Şəxsiyyəti
ilə yaradıcılığı bir-birini
tamamlayan yazıçı
3
oktyabr XX əsr Azərbaycan ədəbiyyatının klassiklərindən
sayılan Xalq yazıçısı İlyas Əfəndiyevin
anım günüdür
“Müəllif
öz adına və oxucuya hörmət etməlidir”
İlyas Əfəndiyev
İlyas Əfəndiyev o xoşbəxt
sənətkarlardandır ki, onu tez-tez anmaq, xatırlamaq
üçün səbəblər çoxdur. Çünki
onun yaradıcılığı mədəniyyətimizin qiymətli
bir parçasıdır. İlyas Əfəndiyev ədəbiyyatımıza
“Kənddən məktublar”la gəlsə də, qısa vaxt ərzində
həyat qədər həyati hekayələri, povestləri,
romanları, pyesləri ilə sovet ideologiyasında boğulan ədəbi
mühiti xeyli durulda bildi. İlyas Əfəndiyev əlinə
qələm aldığı gündən ömrünün
son gününə kimi ürəyinin səsinə qulaq
asdı, ədəbiyyat naminə yazdı...
İlyas Məhəmməd oğlu
Əfəndiyev 1914-cü ildə Füzulidə
tanınmış tacir ailəsində anadan olub. Ata-babası
bütün Qarabağda kasıba, yoxsula əl tutan, xeyirxah
insanlardan biri kimi ad qazanmışdı. Bu ailənin bir qolu
tacir nəsli, digər qolu ruhani təhsili almış axund və
üləmalardan ibarət idi. Ona görə də bu ailə
sovet hakimiyyəti dövründə - 30-cu illərdə ciddi
təqiblərə məruz qalır, onların ata-baba
mülkü əllərindən alınır, ailənin bəzi
üzvləri “xalq düşməni” kimi güllələnir,
bəziləri həbs edilərək vətəndən
uzaqlara sürgün olunur. Yazıçının atası Məhəmməd
Əfəndiyevin evi, böyük mülkü, bağı zəbt
edilir, “səs hüququndan” məhrum olur.
İllər keçəcəkdi,
gələcəyin böyük yazıçısı o hadisələri
belə xatırlayacaqdı: : “Bizim ailəmiz çox
ağır vəziyyətdə idi. Atam səs hüququndan məhrum
edildiyi üçün uzun illər işsiz qaldı. Yeddi
uşağın böyüyü mən idim. Bizim doqquz adamdan
ibarət ailəmizə hökumət tərəfindən zəbt
edilmiş evimizin ikinci mərtəbəsində iki balaca otaq
vermişdilər”.
Qarabağın aran rayonlarında
yaşayan ailələr kimi Məhəmməd kişi də
yay aylarında ailəsi ilə bərabər yaylağa -
Şuşaya köçər, İlyasın uşaqlıq
illərinin bir hissəsi Şuşada keçərdi. İllər
keçəcəkdi, İlyasın uşaqlıq xatirələri
zaman-zaman boy verəcək, Şuşa və Qarabağ
mövzusu onun yaradıcılığında mühüm yerlərdən
birini tutacaqdı.
Ancaq ailənin xoş günləri,
İlyasın uşaqlıq illərinin sevincli anları uzun
sürmür, atası Məhəmməd kişi 1934-cü ildə
50 yaşında vəfat edir. Atasının vəfatından
sonra İlyasın bir gənc kimi formalaşmasında, kitaba, ədəbiyyata
marağının artmasında anası Bilqeyis xanımın əvəzsiz
xidmətləri olur. İ.Əfəndiyev anası haqqında
xatirələrində yazır: “Anam keçmiş müsəlman
qızları kimi, evdə mollakunə adamlardan dərs
almışdı. Ərəb və rus əlifbalarında
yazıb oxuyurdu. Mütaliəni çox sevirdi... Ümumiyyətlə,
anamız çox incə zövqə malik bir qadın idi...”
Yolların sonundakı işıq
İlyas Əfəndiyev 1930-cu ildə
pedaqoji təmayüllü orta məktəbi əla qiymətlərlə
bitirdikdən sonra bir müddət Böyük Bəhmənli
kəndində dil və ədəbiyyat fənnindən dərs
deyir. Gələcəyin görkəmli dramaturqu Füzulidə
fəaliyyət göstərən kiçik kollektivin
tamaşalarında “teatr” adlı sehrli bir aləmlə
tanış olur. Sonralar o, qeyd edir ki, «mən də ora tez-tez
gedir və böyük maraqla aktyorların oyunlarına
tamaşa edirdim».
