Böyük tarixi və ...coğrafi Şəxsiyyət

 

   Tam aydın sənətkar və natamam “qaranlıq” siyasətçi - Nəriman Nərimanov...

  

   Çox nasional hədsiz internasional. XI Qızıl (?! Yox bir, brilyant!) Ordu Bakıya soxularkənGələn işğalçı ordudur!” deyə hayqıran cümhurçularıYox, gələn xilaskar ordudur...” deyə sakitləşdirməyə çalışan sonralar Vladimir İliç LeninəBakı fəhləsi sovet Rusiyasına bu qədər ucuz qiymətə satdığı neftdən öz çıraqları üçün ala bilmirlər...” yaza-yaza için-için yanıb-alışan. Erməniliyin tarixi xislətini, Stepan Şaumyanın çağdaş rəzalətlərini bütün çılpaqlığı ilə görüb-bilən aylarla otağına qapılıb, lətif adlarımızdan ən zərifini onların qızlarından birinə ad edibBahadır Sona” qələmə alan...

  

   lər... Bu qrammatik bağlayıcı onun çox-çox dramatik keçən həyatını - bütün ömrünü izləyib; doğum ölüm ünvanlarından tutmuş, inqilabi anlam qavramlarına, siyasi inanış aldanışlarına qədər.

   Kərbəlayi ailəsində halal-ümmət tərbiyə almış, 20 yaşında son dərəcə humanitar-elitar bir təhsil ocağını - Qori Müəllimlər Seminariyasını, 28-ində Odessa Universitetinin tibb fakültəsini bitirmiş geniş dünyagörüşlü Nəriman elə gənc yaşlarından millətin qayğıkeş böyük qardaşına sonralar cəfakeş atasına çevrilsə , nədənsə (əslində, hamıya özü kimi inandığından), bu missiyanı başqalarından - sovet Rusiyasından gözləməyə başladı. Onun bu yanlış inancı özü üçün qədərsiz zillət məşəqqətlər yaratdı, Azərbaycan ictimai fikri üçün ikili standart, müxtəlif rəy qənaətlər.

  

   Nərimanov Zamanı Zaman Nərimanovu

  

   Belə bir zaman da gəlir ki, millətlər oyanır, mədəniyyətlərictimaiyyətlər pərvəriş-dirçəlişə - ticari meydanlardakı mənzərələrdən daha faidəli, daha qidalı, bəşəri səs-sədalı alış-verişə” (Əliqulu Qəmküsar) başlayır. Bu milli təlatümlər, oyanışlar ayrı-ayrı şəxsiyyətlərin adları ilə hallandırılır. Hər ölkədə - siyasi müdriklərdən birinin formulası ilə desək, “kütlələrin - 6 sıfırın əvvəlinə keçən 1-lər milyon yaradır beləliklə millətlərin imzaları yaranır. Milli duyğu-“antena”larıYox millətimin imzası bu imzalar içində” (Məhəmməd Hadi) kimi ictimai mesaj-sifarişlər tutan Azərbaycan aydınları da o ictimai tutumlu “1-lər”ə çevrilir, kütlələri öz ətraflarına toplayıb, xəlqi maarif mədəniyyət, ədəbiyyat, ictimai-siyasi ovqat, xoşbəxt həyat, nəticə etibarilə özgür millət, müstəqil hökumət yaratmaq istəyirdilər. Onlardan bəzisi nəinki Azərbaycan, həm ümumtürk-müsəlman arealına banilik bəxş edən opera, bütün zövqlərin fəthinə nail olan operettalar yazır, bəzisininMolla Nəsrəddinərzi-ədalı qələm-kağız sədası - bütün Yaxın Şərqdən gəlir, bəziləri həmin ünvanlar cəmində ilk Demokratik Cümhuriyyət qurmağa çalışırdılar...

  

   Onlardan ən universalı - ən çox bizim ... bir az da başqalarının olmuş Nəriman Nərimanov!

 

   O bütün ürəyi, qanı, can-ciyərilə bizim idi. Özü balacamənalı, “çəpərərazili bizim yox, böyük bizim - Turan Quran dünyasıyca bizim! Azərbaycan hökumətinin ən hökmlü, səlahiyyətli bir rəhbər vəzifəsində ikən (yəni Türkmənistanda tüğyan edən vəba xəstəliyinin qarşısını almaq üçün istənilən sayda qədərdə tibb heyəti ləvazimatı göndərmək imkanı varkən) çantasını əlinə alıb özü gedir o potensial yoluxma təhlükəsi olan qardaşstana.

   O bütün cəsarəti, xarakteri, milli sevgisiylə bizim idi. Üzeyir bəy Hacıbəylini bir kərə daşnak-bolşevikləringözügötürməz”lik-“pantürkist”lik, bir dəfə cılxa sovet bolşevizminin “anti-sovetmotivli ölüm siyahılarındakı adı üstündən qırmızı karandaşla xətt çəkib, “yoxdərkənarı qoyub.

