Teatra dair düşüncələr
Bakı Beynəlxalq Teatr Konfransından isti təəssürat
Birinci fikir
…On doqquzuncu əsrin sonundan ta iyirminci əsrin ortalarınadək skeptiklər təxminən iki dəfə teatra ölüm hökmü kəsdilər. Birinci dəfə kino meydana gələndə, ikinci dəfə isə televiziya yarananda. Hər dəfə də bəhanə gətirdilər ki, daha teatra ehtiyac qalmayacaq, çünki insanlar heç zaman belə rahat incəsənət sahəsini qoyub teatra getməyin əziyyətinə qatlanmaz.
Amma şükürlər olsun ki, belə olmadı.
Kino da inkişaf etdi, televiziya da. Teatr da bu inkişaf prosesindən kənarda qalmadı. Çünki insanın canlı
ünsiyyətə ehtiyacı
ödəmək, sənət
ilə nəfəs-nəfəsə
duraraq paralel dünyaların sakinləri
kimi baş verənləri seyr etmək istəyinə qarşı kimsə çıxa bilməzdi.
Bu gün
hər cür yeni vizual texnologiyaların
ildırım sürətilə
yayıldığı zamanda
da teatr var. Amma bu gün
artıq teatr insanların mədəni istirahət və asudə vaxtı keçirmək üçün
seçdiyi yeganə məkan deyil. XXI əsrin teatrı
sırf mədəniyyət
hadisəsindən daha
çox elmi əsaslar üzərində
qurulan incəsənətdir.
İşin ən çətin
məqamı isə budur ki, teatr
oyun, faciə, məzhəkə, melodram olaraq tamaşa çərçivəsindən kənara çıxmamalı,
onun elmiliyi səhnə arxasında qalmalıdır.
Bu sənəti
sevərək onun problemlərini həll edən, bəzən öz yaradıcılıq
istiqaməti, hətta
yeni bir cərəyanın təməlini
qoyan teatr insanları bu əbədi sənətin
qarşısına çıxan
problemləri birgə
çözməkdən ötrü
baş sındırır,
yollar axtarır, sonra da bir
araya gələrək
düşüncələrini bölüşürlər.
* * *
Belə toplantılardan birinin
hazırkı məkanı
Azərbaycanın paytaxtı
Bakıdır.
Noyabrın 7-dən Bakı Beynəlxalq
Teatr Konfransı öz işinə başlayıb. Noyabrın
12-dək paytaxtımıza təşrif buyuran otuzadək ölkənin yetmiş nəfərədək
teatr bilicisi Azərbaycan teatrının
çağdaş durumu
ilə tanış
olmaq, bizim teatrların tamaşalarını
seyr etmək imkanı qazanıb. Ən böyük imkanı isə bizim teatrlarımız, bu teatrlarda hazırlanan
tamaşalarda məşğul
olan hər kəs qazanıb: bizim oyunumuza, ifamıza görün kimlər baxıb qiymət verəcək! Sanballı teatr tənqidçisinin fikrini bilmək, onun iradını dinləmək elə onun tərifini eşitməyə bərabərdir.
Hərçənd teatrşünaslıq bir elm kimi formalaşandan
bəri əsl tənqidçilər tərifdən
daha çox təhlilə üstünlük
verirlər. Bu məsələnin
ilk baxışda nəzərə
çarpmayan bir önəmli, öyünc
verən məqamı
var: bütün çətinliklərə, milli
teatrla bağlı hər hansı əsaslı-əsassız bədbin
proqnozlara baxmayaraq, çağdaş Azərbaycan
teatrının qonaq qarşısına çıxarılası
tamaşaları var!
Dünən, Azərbaycan Dövlət Akademik Milli Dram Teatrında «Dünya teatr prosesi XXI əsrdə: problemlər,
perspektivlər, alternativlər»
adlı Beynəlxalq Teatr Konfransının rəsmi açılışında
edilən çıxışları
dinlədikcə düşünürdüm
ki, teatrı sevən, anlayan və yaşatmağa çalışan Azərbaycan
teatrallarını naharat
edən məsələlər,
problemlər elə dünya teatrlarından da yan keçməyib,
bu və ya digər dərəcədə
onları da narahat edir.
Azərbaycan Respublikasının mədəniyyət və
turizm naziri cənab Əbülfəs
Qarayevin ölkəmizin
teatr həyatı və milli teatr
sənəti barədə,
teatra dövlət səviyyəsində qayğı
haqqında geniş və dərin məzmunlu çıxışından
sonra kürsüyə
qalxan bəzi qonaqların da çıxışlarından dünya teatr prosesində nələrin
baş verdiyini duymaq olurdu. Litva respublikası mədəniyyət nazirinin
müavini Deividas Staroponkus belə bir teatr konfransının
Bakıda keçirilməsinin
təsadüfi olmadığını
bu sayaq vurğuladı: «Mədəniyyət
- özünə hörmət
edən ölkənin
ayrılmaz hissəsidir».
