Sadə və isti rənglər ustası
Görkəmli rəssam
Ağa Mehdiyevin
yaradıcılığı incəsənət tariximizdə
ayrıca yer tutur. O,
1920-ci ildə İsmayıllının Lahıc kəndində
anadan olub. Qədim yurd yeri, doğma
kəndinin insanları, dağlarındakı çobanlar,
sadə zəhmət adamları onun sevimli obrazlarıdır.
Ağa Mehdiyev 1938-ci ildə Azərbaycan Rəssamlıq Texnikumunu bitirdikdən sonra müstəqil yaradıcılığa başlayıb, yerli və ümumittifaq sərgilərdə ardıcıl iştirak edib. 1960-cı ildə rəssamın Türkiyəyə yaradıcılıq səfəri bir sıra gözəl əsərlərin yaranmasıyla yadda qalır, ustalığının artmasına yardımçı olur. 1962-ci ildə keçirilən “Türkiyə səfəri” sərgisi tamaşaçılar tərəfindən yüksək qarşılanır, bir çox əsərləri muzeylərin ekspozisiyalarına daxil edilir. Onun Türkiyə silsiləsindən olan “İstanbul duman içində”, “Bosfor yağışdan sonra” əsərləri mövzu baxımından bir olsa da, ayrı-ayrı rəng çalarlarına malikdir.
Rəssam əsərlərinin çoxunda tamaşaçının diqqətini obrazların üzərində toplamağa çalışır, bununla da seyrçini təsvir olunan hadisədə iştirakçı olmağa çağırır. Rəsmlərində qadın obrazları ayrıca yer tutur. Bu əsərlərdə məlahət, qabarmayan gözəllik, xətlərin zərifliyi üstünlük təşkil edir ki, bunların da kökü miniatürlərimizdən gəlir. “Kəndli qadın”, “Astanada”, “Lahıc qadınları”, “Tanışlıq”, “Əlində qab tutan qadın”, “Lahıclı qız”, “Qoca qadın”, “Qadın surəti”, “Dağlı qadın”, “Kamançaçalan”, “Analıq” əsərləri rəssamın ana, qadın dünyasına sevgi və sayğısının ifadəsidir. Onun qadın obrazlarının hamısı sanki xoşbəxtdir. Sənətkar tamaşaçıda bu duyğunu yarada bilir.
Əsərlərində çalarsız rənglərdən daha çox istifadə edir ki, bunun da öz gözəlliyi var. Rəssamın daha çox işlətdiyi isti rənglər insanda yeni ovqat yaradır, onu həyatın gözəlliynə daha dərindən inandırır. “İntizar”, “Qarşılama”, “Nar yığımı”, “Uca dağlarda”, “Qayğı”, “Bahar”, “Yaylaqda” “Oyunçular”, “Qızmar gün” tablolarında az qala rənglərin istiliyi insanın canına keçir.
A.Mehdiyevin qəhrəmanları sadə zəhmət insanlarıdır: çobanlar, kəndlilər, fəhlələr... Bu, rəssamın insana və zəhmətə olan yüksək münasibətindən irəli gəlir. Qəhrəmanların sevinc və kədərləri, istəkləri baxışlarından bəlli olur, sanki onlar tamaşaçı ilə danışırlar.
Bütün sovet rəssamları kimi A.Mehdiyevin də dövrün
ideologiyasına xidmət edən əsərləri olub. Ancaq ideologiyanı ifşa edən “37-ci il” tablosunda rəssam sadə bir
təsvirlə dönəmin çirkinliyini
ustalıqla göstərib: yaşayış evinin
çarpaz taxtalarla
mıxlanmış qapısı ağzında bir
it yatıb. Yəqin ki, həmin evin itidir. Evin yiyəsini
sorğu-sualsız aparıblar.
Əsər elə sadədir
ki, təsvir çətinlik çəkilmədən
anlaşılır.
Xalq rəssamı
A.Mehdiyevin yaratdığı
mənzərələr də
konkret və lakonikdir. Təbiət təsvirləri təbiətin
özü qədər
anlaşılandır. “Kiçik həyət”, “Meşədə”, “Sakitlik”,
“Lahıc”, “Yağışdan
sonra” mənzərələri
onun ustalığını
təsdiq edir. 1976-cı ildə yaponiyalı Nakamura xanım
A.Mehdiyevin 12 mənzərəsini
müasir sovet rəngkarlığına həsr
olunmuş kataloqa daxil etmişdi.
Yaradıcılığının önəmli bir kəsimini portretlər tutur. Onun portretləri
sırasında “İki
ay” əsəri özəlliklə
məzmun və biçimi ilə diqqəti çəkir: öndə gənc qadın və onun arxasında görünən ay təsvir
olunub. Bu əsərdə
insanla təbiətin birliyinin uğurlu təsviri var. Eləcə
də rəssamın
“Çoban portreti”, “Uzanmış çoban”,
“Qocanın başı”,
“Lahıclı qız”,
“Dağlı qadın”,
“Avtoportret” əsərləri
diqqətçəkəndir.
Ağa Mehdiyev
1988-ci ildə Azərbaycanın
Əməkdar rəssamı,
2002-ci ildə Xalq rəssamı fəxri adlarına layiq görülüb. Sağlığında bir çox
ölkələrdə uğurla
sərgilənib. 2003-cü
ildə vəfat edib.
S.Soltanlı
Mədəniyyət.- 2015.- 2
oktyabr.- S.15.