“Bəs yazın
gəlməsi şeir deyilmi?”
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin sərəncamı ilə qeyd olunan yubileylər
Hüseyn Arif - 90
Hüseyn Arifin poeziyasında həyatın isti nəfəsi duyulur
Azərbaycanın
poeziyasının zəngin irsinə dəyərli töhfələr
verən görkəmli söz
ustadlarından biri də 90 illiyini qeyd etdiyimiz
Xalq şairi, Dövlət
mükafatı laureatı Hüseyn Arif (1924-1992) olub. Hüseyn Arifin yaradıcılığı vətənə
məhəbbətdən, mənəvi-əxlaqi zənginliklərin
təbiət gözəllikləri ilə vəhdətdə tərənnümündən
yoğurulub. İlham
qaynağını təbiətdən, zəngin xalq yaddaşından alan şairin poeziya çələngində
diqqəti cəlb edən ibrətamiz, hikmətli fikirlər
yeni üslubda, yeni nəfəsdə oxucuların qəlbinə
yol tapıb.
Ədəbi aləmdə tanınmamışdan əvvəl zamanın sərt sınaqlarından keçib, II Dünya müharibəsinin dəhşət dolu günlərində mətinləşib. Ömrünün bu təlatümlü illərini qürurla belə xatırlayıb:
Yatmadıq atəşdən atəşə qədər,
Sədası torpaqdan günəşə qədər,
Qırx birinci ildən qırx beşə qədər
Döyüşdə imtahan verdiyim günlər.
Şair “Cəbhə şeirləri”ndə müharibənin doğurduğu sarsıntılardan, eyni zamanda vətənpərvərlik, fədakarlıq və qələbəyə inamdan maraqla söhbət açır.
Müharibədən sonra yaradıcılığını dinc quruculuq dövrünün gerçəkliklərini, reallıqlarını əks etdirməyə yönəldir. Xalqın qurub-yaratmaq qayğıları ilə yaşayır. Şeirlərinin hər sətrində əmin-amanlığı, sülhü və məhəbbəti tərənnüm edir. Poeziya çələngində gözəllikləri vəsf edən misralar nəğmələrə, mahnılara çevrilir. Çox keçmir, şeirlərinə bəstələnən mahnılar el şənliklərini və rəsmi bayram tədbirlərinin yarı-yaraşığı olur. “Mən sülhə səs verirəm”, “Şeir deyilmi” nəğmələri daha geniş auditoriyada təbliğ olunur.
Hüseyn Arifin lirik şeirləri ilə yanaşı, poemaları da yüksək bədii siqləti ilə diqqəti çəkir. Müəllifin “Məhəbbət nəğməsi” poeması gözəl bədii təsvir və ifadə vasitələri ilə hər kəsdə incə duyğular yaşadır. Xalq şairi Səməd Vurğunun ömür yolundan bəhs edən “Yolda” poeması isə onun yaradıcılığında özünəməxsus yer tutur. Əsərdə Səməd Vurğun obrazı Molla Pənah Vaqif poeziyasının böyük davamçısı kimi təqdim olunur. Eyni zamanda burada Azərbaycan torpağına, sadə zəhmət adamına və doğma vətənin taleyinə bağlılığın yüksək bədii ifadəsini görürük.
Şairin poeziyasında həyat hadisələri və təbiət lövhələri bir rəssam kimi canlandırılıb. “Şeir deyilmi” əsəri bu baxımdan maraqlı nümunələrdəndir. Azərbaycan Aşıqlar Birliyinin sədri, Xalq şairi Zəlimxan Yaqub Hüseyn Arifin yaradıcılığından söz açarkən bu şeiri xüsusi qeyd edir. O, yazır: “Hüseyn Arifin dili otun cücərməsi, çiçəyin açması, suyun şırıltısı, yarpağın titrəməsi, qayanın duruşu qədər təbiidir.
Məndən təzə şeir xəbər alan dost,
Bəs yazın gəlməsi şeir deyilmi?
Çıxanda gəzməyə çölün, çəmənin
Üzünə gülməsi şeir deyilmi?
- deyən şair üçün yer də, göy də, kainat da, təbiət də, varlıq da, var olan hər şey də şeirdir, şeiriyyətdir. Bu şeiriyyət tükənməzdir, dağlar qədər uludur, dənizlər qədər nəhayətsizdir, düzlər qədər genişdir, üfüqlər qədər işıqlıdır”.
