Uşaq və yeniyetmə filmləri: tələb və təklif
Uşaqlar bizim gələcəyimizdir. Sağlam gələcəyimizin
təminatı isə uşaqları düzgün tərbiyələndirməkdən
başlayır. Tərbiyələndirmə, maarifləndirmə
funksiyasını üzərinə götürən sahələrdən
biri də incəsənətdir. Xüsusən audiovizual sənət
sahələrinə marağın artdığı bir
dövrdə kinonun uşaq psixologiyasına təsiri
danılmazdır.
Bəs elə isə bu gün
uşaq və yeniyetmələr daha çox hansı ekran əsərlərinə
baxırlar? Nəzərə alaq ki, son dövrlər Azərbaycanda
uşaq və yeniyetmələr üçün filmlər az
çəkilir. Bu xüsusda əsasən yeni
qısametrajlı filmlərə rast gələ bilərik. Belə
olan halda uşaqlar da telekanallarda əsasən xarici filmləri
izləməli olurlar.
Bakı şəhəri 34
saylı məktəbin 7-ci sinif şagirdləri ilə də
bu mövzuda söhbətləşdik.
Uşaqlarımız
nəyə baxır?
Elnaz
Sultanova:
- Boş vaxtım olanda maraqlı
film izləməyi xoşlayıram. Daha çox Hollivud filmlərinə
üstünlük verirəm. Bundan əlavə, türk
televiziya kanallarında uşaq və cizgi filmlərini seyr edirəm.
Özümüzə gəldikdə isə, yeni filmlərimiz
az olduğundan əsasən köhnə filmlərimizə
baxıram. İstərdim ki, tariximizi, ədəbi əsərlərimizi
əks etdirən filmlər çəkilsin. Milli filmlərin
az olması müəyyən mənada tərbiyədə
özünü göstərir. Başqa ölkənin tarixini,
fərqli mədəniyyəti, adət-ənənələri
mənimsəmiş oluruq.
Nurlan
Nəbiyev:
- Xarici dil bilmirəm. Buna görə
də ancaq dublyaj olunmuş və türk dilində filmlər
seyr edirəm. Yerli uşaq filmləri çox olsa, biz bu filmlərə
baxarıq. Türkiyə kanallarına o qədər baxırıq
ki, axırda danışanda da Türkiyə türkcəsi
sözlərindən istifadə edirik. Baxdığımız
filmlərdən sitatlar gətiririk. Hər filmə baxanda mən
onun qəhrəmanı olmaq istəyirəm.
Səkinə
Mustafayeva:
- Cizgi filmlərinə çox
baxıram. Yerli filmlərdən “Mozalan” satirik
kinojurnalını xoşlayıram. Filmlərə sinif
yoldaşlarımla birgə baxmağı çox istərdim.
Təəssüf ki, məktəbdən bizi kinoya
aparmırlar. Tariximizi, adət-ənənələrimizi
göstərən filmlər seyr etmək istərdim.
Kənan
Ağazadə:
- Dünya sirlərini dəqiqliyi
ilə göstərən filmləri seyr etməyi
xoşlayıram. Həmçinin qəhrəman obrazları məni
daha çox cəlb edir. Ona görə bu səpkidə istənilən
filmə böyük maraqla baxıram. Türk
telekanallarında göstərilən cizgi filmlərini, bədii
filmləri izləyirəm.
34 saylı məktəbin praktik
psixoloqu Mehriban Həsənova da filmlərin uşaq
psixologiyasına böyük təsiri olduğunu deyir:
- Kiçikyaşlılara maarifləndirici
filmlər, cizgi filmləri nümayiş olunmalıdır. Yeniyetməlik
isə uşaqlarda özlərini tanıma dövrüdür.
Onları gəncliyə hazırlamalıyıq. Bu yaşda
onlar həyati reallıqları düzgün anladan filmlərə
baxmalıdırlar. Uşaqlarda filmin qəhrəmanı ilə
özünü eyniləşdirmə prosesi baş verir.
Yaxşı olar ki, bu eyniləşdirməni milli qəhrəmanla
etsinlər, milliliyi də düzgün istiqamətləndirmək
lazımdır. Bu xüsusda milli filmlərimiz,
animasiyalarımız olduqca azdır. Vətənpərvərlik
uşaq yaşlarından başlayır. Nəinki filmlər, hətta
kompyuter oyunları da vətənpərvərlik ruhunda
olmalıdır.
