Osmanlı həyat tərzinin qədim
ünvanı
Safranboluda bu tarixi sadəcə görmürsən, həm
də yaşayır, hiss edirsən
Türkiyənin Safranbolu şəhəri haqqında daha əvvəllər məlumatlarım olsa da, şəhərlə tanışlıq məndə fərqli təəssürat yaratdı. Bu şəhər təkcə orta əsr Osmanlı tarixini, həyat tərzini yaşatmır. Şəhərə ayaq basarkən onun havasında da fərqli bir qoxunu hiss edirsən. Bu, Safranboluda qədimlərdən bu günədək yaşadılan qalayçı sənətinin - emalatxanalarda yandırılan ocaqların qoxusudur.
Safranbolu haqqında yazını belə başlamağım səbəbsiz deyil. Çünki ilk təəssüratım belə oldu: şəhərdəki həyat tərzi havanın qoxusu ilə harmonizə olaraq bir təbiilik yaradır. Bu təbiilik isə tarixdir: yaşayan və yaşadılan tarix. Sonradan öyrəndim ki, bu məkana səfər edənlərin əksəriyyəti elə eyni fikirdədir.
Safranbolu Ankaradan şimala doğru 200 km məsafədə yerləşir. Şəhər hələ 1994-cü ildə UNESCO-nun Dünya irs siyahısına daxil edilib. Böyük İpək Yolu üzərində yerləşən Safranbolu qədim dövrlərdən özünün qiymətli və nadir bitkisi zəfəran (şafran) ilə məşhur olub.
Safranbolu evləri
Safranbolu tarixi evləri ilə məşhurdur. Şəhərdə Bəypazarı, Göynük, Taraklı, Odunpazarı və Osmaneli kimi Türkiyənin bir çox yerlərində rast gəlinən klassik Osmanlı şəhər memarlığını ifadə edən tarixi evlərin əksəriyyətində yaşayış bu gün də davam etməkdədir. Osmanlı dövründə Safranbolu evlərinin tikilməsində yumurtadan istifadə edildiyi və bu tikililərin zəlzələyə davamlı olduğu bildirilir. Evlər daş, kərpic, taxta və alaturka kirəmitdən inşa edilib. Safranbolu evləri əsasən ağ rənglidir və məsafəli tikilməklə biri digərinin görünməsinə mane olmur, ümumi mənzərəni pozmur, günəşin qarşısını kəsmir.
Evlərin birinci mərtəbəsi zirzəmi kimi istifadə olunub və onun tikintisində daşdan istifadə edildiyinə görə “daşlıq” adlandırılır. İki, üç mərtəbəli inşa edilən Safranbolu evlərinin üst qatlarına taxta pilləkənlərlə çıxıldığında taxta ustalığının ən gözəl nümunələrini görmək olur. Evlərdən bir qismi bu gün hotel, muzey kimi fəaliyyət göstərməkdədir.
Evlərin çoxu bir vaxtlar onların sahibi olmuş insanların adı ilə tarixdə qalıb. İlk tanış olduğum ev Leyla xanım malikanəsidir. İki mərtəbədən ibarət ev Safranboluda “Ən yaxşı bərpa olunmuş ev” mükafatına layiq görülüb və hazırda hotel kimi fəaliyyət göstərir. Malikanənin həyət-bacası, bağçasından başlayaraq memarlıq quruluşuna qədər XIX əsr Osmanlı həyat tərzini xatırladır. Tikilinin bərpası zamanı memarlığı olduğu kimi qorunub-saxlanılıb. Sadəcə müasir texnika əlavə edilərək hotelə uyğunlaşdırılıb. Safranbolunun məşhur evləri XVIII-XIX əsrlər Türkiyə-Osmanlı cəmiyyətinin mədəniyyətini, sosial həyat tərzini əks etdirməklə dövrün memarlıq quruluşu haqqında da məlumat verir.
“Qonşu qonşunun külünə möhtacdır”
Şəhərdə olan təxminən 2 minədək tikilidən 1008-i qeydiyyata alınaraq qorunur. Safranboluda təkcə evlər deyil, karvansaraların da bir çoxu hotelə çevrilib. Şəhərdə olduğumuz zaman qaldığımız ikimərtəbəli hotelin də vaxtilə karvansara kimi fəaliyyət göstərdiyi bəlli oldu. Dairəvi formada olan karvansara giriş qapısından otaqlara qədər öz özəlliyini yaşatmaqdadır.
Karvansara-hoteldən çıxdıqda isə tarixi dar küçələrlə uzanan yol Safranbolunun bazar meydanına aparır. Küçələr çay daşları ilə döşənib. Ümumiyyətlə, Safranbolu qala, ticarət mərkəzi, Akçasu, Gümüş, Musalla, Qalaaltı və Tabakxana kimi səmtlərdən ibarətdir. Burada isə bəlli olur ki, zəfərandan başqa, bu şəhər həm də özünün şirniyyatı - Safranbolu lokumu ilə məşhurdur. Hər addımda müxtəlif növləri təklif edilir: qozlu, südlü, qəhvəli, şokoladlı və s.
