Vida
akkordları
İstedadlı pianoçu,
musiqiçi, gözəl pedaqoq və əsl insan haqqında
xatirə
Bethoven musiqini
ilahi vəhy adlandırırdı. Min illərdir bu vəhylər Yer
üzünə səpələnir, kimlərsə
seçilir, kimlər vasitəsilə kimlərəsə
ötürülür.
Bu mənada Cahangir Qarayev adını musiqi tarixinə
qeyri-adi pianoçu, özünəməxsus improvizələri
olan təkrarsız musiqiçi kimi yazdı. Onun
ifaları sirri, sehri ilə insanları ovsunladı,
üstündən uzun illər keçsə belə,
unudulmadı.
Ömür vəfa etsəydi, fevralın 12-də 63 yaşı
tamam olacaqdı. Ömür vəfa etmədi...
O elə bir ailədə dünyaya
gəlmişdi ki, bu ailənin təməli ziyalılıq,
xeyirxahlıq, yüksək zövq və mədəniyyət
üzərində qurulmuşdu. Bu təməl
üzərində o, babasının da, atasının da, əmisinin
də yolu ilə gedə bilərdi. Çünki
bu yolların sonunda işıq vardı. Ancaq
bütün istedadlı insanlar kimi o öz
işığını axtarırdı. Qəlbinin
səsinə qulaq asdı, musiqini seçdi. Ona görə
yox ki, musiqinin içində böyümüşdü, əmisi
Qara Qarayev dünya şöhrətli musiqiçi idi, sadəcə,
o, musiqisiz yaşaya bilməyəcəyinin fərqindəydi...
Cahangir Qarayev 1950-ci
ildə anadan olub. Bülbül adına
orta ixtisas musiqi məktəbini, Azərbaycan Dövlət
Konservatoriyasının fortepiano fakültəsini, sonra isə
aspiranturanı bitirib. Bir müddət
konservatoriyada xüsusi fortepiano sinfində dərs deyib. Aydın düşüncəsi, qızıl əlləri,
incə qəlbi ilə hər kəsi heyrətləndirir,
qısa bir vaxtda fərqli və mükəmməl ifası ilə
şöhrət tapır.
70-ci illərdə
Sovet İttifaqının müxtəlif şəhərlərində
keçirilən musiqi forumlarında, festivallarda Azərbaycanın
fortepiano musiqisi və ifaçılıq sənəti də
uğurla təmsil olunurdu. Cahangir Qarayev 1973-cü ildə
Almatıda keçirilən “Asiya və Afrika ölkələrinin
musiqi tribunası”nda, 1975-ci ildə Tbilisidə gerçəkləşən
“Zaqafqaziya baharı” festivalında respublikamızı müvəffəqiyyətlə
təmsil etmişdi.
1981-ci il oktyabrın 17-də bəstəkar
Firəngiz Əlizadə onun qeyri-adi konserti barədə
“Molodyoj Azerbaydjana” qəzetində dərc olunan “Cahangir
Qarayevin labirintləri” adlı resenziyasında yazır: “O,
dayanmadan, saatlarla caz, rok, klassik musiqilər ifa edə bilər,
lakin bu musiqilərin heç biri bir-birinə bənzəməz,
bir-birini təkrarlamaz. Təsadüfi deyil ki,
Cahangir Bakıda mürəkkəb əsərlərin ilk
ifaçısı kimi məşhurlaşmışdır.
O, hərtərəfli istedada malikdir. Onun
ifalarını başqaları ilə səhv salmaq olmaz.
Bu onun güclü improvizasiya bacarığından, zəngin
təfəkküründən, böyük texniki
ixtiraçılığından irəli gəlir... Sonda sürəkli alqışlar altında Cahangir
“Labirint”i üç dəfə ifa etməli oldu. Konsertdə tamaşaçılara daha bir sürpriz
elədi. Bethovenin 6-cı
simfoniyasını muğamlarla improvizə olunmuş orijinal
bir şəkildə ifa etdi. Royalın
axırıncı akkordları səsləndi, sürəkli
alqışlar sakitləşdi, biz isə hələ də
onun yaradıcı fantaziyasının “Labirint”lərində gəzişirdik...”.
