Bir əsərin tarixçəsi
Cəfər
Cabbarlı dühasına layiq abidə
Bu gün paytaxtımızı bəzəyən çoxsaylı abidələrin arasında görkəmli dramaturq Cəfər Cabbarlının (1899-1934) qranit heykəli yaranma tarixçəsinə görə başqalarından çox fərqlənir. Bunun ilk göstəricilərindən biri abidənin uzun müddət - 23 il ərzində hazırlanmasıdır.
Abidənin qoyulmasının bu qədər uzun çəkməsi çoxlarına qəribə görünə bilər. Bu “gecikmə”nin isə müxtəlif səbəbləri olmuşdur. Təbii ki, bu təkcə abidənin eskizinin qəbulundan son variantına qədərki bir-neçə material dəyişmə mərhələlərini əhatə etsəydi, onda buna haradasa təəccüblənmək olardı. Amma 1959-cu ildən 1982-ci ilə qədər davam edən bu zaman kəsiyi həm də başqa məsələlərlə bağlı olub...
Görkəmli dramaturqun 60 illik yubileyi ilə əlaqədar hökumətin onun Bakıda qoyulacaq abidəsinin hazırlanması üçün 1959-cu ildə respublika müsabiqəsi keçirməsi yerli heykəltəraşlar tərəfindən maraqla qarşılanır. Bir çox tanınmış tişə ustasının iştirak etdiyi bu üçmərhələli müsabiqədə 44 yaşlı Cəlal Qaryağdı (1915-2001) və 35 yaşlı Mirələsgər Mirqasımovun (1924-2005) birgə hazırladığı eskiz-layihə təqdim olunan işlərin arasında ən yaxşı hesab olunur. Onlar ərsəyə gətirdikləri kompozisiyada Cəfər Cabbarlı şəxsiyyətində hifz olunan sənətkar böyüklüyünü yaddaqalan tərzdə ifadə etməyə nail olmuşdular.
Lakin onlar birgə qalib adını qazansalar da, sonrakı mərhələdə yollarını ayırmalı olurlar. Bu işi abidənin əsas ideya müəllifi olan M.Mirqasımov təkbaşına davam etdirməli olur. O, “Nizami” kinoteatrının arxasındakı kiçik ərazidə ucaldılacaq abidənin bədii-texniki hazırlığına başlayır. Lakin o vaxtlar SSRİ hökumətinə rəhbərlik edən N.S.Xruşşovun məşhur “Manej hadisə”si dalğasında incəsənətdə və memarlıqda israfçılığa - bər-bəzəkçiliyə qarşı əsassız kəskin mövqe tutması abidə üzərində işin dayandırılmasına gətirir. C.Cabbarlının monumental abidəsi də böyük vəsait tələb edən əsər idi.
Əslində, bu “dondurulma” müəllifin də ürəyindən olur. Belə ki, o, irihəcmli heykəlin dar bir məkanda ucaldılmasının əleyhinə idi. Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər Əliyevin respublikaya rəhbərlik etməyə başlamasından sonra - 70-ci illərdə abidənin ucaldılması ilə bağlı zamanında qərarın hələ də icra olunmadığı məlum olur. Heydər Əliyevin göstərişindən sonra abidə üzərində aparılan iş bir qədər canlandırılır, amma yenə də sona çatdırılmır.
Yalnız C.Cabbarlının 80 illik yubileyi ərəfəsində bir daha heykəl məsələsi gündəliyə gətirilir. Həmin 1979-cu ildə ümummilli lider heykəltəraş M.Mirqasımovun emalatxanasında olması bütün məsələlərin müsbət həll olunmasına yol açır. Görüş zamanı tişə ustasının abidə ilə bağlı fikirlərinə diqqətlə qulaq asan ulu öndər onun irəli sürdüyü və abidənin monumentallığını şərtləndirəcək yaradıcı-texniki məsələlərin tezliklə həll olunmasına göstəriş verir. İlk növbədə gələcək abidənin yerləşəcəyi məkan dəyişdirilir. Bunun uçun Dəmiryol vağzalı ilə Neft Akademiyası arasındakı meydan daha münasib və məqsədəuyğun hesab olunur. Heykəltəraşın abidənin estetik tutumunun gücləndirilməsi üçün bütöv qranit parçasından istifadə təklifi də qəbul olunur. Tezliklə onun Ukraynadan gətirilməsi üçün razılıq əldə olunur.