   Nəriman Nərimanov, belə demək mümkünsə, butəcrübə”ləri hələ çarizm dövründə həyata keçirməyə başlamışdı. Harada ki ictimai mənafe-məzmunlu bir problem, ümummilli ağrılı səs-səda qalxırdı, Nərimanovun özü ya nümayəndəsi dərhal orada olardı. Bu səs-sədalardan biri məktəblərdən gəlir. Belə bir mövzuda ki, siniflərdə ana dilində danışmaq qadağan edildiyindən, türk-müsəlman şagirdlər müəllimlər çox çətinliklərlə üzləşirlər. Milli vicdanlı müəllimlərdən biri isəuzağı Sibir, yaxını qəbir!” perspektivilə canını dişinə tutub, “Kaspiqəzetinəaçıq məktubyazır. O məktubda belə bir cümlə olur: “Öz dilimizdə bir kəlmə belə danışmaq yasaqdırsa, mən yazıqsobaka laettərkibindəki sonuncu ifadəni fağır müsliman balalarına necə izah edim? Hürərək anladım?!” Onsuz da bu barədə çoxdan düşünüb qayğılanan Nərimanov Dumadakı yığıncaqların birində məsələnin çox ciddi qoyulmasını tələb edir. elə o yığıncaqdakıtələbsözünün Tiflisdə oturan Qafqaz canişininə yazılan məktubda da qeyd olunması üstündə ciddi mübahisə-müzakirələr gedir. Zeynalabdin Tağıyev daxil, hamıxahiş edirikyazılmasını məsləhət görür, Nərimanov isəMən öz dilimdə danışmaq üçün kimdənsə xahiş etməliyəm?!”, - deyətələb edirikyazılmasında israr edir.

   Bütün ürəyi, cəsarəti, dönməzliyilə təpədən-dırnağa bizim olan bu fenomen bolşevizmin allı-güllü internasionalizminə, ilkin qırmızı nümayiş-gərdişlərinə aldanaraq, düşüncələrində beyinsolçu”luğuna meyilləndi. Moskva idarəçiliyinə dəvət edilməsini, özünün birmilli əngəlolaraq Azərbaycandan uzaqlaşdırılması cəhdi kimi yox, sovet Rusiyasının etnik bərabərlik, “böyük qardaş”lıq jesti kimi qiymətləndirdi. Dağlıq Qarabağa muxtariyyət verilməsi ilə bağlı müşavirədə səsvermə zamanı tək qaldıqdan sonra, bu siyasidabbaq”da V.İ.Leninyoldaş”ın o vaxtadək az tanımadığı Şaumyan xislətli kimsə-kilimçilərin gönlərinə bələd oldu nəhayət, Anton Pavloviç ÇexovunQlaflı adam”ındakı xəcalətdən ölən məşhur məmurun tam əksinə olaraq, yenilməz-dönməzliyi ucbatından öldürüldü.

   Beləliklə, Nərimanov Zamanı Zaman Nərimanovuna qalib gəldi (?)...

   Onun canlı siyasi varlığı belə bitdi.

   Çox böyük ictimai-fədai oğlumuzun siyasi həyatının çox az nöqtə-vergülünə toxunduğum siyasət Nəriman Nərimanovluğu haqda bu qədər.

  

   Ədəbi Nəriman Nərimanov

  

   Qəribədir ki, həyatında (istər-istəməz) baş verən ikililik onun ədəbi yaradıcılığında da az təzahür etməyib. Qüdrətli, məşhur Nadir şah Əfşardan bəhs edən “Nadir şahəsəri oxucuda bir çox mühakimələrlə yanaşı, bir müəllif obraz paraleli, oxşarlıq nüansı da oyadır. Nadir şaha məxsushəyat hakimiyyəttandeminə ikili baxış - başqa bir aspektdə Nəriman Nərimanovda da vardı. O, onu oxutdurub dünyəvi təhsil vermiş Zeynalabdin Tağıyevi, deməli, Tağıyevliyi - milli burjuaziyanı rədd, sonradançırağına tökmək üçünbir litr neft tapmayan proletariatı - deməli, kasıbçılığı müdafiə edirdi.

   Bahadır Sona”, “Qonaqlıq”, “Pir”, “Bahadır oğlu”, “Şahmandarbəy”...

   Bu adlardakı assosiativ duruluq, ifadələrin oyatdığı xəlqi duyğusallıq müəllifin milli-mənəvi düşüncə obrazını da yaratmış olur. O, sülhün, qardaşlığın, millətlər birliyinin tam tərəfdarı, sidq-ürəkdən aşiqi idi. Bahadır Sonaromanı da bu istək arzuların nəticəsi idi. Lakin sonralar, adınıSonaqoyduğu o “axçi”nin qardaşlarının daha nələr etdiklərini görüb, çox düşünür aradan götürülüb aparıldığı qərib paytaxtda məzlum Bahadırların əmin-aman sabahları üçün Azərbaycanın oçağkı xalqının bildiyi, bilmədiyi bəlkə heç zaman bilməyəcəyi fədakarlıqlar edir, çox ciddi işlər görürdü.

   Xalqımızın siyasi beyinlərindəgah-gahnotları ilə dəyişən, qalxıb-düşən Nərimanov sənət, ədəbiyyat aləmi insanlarının qəlbində əbədi ədib kimi yaşayacaq. Bunu onun heykəlləri, müxtəlif abidələri, muzey adının verildiyi rayon, prospekt, küçə, müəssisə digər obyektlər təsdiq edir.

   Sonda da əvvəlkibağlayıcısına bağlanmalı oluram. O, 1870-ci il aprelin 14-də Tiflisdə doğuldu 1925-ci il martın 19-da Moskvada öl(dürül). Çar Rusiyası dövründə Həştərxana sovet Rusiyası vaxtında o dünyaya sürgün edildi. Çətin vaxtlarda açıq şəkildəHümməttəşkilatının mərkəzi komitəsinin sədri, “Hümmətqəzetinin baş redaktoru, SSRİ Mərkəzi İcraiyyə Komitəsinin sədri oldu, “dünyanın düz vaxtındamüəmmalı şəkildə öldü...

   Ömür qəza-qədər sarıdanöldüyazmağaməhkumolsaq da, belə deməkdə azadıq ki: Daha bundan artıq, bundan gözəl, bundan əbədi yaşamaq ki?!.

  

 

   Tahir Abbaslı

 

   Mədəniyyət.-2012.- 13 aprel.- S. 12.