Əməli Turan - özü bir
dövran
Əli
bəy Hüseynzadə - 150
Türk xalqlarının
özünü tanımasında Əli bəy Hüseynzadənin
müstəsna xidmətləri var
XIX əsrin sonu - XX əsrin əvvəllərində Azərbaycan
ədəbi-mədəni mühitinə Avropa təfəkkür
tərzi ilə nəzər yetirən o qədər də
çox ziyalı, ədib yox idi. Daha çox ədəbiyyat
və mətbuat sahəsində fəaliyyət göstərən,
yaxud da mətbuatla bu və ya digər səviyyədə əlaqəsi
olan bəzi şəxsiyyətlər yenilikçi,
nüfuzedici fikirlərinə görə fərqlənirdi.
Belə şəxsiyyətlər içərisində Azərbaycanda
və türk dünyasında milli ictimai fikrin öndərlərindən
biri, böyük ideoloq, yazıçı, şair, tədqiqatçı,
tərcüməçi, jurnalist, müəllim, rəssam, həkim,
görkəmli mütəfəkkir, əməli Turan,
özü bir dövran olan Əli bəy Hüseynzadənin
(1864-1940) xüsusi yeri var.
Turan xofu
“Dilinin ucundakı həqiqəti” qələminin ucuyla
mükəmməl səviyyədə dünyaya bəyan edən
bu görkəmli şəxsiyyət ideya-estetik
görüşlərinin tutarı, sanbalı ilə türk
xalqlarının taleyi və gələcək
inkişafının əsas istiqamətlərini çox dəqiqliklə
ifadə etməklə “mənəvi ata” mərtəbəsinə
yüksəlmişdir. Çarizmin müstəmləkəçilik
siyasətinə qarşı türk-islam birliyi
ideyasını gündəmə gətirən, onu vahid
ideologiyaya çevirən bu böyük türkçü
ömrünün sonuna qədər əqidəsinə sadiq
qalmışdır.
Əli bəy
Hüseynzadənin aldığı mükəmməl təhsil,
gəzib-gördüyü Avropadan əxz etdiyi qabaqcıl dəyərlər
və bununla yanaşı, türk xalqlarının tarixi,
taleyi ilə bağlı aydın təsəvvürləri 70
illik sovet dövründə velikorus qafalı ideoloqları ona
münasibətdə maksimum ehtiyatlı olmağa vadar
etmişdir. Sovetlər dövründə
aparılan tədqiqatlarda, yazılan dərsliklərdə məhz
Əli bəy Hüseynzadəyə görə Azərbaycan
romantizmi “mütərəqqi” və “mürtəce” (?!) olmaqla
iki yerə ayrılmış, o, ikinci istiqamətin banisi kimi
xarakterizə olunmuşdur. Türk birliyi - Turan
düşüncəsinin yaratdığı qorxu səbəbi
ilə “pantürkist”, “panislamist”, “mücərrəd”
Turançı” kimi hədəfə alınan böyük
mütəfəkkir hələ çar zamanında
imperializmin əsas düşməni elan edilmişdi. Mətbu
və ədəbi mühitdə füyuzatçılarla
mollanəsrəddinçilər arasında elə bir nifaq
qondarılmışdı ki, bu “barışığa” nail
olmaq üçün neçə onillər lazım
olmuşdu. Hətta bu cəbhələr
arasındakı “düşmənlik” haqqında “Molla Nəsrəddin”in
dostu və düşmənləri” adlı monoqrafiya da
yazılmışdı.
Məsələnin mahiyyəti bu qədər də sadə
deyildi. Müstəmləkəçiləri narahat edən
daha ciddi mətləblər var idi. Belə ki, hələ
I Dünya müharibəsi gedişində Əli bəy
Hüseynzadənin də daxil olduğu “Turan heyəti”
çar Rusiyasının müstəmləkəsi
altındakı türk-müsəlman qövmlərinin “siyasi
haqlarını müdafiə etmək məqsədilə Avropa
ölkələrində səfərdə olmuş”, rəhbər
şəxslərlə görüşərək müzakirələr
aparmışdı. Eyni zamanda Əli bəy
Hüseynzadə 1916-cı ilin qışında Almaniyada əsir
olan rusiyalı türklərdən ibarət taborlar təşkil
etməyə çalışmışdı. Mütəfəkkir-ədibin tədqiqatçısı,
filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Azər Turan
yazır ki, “Turan heyəti”nin Avropaya bu gözlənilməz və
uğurlu səfərləri Rusiya Dövlət Dumasında
ciddi müzakirələrə səbəb olmuşdu”.
O,
türklərin dilinə, ədəbiyyatına, tarixinə mədəniyyətinə,
ümumiyyətlə, düşüncə sisteminə Şərq-Qərb
kontekstində yanaşaraq sanballı qənaətlər irəli
sürürdü. Osmanlı dövlətində,
çar Rusiyasında və Qafqazdakı şöhrəti,
nüfuzu ona olan “qibtə hislərini gücləndirmiş”,
ciddi rəqibə çevirmişdi. Ancaq Əli bəyin
məfkurə və təbliğat maşını irəliləməkdə,
əks-səda doğurmaqda idi...
