Teatr inzibatçısı
Səhnə
arxasında qalanlar
“İnzibatçılıq işinin düzgün təşkili
tamaşanın uğuruna xidmət edir”
Hər
bir tamaşanın ərsəyə gəlməsində,
yaradıcı kollektivlə yanaşı, bir çox
insanların - texniki heyətin, inzibatçı işçilərin
böyük əziyyəti və əməyi var. Məşhur
bir deyim də var: “Teatr asılqandan başlayır”. Çox
güman ki, bu fikir səslənən dövrdə teatrda
inzibatçı ştatı yox imiş. Bu gün isə
teatra gələn tamaşaçıları ilk olaraq bilet nəzarətçiləri,
teatrın inzibatçı işçiləri qarşılayır.
Tamaşaçının ümumi ovqatı, səhnə əsərinə
baxıb nə dərəcədə mədəni istirahət
edəcəyi də bu qarşılanmadan çox
asılıdır.
Sücəddin Sadiyev 35 ildən
artıqdır ki, teatrda inzibati işlərlə məşğul
olur. İlk dəfə onu təxminən 15 il əvvəl
Opera və Balet Teatrında “Leyli və Məcnun” operasına
gedən zaman görmüşdüm. O vaxt bu insanın
tamaşaçılarla səmimi və xoş
davranışı diqqətimi çəkmişdi. “Səhnə
arxasında qalanlar” rubrikasında bu dəfə Sücəddin
Sadiyevin həyat və sənət yoluna nəzər
salacağıq.
1961-ci ildə Yardımlı rayonunda anadan olub. Hərbi xidməti
müvəffəqiyyətlə başa vurub təltif və təşəkkürnamələrlə qayıtdıqdan sonra rayonun hərbi komissarlığı onu bu sahəyə - hərbçi peşəsinə
yönəltmək istəyib.
Amma onun meyli sənətə
idi. Bu həvəs
onda hələ yeniyetmə yaşlarından
yaranmışdı. Bir zamanlar
çox populyar olan “Səhər görüşləri” televiziya
proqramının hər
buraxılışından sonra öz yaşıdlarını
ətrafına yığar,
orada nümayiş olunan səhnələri təqlid edər, aktyorların oyunlarını
yamsılayarmış.
Beləcə, 1981-1985-ci illərdə Mədəniyyət və
İncəsənət Universitetinin
Musiqili komediya aktyorluğu fakültəsində
oxuyur. Xalq artistləri Ağakişi
Kazımov, Qulu Əsgərov, professor İsrafil
İsrafilov və Faiq Zöhrabov kimi sənətkarlardan dərs alır. Ali təhsilini başa
vurduqdan sonra Teatr Xadimləri İttifaqının nəzdində
görkəmli sənətkar,
Xalq artisti Eldəniz Zeynalovun yaratdığı “Satira”
teatrında aktyor və rejissor köməkçisi işləyir.
Bununla yanaşı, Milli Dram Teatrının səhnəsində də
bir çox rollar oynayır: “Vaqif”də xanəndə,
“Şeyx Xiyabani”də
inqilabçı və
s.
Həsənağa
Turabov, Məlik Dadaşov, Əlabbas Qədirov, Mikayıl Mirzə kimi korifey sənətkarlarla tərəf-müqabil olur.
Bir müddət sonra
sənət yolunu
Opera və Balet Teatrında davam etdirir. Burada aktyor kimi fəaliyyət göstərməklə
yanaşı, ilk dəfə
olaraq teatrın inzibati işləri ilə də məşğul olmağa
başlayır. Biletlərin yayılması,
məktəblilərin teatra
cəlbini təşkil
edir. Tədricən bu sahədə
püxtələşir. Bilet sahəsi üzrə böyük inzibatçıdan
inzibati sahə üzrə direktor müavini vəzifəsinə
qədər yüksəlir.
1985-2005-ci illərdə bu teatrda fəaliyyət
göstərdikdən sonra
2006-cı ildə Azərbaycan
Dövlət Akademik Milli Dram Teatrına baş inzibatçı kimi dəvət edilir. Hazırda bu sənət
ocağında işləyir.
