Dünya musiqi alətləri
Külək, krala layiq və səssizlik
Ötən
saylarımızda zəngin tarixə malik milli musiqi alətlərimizdən
söz açmışdıq. Bu saydan etibarən oxuculara rəngarəng
dünya musiqi alətləri haqqında məlumat vermək istəyirik.
İlk yazıda fleyta, royal və fortepianodan bəhs edəcəyik.
Fleyta
Ən qədim nəfəs alətlərindən
biri olan fleytanın yaranması haqqında müxtəlif əfsanələr
var. Fleyta - italyanca “flauto" - “külək”, “meh" deməkdir.
Arxeoloqlar tərəfindən qədim Misir və Yunanıstandan
tapılmış freskalarda fleytaçalanın rəsmi
aşkar edilmişdir.
Əvvəl fleyta qamışdan
düzəldilmiş bir neçə dəliyi olan sadə
borucuqdan ibarət olmuş, uzununa (yəni şaquli istiqamətdə)
tutularaq çalınmışdır. Əsrlər boyu bu alət
təkmilləşərək müasir formasını
almışdır. Hazırda musiqiçilər fleytanı
üfuqi istiqamətdə tutaraq ifa edirlər. Alətin
hazırkı forması ilk dəfə 1832-ci ildə Münxen
saray kapellasının fleytaçısı T.Byom tərəfindən
təkmilləşdirilmişdir.
Müasir fleytanın diapazonu birinci
oktavanın "do" notundan dördüncü oktavanın
"do" notunadək davam edir. Alətin tembri
aşağı registrdə bir qədər yumşaq, orta
registrdə incə və məlahətli, yuxarı registrdə
isə kəskin fit səsi kimi səslənir.
Artıq XV əsrdən etibarən fleyta instrumental ansamblların
tərkibinə daxil olmuşdur. Onun ifadəli və
məlahətli tembri,
virtuoz ifa imkanları bəstəkarların
nəzərini cəlb
etmişdir. Dünya musiqi
ədəbiyyatı nümunələri
içərisində İ.S.Baxın,
G.F.Hendelin, F.Pulenkin, S.Prokofyevin fleyta üçün yazılmış
sonataları, V.A.Motsartın,
Y.Haydnın fleyta konsertləri çox məşhurdur.
Hazırda bu alət simfonik və nəfəsli orkestrlərin
və kamera ansambllarının daimi tərkibinə daxildir.
Fleytadan çox zaman solo aləti kimi də istifadə edilir.
Fleytanın ən geniş
yayılmış növlərindən
biri də fleyta-pikkolodur. Bu, simfonik orkestrin ən incə səsli alətidir. Onun diapazonu təxminən fleyta ilə eyni olsa da,
bir oktava yuxarı səslənir.
Nadir hallarda
alt və bas fleytalara da təsadüf edilir. Onların ölçüsü adi fleytadan bir
qədər böyükdür
və təbii ki, səsi daha
qalındır.
Skripkanın “uzaq qohumu”
“Royal” sözünün fransızcadan
tərcüməsi “kral,
krala layiq” deməkdir. Bu heç də o demək deyil ki, krallar bu
çalğı alətinə
xüsusi maraq göstərmişlər. Bu
ad royalın müstəsna
ifa imkanları ilə bağlıdır.
O, başqa musiqi alətlərindən xüsusi
keyfiyyətləri ilə
fərqlənir.
Royal ən
çoxsəsli alətdir.
Onda dərin bas səslərdən
başlamış, yüksək,
cingiltili səslərə
qədər geniş diapazonu əhatə edən, səsləri “səpələmək” və
güclü çoxsəsli
akkordlar ifa etmək mümkündür.
Royal bütöv bir orkestrlə rəqabət apara bilər və istər səsin ölçüsünə, virtuoz
rəngarəngliyinə, istərsə
də məna dərinliyinə görə
orkestrdən heç də geri qalmaz.
O, nisbətən
“gənc” çalğı
aləti hesab olunsa da, yaranma
tarixi kifayət qədər qədimdir. Royalın tarixi dünyada ilk simin yarandığı vaxtdan başlayır.
Simlər olmasaydı, royal da olmazdı. Nə qədər qəribə səslənsə də, nəhəng və əzəmətli royal skripkanın
“uzaq qohumu”dur.
A.Klyonovun “Konsert salonunda
nə üçün?”
kitabında royalın
tarixi barədə maraqlı məlumatlar verilir. Musiqi tarixçilərinin fikrincə, royalın “əcdadı” - indi hamının unutduğu “monoxord” adlı alət olmuşdur. “Monoxord” sözünün
yunan dilində tərcüməsi “birsimli”
deməkdir. Əvvəllər monoxord musiqi aləti deyil, təcrübə aparmaq üçün bir alət olmuşdur. Daha sonralar monoxordun üzərinə bir neçə sim çəkərək onu
musiqi alətinə çevirmişlər. Əslində royalın yaranma tarixi də həmin dövrdən başlayır.
