Filmləri
ilə kino tarixində yaşayan
sənətkar
“Mən sənin sahilinə bir qərib
kimi gəldim, evində bir qonaq kimi yaşadım, səndən
bir dost kimi ayrılıram, ey dünya”. Bu sözlər
böyük hind şairi, dramaturqu Rabindranat Taqora məxsusdur.
Düz 7 il bundan əvvəl Əməkdar incəsənət
xadimi, Dövlət mükafatı laureatı, görkəmli
kinooperator və kinorejissor Rasim İsmayılov da bu sözləri
təkrar etdi və bizdən ayrıldı. Sağ olsaydı,
bizimlə birgə 75 yaşını qeyd edəcəkdi.
Rasim Rza oğlu İsmayılov
1936-cı il iyulun 13-də Bakıda pedaqoqlar ailəsində
anadan olmuşdur. Uşaqlıq çağlarında aviasiya ilə
maraqlanır, hər gün dərsdən sonra aerokluba gedir,
şənbə və bazar günləri Zabrat aeroportundan
kiçik təyyarədə uçur və təyyarəçi
olmağa hazırlaşırdı. Lakin tale onunla başqa cür
rəftar edir. Təyyarəçilik məktəbinə
imtahan verərkən tibb komissiyasından keçmir.
Rasimin ikinci əyləncəsi
fotoqrafiya idi. 1958-ci ildə o, Bakı kinostudiyasında operator
assistenti işləməyə başlayır. Həmin il
Moskvada Ümumittifaq Dövlət Kinematoqrafiya İnstitutunun
kinooperatorluq fakültəsinə daxil olur, məşhur
operator B.Volçekin emalatxanasında təhsil alır. 1962-ci
ildə institutu bitirib Bakıya qayıtdıqdan sonra bir
neçə il Azərbaycan televiziyasında
çalışır. Burada onun ssenariləri əsasında
“Azərbaycan raport verir” sənədli, “Daha iki nəfər”
qısametrajlı bədii televiziya filmləri istehsal olunur.
Rasim müəllim televiziya animasiya
filmlərinin yaradıcılarından biri kimi də
tanınır. 1965-ci ildə “Danışan işıqlar”,
1969-cu ildə “Qırmızılar, qaralar və
başqaları” animasiya filmlərinə quruluş
vermişdir. İkinci film Kiyevdə “Prometey - 69” festivalında
ən yaxşı rejissor işinə görə diploma layiq
görülmüşdü.
R.İsmayılovun Moskvada təhsil
aldığı illərdə çəkdiyi kurs işləri
ilə tanış olarkən onun artıq operator kimi
yetişdiyini görürük. Rasimin üçüncü
kursda çəkdiyi “Zəncirlə buxovlanmışlar”
qısametrajlı filmi institutun tələbə filmlərinin
festivalında yüksək qiymət almışdır.
Rasim müəllim söhbət
edirdi ki, institutda diplom işinə buraxılan kimi Bakıya
qayıdır, Azərbaycan televiziyasında iki sənədli
film çəkir: “Səma ilə görüş” və
“Şəhərin ritmləri”. Gənc operator hər iki filmin
həm ssenari müəllifi, həm də rejissor-operatoru olur. “Səma ilə görüş”dən
aydın olur ki, R.İsmayılov aviasiyanı, səmanı
hələ də unutmamışdı. Bu filmlər diplom işində müəllifinə
əla qiymət qazandırdı. Bu filmlər onu da göstərdi ki, kinematoqrafiyaya sıravi bir operator yox, dramaturgiya ilə, rejissorluqla çox ciddi maraqlanan gənc istedad gəlib. Filmlər Tbilisidə keçirilən
Zaqafqaziya sənədli
filmlər festivalında
diploma layiq görüldü,
sonralar Çexoslovakiya,
ADR, Bolqarıstan və
Macarıstanda keçirilən
Azərbaycan incəsənəti
bayramları günlərində
nümayiş etdirildi.
Adları Azərbaycan kinosu tarixinə qızıl hərflərlə yazılmış
filmlərin - “Yenilməz
batalyon” (Xan Babayevlə birgə), “Sevil” (film-opera), “Yeddi oğul istərəm”, “Axırıncı aşırım”,
“Gün keçdi”, “Nəsimi”, “Dədə Qorqud”, “Sevinc buxtası”, “Babək” kimi bədii filmlərin quruluşçu
operatoru olan Rasim İsmayılovun
operator kimi kinoda böyük debütü rejissor Z.Kazımovanın quruluş verdiyi “Dağ meşəsindən
keçərkən” novellası
oldu. Bu, “Azərbaycanfilm”
kinostudiyasında istehsal
olunan “Kimi daha çox sevirik” kinoalmanaxının
bir novellası idi. Sıx ağaclarla örtülmüş
dağ meşəsinin
yarpaqları arasından
süzülən günəş
şüalarının təbii
gözəlliyi, müxtəlif
rakurslardan dinamik çəkilmiş kadrlar
filmi baxımlı etmişdir.
