Anadolunun səsi - Esat
Kabaklı
Elazığ görüşləri
İllərdi ki, onun oxuduğu türkülər
türk ellərinin səsini, türk tarixinin əzəmətini,
yurd, vətən, torpaq həsrətini, türklərin incə,
kövrək hisslərini, sevginin minbir çeşidli rəngini,
ayrılıq, nisgil, kədər cizgilərini
günümüzə, könlümüzə, ruhumuza
daşıyır. “Elazığ-Bakı mədəniyyət və
sənət görüşləri” çərçivəsində
türkülərə yeni nəfəs, yeni ruh, yeni can verən
saz-söz sənətçisi, İstanbul Universiteti Dövlət
Konservatoriyasının Xalq Musiqi Birliyinin rəhbəri Esat
Kabaklı ilə görüşüb tanış olduq.
Anadolunun, əslində türk dünyasının nadir səslərindən
və sənətkarlarından olan Esat Kabaklını
oxucularla bir az da yaxından tanıtmaq istədik.
Ömür xəritəsindən qeydlər
Esat Kabaklı 1954-cü ildə
Elazığda doğulub. Orta təhsilini başa vurduqdan sonra əvvəlcə
Elazığ Dövlət Mühəndislik və Memarlıq
Akademiyasını, 1986-cı ildə İstanbul Texniki
Universitetinin Türk Musiqisi Dövlət
Konservatoriyasını bitirib.
Uşaq yaşlarından sənətə
meyil edən Esat Kabaklı xalq oyunlarını, türküləri
sevə-sevə öyrənib, Elazığ Xalq Evində “xalq
oyunları” və Elazığ Musiqi Cəmiyyətində sənət
müəllimi kimi çalışıb.
Elazığ Musiqi Cəmiyyətində
yaratdığı Türk Xalq Musiqi Birliyinin uzun illər rəhbəri
olub.
1982-ci ildə TRT Ərzurum
radiosunda türk xalq musiqi səs sənəti müsabiqəsində
birincilik qazanıb. Ərzurum radiosunda bir il
çalışaraq sənətçi kimi püxtələşib.
1983-cü ildə Adnan Atamanın təşkil etdiyi
İstanbul Bələdiyyə Konservatoriyasında türk xalq
musiqisi heyətində səs sənətçisi olaraq
çalışmağa başlayıb. 1986-cı ildə TRT
İstanbul radiosunda işləməyə başlayıb. 12 il
burada işlədikdən sonra 1998-ci ildə təkrar
İstanbul Universitetinin Dövlət Konservatoriyasına
qayıdıb. O vaxtdan burada işləyir. Esat Kabaklı konservatoriyada
sənət müəllimi olmaqla yanaşı, həm də
Türk Xalq Musiqi Birliyinin rəhbəridir.
Repertuarında türk xalq musiqisinə
geniş yer verən sənətkar Almaniya, Hollandiya,
Belçika, Avstraliya, Yunanıstan və dünyanın bir
çox ölkələrində konsertlər verib. Esat
Kabaklının bu günə kimi “Oğul” (1997), “Kirvə Məmi”
(2000), “Yalnız türkülər” (2002) və “Siyah bəyaz
türkülər” (2004) adlı dörd albomu
çıxıb.
“Sazdan deyil, səsdən qazandım”
- Elazığ torpağının
yetişdirdiyi ünlü sənətkarlardan birisiniz. Bu
torpağın övladları saza-sözə, sənətə
bağlı insanlardır. Sizin sənətə gəlişiniz
necə olub?
- Mən elazığlıyam,
burda, Harputda bağımız-baxçamız var. Universitetə qədər burda oxudum, evləndim. Sonra çeşidli
xalq oyunları, xalq türküləri, saz dərsləri verdim.
Mən həmişə belə düşünmüşəm: qabiliyyəti olmayan sənətçi ola bilməz. Sonradan sənətçi olmaq olmur, insan sənətçi
olaraq doğulur.
