Tragifars və ya
yaşasın teatr
Respublikamızda fəaliyyət göstərən
teatrların hər birinin öz xüsusiyyətləri var.
Xüsusilə region teatrlarının fəaliyyəti, səhnəyə
qoyulan hər bir yeni pyes repertuar zənginliyi, eləcə də
tamaşaçı duyumunun varlığından xəbər
verir. Belə sənət ocaqlarımızdan biri də 140
illik peşəkar teatr tarixi olan Şəkidə fəaliyyət
göstərir.
Teatr tariximizə nəzər salarkən mənbələrdən
aydın olur ki, görkəmli maarifçi və
yazıçı Rəşid bəy Əfəndiyev 1877-ci
ildə Tiflisdə Mirzə Fətəli Axundzadə ilə
görüşüb. Bu görüş zamanı Mirzə Fətəli
qələmə aldığı komediyalarından birinin vətəni
Şəkidə oynanılmasını
arzuladığını bildirib. Rəşid
bəy Əfəndiyev böyük mütəfəkkirin
arzusunu 1879-cu ildə (artıq onun vəfatından sonra) həyata
keçirməyə müvəffəq olur və “Hacı
Qara” komediyasını Şəki ziyalıları ilə
birlikdə tamaşaya qoyur. Hacı Qara
rolunda isə özü səhnəyə çıxır.
Beləliklə, bu təşəbbüsün nəticəsi
olaraq Şəkidə peşəkar teatrın təməli
qoyulub.
Şəki Dövlət Dram Teatrı həm də vaxtilə
valideynlərimin çalışdığı bir sənət
ocağı kimi mənə doğmadır. 1932-ci ildə Sabit Rəhman
Şəki Dövlət Dram Teatrının ədəbi hissə
müdiri işləyərkən Bakıda Karl Libknext adına Fabrik-zavod məktəbində
istedadlı gənclər arasında Məhəmməd Burcəliyevi
görərək onu bu teatra aktyor kimi dəvət edib. Xalq artisti Məhəmməd Burcəliyev Şəki
teatrının səhnəsində 1935-ci ilə qədər
fəaliyyət göstərib və sonra taleyini Gəncə
Dövlət Dram Teatrına bağlayıb. Anam – Xalq artisti Sədayə Mustafayeva da 1940-cı
ildən 1946-cı ilədək taleyini Şəki
teatrının səhnəsinə bağlayıb və onun səhnəsində
bir sıra obrazlar yaradıb.
Hər zaman repertuar zənginliyinə önəm verən
Şəki teatrı bu ənənəni qoruyub saxlaya bilir. Ötən
teatr mövsümünün sonlarında Şəki səhnəsində
izlədiyim “Xəstəlik xəstəsi və ya
yaşasın teatr” (J.B.Molyer və M.Bulqakov; tərcümə
- Şəms Əlizadə) adlı tamaşa da bunun nümunəsidir.
Şəkidə peşəkar teatrın
yaranmasının 140 illiyi münasibətilə səhnələşdirilən
tamaşaya teatrın baş rejissoru, Əməkdar incəsənət
xadimi Mirbala Səlimli quruluş verib.
XVII əsrin dünya şöhrətli fransız
dramaturqu və aktyoru sayılan Jan Batist Molyer (1622-1673) həyatını
teatr sənətinə həsr edib. O, yaratdığı teatrın
yaşaması naminə bütün məhrumiyyətlərə
dözərək çox vaxt həyatını riskə
atıb. Bununla belə, yaşadığı cəmiyyət
haqqında olan həqiqətləri və öz müasirlərinin
əsl simalarını səhnədən açıb
göstərməkdən çəkinməyib.
1673-cü il fevralın 17-də Molyer
sonuncu əsəri olan “Xəstəlik xəstəsi”
komediyasında Arqan obrazını ifa edib. Bu obrazın
yalançı xəstəliyini səhnədə ustalıqla
göstərərkən o özü artıq
ölümcül xəstə idi...
