Tanınmış
dirijor və pedaqoq: Ağaverdi Paşayev
Onu
tanıyanlar haqqında bu ifadəni tez-tez işlədirlər:
“Allah adamıdır”. Çox fövqəladə bir ifadədir
ki, hər kəsin ünvanına deyilmir. Bu, Tanrının
öz bəndəsinə olan inayətidir ki, onu həm
özü sevir, həm də insanlara sevdirir. Məhz belə
bir sevgi Ağaverdi müəllimin qismətinə
düşüb. Bu sevginin ən çox hissəsini də
Ağaverdi müəllim sənətinə həsr edib. Bu
sevginin tarixçəsini onun özü ilə ayırd edəcəyik.
İndi isə bir qədər Ağaverdi müəllimin
ömür yoluna nəzər salaq:
Ağaverdi Ağaəli oğlu
Paşayev 1950-ci il oktyabrın 27-də Bakıda anadan olub. Erkən
yaşlarından musiqiyə böyük məhəbbət bəslədiyini
görən atası ona balaca bir tar alıb. Bu tarı o, balaca
köksünə sıxıb dilləndirdikcə böyük
arzulara doğru can atıb. İstedadı və zəhməti
onu pillə-pillə ucaldaraq sənətin zirvəsinə
yüksəldib. Amma bu zirvəyə doğru gedən yolun
çox enişli-yoxuşlu döngələri olub. Odur ki, biz
Ağaverdi müəllimlə həmsöhbət olub onunla həyat
və yaradıcılıq yolu, sənət sevgisi ilə
bağlı düşüncələrini qələmə
almışıq. Beləliklə, qəhrəmanımızın
dediklərindən:
“Lap kiçik yaşlarımdan
musiqiyə aludə idim. Musiqi səsi eşidən kimi dərhal
diqqətim o səmtə yönəlir və qəlbimdə
bir həyəcan dolu sevinc hiss edirdim. Eşitdiyim musiqini yadda
saxlamağa çalışırdım. Düzdür, ailəmizdə
musiqiçi olmayıb. Amma valideynlərimin musiqiyə
marağı böyük idi. Atam mənim musiqi duyumuma
biganə qalmadı. Mənə bir tar aldı. Həyatımın
ən sevincli məqamlarımdan biri bəlkə də elə
həmin gün idi”.
1960-cı ildə,
özünün qeyd etdiyi kimi tara olan
sevgisi sayəsində atası onu 12 saylı musiqi məktəbinin
tar sinfinə qoyur. Burada onun ilk tar müəllimi
Nadir Əhmədov, sonra isə Ağasaleh Abasəliyev olur.
A.Paşayev ilk müəllimlərini ehtiramla xatırlayır:
“Hər biri gözəl
insan idi. İlk tar müəllimim Nadir Əhmədov
olub. Sonra Ağasaleh Abasəliyevdən dərs
alıb, bu sənətin incəliklərini ondan öyrənmişəm.
Onların hər birinin mənim sənət
taleyimdə böyük rolu olub. Mən bu
müəllimlərimi bir də ona görə daha çox yad
edirəm ki, onlardan həm sənətin, həm də həyatın
ilk dərslərini almışam.”
Ağaverdi
Paşayevi sənət uğurları elə erkən
yaşlarından izləyib. Hələ 12 saylı musiqi
məktəbinin III sinfində oxuyarkən Respublikada «Oxu tar»,
«Sən nəğmələr qoş», «Oxu bülbül»
adı altında keçirilən müsabiqələrdə
iştirak edərək, laureat olub. Daha sonra VI,
VII Ümumrespublika müsabiqələrində qalib olması
da məhz onun ilk sənət uğurlarıdır. Bu istedadın sayəsində Ağaverdi Paşayev o
vaxtlar, yəni keçən əsrin 60-cı illərində
Azərbaycan radiosunda uşaqlar üçün hazırlanan
«Ulduz» proqramının tez-tez qonağı olar və öz
mahir ifaları ilə uğurlu çıxışlar edərmiş.
Ulu tar alətində
ifaçılığı püxtələşdikcə gənc
Ağaverdinin bu sənətə sevgisi daha da artırdı.
Tara məhəbbəti, sənətə sevgisi sayəsində
o, 1966-cı ildə A.Zeynallı adına
Musiqi Texnikumunun (indiki Musiqi Kolleci) tar sinfinə daxil olur. Burada da sənət müəllimləri Ağasaleh
Abasəliyev və Elxan Müzəffərovdan dərs alır.