Allahın verdiyi səs,
qulaq, ürək, sevgi olmasa, o kəsdən sənətkar
olmaz. Bunlar uşaq yaşlarından
məndə vardı.
İlk məktəb müəllimim bunu hiss etmişdi. Mənə türkü söylədərdi,
mən də sevə-sevə türkü
söyləyərdim. Sənətə olan sevgim illər boyu daha da artıb
çoxaldı. Onu
da deyim ki, orta məktəbdə
bir il
sinifdə qaldım, o
biri sinfə keçə bilmədim. O
il saz
çalmağı öyrəndim.
Demə,
xeyirlisi bu imiş. Qonşularımızın, qohum-əqrəbaların uşaqları saz çalmağı öyrənirdi,
mən də onlara baxıb öyrənirdim. Saz ifaçılığında
mənim ustadım olmadı, özüm öyrəndim. Elazığda musiqi gecələrində
saz çalardım.
Ancaq o vaxtlar türkü söyləməzdim, ona görə ki, mənim səsim bas-bariton idi. Bizdə isə türküləri
adətən zil səslə oxuyardılar.
Ona görə də mən oxumurdum, yalnız sazda ifa edirdim. 44 ildir ki, saz çalıram.
Ancaq zaman gəldi
ki, sazdan deyil, səsdən qazandım. Xalq musiqi ansamblında
sənətkarlarımız çox yaxşı səsim olduğunu dedilər. 1980-ci ildən etibarən səs sənətçisi
kimi çalışmağa
başladım.
- Bəlkə ifanız ona görə bu qədər fərqli oldu ki, tapdanmış
cığırla getmədiniz,
sənətdə öz
yolunuz, öz cığırınız oldu.
- Hər kəsin edə bildiyini eləmək sənət deyil. Gərək olanlara yeni nə
isə əlavə edəsən. Mən də
sənətdə təcrübə
qazandıqca fərqli
nə isə etməyə çalışdım.
Yeni bəstələr yazdım,
dediyiniz kimi, fərqlilik yaratmağa çalışdım. Biz
sənət adamları
o fərqliliyi yaradanda
xoşbəxt oluruq.
“Xalq var olduqca
türkü olacaq”
- Elə bir türk ola bilməz ki, türkü eşidəndə qəlbi
titrəməsin. Baxmayaraq ki,
XXI əsrdə yaşayırıq,
türkü elə türkü olaraq sevilməkdədir. Sizcə, bunun
sirri nədədir?
- Türkünün
adı üstündədir.
Folklor olan hər şey
türkülərin içindədir.
Türkülər yox olsa, o xalq, o millət yox olar. Bu mahnılarda insan
anasını, atasını,
nənəsini, babasını,
elini, obasını, keçmişini tapır.
Ona görə də türkülər həmişə
ürəyimizi sızladır.
Məsələn, İstanbulda modern, Avropasayağı toylar olur. Bəlli bir zamandan sonra toyu döndərirlər
türkü məclisinə.
Çünki şüur altında
o yatır, ondan qaçıb qurtara bilməzsən. Kimsə deyir
ki, türkülər
yoxa çıxır,
ölür, xeyir, xalq var olduqca
türkü olacaq.
- Elazığla
Azərbaycan, Bakı arasında qəribə bir söz, sənət,
könül bağlılığı
var. Azərbaycan musiqisi
ilə ilk tanışlığınızı
necə xatırlayırsınız?
- Bizim
Elazığda mədəniyyətə,
sənətə, incəsənətə
böyük maraq göstərirlər. Mənim əmim
tanınmış qəzet
yazarı Əhməd
Kabaklı hələ
sovet dönəmində
Azərbaycana gedəndə
ona Bülbülün
vallarını hədiyyə
etmişdilər. Qutunun
içində 4 val vardı. Əmim bu valları mənə bağışladı.