1965-ci ildə Şəkidə çəkilişləri davam
etdirilən “Yenilməz
batalyon” tarixi-inqilabi filminin istehsalı birdən-birə dayandırıldı.
Səbəb filmin quruluşçu
operatoru Xan Babayevin qəflətən
xəstələnməsi oldu.
Filmin heç yarısı belə çəkilməmişdi.
Əlbəttə, belə bir
vaxtda operatoru başqası ilə əvəz etmək asan məsələ deyildi. Filmi də yarımçıq
qoymaq olmazdı.
Rejissor H.Seyidzadə X.Babayevdən onun işini kimin davam etdirə biləcəyini soruşduqda
o, tərəddüd etmədən
Rasimin adını verdi. Gənc operator çəkilmiş materiallara
baxıb lentə aldığı kadrları
X.Babayevin dəst-xəttinə
uyğunlaşdırdı. Xüsusilə filmdə R.İsmayılovun
çəkdiyi “Təqib”
və “Güllələnmə”
epizodlarına həyəcansız
baxmaq olmur.
Türk yazıçısı Nazim Hikmətin “Romantika” romanı əsasında ekranlaşdırılmış
“Yaşamaq gözəldir,
qardaşım” kinopovesti
operator R.İsmayılovun yaradıcılığında
əhəmiyyətli yer
tutur. Film yaradıcılıq baxımından
mürəkkəb olsa
da, o ən yaxın dostu, rejissor R.Əsgərovla birgə işindən fərəh duyurdu. Burada operatorun həm təbii, həm də süni işıqla işləmə
bacarığı bütün
dolğunluğu ilə
özünü göstərdi.
R.İsmayılov
rejissor E.Quliyevlə irihəcmli üç bədii film üzərində
işləmişdir: “Səmt
küləyi”, “Sevinc buxtası” və “Babək”.
“Səmt
küləyi” tarixi-inqilabi
filmi çex kinematoqrafçıları ilə
birgə yaradılmışdır.
Bu filmdə xalqlar arasındakı dostluq, onları birləşdirən
vahid, ali
məqsəd öz əksini tapmışdır.
“Sevinc buxtası”
filmində yaradıcı
qrup yenidən tarixi mövzuya müraciət etmişdir.
Burada
20-ci illərdə Azərbaycanda
gedən inqilabi hadisələrdən, neft
uğrunda aparılan mübarizədən bəhs
edilir. Filmdəki operator işi olduqca
mürəkkəb idi.
Lakin nəticə uğurlu alınmışdır. Filmin yaradıcılarının
bir qrupu, o cümlədən R.İsmayılov
respublika Dövlət
mükafatına layiq görülmüşdür.
“Babək”
film-epopeyası üzərində
işi xüsusi qeyd etmək lazımdır. Bu filmin necə alınacağını hamı
böyük səbirsizliklə
gözləyirdi. Filmin taleyi
Rasimi də çox narahat edirdi. Çünki filmdə operator işini çətinləşdirəcək döyüş səhnələri,
Bəzz qalasının
çəkilişləri - bir sözlə, ümumi planlar o qədər idi ki... Yaradıcı qrupu narahat edən yeganə məqsəd xalq qəhrəmanı Babəkin
uğurlu ekran obrazını canlandırmaq
idi. Yaradıcı
qrupun hər bir üzvünün gərgin əməyi sayəsində onlar buna nail
ola bildilər.
Rasim İsmayılovun adı milli kino tarixinə həm də kinorejissor kimi daxil olmuşdur. O, on
üç il ərzində yeddi bədii filmə - “Şir evdən getdi”, “Anın quruluşu”, “İşgüzar
səfər”, “Asif, Vasif, Ağasif”, “Sizi dünyalar qədər sevirdim”, “Alman klinikasına rəsmi səfər” və “Tələ” kinolentlərinə quruluş
vermişdir.
1977-ci ildə istehsal olunmuş “Şir evdən getdi” müasir nağıl-filmi
R.İsmayılovun kinorejissorluq
sahəsində debütüdür.
Bu, yazıçı Y.Yakovlevin eyniadlı nağıl-povestinin ekran variantıdır. Müsahibələrinin
birində uşaq filmlərindən söhbət
düşərkən Rasim
müəllim demişdir:
“Ümumiyyətlə, uşaq
filmləri çətin
janrdır. Uşaqlarla işləmək üçün xüsusi
pedaqoji üsul olmalıdır. Ən vacibi
isə odur ki, gərək uşaqları sevəsən
və səbirli olasan. Hərdən çəkilişlərdə elə çətinliklərlə
üzləşirdim ki,
amma uşaqlarla işləmək mənə
zövq verirdi”.