Filmləri valideynlər nəzarətdə
saxlamalıdır. Öncə özləri baxıb sonra
uşaqlara göstərməlidirlər.
İkinci mühüm məsələ
dil problemidir. Buna görə də televiziyada nümayiş olunan, dublyaj olunmuş xarici uşaq filmlərinə də nəzarət olmalıdır. Emosional cəhətdən
zəif olan uşaqlara xüsusi diqqət tələb olunur. Vəhşilik, amansızlıq təlqin edən filmlərə qadağa qoymaq lazımdır.
Çünki formalaşmamış psixologiya üçün
həmin kadrlar aqressiya, yuxusuzluq, əsəbilik yaradır.
Bəzən isə uşaqlar
filmdə olanları həyata keçirməyə
çalışırlar.
Mövzuya dair kino işçilərinin də
münasibətini öyrənməyə
çalışdıq. Kinodramaturq Natiq Rəsulzadə uşaq mövzusunda ssenari yazmağın məsuliyyətindən
danışdı:
- Mövzudan asılı olmayaraq ssenari sifariş olunmalıdır. Elə-belə ssenari yazılmaz. Ssenari ya rejissor üçün
yazılmalı, ya da rəsmi qurum
tərəfindən sifariş
olunmalıdır. Bu səpkidə sifarişlər
hələ ki, yoxdur. Uşaq filmləri üçün
ssenari və ya kitab yazmaq
çətindir. Lev Tolstoyun
belə sözü var: “Uşaqlar üçün böyüklərə
yazdığınız kimi
yazın, lakin qat-qat ondan səviyyəli”.
Azərbaycan kinosunda bu mövzuda yazan ssenaristlər azdır.
Bu xüsusda
rejissorların üzərinə
də böyük məsuliyyət düşür.
Azyaşlı ilə çəkiliş
meydançasında işləmək
çətindir. Uşaq psixologiyasını
istədiyini almaq üçün onunla nə cür hərəkət etməyi
də bilməlisən.
Gənc kinorejissor Nəsimi Əliyev problemin səbəbini nə ssenarist, nə də rejissorlarda görür:
- Mən uşaqlarla bağlı bir neçə film çəkmişəm. İlk ekran
əsərim “Skripkaçı”
sənədli filmi
(1999) olub. İkinci sənədli
film (“Bir ovuc günəş”) qaçqın
çadırlarında yaşayan,
rəqslə məşğul
olan uşaqlar haqda idi. 2009-cu ildə “Bu meydan,
bu ekran” müsabiqəsi çərçivəsində
“Saat” filmini çəkdim.
Bu işdə
prodüserlərin üzərinə
də böyük vəzifə düşür.
Bu cür filmlərdə
prodüserlər kommersiya
maraqlarından daha çox sənətə önəm verməlidirlər.
Bəziləri deyir ki, uşaq filmi çəkmək üçün
uşaq psixologiyasını
öyrənmək lazımdır.
Ancaq məncə, insan psixologiyası və cəmiyyəti öyrənmək
lazımdır. Uşaq dünyasından
deyil, cəmiyyət prizmasından uşaq filmləri çəkməliyik.
Biz 10-15 il sonrakı cəmiyyətimizin
üzvlərini hazırlamalıyıq.
Uşağı sərbəst düşüncə
tərzinə öyrətməliyik,
vətənpərvərliyi tərbiyə etməliyik.
Mədəniyyət
və Turizm Nazirliyinin Kinematoqrafiya şöbəsinin Filmlərin
təbliği və qeydə alınması sektorunun müdiri Yusif Şeyxov bu sahədə məsələnin həlli
üçün işlərin
aparıldığını bildirdi:
- Hazırda uşaq filmləri az çəkilir.
Animasiya, cizgi filmləri sahəsində
isə iş gedir. 3D formatlı
“Cırtdan və Təpəgöz” animasiyası,
nağıl və musiqi janrında “Onun ürəyi” (ssenari və rejissor Samir Kərəmoğlu, musiqisi
Vüqar Camalzadə) filmi “Salnamə” kinostudiyasında çəkilib.
Son illər
keçirdiyimiz “Bu meydan,
bu ekran” musabiqəsində uşaq
mövzusuna üstünlük
verilir. Amma danılmaz həqiqətdir
ki, bu mövzuda
film çəkilməsi, ssenari
yazılması çətin
və məsuliyyətlidir.