Bülbülün oxuduğu 14 mahnının
sözlərini yazıb
əzbərlədim. Bülbülün səsi, oxuduqları təsniflər, romanslar hələ də qulaqlarımdadır. Ondan sonra
Azərbaycana olan sevgim daha da
artdı.
Ərzurum radiosunda işləyərkən
Xan Şuşinskinin, Teymur Mustafayevin və neçə-neçə
sənətkarların ifasını
daima dinləyirdim.
Böyük sənətkar Zeynəb
Xanlarova Türkiyəyə
tez-tez gəlirdi.
Azərbaycana, Azərbaycan musiqisinə
sevgim, heyranlığım
belə-belə yarandı.
Azərbaycan musiqisi çox
cilalanıb, çox inkişaf edib, mən gözəl musiqilərin hamısını
sevirəm.
- Bir neçə dəfə Azərbaycanda olmusunuz, möhtəşəm çıxışlarınız
hələ də xatırlanmaqdadır...
- Azərbaycanda
dörd dəfə olmuşam. Heydər Əliyev Sarayında
çıxış etdik,
yer yerindən oynadı. Orda çox maraqlı
dinləyicilər vardı,
bizə çox hörmət, diqqət göstərdilər. Bir
konsertimiz də Rəşid Behbudov adına Mahnı
Teatrında olub. Azərbaycanda hər çıxışımız
alqışlarla qarşılanıb.
Şəkidə Xan sarayını,
Şamaxıda Sabirin ev-muzeyini ziyarət etmişəm.
- Sizin oxuduğunuz “Oğlum” türküsünü Azərbaycanda
hər kəs sevir. “Vatanına göz dikeni ez, oğlum!” misrasını “Qarabağa
göz dikəni əz, oğlum” - kimi oxuyursunuz ki, bu da
mahnını könlümüzə
bir az
da yaxınlaşdırır...
- Bu türkünün
sözlərini Sərhat
Kabaklı yazıb, mən isə bəstələmişəm.
Çabuk büyü, çabuk yetiş, tez, oğlum,
Çakal gezen şu dağlarda
gez, oğlum,
Gez oğlum!
Qarabağa göz dikeni ez, oğlum!
Dostun kim, düşmanın
kim sez, oğlum,
Tarihini şerefinle yaz, oğlum,
Yaz oğlum!
Bu günə
kimi dörd albomum çıxıb, hər albomda 12-13 əsər olur. Onların da 7-8-nin həm sözləri, həm də bəstələri mənimdir.
- Sizin saatlarla oturub türkülər oxuduğunuzu
söyləyirlər. Özünüz
bu sənəti təkbaşına öyrənsəniz
də, saysız-hesabsız
şagirdlərinizin olduğunu
deyirlər...
- Mən üç saat, beş saat
oturub fərqli musiqilər ifa edirəm. Sənətin cazibəsini bu müddətdə daha çox hiss etmək olur. O ki qaldı
tələbələrimə, mən İstanbulda yox, Elazığda tələbələrimə ifaçılıq,
oxumaq dərsləri keçmişəm. Burda mənim
600-700 tələbəm olub.
İndi onlara Türkiyənin dörd bir yanında
rast gəlmək olar. Burda ilk xalq musiqisi
ansamblını da mən yaratmışam, öz əllərimlə nağara, dəf, balaban, kamança düzəltmişəm.
- Xarici ölkələrdə də
möhtəşəm konsertləriniz
olub.
- Avropanın bütün şəhərlərində,
üç dəfə
Amerikada, iki dəfə Avstraliyada olmuşam. Hollandiya, Belçika, Avstraliya, Yunanıstan və neçə-neçə ölkələrdə
konsertlər vermişəm.
Türkün olduğu
hər yerə isə bizi çağırırlar,
biz də sazımı
alıb gedirik...
- Yolunuz açıq olsun...
Təranə Vahid
Mədəniyyət.-
2012.- 24 fevral.- S. 15.