Təqribən
iki yüz əlli il
bundan əvvəl Florensiyada Kozimo Mediçi adlı bir hersoq yaşayırdı.
Onun musiqi alətlərindən
ibarət əsl muzeyi xatırladan zəngin kolleksiyası vardı. Həmin muzeyin baxıcısı Bartolomeo Kristofori adlı bir usta
idi. O, çalğı
alətlərini təmir
etməklə yanaşı,
yeni alətlər də düzəldirdi. Günlərin birində Mediçinin
kolleksiyasında təzə
musiqi aləti peyda oldu. O, ilk baxışda klavesindən
elə də fərqlənmirdi. Amma əslində burada maraqlı bir yenilik vardı: Kristofori yeni alətin mexanikasında elə dəyişiklik etmişdi ki, klavişə vurulan zərbənin gücündən
asılı olaraq səsin gücü də dəyişirdi. Bu, dünyada ilk royal idi və cəsarətlə
demək olar ki, onu ixtira
edən şəxs məhz Bartolomeo Kristofori olmuşdur.
Royalın ən mükəmməl
musiqi alətlərindən
biri kimi məşhurlaşması isə
heç də birdən-birə baş verməmişdir. Əvvəlki klavesin uzun müddət
royalın rəqibi kimi qalmışdır.
Hətta
dahi İohann Sebastian Bax da “çəkicli”
fortepianinonu dərhal qəbul etməmiş, yalnız bir neçə ildən sonra məmnuniyyətlə
o alətdə çalmışdır.
Klavesinin tam “təslim olması”
yalnız Bethoven dövründə və əsasən onun musiqisi sayəsində baş vermişdir. Sakit səsli köhnə klavesin bu böyük
bəstəkarın gur
və güclü musiqisinin ifa tələblərinə uyğun
gəlmirdi. Royal Bethoveni bu “sıxıntı”dan
xilas etdi və dünya musiqi alətləri arasında öz krallığını bugünəcən
qoruyub saxlamaqdadır.
İlk
fortepiano necə yarandı?
Fortepianonun dizaynı royal və
pianinonun birləşməsindən
götürülüb. İtalyanca mənası isə
"forte" - möhkəm, pianino isə "səssiz" deməkdir.
O, simli alətlər sırasına orta əsrlərdə daxil olub. Yaranan ilk simli alət
isə klavikord idi. Klavikord quruluşuna görə
fortepianoya bənzəyir.
Fərq ölçüdə və
səsdə idi.
Onun səsi yumşaq və bəm idi. Ona görə də
bu alətdə bir neçə insan ifa edə
bilərdi.
Daha sonra musiqi aləminə klavesin daxil oldu. O, XV əsrdə İtaliyada icad olunub. Səsi qu
səsi kimi aram-aram və zəifdir. Ona görə də
bu alətlə böyük zallarda konsert vermək mümkün deyil. Klavesinin simləri royalda olduğu kimi dillərə paralel yerləşib. Simli-dilli alətin
üçüncü variantı
spinetdir. O, 4 oktavalı,
2 klavialı kiçik
klavesini xatırladır.
Dizaynı o qədər gözəldir
ki, evdə bəzək əşyası
kimi də istifadə edilir.
XVIII əsrdə
bəstəkar və musiqiçilər yeni alətə tələbat
duymağa başladılar.
Çünki kiçik alətlərin
səs diapozonu onları qane etmirdi. Bu arzu
italyan musiqi alətləri ustası Bartolomeo Kristofori tərəfindən 1709-cu ildə
reallaşdı. O, kiçik
alətləri birləşdirib,
ilk fortepianonu yaratdı.
İlk
fortepiano çox sadə
dizaynda idi. Onun nə dempferi, nə də pedalları vardı.
Alət dəbə gəldiyi zaman onunla ilk musiqi - rokoko (1752-1775) ifa olundu. Daha sonra Klementi və Motsartın sonatası meydana gəldi. Klassikanın populyar olduğu
dövrdə fortepiano ansambl
və orkestrlərdə
də dəyişiklik
yaratdı və
fortepiano solo ifa edən
alətlər sırasına
daxil oldu.
Fortepiano klassikaya romantizm və hisslərin emosiyasını gətirdi.
Bu alət Bethovenin,
Listin, Şumanın və Şopenin yaradıcılığında əvəzsiz rol oynadı. Lakin fortepianonun gəlişi
ilə klavesin dəbdən düşmədi.
Onun incə səsini böyük konsertlərdə
eşitmək olar.
Təranə Vahid
Mədəniyyət.-
2013.- 25 yanvar.- S. 15.