Əlbəttə, Hollivud istehsalı
olan “Harri Porter” kimi film çəkməyə
bizim nə yaradıcı, nə də texniki imkanımız var. Amma uşaqlarımızı milli
folklorumuzun mayasında
tərbiyələndirmək üçün mütləq
tammetrajlı bədii
uşaq-yeniyetmə filmləri
çəkməliyik. Folklora müraciət etdikdə də xalq nağılları
yeni formada işlənilməlidir. Çünki zaman dəyişib, uşaq psixologiyası da dəyişib. Bu mövzuda çəkilən
film xüsusi diqqət
tələb edir.
Problemin həlli üçün nə edilməlidir?
Mehriban Həsənova (psixoloq):
- 15-20 il öncə kinoteatrlarda uşaqlar üçün seanslar olurdu. Müəllimlər uşaqları kinoya,
teatra aparırdı.
Əvvəllər kinoteatrlar proqram
haqda məktəbə
məlumat verirdilər.
Bu sahədə güclü maarifləndirmə
işi aparılmalıdır.
Kinoteatrlarda nümayişlər təşkil olunmalıdır.
Məktəb həyatı ilə,
ilk məhəbbətlə, bayramlarla, adətlərimizlə
bağlı filmlər
nümayiş olunmalıdır.
Nəinki filmlər, uşaqlara
həsr olunmuş kliplər də çəkilməlidir.
Natiq Rəsulzadə (kinodramaturq):
- Uşaq filmləri çəkən
peşəkar rejissorlar
yetişməlidir. Azərbaycan
kinosunda belə rejissorlara ən böyük örnək kimi Şamil Mahmudbəyovun adını
çəkmək istərdim..
Bu sahədə
ssenari yazmaq yüksək peşəkarlıq
tələb edir.
Universitetdə dərs verdiyim
tələbələrə də bunu aşılamağa
çalışıram.
Nəsimi Əliyev (kinorejissor):
- Problemin həlli üçün daha genişmiqyaslı layihələr həyata keçirilməlidir. Uşaq bazası,
uşaq kino mərkəzi və ya uşaq əyləncə
mərkəzi olmalıdır
ki, həmin yerlərdə uşaqlar üçün film və
ya cizgi film nümayişləri təşkil
olunsun. Niyə məktəbdə hər hansı uşaq filmi göstərib yaradıcı
kollektivlə görüşlər
keçirilmir? Təbliğat aparılmır? Uşaq filmi
ərsəyə gətirən
rejissor və ssenaristlərin olmaması
fikrini isə qəbul etmirəm. Məncə,
yaradıcı insana yaradıcı mühiti yaratmaq daha vacib
amildir.
Yusif Şeyxov (Mədəniyyət
və Turizm Nazirliyinin sektor müdiri):
- Ümumiyyətlə,
uşaq kinosu üzrə nə rejissor, nə dramaturq hazırlayan xüsusi məktəb yoxdur. Dünya kinosunda da belə təcrübə yoxdur. Bunun üçün Əlisəttar Atakişiyev,
Şamil Mahmudbəyov
doğulmaq lazımdır.
Sərəncamla, göstərişlə yaxşı film çəkmək
mümkün deyil.
Kino yaradıcı prosesdir. Daxili tələbat olmalıdır.
İndi az da olsa belə, bu mövzuda ssenarilər təqdim olunur. Lakin onların səviyyəsi
imkan vermir ki, rejissora təqdim
olunsun.
Mədəniyyət və Turizm
Nazirliyi olaraq bu xüsusda uşaq filmləri üçün ssenari müsabiqəsinin keçirilməsini
vacib sayırıq.
Bu cür müsabiqələr
inkişafa təkan ola bilər.
Sovet dövründə belə
bir məcburiyyət var idi. İki ildən bir hər kinostudiya mütləq uşaq filmi çəkməli idi. Ancaq indi belə
bir tematik məhdudiyyət yoxdur.
Bu o demək deyil
ki, Mədəniyyət
və Turizm Nazirliyi bu sahədə
maraqlı deyil. Əksinə
bu sahədə axtarışlar aparılır
və ümidvaram ki, istedadlı gənclər maraqlı layihələrlə bizə
müraciət edəcəklər.
Reyhan İsayeva
Mədəniyyət.-
2011.- 11 mart.- S. 11.