Qalaqlanmış kuklalar, tüstülü
evin doğmalığı...
Bu, Qaxa payızda ilk səfərim idi. Sizli-bizli
yaz-yayı oraları ayaqdan salıb, naz-nemətindən, ələlxüsus
da havasından, suyundan xeyli faydalanırıq. Qucaq-qucaq səfa ilə, şəfa ilə
dönürük Qaxdan.
Bu payızda yolçuluğum bir ayrı xoş ovqat
yaratdı məndə. İstirahət həvəskarlarının
təkəmseyrək olduğu Qaxla baş-başa qala bildim.
Zaman az olsa da, İlisudan bağlı
bazara, teatrdan muzeyə gəzib-dolaşa bildim.
Qax səfərim
haqqında öncəki yazımı oxuyanlar bilir ki, yurdumuzun
bu guşəsində payızın sapsarı vaxtında,
oranın göyünün gur-gur guruldayıb,
yağışının şırhaşır yağan
vaxtında getməyimin özəl səbəbi var idi: Qax
Dövlət Kukla Teatrının 50 illik yubileyi.
Bu möhtəşəm mədəniyyət hadisəsi,
sənət bayramında iştirakın zövqü iki
gün çəkdi və 14-15 noyabr tarixləri mənim
üçün yaddaqalan, maraqlı və dolğun oldu.
Qax və qaxlılar hər zaman qonaq-qaralı olsalar da, bəzi
turizm bölgələrinə xas turistə kapital kimi
baxmaqları da yoxdur. Onlar üçün əsas olan
rayonları haqqında xoş təəssüratdır. Bunu hotel xidmətçisindən bazar alverçisinə,
restoran inzibatçısından taksi sürücüsünə
hər kəsdən hiss etdim. Hə, bir də qəribə,
bir az da adamı xoşhal edən rahatlıqları
var. Sənə elə gəlir ki, onların heç vecinə
də deyilsən. Amma, əslində, diqqətcil
və çox mehribandırlar.
Qaxda olduğum iki gündə günəş də
bütün səxavəti ilə gülümsəyir, əlin
çatacaq qədər yaxın təəssüratı
yaradan sıx meşəli dağların arxasından cəsarətlə
şəfəqlərini ətrafa səpələyir, adama
“Getmə, qal” deyirdi.
Qax
Dövlət Kukla Teatrında yubiley ertəsi iki tamaşaya
baxacaqdıq: “Biz mehriban ailəyik”, “Xeyir və Şər”.
İlk nümayiş səhər saat 11:00-da idi.
Günəşi ilk görüşündə salamlayan
qonaqlardan biri kimi məni də yuxu tutmadı və sakitliyin
meydan oxuduğu parkda xeyli dolaşdım. Sonra
Bakıdan birgə gəldiyimiz dostlar da mənə qoşuldu.
Qərara gəldik ki, yaxınlıqdakı
bağlı bazara gedək.
Qax
bazarında
Qax teatrının qayğıkeş əməkdaşı
Şövkət bəyin müşayiəti ilə bazara daxil
oluruq. O,
mehribanlıqla qulağıma pıçıldayır: “Siz
baxın, seçin, kənara durun. Qiymət soruşmağı
mənə həvalə edin. Düzdü,
qaxlılar adamaldadan döyüllər. Amma
bazardı, ticarətdi də...” deyib göz vurur. Onun bu yumoruna mən də eyni əda ilə – əlimi
gicgahıma yaxınlaşdırıb “Baş üstə,
komandir” işarəsini verirəm.
Sakitlikdir. Hər tərəfdə təmizlik, səliqə-sahman
göz oxşayır. Sanki bazara yox, kənd
təsərrüfatı sərgisinə gəlmisən. Hərçənd Bakıda son getdiyim kənd təsərrüfatı
malları satış-sərgisində bu sahmandan əsər
yox idi.
