbər
kazino müğənnisidir.
Yüngül həyat sürən
bu qadın bank müdiri Balaşın var-yoxunu ələ keçirmək üçün
hər cür fırıldağa əl atır. Nəticədə nəinki onu
müflis edir, həm də ailəsini dağıdır.
Aktrisa Dilbər obrazını dərin psixoloji hisslə ifa edib. Rejissor V.Qorikker “Sevil”
film-operasında Dilbər
rolunu Səfurə xanıma tapşıranda kinostudiyada böyük mübahisə qalxmışdı.
İşçilər deyirdilər:
“Səfurə hara, Dilbər hara? O, mülayim rollar ustasıdır. Öz ampluasına yad bir obraz olan
Dilbərin - kazino müğənnisinin mənəvi
çürüklüyünü, sərt təbiətini, açıq-saçıqlığını
necə yarada biləcək?“
Amma rejissor Səfurə xanımın
teatrda oynadığı
bir neçə rola baxandan sonra
qəti şəkildə
demişdi: “Ya Səfurə, ya da...yalnız Səfurə”. O mübahisələrdən
sonra aktrisa özünə söz verdi ki,
onun üçün amplua məhdudluğunun olmadığını, insanın
zəhmətlə hər
bir şeyə nail ola bilmək qüdrətini sübut edəcək. Elədi də.
Rejissor H.Seyidbəylinin Böyük
Vətən müharibəsinə
həsr etdiyi «Bizim Cəbiş müəllim» filmində maraqlı aktyor ansamblı çəkilib.
Burada rolları N.Zeynalova, Ə.Ağayev, S.Ələsgərov,
F.Salayev, Ş.Məmmədova,
E.Zeynalov, S.İbrahimova
kimi sənətkarlar ifa edirlər. Müharibədə Azərbaycan neftinin
rolu ilk dəfə bu filmdə neftçi Nəcəfov vasitəsilə verilib.
Filmdə Nəcəfovun arvadı
rolunda S.İbrahimova çəkilib.
Yer
üzündə nə
qədər insan varsa, bir o qədər
də xasiyyət var. Əgər aktyor obrazın xarakterini aça bilirsə, deməli, o, əsl sənətkardır. S.İbrahimova filmdə dramatik obraz, müharibə dövrü qadınlarının,
namuslu, qeyrətli ana və bacılarımızın
ümumiləşdirilmiş surətini yaradıb.
Aktrisa 70-80-ci illərdə üç filmdə -
«Alma almaya bənzər»,
«Qayınana» və «Sahilsiz gecə» filmlərində müasirlərimizin
obrazlarını yaradıb.
Birinci filmdə aktrisa şən və gülərüz Mədinə
rolunda çıxış
edir. Şofer Qurban Mədinəni
sevir, Mədinə isə ona nə
«hə» deyir, nə də «yox». Sehirli tumsuz almanı
yeməklə gənc
kolxozçu qız
him-cimlə şoferə
«hə» cavabını
verir. «Arşın
mal alan», «Dərviş Parisi partladır», «Qayınana» filmlərində olduğu
kimi, bu kinokomediyada da aktrisa güclü yumor hissinə malik olduğunu bir daha göstərir.
«Qayınana» filmində Səfurənin
oynadığı Sədaqət
Cənnətin qonşusudur.
Cənnət o qədər hökmlüdür
ki, gəlini kimi Sədaqətin də gözünün odunu alıb. Sədaqət sadəlövh, mülayim
və həssas qızdır. Qonşu olmasına
baxmayaraq o, Cənnətin
sözündən çıxa
bilmir, hətta qayınananın gəlini
evdən qovması ilə bağlı ona fikrini qorxa-qorxa
bildirir. Aktrisanın ifasında
Sədaqət yaxşı
qonşu, gözəl
insan təəssüratı
yaradır.
Müasir mövzuda çəkilmiş
üçüncü filmdə
- «Sahilsiz gecə» sosial dramında S.İbrahimova yaşlı
Dürdanə rolunda çıxış edir.
Dürdanə gəncliyində ən çətin şəraitdə dözümsüzlük
göstərib pis yola düşür.
Lakin sonradan bu bataqlıqdan
çıxmaq üçün
özündə qüvvə
tapır, düz yola qayıdır, ailə sahibi olur. Filmdə yaşlı Dürdanənin
rolu kiçikdir.
Buna baxmayaraq aktrisa
bu personajı inandırıcı şəkildə
oynayır, bizdə Dürdanəyə qarşı
rəğbət hissi
oyadır. Səfurə xanım Dürdanə obrazını yaratmaqla demək istəyir ki, insan hansı
şəraitə düşürsə-düşsün
özünü itirməməli,
ömrünü ləyaqətlə
yaşamalıdır.
Son illər sevimli aktrisamız milli teatrın səhnəsində görünmür.
Onun iştirakı ilə çəkilmiş filmlər
isə televiziya ekranlarında ara-sıra göstərilir. Biz tamaşaçılar
istər səhnədə,
istərsə də ekranda səni yeni-yeni tamaşalarda və filmlərdə görmək istəyirik, Səfurə xanım!
Aydın
Kazımzadə,
Əməkdar
incəsənət xadimi
Mədəniyyət.- 2010.-
23 iyul.- S. 10.