1971-ci ildə təhsilini uğurla
başa vuraraq Ü.Hacıbəyli adına
Dövlət Konservatoriyasına (indiki Bakı Musiqi
Akademiyası) daxil olur. Burada o, tar ixtisası
üzrə Kamil İbrahimovdan sənətin incəliklərini
mənimsəyir. Bu illər gənc
Ağaverdinin həyatında böyük dönüşlər
yaradır. Gənclik təravəti sanki onun həyatına
xüsusi gözəlliklər qataraq böyük sənət
eşqi ilə ruhlandırır, o, daha böyük uğurlara
can atır. Eyni zamanda, onda musiqi sənətinin
daha bir qoluna maraq yaranır. Sənətkarın dediklərindən:
- Ulu tarımız mənim musiqiyə
məhəbbətimin əsil ifadəçisidir. Amma mən
tar ifaçılığına çox bağlı olmağıma
baxmayaraq bir böyük sənətkarın da sanki əsiri
idim. Bu, maestro Niyazi idi. Tez-tez
onun konsertlərinə gedər və onu dirijor pultu
arxasında heyranlıqla seyr edərdim. Hiss etdim ki, məndə
bu sənətə böyük maraq var. Tədricən bu maraq
məhəbbətə çevrildi. Onu da deyim
ki, mən hələ musiqi texnikumunda oxuyarkən dirijorluqdan dərs
almışdım. Konservatoriyanın ikinci
kursunu bitirdikdən sonra ərizə ilə rektor Soltan
Hacıbəyova müraciət etdim. İmtahan
komissiyası məni müsbət qiymətləndirib dirijorluq
fakültəsinə keçməyimə razılıq verdi. Beləliklə, mən
növbəti arzuma da çatdım. Sonrakı
təhsil illərimi dirijorluq fakültəsində oxudum, bu
ixtisas üzrə Nicat Məlikovdan dərs aldım...
1976-cı ildə Konservatoriyanı bitirib hərbi xidmətə
çağırıldım. Belə oldu
ki, elə Bakıda hərbi xidmətdə, özü də hərbi
orkestrdə qulluq etməli oldum. Komandirimiz,
hərbi orkestrin rəhbəri və baş dirijoru
Şükürov da mənim dirijorluq qabiliyyətimi bəyənib,
çox vaxt orkestri mənə həvalə edirdi.”
1977-1978-ci illərdə
Bakıda hərbi xidmətdə olan A.Paşayev burada da öz
sevimli dirijorluq peşəsi ilə məşğul olur.
Hərbi hissənin bütün tədbirlərində
dirijor pultu məhz ona həvalə edilir.
Hərbi xidməti
başa vurduqdan sonra öz sevimli peşəsi ilə, yəni
dirijor kimi çalışmaq üçün ona yol göstərən
və ondan öz köməyini əsirgəməyən
insana, unudulmaz sənətkarımız Süleyman Ələsgərova
üz tutur. Bu barədə gəlin yenə də
Ağaverdi müəllimin dediklərinə nəzər salaq:
- “Bəli, hərbi
xidməti bitirəndən sonra gəldim konservatoriyaya. İlk müraciət etdiyim şəxs Süleyman Ələsgərov
oldu. Mən ona orkestrdə işləmək
istəyimi bildirəndə buna çox sevindi. Məni
Dövlət Televiziya və Radio Verilişləri Komitəsinin
(indiki “Azərbaycan Dövlət Televiziya və Radio
Verilişləri” QSC) Səid Rüstəmov adına
Xalq Çalğı Alətləri Orkestrinin rəhbəri,
Xalq artisti Nəriman Əzimovun yanına apardı. Onunla mənim haqqımda ətraflı söhbət
etdi.
Amma, nədənsə,
mənim həmin orkestrə işə qəbul
olunmağım baş tutmadı. Süleyman müəllim
bunu biləndə - “Bala, ürəyini sıxma, bir şey
fikirləşərik” - dedi. Ertəsi gün məni
yanına çağırıb Konservatoriyada işləməyimi
məsləhət gördü. Beləcə,
bu xeyirxah sənətkarın sayəsində 1979-cu ildən
konservatoriyada müəllimlik fəaliyyətinə
başladım və bu gün də bu işi sevə-sevə
davam etdirirəm.”
Ağaverdi
Paşayevin müəllimlik fəaliyyəti həm tələbələrin
yetişməsində, həm də Xalq Çalğı Alətləri
Orkestrinin formalaşmasında müsbət rol oynayıb.
Konservatoriyada pedaqoji fəaliyyətə
başladığı dövrdən həm də İncəsənət
İnstitutunda (indiki Mədəniyyət və İncəsənət
Universiteti) “Xalq çalğı alətləri”
kafedrasında dirijorluq fənnindən dərs deyib, tələbələrdən
ibarət xalq çalğı alətləri orkestri
yaradıb. O, bu təşəbbüsü 1994-cü ildən
fəaliyyət göstərdiyi Bülbül adına
Orta İxtisas Musiqi Məktəbində də həyata
keçirərək burada da həm müəllimlik edib, həm
də uşaq orkestri yaradıb.
Onu da qeyd etməliyik
ki, Ağaverdi müəllimin əsasını qoyduğu bu
orkestrlərin hamısı bu gün öz fəaliyyətini
davam etdirir. Təhsil ocaqlarında nəsillər
bir - birini əvəz edir. Amma
yaranmış xalq çalğı alətləri orkestrləri
öz möhkəm özülü əsasında gənc tələbə
heyətini özünə cəlb edərək fəaliyyət
göstərir. Belə bir işi layiqincə
yerinə yetirmək bir daha Ağaverdi müəllimin öz sənətinə
olan sonsuz sevgisinin, bu istiqamətdə istedadının, bilik və
bacarığının ifadəsidir.