Rejissor, yazıçı-jurnalist, Nevil Şulman (Böyük Britaniya) «mənim üçün teatr dünyaya məxsusdur» söylədi.
Onun nəzərincə ayrı-ayrı
xalqların teatrı təbiət kimi bütün dünyaya məxsusdur. Həqiqətən də, dərindən və qlobal düşünsək, bu fikrin nə qədər düzgün olduğunu anlayarıq.
Çin Xalq Respublikasından ölkəmizə
təşrif buyurmuş
«Drama jurnalı»nın
baş redaktoru Lin Şen cənab Şulsmanın fəlsəfi
düşüncələrini daha sadə dildə açıqladı:
«Biz tarix boyu bir-birimizdən ipək, pambıq, hətta musiqi alətlərini «oğurlamışıq», indisə
zaman teatr təcrübəmizi paylaşmağı
tələb edir».
Təcrübə mübadiləsi etməyə
və bir-birindən öyrənməyə dəyər.
Sankt-Peterburq
Teatr Akademiyasının
professoru, «Beş axşam» teatr festivalının prezidenti
Marina Dmitrevskayanın çıxışındasa
qloballaşmaya doğru
gedən dünyada insanların mədəniyyət
prioritetlərinin dəyişməsi
fonunda teatrı yaşatmağın və
sevdirməyin yeni yollarını aramağın
vacibliyi vurğulandı.
O, bu suallara Bakı konfransında cavabların səslənəcəyinə
ümid bəslədiyini
gizlətmədi.
İkinci fikir
Mədəni istirahət və
mənəvi qida cəbhəsindəki sərt
rəqabət şəraitində
teatr necə olmalıdır ki, yaşasın, insanları
maraqlandırsın, özünə
cəlb etsin, zamanla ayaqlaşsın?
Çünki ən son texnologiyaları
teatra gətirmək, ən müasir texniki avadanlıqları səhnədə quraşdırmaq
da olar. Əgər XXI əsrin az qala kiberləşən insanının
qəlbinə nüfuz
edəcək əsər
tamaşaya qoyulmayacaqsa,
əgər rejissor yozumu, aktyor ifası tamaşaçı
qəlbini titrətməyəcəksə,
rəssamın tərtibatı,
bəstəkarın musiqisi
bütün bunları
tamamlamayacaqsa, o zaman hansı sənət uğurundan, əbədi sənətdən danışmağa
dəyər?
* * *
Beynəlxalq Teatr İnstitutunun Amerika üzrə baş katibi Piter Qoldfarbın, Teatr Tənqidçiləri
Beynəlxalq Assosiasyasının
baş katibi Mişel Vaisin, Səudiyyə Ərəbistanı
teatrlarının baş
müdiri İbrahim Qasim Assirinin nikbinlik, 1993-cü ildən
ABŞ-da nəşr edilən «Azerbaijan İnternational»
jurnalının təsisçisi
və baş redaktoru Betti Bleyerin ölkəmizə rəğbət ilə dop-dolu təbrikləri, Azərbaycan gerçəkliyini
dünyaya həm də sənət prizmasından tanıtmaqdan
ötrü belə bir səviyyəli konfransa ev sahibliyi
etməyimiz insanı xoş niyyətlərə
kökləyirdi.
Üçüncü fikir
Yenicə təmirdən çıxmış
teatr salonunda əyləşmişik, Azərbaycan
teatr aləminin qaymaqları da buradadır, nəsə öyrənmək, yaratmaq,
özünü sənətdə
görmək, təsdiqləmək
istəyən cavan sənətçilər də!
Hətta
həmkarlarımın üzündə
bu qədər teatr bilicisinin bir araya yığışmağından,
onların hər birindən təəssürat
öyrənmək istəyindən
dolayı yaranmış
çaşqınlığı da duyuram. Bu xoş təəssüratların
arasında bir nisgil qəlbimi sızıldadır: əgər
bizim sovet rejiminin dəmir pərdəsi arxasında yaşadığımız illərdə
də dünyaya bu qədər geniş qucaq açmaq imkanımız olsaydı, əgər neçə-neçə sənət
korifeyimiz repressiya rejiminin qurbanı olmasaydı, yəqin ki, bu gün
Azərbaycan teatrının
şöhrəti heç
də ən məşhur teatr məktəblərinin şöhrətindən
az olmazdı.
* * *
Hələliksə I Bakı Beynəlxalq
Teatr Konfransı davam edir.
Qismətə bax ki, vətən teatr tarixində beynəlxalq səviyyəli birinci elmi məclisin açılışı ilk dəfə
qeyd olunan Dövlət Bayrağı
gününə təsadüf
etdi. Əslində teatr sənətinin
özü də özündən əvvəl
yaranmış və özündən sonrakı
bütün incəsənət
növlərinin bayraqdarıdır.
Gülcahan Mirməmməd
Mədəniyyət.-
2010.- 10 noyabr.- S. 8.