Musiqi səmasında uçuş
Alimin ifası duaya oxşayır... Səsi ilə
Allaha yalvarır ki,
Yerlə Göy arasındakı unudulmuş, zəifləmiş, üzülmüş telləri
qırılmağa qoymasın, günahkar
və günahsız bəndələrini
bağışlayıb, yaratdıqlarını ilahi eşqdən - işıqdan məhrum etməsin...
Alimin səsi
işığa oxşayır... azaddır... Bilmir,
nə vaxt, amma əmindir
ki, Yaradan nə vaxtsa ona lütf
edib... əvvəlcə səs bəxş
edib, sonra o səsə azadlıq verib.
Odur ki, Alimin səsi bizim bildiyimiz sərhədləri çoxdan
aşıb...
Alimin səsi və
ifası Şərqə oxşayır... Min
illər yol gələn muğam
sənəti ilə hər dəfə Qərbi heyrətləndirir...
Alimin səsi kimi günləri də səfərə
oxşayır... səsinin həlqəsi ekvator
xətti kimi Yerin
başına dolanır...
Hər kəs onun
musiqisini bir cür duyur, bu da mənim duyduqlarım
və hiss etdiklərimdir...
Bu günlərdə Xalq artisti Alim Qasımov və qızı, Əməkdar artist Fərqanə Qasımova Almaniyanın Boxum şəhərində (Rur vilayəti) keçirilən nüfuzlu “Ruhrtriennale” beynəlxalq sənət festivalında iştirak ediblər. Musiqi bayramında “Century of Song” - “Əsrin mahnıları” arasında sənətçilərimiz fərqli səsləri və fərqli ifaları ilə festival iştirakçılarını da, tamaşaçıları da heyrətləndiriblər...
Almaniya səfərindən yenicə qayıdan Alim Qasımov və qızı Fərqanə Qasımova ilə görüşüb səfər təəssüratları ilə yanaşı, bir az sənətdən, bir az həyatdan, bir az da qarşıdakı planlardan danışdıq...
- Bu festival artıq
üç ildir ki, Almaniyada keçirilir və üç ay boyunca da davam edəcək.
Dünyanın bir çox
ölkələrinin musiqiçiləri
ilə yanaşı, festivalda türk ölkələrinin musiqiçiləri
də iştirak edirdilər. İştirakçıların əksəriyyəti 45 dəqiqəlik proqramla çıxış etsələr
də, bizim çıxışımız saat yarım oldu. Proqramımızda “Mahur təsnifi”,
“Şur dəstgahı”
və görkəmli bəstəkarımız Cahangir
Cahangirovun “Durnalar” mahnısı vardı.
Hərəmiz əvvəlcə bir mahnı ifa etdik, sonra
“Şur dəstgahı”
oxuduq”. Dəfələrlə alqışlandıq və təkrar səhnəyə qayıdıb
balaca bir musiqi ifa etdik.
4 musiqiçi və iki ifaçı
böyük bir konserti uğurla başa çatdırdıq.
Konsertin nə qədər gözəl alındığını
tamaşaçılar yaxşı
bilir. Bizi yenidən dəvət etsələr, deməli, nə isə etmişik...
Muğam evinə düşən işıq
- Səfərlərdən
söhbət düşmüşkən,
səhv etmirəmsə,
ilk dəfə Səmərqənd
festivalında iştirak
etmisiniz...
- İlk
dəfə rəhmətlik
Bəhram Mənsurov bizi - Ramiz Quliyev,
Şəfiqə Eyvazova
və məni Səmərqənd festivalına
apardı. Festivalda “Çahargah”ı
ifa etdik və münsiflər və tamaşaçılar
tərəfindən ifamız
çox bəyənildi.
Bu səfərin ayağı uğurlu oldu, bizi Amerikaya
dəvət etdilər.
Bu o dövrdə gözlənilməz, böyük
bir səfər idi. Həmin səfər muğam
evinə düşən
bir işıq oldu. O vaxtlar bu səfər barədə qəzetlər
ətraflı yazdılar.
Səfərdən gələn kimi
Ramiz Quliyevə Xalq artisti, bizə
Əməkdar artist adını
verdilər.