Abidənin gips modeli tamamlanandan sonra heykəltəraş həyat yoldaşı Gültəkin xanımla birlikdə Novodanilov qranit karxanasına (Ukrayna) yollanır. Orada münasib qranit parçası seçiləndən sonra növbəti problem ortaya çıxır. Bu da 280 tonluq qranitin yaxınlıqdakı dəmiryoluna daşınması ilə bağlı olur. Belə ki, onu adi mülki nəqliyyat vasitələri ilə daşımaq mümkünsüzdü, bu prosesdə mütləq hərbi texnika istifadə olunmalıydı. Daha dəqiq desək, bu işi yalnız tank vasitəsilə həyata keçirmək mümkün imiş. Bunun üçünsə vilayət hərbi dairəsi komandanının razılığı alınmalıydı. Karxanada bu işin mümkünsüzlüyünü vurğulasalar da, onlar geri çəkilməyib, komandanla görüşməyə qərar verirlər. Əvvəlcədən nəticəsiz olacağı güman edilən görüş hamının, o cümlədən də Bakıdan gəlmiş qonaqların gözləmədiyi sonluqla bitir. Görüş zamanı qonaqları əvvəlcə çox ciddi görkəmdə qarşılayan komandan, onların Azərbaycandan gəldiyini eşidən kimi əvvəlki “soyuqluğu”nu mehribanlıqla əvəzləyir. Qraniti daşımaq üçün onlara istənilən sayda tank verəcəyini söyləyən hərbçi bunun səbəbini açıqlayanda onun özü ilə yanaşı qonaqlar da çox kövrəlirlər. Məlum olur ki, yüksək hərbi vəzifədə çalışan həmin hərbçi II Dünya müharibəsində Sovet İttifaqı Qəhrəmanı, tank qoşunları generalı Həzi Aslanovun əsgəri olmuşdur. Komandan əlavə edir ki, ömrü boyu azərbaycanlılara hansısa bir yaxşılıq etmək arzusu ilə yaşayırmış. Odur ki, o, dərhal qranitin daşınması üçün tank ayrılmasına göstəriş verir...
Beləliklə,
qranit dəmiryolu ilə Bakıya
çatdırılır. Bundan sonra gips modelin qranitə
köçürülməsi prosesinə başlanılır.
Bu işə Rusiyanın ən məşhur daş yonanlarından biri, RSFSR-in
Əməkdar mədəniyyət
işçisi Pavel Nosov cəlb edilir. Zahirən hər şeyin
qaydasında getdiyi bir vaxtda davamlı
həyəcanlı anlar
yaşayan heykəltəraş
infarkt keçirir, ölümlə üz-üzə
qalır. Respublika rəhbərinin
göstərişi ilə
onun səhhəti daimi nəzarətə alınır və o, tezliklə prosesə qoşulur.
Nəhayət, bir-neçə aylıq yaradıcılıq
işi uğurla nəticələnir. 1982-ci
ilin martında - dramaturqun doğum günü qeyd olunan günlərdə abidənin (memarı Yusif Qədimovdur) təntənəli açılış
mərasimi keçirilir.
Həmin
təntənədə çıxış
edən Azərbaycan
KP MK-nın birinci katibi Heydər Əliyev C.Cabbarlı şəxsiyyəti, onun şərəfinə ucaldılmış
abidənin bədii məziyyətləri haqqında
xoş sözlər söyləyir.