Zəlimxan Yaqubun fikrincə, Hüseyn Arif Vaqifdən, Vidadidən, Aşıq Alıdan, Dədə Ələsgərdən, Səməd Vurğundan, Osman Sarıvəllidən keçib gələn, şifahi xalq ədəbiyyatından maya və yazılı ədəbiyyatdan qidalanaraq Azərbaycanın görkəmli şəxsiyyətlərindən ilham alıb: “Dağlarını zirvə-zivə, düzləri ətək-ətək, yamacını, gədiyini qarış-qarış tanıyıb. Təbiətin ceyranını, cüyürünü öz dilində dindirən, meşəbəyini əbədiləşdirən, palıddan, çinardan, vələsdən, zoğaldan ürəklə danışan, Azərbaycana simfoniya yazan, Göyçəni, Naxçıvanı, Kürü, Arazı, Təbrizi, Qarabağı və bütün Azərbaycanı şeirə, şeriyyətə gətirən, sevinc şairindən kədər şairinə çevrilən, içəridən təklənən, arxasının dağı gedən, Arif gedəndən sonra dünyası boş qalan, ağlaya-ağlaya dözən, dözə-dözə ağlayan, təbiəti loğman kimi düşünən, torpaq eşqi ilə yaşayan, bulaqlara nəğmə qoşan, bənövşələrə şeir oxuyan, bir ovuc torpağa dönən, düzlər keçib dağlar aşan, qocaldıqca cavanlaşan, aşıb-daşan bir şairi var bu dünyanın. Bu dünyanın şairi, xalqın şairi, elin şairi! “Alim kimdi - kitaba bax, şair kimdi - xalqdan soruş” deyən Hüseyn Arif dünyanın ən böyük sevgi şairlərindən biridir”.
Zəlimxan Yaqub bir fikri də xüsusi vurğulayır ki, Hüseyn Arifin poeziyasında sevgi geniş miqyas kəsb edir, insana məhəbbətlə məhdudlaşmır. Onun sevgisi təbiətə, yerə, göyə, varlığa, vətənə, vətənin müqəddəsliyinə, dünyaya, ölümə, həyata, həsrətə, vüsala bağlı sevgidir.
Çiçəklər incəlik, güllər zəriflik,
Sünbüllər bərəkət gətirir bizə.
Dərələr dərinlik, düzlər genişlik,
Zirvələr əzəmət gətirir bizə.
Çiçəklərə incəliyi, güllərə zərifliyi, sünbüllərə bərəkəti, dərələrə dərinliyi, düzlərə genişliyi verən təbiət Hüseyn Arifə də bir dünya məhəbbət vermişdir.
Dedim: - Telin nə gözəldir!
- Yox-yox, ona dəymə,
- dedi.
Dedim: - Nə vaxt gəlim
sizə,
- Qapımızı döymə,
- dedi.
Hüseyn Arifin yazdığı, Səid Rüstəmovun musiqi bəstələdiyi
və Gülağa Məmmədovun çox böyük həvəslə
oxuduğu bu gəraylı indi də dillər əzbəridir. Nə üçün? Çünki gəncliyin və
gənclərin sevdiyi
bu mövzu şair tərəfindən
çox böyük ustalıq, sadəlik və müdrikliklə qələmə alınıb.
Ürəyin diqtəsi
ilə dünyaya gəlib, xalqın mənəvi sərvətinə
çevrilib...
Azərbaycan Dövlət Pedaqoji
Universitetinin professoru Qəzənfər Kazımov
“Dağların gözünün
yaşına baxma” məqaləsində Hüseyn
Ariflə bağlı
yazıb:
“Bizi Qurbani görüşdürüb - Dirili
Qurbani. 1983-cü ildə Aşıq Qurbani ilə bağlı axtarışlara
başladım. Həmin
ilin 13 oktyabrında Cəbrayıl Rayon Partiya Komitəsinin orqanı olan “Kolxozçu” qəzetində “Aşıq
Qurbani və məzarı” adlı məqaləm dərc olundu. İlk dəfə burada
Qurbaninin məzarının
Diri dağının
döşündə olduğu
ətraflı şəkildə
əsaslandırılırdı. Oktyabrın
22-də rayonda saz bayramı keçiriləcəkdi.
Hüseyn Arifin gəlişi
münasibətilə “Kolxozçu”
qəzeti yubiley nömrəsi buraxmış
və məqaləni yenidən dərc etmişdir. Hüseyn tələb edib
ki, Qurbaninin qəbrini ziyarət etmək lazımdır.
Yolların pis olduğunu,
o yerlərə gediş-gəlişin
çox çətin
olduğunu desələr
də, əl çəkməyib. Yük maşını
ilə getməli olublar. Dərə, təpə... Şair lap əldən düşüb,
az qala
yola çıxdığına
peşman olub, zarafat eləyib: “Buralarda bir qəbir
tapın, deyək budur”. Amma gedib çatıb.
Bir qrup rayon işçisi də onunla birlikdə bu əziyyəti çəkməli
olub. Hüseyn qəbri ziyarət edib və son bəndini verdiyimiz məşhur şeirini söyləyib:
Nə qədər canında can var, Hüseyn!
Vətənə borcunu qaytar, Hüseyn!
Axtar babaları, axtar, Hüseyn!
Bir gün nəvələr də səni axtarar”.
Doğrudan da, Hüseyn Arifin poeziya aləmi mövzu baxımında çox rəngarəngdir. Bənzərsiz yaradıcılığında
həyatın isti nəfəsi duyulur. Şeirlərində kövrək,
zərif və incə deyimlər oxucu yaddaşında yeni-yeni cığırlar
salır, mənəvi
dünyamıza bir təravət bəxş edir...
Savalan Fərəcov
Mədəniyyət.- 2014.- 10
sentyabr.- S. 13.