Uzaq səfərin hələ
də unudulmayan xatirələrini böyük
həvəslə danışan
sənətkar səfər
zamanı nazirliyin onlara xüsusi paltar tikdirdiyini, bir ay müddətində Amerikada hər gün iki konsert
proqramı ilə çıxış etdiklərini
və o səfərdən
sonra Fransaya, Hollandiyaya, Almaniyaya dəvət olunmalarını
xoş xatirə kimi yada saldı.
Səfərlərinin bir-birindən fərqli,
rəngli olduğunu deyən Alim Qasımov, görəsən,
böyük konsert salonlarında, özünü
necə hiss edir?
Dili, dini, irqi başqa
olan xalqlar onun musiqisini necə duyur?
- Biz xarici səfərlərə dəfələrlə
süzgəcdən keçmiş
proqramla gedirik. Hansı səfər olursa olsun, məqsədimiz bu olur ki,
musiqinin insana təsir nöqtəsini tapaq, o halı, o əhval-ruhiyyəni tamaşaçılara
çatdıra bilək.
Deyə bilmərik ki, bütün tamaşaçılar
musiqinin təsirinə
düşürlər, yox,
bəziləri maraqlanırlar,
nəyi isə başa düşməyə
çalışırlar, amma
elə tamaşaçılar
var ki, onlar
həqiqətən dünyəvi
musiqini hiss edirlər,
o anları yaşayırlar.
- Əsl
sənət insanları
heyrətləndirməlidir. Siz bu mənada xoşbəxt sənətkarsınız,
ifanız insanları heyrətləndirir.
- Mənə elə gəlir ki, əsil sənət
belə olmalıdır.
Musiqi sərhəd tanımır.
Dünyəvi ifa içdən
gəlir, o qədər
həyəcanla, o qədər
eşqlə ifa olunur ki, dünyadakı
insanların əksəriyyəti
bu musiqini duyur. Dünyəvi musiqi sənətkar
tərəfindən təqdim
olunanda onun təsir qüvvəsi dəfələrlə artır.
Allaha qurban olum, dünyəvi
sənətkarlar var ki, yaratdıqları olur dünyəvi. Onu dünya görə bilir, hiss edə bilir, duya bilir.
Biz demirik bizim
sənətimiz dünyəvidir,
amma eyni zamanda izaholunmazdır.
Oturub saat yarım alman xalqı üçün “Şur dəstgahı” oxuyursan, durub getmirlər, əl çalıb səni təkrar səhnəyə qaytarırlar.
Deməli, tamaşaçı ilə sənətkar arasında vəhdət əmələ gəlir.
O da bir sirri-xudadır ki, onu sənətkar həmişə axtarır.
Amma çox çətinliklə
tapır.
Sirsizlik
- Bu mənada Alim Qasımovun sirri nədədir?
- Sirri elə sirsizliyindədir...
(gülür)
- Siz hərdən insanların əhatəsində olanda belə bir hiss keçirirsinizmi ki, hər kəs sizi görür, hər kəs sizi tanıyır və hər kəs sizin sənətinizi sevir...
- O sevgi ilə bağlı mənim bir az gərginliyim
də artır. Elə bilirəm ki, onlar məni
tanıyır, ancaq yaxınlaşıb salam verməyə ya ərk eləmirlər,
ya da belə
düşünürlər ki, yersiz olar.
Ona görə də mən onları qabaqlayıb salam verirəm.
Amma elələri də var ki,
yaxınlaşıb salam verirlər, mənə bir şərəfli söz deyirlər, o məndə ayrı bir əhval-ruhiyyə
yaradır. Camaatın içində gərək
tam səmimi olaq ki, o insanlara da rahatlıq yaradaq.
- Bu gün Alim Qasımovun sənətinin saysız-hesabsız
pərəstişkarları var. Yəqin ki, bir zaman sizin
də pərəstiş
etdiyiniz sənətkarlar
olub...
- Eyyy, o qədər... Ailəmizdə Arif Babayevin
sənətini çox
sevirdilər və istəyirdilər ki, mən mütləq gedib Arif Babayevdən
dərs alım.