Tamaşa öz həyatını səhnəyə,
teatr sənətinə qurban edən bütün səhnə,
teatr fədailərinin xatirəsinə ithaf olunub. Tamaşa
Molyerin Arqan obrazını axırıncı dəfə səhnədə
oynamasının tarixçəsindən və onun həqiqi xəstəliyi
ilə Arqan obrazının “yalançı xəstə”liyi
arasındakı təzadları göstərir. Molyer tamaşanı böyük ustalıq, məharətlə
oynayır və sonda isə həyatla vidalaşır.
Rejissor
traktovkasına uyğun olaraq səhnə və səhnə
arxası məkan çərçivəsində hadisələr
fars komediya şəklində Molyerin həqiqi
faciəsi olaraq böyük ustalıqla təqdim olunur. Tamaşanın əsas mövzusu sənətkar
yaradıcılığı və onun vəfatı ilə
bağlıdır. Səhnədə ilk
anda cərəyan edən hadisələrdən bəlli olur
ki, tamaşanın göstərilməsi üçün
hazırlıq prosesi gedir. Hazırlıq
prosesi zamanı Molyerin həqiqətən xəstə
olması bəlli olur. Həmkarları onun
bu vəziyyətdə səhnəyə
çıxmasının mümkünsüzlüyünü
bildirsələr də, o inadından dönmür. Tamaşanı sona qədər oynamaq qərarında
israrlı olur.
Tamaşada Arqan və ya Molyer obrazını Əməkdar
artist Xanlar Həşimzadə ifa edir. Aktyorun səhnə
plastikası obrazın mahiyyət etibarilə təqdim edilməsinə
yardımçı olmaqla maraqla izlənilməsinə səbəb
olur. Guya çox ciddi xəstə olan
Arqanın öz sağlamlığından şikayət edə-edə
həkimlərinin ona yazdıqları reseptlərin ayda nə qədər
xərc tutduğundan gileylidir. O, səhhətinin əvvəlkindən
də pis olduğunu iddia edir. Ancaq anlamaq istəmir
ki, o öz səhhətini həkimlərin əlində
oyuncağa çevirib. Hirsini də həmişə
ona sözün düzünü deyən xidmətçisi
Tionettadan çıxır. Aktyorun
ifasında xırda detalların belə incəliklə
göstərilməsi maraq doğurur.
Tamaşa boyu maraqla izlənilən obrazlardan biri də
xidmətçi Tionettadır. Bu obrazı aktrisa Arzu
Mustafayeva ifa edir. Tionetta cavan və
şuxdur. Onun hər bir hərəkəti
mizanlara uyğun olaraq ustalıqla təqdim olunur. Aktrisanın səhnədə fərqli
danışıq tərzi, diksiyası da obrazı maraqlı
edir. Çox keçmir ki, səhnədə
Tionettanın qurduğu oyun nəticəsində Arqanın həyat
yoldaşı Belinanın (aktrisa Lalə Məmməd) əsl
siması üzə çıxır. Arqan
anlayır ki, həmişə tərəfində olduğu gənc
həyat yoldaşı var-dövlətini ələ
keçirmək üçün ona belə nəvaziş
göstərib. Tionetta sonra da eyni oyunu
Anjelikanın (aktrisa Fidan Lətifova) üzərində də
yoxlayır. Arqan görür ki, onu həqiqətən
sevən, həmişə danlasa belə sözündən
çıxmayan qızı Anjelikadır. Bundan
sonra Arqan qızı ilə Kleantın (aktyor Rəşid
Mirizadə) izdivacına razılıq verir, amma bir şərtlə
- Kleant həkim olmalıdır. Bütün
bu hadisələr aktrisa Arzu Mustafayevanın ifasında Tionetta
obrazının səhnədə maraqlı hərəkət
və jestləri, eləcə də rejissor traktovkasına
uyğun olaraq təqdim olunması baxımından maraq
doğurur.