Rasim İsmayılovun yaratdığı filmlərin
sınaq çəkilişlərinə
200-dən artıq uşaq
gəlirdi. O, uşaqların
arasından filmlərin
qəhrəmanlarını seçirdi.
“Asif,
Vasif, Ağasif” filmindəki hadisələrin
süjeti İsmayılovlar
ailəsində baş
verənlərdən götürülüb.
Obrazlar həqiqətən də Rasim və onun
qardaşlarının xarakteri
ilə eyni idi. Asif isə Rasimin
prototipi idi. Filmin ssenarisini Rasimin həyat yoldaşı, jurnalist Nadejda İsmayılova yazmışdır.
Ümumiyyətlə,
bu filmin maraqlı tarixçəsi
var. 1969-cu ildə “Lenfilm”
kinostudiyasının yaradıcı
heyəti Bakıda “Mənim xeyirxah atam” bədii filmini çəkərkən
məlum oldu ki, bu film İsmayılovlar
ailəsinə həsr
olunmuşdur. Burada müharibədən
əvvəl Bakı həyətlərindən birinin
sakinləri haqqında
söhbət gedir.
Filmin ssenari müəllifi
Viktor Qolyavkin özü
bakılı idi.
Gördüyü hadisələri qələmə
almışdı. Onun qonşuları
məhz İsmayılovlar
ailəsi idi. Əli dayını R.Əzimov, Fatma xalanı Əminə Yusifqızı
oynayırdı. Məhz bu
filmdən sonra İsmayılovlar ailəsi
haqqında ikinci dəfə “Asif, Vasif, Ağasif” lentə alındı.
Filmdə uşaqları gün
ərzində iki saatdan artıq çəkmək olmurdu.
Onlar tez yorulurdular. Buna görə də
çəkilişlər zamanı
kinostudiyanın otaqlarından
birini uşaq bağçası etmişdilər.
Orada çarpayı, oyuncaqlar, bir sözlə, uşaqların istirahəti
üçün hər
şey var idi. İki saatlıq çəkilişdən
sonra dincəlirdilər.
Bir neçə saatdan sonra yenidən çəkilişlər davam
edirdi.
Sovet İttifaqı Qəhrəmanı,
general Həzi Aslanovun həyat və döyüş yolundan bəhs edən “Sizi dünyalar qədər sevirdim” filmi qəhrəmanın ömrünün
son günlərini ekranda
canlandırır. Bu film kinostudiyanın yaradıcılıq
uğuru kimi qiymətləndirilmiş, sovet
kinematoqrafiyası ustalarının
ən yaxşı işlərinin siyahısına
daxil edilmiş və filmə ümumittifaq baxışı
keçirilmişdir.
R.İsmayılovun quruluş verdiyi
son film “Tələ” adlanır
(1990). N.İsmayılovanın ssenarisi əsasında
çəkilən film Qarabağda
baş verən məlum hadisələri ekranda canlandırır.
Burada gənclərin həyatından,
onların vətən
təəssübkeşliyindən də söhbət açılır.
Bədii film yaratmağa imkan olmayan vaxtlarda Rasim müəllim çoxlu sənədli
film (“Sovet Azərbaycanı”,
“İmadəddin Nəsimi”,
“Nabran”, “Fransa qəhrəmanı”, “Səs”,
“Azərbaycan - Odlar ölkəsi”, “Labirint”, “Dədə Qorqud dünyası”, “Laçın
dağlarında cingilti”
və s.), “Mozalan” satirik kinojurnalı üçün süjetlər
çəkmişdir.
Son illər
R.İsmayılov Azərbaycan
Dövlət Mədəniyyət
və İncəsənət
Universitetində dərs
deyir, uşaqlar üçün maraqlı
nağıllar, hekayələr
yazırdı. Onun “Uçan
çinarlar” kitabı
ölümündən sonra
işıq üzü
gördü.
Yazını Xalq artisti, kinorejissor
Eldar Quliyevin dostu haqqında dediyi sözlərlə bitirmək istəyirəm:
“Rasim İsmayılov xoşbəxt adam
idi. Çünki o, sevdiyi peşəsi
ilə məşğul
olurdu. Həm də ən
yaxşı fikirlərini
həyata keçirə
bilmişdi. Ona görə
də çəkdiyi
işıqlı və
xeyirxah filmlər hələ uzun illər yaşayacaqdır.
Tamaşaçıların hər yeni nəsli
bu filmlərə baxarkən deyəcəkdir:
“Rasim, çox sağ ol ki,
sən hələ də bizimlə birlikdəsən”.
Aydın Kazımzadə,
Əməkdar incəsənət
xadimi
Mədəniyyət.-
2011.- 30 sentyabr.- S. 12.