Ailə vəziyyəti ilə əlaqədar
olaraq, təhsilində bir neçə il fasilə versə də,
ali təhsil almaq arzusu İlyası tərk etmir. 1934-cü ildə
APİ-nin ədəbiyyat şöbəsinə daxil olsa da, elə
həmin il İ.Əfəndiyev “qolçomaq” oğlu
olduğu üçün institutdan
uzaqlaşdırılır.
Ancaq hökm verən zamandır.
İlyas Əfəndiyevin alın yazısını kimsə dəyişə
bilməzdi. 1938-ci ildə o APİ-nin coğrafiya fakültəsinin
qiyabi şöbəsini bitirib rayona qayıdaraq müəllimliyini
davam etdirir.
... 30-cu illərin sonlarında
İ.Əfəndiyev ədəbiyyata gəlir və bir-birinin
ardınca hekayələr yazmağa başlayır. “Rayonda
ora-bura qaçaraq gündə səkkiz-doqquz saat işləməklə
bərabər hələ gecə kurslarında da dərs
deyirdim. Çox yorulmağıma baxmayaraq, Qarabağın
qarlı, uzun qış gecələrində heç kəsə
bir söz demədən hekayələr yazdım. Sonralar «Kənddən
məktublar» adı ilə çap olunan həmin hekayələri
götürüb 1938-ci ilin yayında pulsuz-pənəsiz gəldim
Bakıya...”.
Bakı ədəbi mühiti onun
yaradıcılığında mühüm rol oynayır.
İ.Əfəndiyev ilk mətbu əsərilə əlaqədar
yazır: “1939-cu ildə “Revolyusiya və kultura” jurnalında
“Gözlənilməyən sevgi” adlı ilk hekayəm
çıxdı. Bundan az sonra “Kənddən məktublar”
kitabım nəşr olundu”.
Yazıçı bir neçə
qəzetlə əməkdaşlıq edir. Bundan sonra İ.Əfəndiyev
əmək fəaliyyətini əvvəlcə “Kommunist” (1939-1940),
sonra isə “Ədəbiyyat qəzeti”ndə nəsr
şöbəsinin müdiri kimi davam etdirir.
“İlyas Əfəndiyev teatrı”
Böyük Vətən müharibəsinin
başlanması bütün sənət adamları kimi İ.Əfəndiyevin
də yaradıcılığını yeni səmtə
çevirir. İ.Əfəndiyev dramaturgiyaya gəldiyi illəri
belə xatırlayır: “...Tanınmış
yazıçı Mehdi Hüseyn mənə
yaxınlaşıb... “istəyirsən birlikdə bir pyes
yazaq” - dedi. Məşhur yazıçının təklifi gənc
yazıçı üçün çox xoş idi və mən
razılıq verdim. Beləliklə, də biz birlikdə
“İntizar” pyesini yazdıq. Pyesi Adil İsgəndərov
özü tamaşaya qoydu, musiqisini Səid Rüstəmov
yazdı. Beləliklə, mən nəsr yazmaqla bərabər
dramaturgiyaya daxil oldum».
Bundan sonra yazıçı milli
teatrımız üçün “İşıqlı yollar”
(1946) və “Bahar suları” (1947) pyeslərini yazır.
40-cı illərin axırlarında İ.Əfəndiyev
artıq özünü bir nasir və dramaturq kimi təsdiq
edir. Yaradıcılıq yollarında inamla addımlayan gənc
yazıçı 1941-1945-ci illərdə Azərbaycan Radio
Komitəsində ədəbi verilişlər şöbəsinin
müdiri, 1945-ci ildən Bakı kinostudiyasında ssenari
şöbəsinin rəisi, daha sonra isə “Azərnəşr”də
bədii ədəbiyyat şöbəsinin müdiri vəzifəsində
çalışarkən ədəbi ictimaiyyətlə
bilavasitə təmasda və əlaqədə işləyir,
həyatı dərindən öyrənir,
dünyagörüşünü daima artırır. 1945-ci
ildə İ.Əfəndiyevin “Aydınlıq gecələr”
adlı ikinci kitabı nəşr olunur.
1949-cu ildə Azərbaycanın ədəbi-mədəni
ictimaiyyəti və bütün sənətsevərləri Azərbaycan
Dövlət Dram Teatrının 75 illiyini təntənə ilə
qeyd edərkən, səhnə sənətinin
inkişafındakı xidmətləri nəzərə
alınaraq İ.Əfəndiyev “Şərəf
nişanı” ordeni ilə təltif edilir.
1954-cü ildə tamaşaya
qoyulmuş “Atayevlər ailəsi” dramaturq İ.Əfəndiyevin
yaradıcılığında uğurlu bir addım kimi yadda
qalır. Pyes Tofiq Kazımovun quruluşunda səhnələşdirilir.