Bazar meydanının digər tərəfində aşağıya doğru gedən yol sənətkarlar məhəlləsinə aparır. Burada Osmanlı məişətində istifadə edilən nəhəng şərbət qablarından başlayaraq, bütün növ qablara rast gəlmək mümkündür.
Safranboluda mis
işləməsi və qalayçılığın zəngin
tarixi var. Mis monolit olaraq emal edilir, lehim
ya da bənzəri
bir yolla birləşdirilir. Sənətkarlarla söhbət əsnasında
bəlli oldu ki, mis məmulatlarının
işlənməsində çəkic
və polad qələmdən istifadə
olunur. Bu emal üsulunda bir tək parçanın
işlənməsi bəzən
həftələr, hətta
aylarla sürür.
Mis məmulatlarına ölkə
daxilində və xaricində olduqca böyük tələbat
var. Dəmirçilər məhəlləsi
XVIII əsrdən bu günə qədər olduğu kimi gəlib çıxıb.
“Qonşu qonşunun
külünə möhtacdır”
ifadəsi də elə buradan meydana gəlib. Belə ki, dəmirçilər ocağın külünü
atmayıb qalayçılara
verərmiş. Ustalar da
mis qabları qalay ilə örtməzdən öncə
onu təmizləmək
üçün bu küldən istifadə edərmiş. Bu gün Safranbolu dəmirçiləri tez-tez
beynəlxalq müsabiqələrin
mükafatlarına da layiq görülürlər.
Şəhər gümüş bəzək
əşyaları və
yəhər düzəltmə
sənəti ilə də məşhurdur.
Açıq səma altında
muzey - Yörük kəndi
Safranboluya gələn turistlərin ən çox üz tutduqları məkanlardan biri də Yörük kəndidir. Şəhərdən
20 km məsafədə yer
alan kənd
sanki açıq səma altında muzeydir. Kənd Oğuz türklərinin
bir qolu sayılan Yörük boyundan Hüseyn, Hacı, Davud adlı üç qardaş tərəfindən
salınıb. Kəndi əslində
kiçik Safranbolu da adlandırmaq olar. Küçələr boyunca sıralanan
tarixi evlər, malikanələrin bəziləri
artıq dağılmaq
üzrədir, amma çoxlu sayda turisti özünə cəlb etməkdədir.
Kənddə ən qədim
evin 450, ən yeni evin isə
90 yaşı var.
300 illik tarixə
sahib üçmərtəbəli Sipahoğlu malikanəsində
8-ci nəslin ailəsi
yaşamaqdadır. Birinci mərtəbədən
çardağa qədər
tamamilə Osmanlı həyat tərzini ifadə edir. Bələdçi də elə
evin sakinidir. Bu evlər yay
fəslində sərin,
qışda isti olur. Evin bütün otaqlarında,
çardaqda zamanında
istifadə edilən əşyalar, geyimlər də olduğu kimi mühafizə edilməkdədir. Bələdçi
xanım ev
və burdakı yaşayış tərzi
haqqında məlumat verməklə kifayətlənmir.
Bura baş çəkən turistlər evi ziyarət etdikdən sonra malikanənin həyətində ənənəvi
qərənfil şərbətinə
qonaq edilir. Şəhər bələdiyyəsi
turistlərin kəndə
marağının getdikcə
artdığını görüncə,
burada hədiyyəlik
əşyalar da satan obyektlər
açmağa başlayıb.
Tarixi XV əsrə dayanan kənd özünəməxsus
közləməsi (qutab)
ilə də məşhurdur.
Turistləri nə cəlb edir?
Hazırda Safranboluda Osmanlı
dövründən qalan
ev, hamam,
məscid, çeşmə,
körpü və malikanələr ziyarətçilərin
diqqətini çəkməkdədir.
Elə bu diqqəti gördükdən sonra da aidiyyəti qurumlar 90-cı illərdən
şəhərdə turizm
təsisləri qurmağa
başlayıblar. Tərk edilən
malikanələr hotel və
restoranlara çevrilib,
monumental əsərlər bərpa
edilməyə başlanıb,
unudulmaqda olan əl sənətləri canlandırılıb. Bu gün
mühüm turizm mərkəzinə çevrilən
şəhər müxtəlif
mədəniyyət tədbirlərinə
ev sahibliyi
edir, eyni zamanda mədəni turizm imkanları ilə tanınır. Ənənəvi olaraq hər il
avqust ayının ikinci həftəsində Ulu yayla şənlikləri,
sentyabr ayında da “Altın safran” sənədli film festivalı keçirilir. Safranbolu motosiklet festivalı isə ilk dəfə
2015-ci ilin mayında reallaşdırılıb. Etiraf edim ki, bu
günə qədər
bir çox tarixi yerlərdə olsam da, yaşadılan
tarixi bu qədər yaxından, canlı hiss etməmişdim.
Gəldiyim nəticə
belə oldu: Osmanlı orta əsr həyat tərzini tamamilə yaşamaq, görmək,
hiss etmək üçün
Safranboluya səyahət
ən doğru seçimdir.
Mehparə Sultanova
Ankara
Mədəniyyət.- 2016.- 24
avqust.- S.12.