Onun
yaradıcılıq axtarışları bitib-tükənmirdi.
Musiqi bəstələyir, oranjimanlar edir,
gözlənilməz improvizələri ilə hər kəsi
heyrətləndirirdi.
Bakı Musiqi Akademiyasının rektoru, Xalq artisti, professor Fərhad Bədəlbəyli:
- Cahangiri uşaqlıqdan
tanıyırdım. Məndən bir neçə
yaş kiçik olsa da, biz hamımız professor Mayor Brennerin
sinfində oxuyurduq. Cahangir olduqca
istedadlı bir uşaq idi. Təkcə
musiqi sahəsində deyil, bütün sahələrdə
istedadlı idi. Futbol oynayırdı, musiqi
bəstələyirdi, caz, klassik musiqilər ifa edirdi. Bütün bunların hamısının da öhdəsindən
bacarıqla gəlirdi. Çünki o
istedadlı idi, bu istedadı ona Allah bəxş etmişdi.
Özü də gözəl,
yaraşıqlı oğlan idi. Konservatoriyada
qızlar ona tamaşa edərdilər. Cavan
idik (gülür).
Bu günə qədər
onun fransız bəstəkarı Moris Ravelin yalnız sol əl
üçün yazdığı əsəri necə
ustalıqla, məharətlə ifa etdiyini unuda bilmirəm.
Onun Bəstəkarlar İttifaqında müəllif
konsertləri, eksperimentləri olurdu. O illərdə ciddi
musiqiyə daha böyük diqqət olduğundan cavanlar ciddi
musiqi ilə məşğul olurdular. Əlbəttə,
Canik (biz onu belə çağırırdıq) caz musiqilərini
də ifa edirdi, özü də son dərəcə optimist
bir insan idi. Onu həmişə “Romeo və
Cülyetta” əsərindəki Merkutsio obrazına bənzədirəm.
Bir az nadinc, bir az zarafatcıl, amma xeyirxah
bir obraza.
Cahangir özünə
qarşı son dərəcə tələbkar idi. Ömrünün sonuna kimi musiqi ilə məşğul
oldu, musiqilər yazdı, eksperimentlər apardı. Onun dünyadan qəfil gedişi hamımız
üçün ağır itki oldu.
Bəstəkarlar
İttifaqının sədri, Xalq artisti, professor Firəngiz Əlizadə:
- Biz Bülbül adına
məktəbdə təhsil almışıq. Cahangir
kiçik bacımla bir sinifdə oxuyurdu. Demək
olar ki, məktəbdə hamının sevimlisi idi. Bu insanın həmişə üzü
gülürdü. Üzünün gözəlliyi
hamını valeh edirdi. Bundan başqa,
Allah ona çox böyük musiqi istedadı vermişdi.
Cahangir çox istedadlı bir pianoçu idi.
Klassik bəstəkarlardan Baxın, Bethovenin əsərlərini
yüksək səviyyədə ifa edirdi. Bizim
imtahanlarımız açıq keçirilərdi, kim istəsə, zalda oturub dinləyə bilərdi.
Biz həmişə onun ifalarına valeh olurduq.
Cahangirin təkrarolunmaz ifası vardı.
O, musiqini çox asanlıqla aranjiman edirdi. Bir
melodiyanı götürüb variasiyalarda çala bilərdi.
Onun improvizələri təkrarsız idi.
O dövrdə ona çatan pianoçu yox idi. O vaxtlar bizi
konservatoriyadan qrup şəklində festivallara göndərirdilər.
Cahangirin çox gözəl yol
yoldaşlığı vardı. Səmimi,
xanımlara qarşı son dərəcə nəzakətli
idi, özünü əsl centlmen kimi aparırdı.
Konservatoriyanı bitirəndən
sonra bir neçə dəfə Bəstəkarlar
İttifaqında konsertlər verdi. O
konsertlərin biri haqqında 1981-ci ildə mən də
resenziya yazmışam. Sonra ailə qurdu, xaricdə
yaşadı, beləliklə də əlaqələrimiz bir qədər
zəiflədi. Ancaq Cahangir çox
işıqlı, istedadlı musiqiçi kimi bizim hafizəmizdə
qalıb. Yaxşı yadımdadır,
konservatoriyanın böyük zalında buraxılış
gecəmiz idi. Gecə boyu fortepianonun
arxasında keçib bizim üçün ən gözəl
əsərləri ifa etdi.