Bir-birini kəşf etmiş iki sənətkar
sonralar Azərbaycan teatrı tarixinin parlaq səhifələrini
yazacaq, yaradıcılıq əlaqələri uzun illər
davam edəcəkdi.
Yazmaq onun alın yazısı idi
İlyas Əfəndiyev 1958-ci ildə
ilk dəfə iri həcmli “Söyüdlü arx” romanını
oxuculara təqdim edir. Əsər yazıçıya
böyük uğur qazandırır.
Ədəbiyyatın bütün
janrlarında kamil sənət nümunələri yaradan
İlyas Əfəndiyevin yaradıcılığında
60-80-ci illər ən məhsuldar dövr hesab olunur. Bu illərdə
onun yaradıcılığında janr rəngarəngliyi
özünü göstərir, bir-birinin ardınca iri nəsr
əsərləri, ciddi ictimai-siyasi problemlər qaldıran,
gözəl mənəvi keyfiyyətlər aşılayan,
eyni zamanda müasir Azərbaycan nəsrinin yüksək bədii-estetik
səviyyəli nümunələri kimi şöhrət
qazanmış “Körpüsalanlar” (1960), “Dağlar
arxasında üç dost” (1963), “Sarıköynəklə
Valehin nağılı” (1976-78), “Geriyə baxma, qoca” (1980),
“Üçatılan” (1981) kimi povest və romanlarını dərc
etdirir, eyni zamanda maraqlı dram əsərlərini qələmə
alır, publisist və ədəbiyyatşünas kimi məhsuldar
yaradıcılıq yolu keçir. Bu illərin məhsulu olan
“Sən həmişə mənimləsən” (1964) pyesi ilə
Azərbaycan səhnəsində lirik-psixoloji dramanın əsasını
qoyur. Bu yolu uğurla davam etdirən dramaturq “Mənim
günahım” (1967), “Unuda bilmirəm” (1968), “Məhv olmuş
gündəliklər” (1969), “Qəribə oğlan” (1973),
“Bağlardan gələn səs” (1976) və s. pyeslərini
yazır.
Ölməz sənət nümunələri
ilə Azərbaycan dramaturgiyası xəzinəsini zənginləşdirir,
beləliklə, “İlyas Əfəndiyev teatrı” yaranır.
“İlyas Əfəndiyev teatrı”nın
uğurlarından söhbət açarkən, təkcə
onu göstərmək kifayətdir ki, ilk tamaşası 1968-ci
ildə olmuş “Unuda bilmirəm” pyesi 1981-ci ilə qədər
Azərbaycan Milli Teatrı səhnəsində 350 dəfə
oynanılmışdır.
Əlinə qələm
aldığı ilk gündən müasir mövzulara daha
çox müraciət edən dramaturq 1971-ci ildə tarixi
mövzuda «Mahnı dağlarda qaldı» pyesini yazır. Yeni
yaradıcılıq uğuru kimi qarşılanmış pyesə
görə 1972-ci ildə Respublika Dövlət
mükafatına layiq görülür.
Görkəmli ədəbiyyat
xadimi kimi geniş şöhrət qazanmış İ.Əfəndiyev
1979-cu ildə Azərbaycanın Xalq yazıçısı fəxri
adına layiq görülür.
60 ildən çox
yaradıcılıq yolu keçmiş İ.Əfəndiyev
90-cı illərdə də məhsuldar bir yazıçı
kimi yazıb yaradır, “Şeyx Xiyabani” (1986), “Bizim qəribə
taleyimiz” (1988), “Sevgililərin cəhənnəmdə
vüsalı” (1989), “Tənha iydə ağacı” (1991), “Dəlilər
və ağıllılar” (1992), “Hökmdar və qızı”
(1994) və s. pyesləri tamaşaya qoyulur, yeni kitabları nəşr
edilir.
Azərbaycanın ədəbi
ictimaiyyəti 1994-cü ildə Xalq yazıçısı
İ.Əfəndiyevin anadan olmasının 80 illiyini təntənəli
surətdə qeyd etdi. Prezident Heydər Əliyevin sərəncamı
ilə yazıçı ədəbiyyatın
inkişafında xidmətlərinə görə
“Şöhrət” ordeni ilə təltif edildi. Zəngin
yaradıcılıq yolu keçmiş, həyatın
acılı-şirinli günlərini yaşamış İlyas
Əfəndiyev 1996-cı il oktyabrın 3-də
dünyasını dəyişdi, Fəxri xiyabanda dəfn
olundu.
Böyük sənətkarın əbədi
- hər zaman anılacaq və xatırlanacaq ömrü
başladı...
Təranə
Vahid
Mədəniyyət.-
2011.- 30 sentyabr.- S.7.