Arif Babayevi görəndə o
gün mənim üçün bayram olurdu. Hacıbaba Hüseynov küçədə
gedəndə nə qədər onun ardınca getmişəm, yerişinə-duruşuna tamaşa
etmişəm. O sənətkarların
enerjisini hiss edirdim.
- Siz həm də o xoşbəxt sənətkarlardansınız
ki, sizə oxşamaq istəyənlər
çoxdur və bu gün artıq
öz məktəbiniz
var.
- Hiss edirəm
ki, onların çoxunda o ifa tərzi, o eşq, o işıq var. Mənə
bənzəmək istəyənləri
görəndə isə
sevinirəm. Sevinirəm ki, onun irəli baxmağı, irəli getməyi var. Mən özüm də keçmiş xanəndələrin gözəl
nəfəsini vururam.
Təbii
baxıram və sevinirəm ona. O məni də yad edirsə, deməli ifam qəlbinə yatıb. Təlqin sevgidən gəlir.
- Elə insanlar var ki,
gün ərzində vaxt öldürürlər,
amma sənətkarlar vaxtsızlıqdan şikayətlənirlər.
- Vallah, mən elə axır vaxtlar vaxt öldürürəm.
O qədər işlərim
var, inan Allaha, fikirləşəndə
az qalır
ürəyim partlasın.
- İllər
keçdikcə sənətinizin
qiyməti daha da artır. Amma bildiyimizə görə,
ilk dəfə Opera və
Balet Teatrında işləyərkən ilk sənət
qazancınız 80 manat
80 qəpik olub.
Bir anlıq tərəddüd
edir: “80 manat ya 75 qəpik idi, ya da
80 qəpik, yadımda
deyil”.
- Mənə elə gəlir ki, nə qədər
gəlirin olsa da, aylıq maaşın dadı tamam ayrıdır. O zaman ailəmizin çox ehtiyacı vardı. Ola bilər
üstündən 3-5 manat
götürdüm, amma
qalanını gətirdim
evə verdim.
Yolum çox uzaq
idi, tamaşadan çıxıb qalırdım
küçədə, çox
vaxt bibimgilə gedirdim. Sonra Allah qismət elədi,
bu sənətlə ciddi məşğul oldum.
- Allaha tez-tez şükür edirsiniz?
- İnsan
naşükür bəndədir.
İsti olanda soyuq arzulayır,
soyuq olanda isti. Amma elə insanlar
var ki, Allahın
hər gününə
şükür edir.
Allahın verdiklərinə nə qədər şükür etsəm, yenə azdır.
Sənətdə
istədiklərinə nail olan
Alim Qasımov, görəsən, daha nələrə nail olmaq istərdi?
Alim müəllimin cavabı
maraqlı oldu. Dedi ki, hərdən
adam istəyir
ki, səsi rahat olsun, özü-özü
üçün rahat
oxusun. “Hərdən o
səsə ehtiyacım
olur” - dedi.
Bayaqdan söhbətimizə qulaq asan Fərqanə
xanım axır ki, söhbətimizə qoşuldu. Xatırladaq ki, Fərqanə
Qasımova noyabr ayında İspaniyanın
üç şəhərində-Madrid,
Barselona və Tarraqonada solo-konsert proqramı ilə çıxış edəcək.
O bu səfərə Alim Qasımovla birgə yox, tək dəvət olunub. Muğam ifaçısı xalq mahnıları ilə yanaşı, proqramına bəstəkar
mahnıları da daxil edəcək. Çox həyəcanlı
olduğunu deyən Fərqanə xanıma uğurlu yol diləyirik...
Necə ki, bir zamanlar Alim Qasımov öz səsinin yoluna düşdü... O yolda ilahi eşqlə yanaşı, qədim muğamımızı yeni ifa tərzi, yeni nəfəsi, yeni xalları ilə bəzədi. Fərqanə xanım da bu yoldadır. Hər iki sənətkar dünyanın musiqi səmasında uçuşdadır. Bu, əsl uçuşdur...
Təranə Vahid
Mədəniyyət.-
2010.- 8 oktyabr.- S. 5.