Hürriyyət olarsa, məhəbbət
də olar
Əli bəy
Hüseynzadə “Füyuzat” dərgisinin 1906-cı il
altıncı sayında dərc olunmuş “Nicat məhəbbətdədir!”
məqaləsində “ədalət-hürriyyət-məhəbbət”
üçlüyünü bəşəriyyətin
xilası üçün prioritet hesab edirdi. Göstərirdi
ki, ədalət olan yerdə bəşəriyyətin məsudluğu
da mümkündür: “Ədl olursa hürriyyət də olur,
hürriyyət olursa məhəbbət və məvəddət
(sevgi) də olur. Həzrəti-İsanın da, həzrəti-Məhəmmədin
də şər (şəriət) və qanunları bu həqiqətə
müncərdir...” (bağlıdır).
Görkəmli ədəbiyyatşünas-tənqidçi,
AMEA-nın müxbir üzvü Yaşar Qarayev bu məqalənin
ideya istiqaməti, konkret hədəfləri haqqında
yazırdı: “Bu, (“Nicat məhəbbətdədir!”
tendensiyası - F.Y.) Əli bəyin qənaətidir,
həm təbiətdə, həm də cəmiyyətdə zorakı
qəsdi inkar edən müasir humanitar təlimlərlə də
onu birləşdirir. Həyatı idealsız, absurd, mənəvi,
əxlaqi dəyər və sərvətdən məhrum xaos,
yerüstü iblis səltənəti sayan bəzi qaranlıq,
işıqsız modern Qərb fəlsəfələrindən
Əli bəyi aparıb Şərqlə, klassik Şərq
ontoloji dəyərləri ilə birləşdirən
körpü də bu nöqtədə idi!..”
1892-ci ildə
qələmə aldığı “Turan” şeirində müəllif
dinindən, məzhəbindən, məkanından asılı
olmayaraq, hər bir türkü birliyə
çağırır, bunun üçün heç bir maneənin
olmadığını bildirirdi:
...Əcdadımızın
müştərəkən mənşəi Turan.
Bir dindəyiz biz, həpimiz haqpərəstan
Mümkünmü ayırsın bizi
İncil ilə Quran?..
Türkün böyük həqiqəti
Müəllifi olduğu məşhur triada - türkləşmək,
islamlaşmaq və müasirləşmək ideyasının
konturları daxilində türk xalqlarının inkişaf
strategiyasını dəqiq müəyyənləşdirən
Əli bəy Hüseynzadə ilk növbədə onların
ictimai-siyasi fikir tarixinə özünüdərk problemini gətirirdi.
Əli bəy
bu xüsusda yazırdı ki, insanların tarixi faciələrin
məngənəsində qalmaması üçün elm
adamlarının, qələm əhlinin üzərində
böyük məsuliyyət var. “Həyat” qəzetinin
1906-cı il 127-ci sayında çap olunan
“Ey qələm” adlı məqaləsində yazırdı:
“Sevgili qələmim, sənin də üləmaların vəzifələri
kimi böyük-böyük vəzifələrin var. Sən də
gərək o fazili-möhtərəmin adını səhayifi-tarixdə
hörmətlə yad edəsən. Millətimizi, üləmamızı
dəvət edəsən, onlar sənin dəvətinə
qulaq verməzsə, fəryad edəsən, ah-nalə edəsən,
bəlkə bu dərd-qəmlərimizə əlac ola. Yoxsa sən də, biz də məhv
olub gedəriz”.
Müəllif
bu ali vəzifəni dərk edə-edə
türk xalqlarının taleyi məsələsində daha
çox qələm əhlini qınayırdı. 1905-ci ildə
“Həyat” qəzetinin 8 sayında işıq üzü
görən “Türklər kimdir və kimlərdən ibarətdir?”
adlı türklüyün manifesti hesab olunan məqaləsində
təəssüflə bildirirdi ki, soydaşlarımız
türklüklə fəxr etdikləri halda bu xalqlar
haqqında yetərli bilgilərə malik deyillər. Buna
görə də görkəmli ədib ilk olaraq “türk” məfhumuna
aydınlıq gətirilməsini vacib hesab edərək
yazırdı: “Türklərin kim
olduqlarını və kimlərdən ibarət
bulunduqlarını, nərədən nəşət etdiklərini,
neçə şöbəyə ayrıldıqlarını,
bu gün nərədə sakin olduqlarını və nə
namlar təhtində yaşadıqlarını göstərməliyik.
İçimizdə özbəklərin,
qırğızların, başqırdların türk
olduqlarını bilməyənlər də var!”.
Vurğulayırdı ki, bu xalqların
böyük həqiqətini anlamaq üçün türk
dünyasının görkəmli dövlət xadimlərinə,
dahi mütəfəkkirlərinə əcnəbilərin nəzəri
ilə baxmaq, onların verdiyi qiymətlə razılaşmaq
obyektivlikdən uzaqlaşmaq deməkdir.