Arqanın ikinci həyat yoldaşı Belina isə həyat
yoldaşına məxsus var-dövlətin ələ
keçirilməsi məqsədilə ona şirin dillər
tökərək əzizləyir, hər zaman süni problemlər
yaratmaqla ilk ailəsindən olan qızlarının
monastıra göndərilməsinə
çalışır. Arqan isə bu nəvaziş və
aldadıcı şirin dillərə inanaraq ona məxsus olan
bütün varidatını Belinaya vəsiyyət etməyə
razılaşır. Belina notarius dostu olan
De Bontua (aktyor Pərviz İsmayılov) ilə oyun qurub
mirası ələ keçirməyə hazırlaşır.
Bütün bu hadisələr səhnədə
aktrisanın ifasında tamaşaçıya maraqlı mizanlar
ilə təqdim olunur. Aktyor Pərviz
İsmayılov isə notarius obrazında köməkçi xarakter
olaraq diqqət mərkəzində olmağı bacarır.
Tamaşada
maraqlı səhnələrdən biri də
qızının evliliyini belə öz xəstəliyi üzərində
qurmaq istəyən Arqanın Anjelikanı həkimi Purqonun
(aktyor Fərahim Fətəliyev) qohumu, həkim olmağa
hazırlaşan Tomas Diafuarusa (aktyor Qurban Rəsulov) ərə
vermək istəyidir. Arqanın bu qohumluq
izdivacına razılıq verməsinin məqsədi səhhəti
ilə bağlı olaraq daim həkim nəzarətində
olması istəyindən irəli gəlir. Bu hadisələr fonunda həkim Purqon və Tomas
Diafuarus obrazlarının ifası da maraq doğurur. Hadisələrin fonunda bu qohumluq əlaqələrinin
yaranma istəyində onlar tərəfindən nə məqsəd
güdüldüyü də tam olaraq aydın olur. Hər iki şəxs zadəgan bir ailə ilə
qohum olmaq və bu qohumluqdan faydalanmaq məqsədini ifaları
vasitəsilə dolğunluqla tamaşaçıya təqdim
edə bilirlər.
Anjelika – Arqanın doğma qızı. Ögey
anasının himayəsində atasının yanında
yaşamaq məcburiyyətində olan bu qız isə onu bir dələduzun
əlindən xilas edən gənc Kleanta vurulub.
Ancaq onların bu sevgisinə mane olmaq istəyənlər
var. Xüsusilə ögey anası olan Belina atasının ailə
qurmaq təklifini qəbul etməyən gənc qızın
monastıra göndərilməsində israrlıdır. Arqan
qızının hərəkətindən qəzəblənərək
onu monastıra göndərməklə hədələyir.
Hadisələr cərəyan etdikcə aktrisa
Fidan Lətifova vəziyyətlər halından
çıxış edərək baş verənləri
dolğun bir formada səhnədə təqdim edir.
Əməkdar artist Rəhim Qocayevin ifasında Arqanın
qardaşı olan Berald obrazı da maraqla baxılır. O, Arqanın
gözünü açmağa çalışsa da, həyat
yoldaşı Belina, əksinə, onun, doğrudan da, xəstə
olduğunu zehninə yeridir və Purqon kimi dələduz həkimlərin
əlində “təcrübə dovşanı”na çevirir. Purqon isə Arqanın azacıq da olsa, müqavimətini
gördükdə onu lənətləyir, Əczaçı
Fleran (Rəşad Rüstəmov) ilə birləşərək
müxtəlif xəstəliklərə yoluxacağı barədə
məlumatlar verməklə onu hədələyirlər.
Gənclərlə daima həmfikir olan Belard isə
sonda təklif edir ki, qardaşı Arqan özü həkim
olsun və bununla da özünü müalicə etsə daha
yaxşıdır. Beləliklə, Arqan həkim
olmağa qərar verir. Hadisələr olduqca maraqla izlənilir,
burada baş verən vəziyyətlərin həmahəngliyi sona qədər
tamaşaçıda diqqət oyada bilir. Tamaşa boyu
respublikanın Əməkdar artisti Akif Yusifovun ifasında Diafuarus,
aktrisa Nuranə Mirzəliyevanın ifasında Luiza obrazları
da maraqla izlənilir.