Yüksək bədii-estetik xüsusiyyətlərə
malik olan abidə bu gün
- 35 ildən sonra da əvvəlki kimi təravətli və duyğulandırıcı
görkəmi ilə baxılmaqdadır. Plastik lakonikliyi
və kompozisiya bütövlüyünü özündə
hifz edən qranit heykəldə dramaturqun şəxsiyyətinə
xas olan insani-yaradıcı məziyyətlər
cəlbedici və inandırıcı təqdim
olunmuşdur. Məntiqli heykəltəraş-memar
hesablamalarının nəticəsidir
ki, ümumi hündürlüyü 11 metrə
çatan abidə geniş meydanda dominant rolunu oynamaqla monumental baxılmaqdadır. Məkanla plastik
tutumun bir-birini tamamlaması həm bu abidədə sənətlərin sintezi
probleminin uğurla həll olunduğundan xəbər verir.
Qeyd edək ki, monolit biçimli bu abidənin forma-biçim həllini 160 (kürsü) və 95 (fiqur) tonluq iki
çəhrayı qranit
təşkil edir.
Piramidaya
bənzər kürsü
ilə dramaturqun fiquru arasında əlaqənin plastik həlli lakonik və axıcıdır.
Kürsü üzərindəki teatr maskasının təsviri və ədibin əynindəki libasın səhnə pərdəsini xatırladan
bir biçimdə təqdimatı çox qısa ömrü ərzində çoxsaylı
dram əsərlər yazmış
ədibin teatrla bağlılığına işarə
kimi düşünülmüşdür.
Qollarını sinəsində çarpazlayıb
düşüncələrə qapılmış vəziyyətdə
təsvir olunmuş dramaturqun duruşunda qürurverici əzəmət
duyulmaqdadır. Heykəl
ciddi bədii ümumiləşdirmələrlə işlənsə də, həm obrazın ümumi siluetində, həm də duruşunda və baxışında gözoxşayan
romantika duyulmaqdadır...
Əlavə edək ki, bu əsər görkəmli şəxsiyyətlərə
(N.Nərimanov, C.Məmmədquluzadə
və s.) həsr olunmuş abidələrin
yaradılmasında zəngin
təcrübəsi olan
bir sənətkarın
uzun illik zəhmətinin bəhrəsidir.
Azərbaycan Elmlər Akademiyasının
ilk prezidenti Mirəsədulla
Mirqasımovun ailəsində
dünyaya göz açan və altı yaşında eşitmə qabiliyyətini
itirəndən sonra taleyi zamanın sınağına çəkilən
M.Mirqasımov sonrakı
həyatını heykəltəraşlığa
həsr etməklə,
əslində özünü
əbədi bir məsuliyyət daşıyıcılığına
məhkum etmiş olub. Əbədiyyətə qovuşmuş heykəltəraşın
əhatəli yaradıcılığı
nə qədər geniş görünsə
də, sənət yolu əslində çox çətin yaşantılardan keçib.
Ona körpəlikdən qəbir
evinə kimi sirdaşlıq etmiş anası Ceyran xanım və həyat yoldaşı Gültəkin xanım bu yaşantıya daha yaxından şahidlik etmişlər.
Taleyin hökmü ilə heykəltəraşlıqda
musiqiçi Bethovenin ömrünü yaşayan
və tuş gəldiyi bir çox gözlənilməz
sınağın və
haqsızlığın acığına
nikbin ovqatlı əsərlər yaradan Mirələsgər Mirqasımovu
həqiqi mənada Azərbaycan heykəltəraşlığının
ən mübariz romantiki hesab etmək olar...
Ziyadxan Əliyev
Əməkdar
incəsənət xadimi, sənətşünaslıq
üzrə fəlsəfə doktoru
Mədəniyyət.- 2017.- 14
aprel.- S.12.