Cahangir olduqca təvazökar,
sadə, eyni zamanda, son dərəcə istedadlı bir insan
idi. Allahın çox böyük vergisini
daşıyırdı, əvəzolunmaz musiqiçi idi.
Onun vəfat etməsi bizim üçün o qədər
gözlənilməz oldu ki, bu itki hamımızı silkələdi.
Mənə elə gəlir ki, onun üzündən
heç vaxt təbəssüm və işıq əskik
olmadı. Mən onun ölümünə
inana bilmirəm. Onun musiqisi təbii ki, ölməyəcək,
çox gözəl kompakt diski çıxıb, o diskdə
öz əsərləri ilə yanaşı, aranjiman etdiyi əsərlər
də var. İnanıram ki, bizim televiziyada və radioda
Cahangirin lent yazıları qorunub saxlanılır, bunların
hamısını toplayıb bitkin şəkildə təqdim
etmək lazımdır. O, ömrü boyu bir insan, bir
musiqiçi kimi insanlara gözəllik bəxş etdi. Qəbri nurla dolsun.
Bakı Musiqi Akademiyasının birinci prorektoru, fortepiano
kafedrasının müdiri, Əməkdar incəsənət
xadimi, professor Oqtay Abbasquliyev:
- Əfsuslar olsun ki,
Cahangir müəllim haqqında keçmiş zamanda
danışırıq. Mən bu xəbəri
eşidəndə çox təəssüfləndim. Demək olar ki, Cahangirlə biz eyni vaxtda oxumuşuq.
Mənim rəhmətlik qardaşımla konservatoriyada çox
yaxın dost idilər. Biz hamımız professor
Brennerin sinfini qurtarmışıq. Brenner
sinfinə adi tələbələri qəbul etmirdi, onun
sinfində seçilmiş tələbələr oxuyurdu.
Cahangir çox istedadlı pianoçu idi.
Mən çox pianoçulara qulaq asmışam, elə ifalar
var ki, üstündən 30-40 il keçsə
də, yadımdan çıxmayıb. Onun
Ravelin əsərlərindən ibarət konserti belə
ifaların sırasındadır. İfasında
işıq vardı, şənlik vardı, onu unutmaq
mümkün deyil.
Sonra biz konservatoriyada
birgə çalışırdıq. Xüsusi
fortepiano kafedrasında müəllim işləyirdi,
özünün tələbələri vardı. Az vaxt ərzində yaxşı müəllim
kimi şöhrət tapdı. Bizdə fərdi
dərslər keçirilir və yeganə kurs idi ki, müəllimi
tələbələr özləri seçirdilər. Onun sinfinə düşmək üçün tələbələr
həmişə növbəyə dayanardılar. Cahangir tələbələrə olduqca
qayğıkeşliklə yanaşırdı. Musiqini nə qədər sevirdisə, bildiklərini
də tələbələrinə eyni məhəbbətlə
öyrədirdi.
O, musiqiçi olmaqla yanaşı,
insan kimi də əvəzsiz idi. Çünki o elə bir ailədə
anadan olmuşdu ki, ayrı cür ola da bilməzdi.
Cahangir dünyasını dəyişsə də,
bizim qəlbimizdə həmişə yaşayacaq. Çünki o əsl pianoçu, musiqiçi,
pedaqoq idi.
Taqor yazırdı: “Həyat dənizdə bir səyahətdir ki, biz burda eyni bir gəmidə rastlaşırıq. Ölməklə biz sahilə çatır və başqa-başqa aləmlərə yönəlib, bir-birimizdən ayrılırıq”. Cahangir Qarayevin bu dünyada da, axirət dünyasında da bir aləmi olduğu bəllidir. Bu aləmin adı musiqidir.
Təranə Vahid
Mədəniyyət.-
2013.- 8 fevral.- S. 7.