Əvvəldə də qeyd etdiyim kimi, mövzusu savadsız
və bacarıqsız həkimlər olan ikihissəli
tragifarsın personajlarının əksəriyyəti Molyerin
müasirləridir. Hadisələr isə demək olar ki, tam
olaraq həyatdan götürülərək Molyerin öz ətrafında
baş verənlərdir. Şəki
Dövlət Dram Teatrının hazırladığı
tamaşanın özəlliyi həm də ondan ibarətdir
ki, tamaşaçılar “Xəstəliklər xəstəsi”
pyesi fonunda Molyerin həyatının son anlarını da səhnədən
izləyə bilirlər. Bütün bu
sadalananlar isə quruluşçu rejissor, Əməkdar incəsənət
xadimi Mirbala Səlimlinin traktovkasında dolğun bir formada,
geniş düşünülən və maraq doğuran səhnə
mizanları ilə təqdim edilir. Rejissor hər
bir personajın səhnəyə ilk daxil olma anını
maraqlı kölgə görüntüsü ilə təqdim
etməklə hadisələri daha da dinamik və effektiv
baxış bucağında göstərməklə sanki
xarakterlərin daxili aləmini ilk andaca göstərir.
Hər bir teatrın əsas uğuru rejissor işi ilə
bağlıdır. Teatrın estetik baxımdan
konsepsiyasını, strateji hədəflərini məhz
istedadlı rejissor işi müəyyən edir. Bu baxımdan Mirbala Səlimlinin yeni tamaşası
rejissorun növbəti uğuru sayıla bilər.
Tamaşa
boyu cərəyan edən hadisələrin fonunda bütün
faktların dəqiqliklə göstərilməsi
üçün rejissor mənbə kimi Mixail Bulqakovun “Müqəddəs
Kabbala” pyesindən və “Molyer” sənədli povestindən, eləcə
də molyerşünas Kristof Morinin “Molyer” tədqiqat əsərindən
də öz traktovkasında istifadə edib. Bu da
tamaşanın uğurlu səhnə həllinə
böyük imkanlar açıb.
Qeyd etmək istərdim ki, Şəki Dövlət Dram
Teatrında gənc istedadların tapılaraq professional səhnəyə
gətirilməsi üçün “İkinci nəfəs”
adlı studiya fəaliyyət göstərir. Təqdim
olunan bu səhnə əsərində də əsas
obrazların bir çoxunun məhz bu teatr-studiyasının gənc
aktyor heyəti tərəfindən oynanılması diqqəti
cəlb edir.
Tamaşanın
quruluşçu rəssamı Nicat Məmmədovun səhnə
tərtibatı öz əzəməti ilə maraqlı səhnə
əsərinin yaranmasına yardımçı olmaqla baş
verən hadisələrin daha dolğun aktyor mizanları ilə
bir-birini tamamlamasına müvəffəq ola
bilir. Həmçinin geyim üzrə rəssam
Sahib Əhmədovun eskizlərinin XVII əsrə aid geyim
növlərinə uyğunlaşdırılması hər
bir personajın xarakterinə uyğun olaraq maraqla izlənilir.
Tamaşanın musiqi tərtibatı Zeynəb
Orucovaya məxsusdur. Musiqilərin hadisələrin
inkişaf prizmasından yanaşma mexanizmi üzrə təyini
tamaşanın uğurlu səhnə həllinə zəmin
yaradır.
Bütün bu sadalananlar isə bir daha Şəki
Dövlət Dram Teatrının yubileyi ərəfəsində
uğurlu və orijinal səhnə meyarının meydana gəlməsindən
xəbər verir.
Anar BURCƏLİYEV
Teatrşünas
Mədəniyyət.- 2019.- 23
avqust.- S.7.