Bir anın yaddaşı
İncəsənətin digər növlərində
olduğu kimi, foto sənətində də yüksək peşəkarlıq uzun illərin təcrübəsi
və işə yaradıcı yanaşma ilə əldə olunur. Yeddi ildir ki, bu
sənətlə məşğul
olan Rasim Hüseynovun çəkdiyi
fotolar özünəməxsusluğu
və “anı tuta bilmək” bacarığı ilə fərqlənir. Gənc fotoqraf Azərbaycan Dövlət Televiziyasında
çalışır, bir
sıra müsabiqə
və sərgilərin
iştirakçısıdır. Onunla qısa söhbətimizə foto sənətinə necə
gəlməsi barədə
sualla başladıq:
- Foto sənətinə həvəsim
uşaqlıqdan yaranıb.
Valideynlərimin dediyinə
görə, hələ
3-4 yaşlarımda olarkən
babamın «Zenit» foto aparatlarıyla oyuncaq kimi oynayardım.
Məktəbdə oxuyarkən
tez-tez fotoqrafların yanına gedir, plyonkanın yuyulmasına baxırdım. Orta məktəbi bitirdikdən
sonra Moskva Fotoqrafiya Akademiyasında təhsil aldım, foto sənətinin incəliklərini, texnikasını,
ekspozisiyanı öyrəndim.
Fotoqrafiya elə sənətdir ki, onu sənə heç kim öyrədə bilməz.
Fantaziya gərək insanın düşüncələrində
olsun.
- Daha çox hansı janrda işləməyə
üstünlük verirsiz?
- Bütün
foto janrlarda özümü sınamışam.
Amma daha çox portret janrına həvəsim var.
Mənə
belə
gəlir ki,
fotoqraf portret çəkməklə insan xarakterini
tamaşaçıya çatdıra
bilər. Mənzərə janrında da
fotolar çəkməyi
xoşlayıram. Fotoda rənglər
baxımından payız
fəsli mənim üçün çox önəmlidir. Yarpaqların tökülməsi, xəzəl,
yağış, yarpaqlardakı
damcılar və s.
- Hansı
sərgilərdə iştirak
etmisiz?
- 2008-ci ildə
Moskva şəhərində
Fotoqrafiya Akademiyasının
nəzdində olan beynəlxalq sərgidə
iştirak etdim,
3-cü yerə layiq görüldüm. Daha sonra
2009-cu ilin fevralında
Türkiyədə yenə
beynəlxalq sərgidə
iştirak etdim,
4-cü yeri qazandım.
Bu ilin sonunda
isə fərdi sərgi keçirməyi planlaşdırıram.
- Adətən
müştərilərlə işləyərkən fotonun
necə, hansı rakursdan çəkilməsi
ideyası kimə məxsus olur?
- Müştəri
ilə işləyəndə
ideyanı mən verirəm. Təbii ki, müştərinin
də fikrini nəzərə alıram,
amma yenə də öz rakursumdan, öz baxış bucağımdan
fotonu çəkirəm.
- İlk çəkdiyiniz peşəkar foto yadınızdadırmı?
- İlk professional fotonu Funikulyor yaxınlığında
çəkmişdim. Günəşin qürub anı idi. Quşlar göyün üzündə
uçurdu. Çox gözəl
mənzərə idi.
Aparatı 3-4 saniyə ərzində
qurdum və həmin kadrı “tuta” bildim.
- Adətən
hər bir incəsənət əsərinin
özünəməxsus maraqlı
tarixçəsi olur.
Sizin çəkdiyiniz
fotolarda necə?..
- Demək
olar ki, hər fotonun yaranma tarixi var. Foto çəkdiyim müddətdə müxtəlif
maraqlı hadisələrlə
üzləşmişəm. Məsələn, saqqızla bağlı
fotonun tarixçəsi
belədir. Bir dəfə
yol ilə gedirdim, yerdə saqqız gördüm.
Oturdum səkinin kənarında,
fotoaparatı da yerə qoydum. Gözlədim. Bir nəfərin
ayaqqabısının altına
saqqız yapışdı
və həmin an şəkli çəkdim. Elə vaxtlar olur ki, məsələn, küçədə gedərkən
maraqlı fakt, mənzərə görürəm
və onu qaçırmaq istəmirəm.
Bəzən istədiyin kadrı
yerə uzanıb çəkməli olursan.
Hərdən fotoaparat üstümdə
olmur, təsadüfən
maraqlı mənzərə
ilə rastlaşıram,
amma çəkmək
imkanım olmur.
O an ürəyimdə bir
ağrı hiss edirəm.
Hər şeyə fotoqraf gözüylə baxıram.
Hərdən fikirləşirəm ki, kaş gözlərim
də fotoaparat olardı, istədiyim kadrları anında çəkəydim.
- Foto sənəti sizin üçün nədir?
- İlk növbədə, foto sənəti mənim qazanc mənbəyimdir. Bu sənətlə
bağlı gərək
hər gün nəsə öyrənəsən.
Hər gün bununla bağlı kitablar oxusam da, internetdə
yüzlərlə informasiya
ilə maraqlansam da, yenə çəkdiyim
fotolardan sonra başa düşürəm
ki, hələ bu sənətdə çox şeyi öyrənmək lazımdır.
Söhbətləşdi: Yeganə Cansail
Mədəniyyət.- 2010.- 12 may.- S. 15.