Çalışdığı
sahənin özəllikləri
barədə danışan
Sücəddin Sadiyev bunları dedi: “Hazırda respublikamızda
inzibati sahəni dərindən bilən mütəxəssislərimiz azlıq
təşkil edir. Bu, çox çətin
işdir. Burada hər
kəsin öz dili ilə danışmağı
bacarmaq lazımdır.
İnsanları teatra cəlb
etmək üçün
təşkilatçılıq bacarığın olmalıdır.
İnzibatçılıq işinin düzgün
təşkili tamaşanın
uğuruna da xidmət edir. Zal dolu olanda aktyor
daha da ürəklə
oynayar. Alqış gur olarsa, aktyorun qəlbi gülər”.
Həmsöhbətim
deyir ki, yeniyetmə və gənclərdə teatra marağın artırılması
xüsusi önəm kəsb edir: “Bu, onların dünyagörüşünü
artırır. Onsuz da televiziyalarda və internetdə əyləncələr,
müxtəlif sahələr
üzrə informasiyalar
üstünlük təşkil
edir. Amma uşaqların bədii-estetik
zövqünü də
formalaşdırmaq lazımdır.
Onlar teatra gələndə tarixi janrda yazılmış
əsərlərimizə, milli
ruhda olan tamaşalarımıza baxmaqla
yanaşı, dünya
klassikasını da mənimsəyə bilirlər.
“Qarabağnamə” tamaşasında (İlyas
Əfəndiyev) Azərbaycan
tarixinin mühüm bir dövrü əks olunub. Məktəbli “Xəcalət” tamaşasına
(Hüseynbala Mirələmov)
baxanda başa düşür ki, Vətən sevgisi insanın daxili aləminin zənginliyidir,
bu, heç bir pulla ölçülən
hiss deyil. Demək,
teatra gələn şagird həm mədəniyyətimizlə tanış olur, tariximizi öyrənir, həm də həyata baxışı
formalaşır. Məsələn,
bu il
böyük ədib M.F.Axunzadənin 200 illik yubileyi geniş şəkildə qeyd olunur. Əgər şagird təkcə
əsəri oxumaqla kifayətlənməyib teatra
gəlsə və həmin əsərin səhnə variantını
tanınmış aktyorlarımızın
ifasında görsə,
bu daha da
effektli olar.
Bir inzibatçı kimi deyə bilərəm ki, tamaşaçı azlığından
şikayətlənmək lazım
deyil. Teatra ilk dəfə qədəm
basan şəxs görəndə ki, tamaşaçılar sırasında
akademik, dövlət məmuru, ictimai xadimlər var, onda adi vətəndaşda
da maraq artır. Tamaşaçı bolluğu isə
hər bir teatrın repertuarından asılıdır. Repertuar seçimi
uğurludursa, tamaşaçı
sarıdan korluq olmayacaq. İkinci şərt isə
reklamın təşkilidir.
Müasir dövrdə bu
böyük əhəmiyyət
kəsb edir. İnzibati işin ən çətin tərəflərindən
biri də budur ki, tamaşaçı
zalı tərk edərkən tamaşa ilə bağlı ilk sözünü sənə
deyir. Ona görə də
biz inzibatçılar mədəniyyət
tariximizi də yaxşı bilməliyik.
Əsər haqqında tamaşaçını
məlumatlandırmağı bacarmalı, tarixini, janrını bilməliyik.
Aktyorluğu inzibati işə
qurban verdiyimə görə də peşman deyiləm. Sadəcə,
tale belə gətirdi
və aktyorluqla məşğul olmağa
vaxtım olmadı.
Bütün teatrlara gözəl
repertuar siyasəti arzulayıram ki, biz inzibatçılar da işi təşkil edəndə tamaşaçıların
yanında gözükölgəli
olmayaq”.
Lalə Azəri
Mədəniyyət.-
2012.- 8 iyun.- S. 15.