Məsləhətə
uyğun olaraq almaq istədiklərimi jest və mimika ilə işarə
edirəm. Kəklikotu, çayotu,
qollu-budaqlı zirinc, çaytikanı kolu, bir qismət də
qoz-fındıq tədarük edəndən sonra gəldik əsas
məsələyə – sumağa. Hə, mərəkə
də bundan sonra başladı. Yox,
özü də deyəsən, bu, təkcə bələdçimiz
Şövkət müəllim üçün yox, ümumən
bazar əhli üçün prinsipial məsələ idi.
Çünki vitrinə yaxınlaşıb
sumaqlara əl uzatdığım zaman satıcılar “Yox, bu
qonaqlıq döyül. Özümüzü rüsvay
eliyəsi döyülüh ha” deyib başqa bir vitrini nişan verirdilər. Bələdçimiz
bizi bazarın lap qurtaracağına gətirdi. Şirindil sumaqsatan (ondan başqa heç nə
satmır) ovcuma bir çimdik sumaq tökdü, “Sən almasan
da, arxanca ağlayası döyül. Dadına
bax” deyib gülümsündü. Sonra bələdçimizə
baxıb “Teatr adamlarıyla gərək teatr çıxardan
kimi danışasan” deyib qəşş elədi. Məhz
bu replikasından sonra sumaq almaq fikri olmayanlar da hərəsi
bir fincan məhsul aldı...
Yubiley
tamaşaları
Axşamkı
yubiley ziyafətinin xoş əhvalı simalarına hopan
teatrın əməkdaşları artıq iş
başındadır. Ön sıralarında da
direktor Seymur Vəliyev. Yenə diqqətlə
bizi qarşılayıb, hal-əhval tutur. Sonra
“Dünən baş xeyli qarışıq idi, sizləri
teatrla yaxından tanış edə bilmədim. Buyurun,
birlikdə gəzib təəssüratınızı zənginləşdirək”
dedi.
Əvvəlcə sahmanlı həyəti
dolaşırıq. Ürəkaçan işləri, gözədəyən
nəticələri alqışladıqdan sonra xidməti
otaqlara keçirik. Səliqəli inzibati
otaqlar artıq isti və rahatdır. Bu
“isti” sözünü ona görə xüsusi
vurğuladım ki, teatrda istilik (kombi, kondisioner) sistemi
yalnız bir neçə ay öncə qurulub. Yəni qaxlı kuklaçılar və kuklasevərlər
artıq tamaşalarını soyuqla döyüşə-döyüşə
hazırlayıb izləməyəcəklər.
Direktor və baş rejissorun bələdçiliyi ilə
rekvizitlərin saxlanıldığı, kuklaların
hazırlandığı və cəmləndiyi iri otağa da
baxırıq.
Kuklaların hazırlanma texnikaları, rəssam və
konstruktorların iş üslubu ilə tanış
oluruq. Fərqli texnikalarda hazırlanan kuklaların sayı az olsa da, kolleksiyaları zəngindir.
Bu məqamda
bir arzumu da dilə gətirim: yaxşı olar ki, qaxlı
kuklaçılar tamaşaların hazırlanması zamanı
kuklaların sayından çox, onların texniki
funksionallığına (hərəkətliliyinə) diqqət
etsinlər...
Kuklaların,
səhnə geyimlərinin hazırlıq prosesi ilə tanış olduqdan sonra proqrama uyğun olaraq
tamaşaları izləyirik.
İlk olaraq bayram ovqatına köklənən “Biz
mehriban ailəyik”ə baxırıq. Xub, nəinki səhnədə,
məncə, elə hər yerdə mehriban olsaq
yaxşıdır. Ələlxüsus da
teatrda, kulisdə, səhnə arxasında. Çünki səhnə, sənət səmimiyyət,
fədakarlıq və sənətin birləşdirdiyi
insanların böyük sevgisi ilə yaşayır. Bu, öz yerində.