Türk dili tərəqqi və mədəniyyət
dilidir
Əli bəy Hüseynzadə hesab edirdi ki, türk
xalqlarının inkişafına, birliyinə gedən yol məhz
maarifçilikdən keçir. Təsadüfi deyil ki,
“Həyat” qəzetinin birinci sayında dərc olunan “Qəzetimizin
məsləki” məqaləsində vurğulayırdı ki,
“qəzetimizin əsl vəzifəsi, borcu millətimizi qələmlə
müdafiə və bu yolda mücahidədir” (cihaddır).
Davam edirdi ki, “Həyat” miləlül-islamiyyəyə
və ələlxüsus türk qövmünə dair məlumat
və onların nə olmuş olduqlarına və nə
olacaqlarına bacardıqca diqqət edib bu yolda türklərin
əhvali-siyasiyyə və tarixiyyə və ədəbiyyələrinə
dair nəşriyyata qeyrət edəcəkdir”.
Görkəmli
fikir adamının düşüncəsinə görə,
elmin, maarifin bütöv kütlənin beynində intişar tapması üçün “millətin
öz ana dili məlum və maarif təhsilinə alət olsun.
Millət öz dilinin qədrini bilsin və onun
tərəqqi və təkamülünə
çalışsın”. “Qəzetəmizin məsləki
haqqında bir neçə söz”, “Türklər kimdir və
kimlərdən ibarətdir?”, “Türk dilini öyrənməyin
fəvaidi”, “Yenə dil müşkülatı” və digər
məqalələrində türk dilinin (kəlməsinin)
etimologiyası, ifadə xüsusiyyətləri, şaxələri
haqqında professional tədqiqatçı bacarığı
ilə yüksək elmi əhəmiyyətə malik tezislər
irəli sürürdü. Əli bəy Şərq dilləri
sırasında türk dilinin mövqeyini belə müəyyənləşdirirdi:
“Ərəb dili din və məzhəb dili oldu. Fars
dili şeir və ədəb dili oldu. Türk
dili isə dövri-cədid üçün tərəqqi və
mədəniyyət dili olur”.
Mütəfəkkir ədib cəhaləti xalqların
birinci bəlası hesab edir, inkişafı əngəlləyən
böyük maneə sayırdı. Çünki
özünü tanımayanların milli kimlik haqqında
düşünmələri absurd idi. Əli bəy
“Hali-vətən” şeirində cahilliyin xalqa vurduğu zərbəni
belə ifadə edirdi:
Bilirmisin cahillər nə
etdilər vatana?
Nə qoydular uyusun, nə qoydular
oyana.
Şeirin növbəti bəndində belə bir sual da
verirdi ki, “Böylə durmaq uyuşuq, rəvamı bir diriyə?!” Əlbəttə, rəva
deyil! Türkiyəli şair Məhməd
Əmin Yurdaqulun yazdığı kimi “Türk övladı
evdə durmaz, gedərəm!” - irəliyə,
birliyə, inkişafa, parlaq gələcəyə doğru!
Əli bəy Hüseynzadənin vətən sevgisi, yurda
bağlılığı, milli fikir yükü bütün
türk qövmlərinin tarixi, dili, taleyi, qəhrəmanlığı,
sevinci, nisgili kimi rəngarəng anlayışları,
gerçəklikləri yaşatmağa, dünya ədəbi-ictimai
fikrinə tanıtmağa böyük təkan vermişdir. Tanınmış
fransız şərqşünası Lüsyen Büva
“Bütün müsəlman Şərqi Məhəmməd
ağa Şahtaxtlıya minnətdar olmalıdır” deyirdisə,
fikrimizcə, bütün türk qövmləri də
özünü tanımasında məhz Əli bəy
Hüseynzadəyə borcludur.
“Eşqin duyulur dalğalanan
bayrağımızdan”
Vaxtilə
mərhum şair, ədəbiyyatşünas Rəfiq Zəka
Xəndan Əli bəy Hüseynzadəyə həsr etdiyi
“Unudulmuş dahi” şeirində qürurla
Eşqin duyulur dalğalanan
bayrağımızdan,
Alqış sənə türk
ülgülü türk növrağımızdan
- deyərək, əsəri
bu misralarla bitirirdi:
...Bərrak əməlin türklər
üçün sönməz ocaqdır,
Bir gün gələcək ki, səni
hər türk duyacaqdır.
Heyhat, unutmuşsa da dövran səni,
Ustad,
Bir gün basacaq bağrına Turan səni,
Ustad!..
Ey sevimli
şairimiz! “Ey türkçü
könüldaşlarımın öndəri Ustad”! Hər
ikinizin ruhu rahat olsun, artıq o gün yetişib! Böyük Əli bəyin ideya müəllifi
olduğu milli qürur qaynağımız - üçrəngli
bayrağımız başımızın tacına
çevrilib. Birliyi uğrunda hər an, hər yerdə
mücadilə apardığı türk xalqları artıq
bir-birini maneəsiz bağrına basır, səsinə səs
verir!
Fariz Yunisli
Mədəniyyət.- 2014.- 23
aprel.- S. 13.