Elə Dövlət
Filarmoniyasının nəzdində fəaliyyət göstərən
Dövlət Xalq Çalğı Alətləri Orkestrinin
yaranması da məhz Ağaverdi Paşayevin bu istiqamətdə
yüksək peşəkarlığının sayəsində
mümkün olub. 1999-cu ilin sentyabrında
o, Filarmoniyada fəaliyyət göstərən Dövlət
Mahnı və Rəqs Ansamblına rəhbər təyin
edilir. Bir neçə ay bu kollektivlə
işlədikdən sonra ona Dövlət Xalq
Çalğı Alətləri Orkestrini yaratmaq təklif
edilir. Yaxşı olardı ki, bu barədə
Ağaverdi müəllimin öz dilindən eşidək:
“2000-ci il martın 7-si
indiki Heydər Əliyev Sarayında Beynəlxalq Qadınlar
Gününə həsr olunan böyük bir tədbir
keçirilirdi. Bizim orkestr də həmin tədbirdə
iştirak edirdi. Bu, Dövlət Xalq
Çalğı Alətləri Orkestrinin ilk konsert
çıxışı idi. Tədbirdə
iştirak edən ulu öndərimiz Heydər Əliyev konsertdən
sonra adəti üzrə səhnə arxasına gələrək
sənətkarlarla görüşüb öz fikir və
tövsiyələrini bildirdi. Bizim orkestr
haqqında da çox gözəl fikirlər söylədi.
Azərbaycanda Xalq Çalğı Alətləri Orkestrinin
yaranma tarixindən və bu işdə xidmətləri olan sənətkarlardan,
dahi Üzeyir bəydən, Müslüm Maqomayevdən, Səid
Rüstəmovdan və başqa bəstəkarlardan
danışaraq sanki orkestrin tarixini vərəqlədi. Bizim çıxışımız haqqında da
müsbət rəy söylədi və mənim əlimi
sıxaraq orkestrin işində uğurlar arzuladı. Bu həm mənim üçün, həm də
orkestrin bütün üzvlərinə böyük bir sevinc və
unudulmaz bir tarix oldu. Odur ki, biz öz
işimizə daha məsuliyyətlə yanaşmağa
borcluyuq. Çünki bu orkestrə ilk xeyir-duanı Heydər
Əliyev verib”
Bu yerdə bir el deyimi
düşür yadıma: Deyirlər, bağa baxarsan, bağ
olar. Doğrudan da bağın barlı-bəhrəli
olması ona göstərilən qayğı və diqqətdən
asılıdır. Sənətkar taleyi də
buna bənzəyir. O yerdə sənətkar inkişaf
edir ki, o, özünə qarşı qayğı
görür. Məhz belə qayğı ilə
əhatə olunan Ağaverdi Paşayev daim öz üzərində
çalışaraq, ətrafına əsil peşəkar
insanları toplayaraq yeni ideyalarını
reallaşdırır. Buna sübut olaraq
onun təşəbbüsü ilə Filarmoniyada yaranan
Uşaq Xalq Çalğı Alətləri Orkestrini nümunə
göstərə bilərik. Ağaverdi müəllim
2009-cu ildə belə bir orkestrin yaranması istəyini mədəniyyət
və turizm naziri Əbülfəs Qarayevə bildirəndə
o, təklifi müsbət qarşılayıb: “Uşaq Xalq
Çalğı Alətləri Orkestri çoxdankı arzum
idi. Hörmətli nazirimiz də, sənət
adamları da məni dəstəklədilər. Bundan çox ruhlandım. Orkestri təşkil
etmək üçün Bülbül adına
Orta İxtisas Musiqi Məktəbində və başqa musiqi təhsil
ocaqlarının şagirdləri içərisində
axtarışlar apardım. Nəhayət, orkestr
yığıldı və artıq fəaliyyət göstərir.
Bir neçə dəfə dövlət tədbirlərində,
böyük konsertlərdə uğurlu çıxış
edən Uşaq Xalq Çalğı Alətləri Orkestri tam
püxtələşib və müstəqil bir kollektiv kimi fəaliyyət
göstərir. Orkestrin repertuarı ilə
mənimlə birlikdə orkestrə dirijorluq edən oğlum
Sahib Paşazadə də ciddi məşğul olur”.
Belə bir orkestrin
yaranması həm uşaqların milli çalğı alətlərimizə
olan marağını, məhəbbətini və onların
bu istiqamətdə biliklərini artırır, həm də
musiqi xəzinəmiz zənginləşir.
Ağaverdi müəllim
haqqında çox danışa bilərik. Çünki o, sözün həqiqi mənasında
nümunəvi bir insan, vətəndaş və sənətkardır.
Sonda sənətsevərlər adından Xalq artisti, professor
tanınmış dirijor və pedaqoq Ağaverdi Paşayevi
anadan olmasının 60 illiyi münasibəti ilə ürəkdən
təbrik edir, cansağlığı və yeni
yaradıcılıq uğurları arzulayırıq.
Səadət
Təhmirazqızı
Mədəniyyət.-
2010.- 27 oktyabr.- S. 6.