Yubiley tamaşası 10 aktyorun çiynində ərsəyə
gəlib. Ümumən, bildiyim qədər, truppadakı aktyor sayı
da məhz bu qədərdir. Osman Abdullayevin
pyesinə teatrın baş rejissoru, Əməkdar artist Yusif
Abdurahmanov quruluş verib. Rəssamı isə
Mais Abdullayevdir. Musiqili tamaşada hadisələr
meşədə baş verir.
Teatrın yubileyinə sürpriz hazırlamaq istəyən
meşə sakinləri həyəcanla tədarükdədirlər. Amma onların bu sevincini
gözündə qoymaq istəyən şər qüvvələr
– yəni səhnə dili ilə desək, mənfi personajlar da
var. Əslində, onların da arzusu məsumdur: səhnədə
olmaq, həmin yubileyə qatılmaq.
Rejissor
uşaqlı-böyüklü hər birimizə yaxşı tanış olan nağıl
personajlarını, fərqli əsatirlərin qəhrəmanlarını,
xülasə, rekvizitdəki əksər gözəgəlimli
kuklaları da bu işə cəlb edib və özünəməxsus
mesajları, sətiraltı eyhamları olan tamaşa
hazırlayıb.
Üzümüzə təbəssüm qondurub əhvalımızı
xoş etməyi bacaran səhnə işinin gözəl
görünən texniki və bədii qüsurlarını,
uşaq teatrı, kukla tamaşasının təməl
prinsiplərini 3-4 elementdə ciddi şəkildə pozan
detalları nəzərə almasaq, baxımlı tamaşa
hasil olmuşdu.
Aktyorların əziyyəti, tamaşaçı ilə
sürətli rabitə cəhdi də yaxşı idi. Diksiya və səslə
işdəki müəyyən qüsurlar nəzərə
çarpsa da, oyunlarına qatdıqları dinamika ilə bunu
örtməyə çalışırdılar.
Düzü, təhlil baxımından mövzunu daha da
genişləndirmək olardı. Amma bayram ovqatına və
özümə verdiyim yarızarafat “Qonaqsan, yerini bil” tənbehimə
əməl edib keçirəm ikinci tamaşaya. Hə, qoy bir-iki cümləni də yazım, sonra.
Hörmətli rejissorlar və rəssamlar, kukla
tamaşalarında ana prinsip kuklanın funksionallığı
və aktyorun kukla idarəetmə qabiliyyətidir. Bunu nəzərə alaraq
bir aktyoru 5-6 kukla (rol) ilə yükləməkdənsə, az kukla ilə oyun texnikası baxımdan daha
optimal, səliqəli və baxımlı iş hasil etmək
olar. Üstəlik, müasir uşaqlar kukladan müqəvvalıq
yox, hərəkətlilik gözləyir...
Teatrın repertuarında çoxdan özünə yer
tapan maraqlı tamaşalardan biridir dahi Nizami Gəncəvinin
poeması əsasında hazırlanan “Xeyir və Şər”. Birhissəli tamaşada
canlı plan daha maraqlı, baxımlı
alınmışdı. Odur ki, ayrılıqda qeyd etməyi
özümə borc bilirəm: Xeyir (canlı) – İlmar
Abdullayev, Şər (canlı) – Araz Mehrablı, Xeyir (kuklada) –
Afət Yaqubova, Şər (kuklada) – Azər Kərimov, həmçinin
Şahzadə – Aynurə Abbasova, Qulluqçu – Elnarə
Razıyeva.
Canlı planda aktyor oyunu, ikilinin təsirli dialoqu,
tamaşanın plastikasında özünəməxsusluq var
idi. Tərtibatdakı əngəlləri, daha doğrusu,
izafi detalları və ona adekvat olmayan işıq və səslə
işi nəzərə almasaq, təsirli tamaşa idi.
Düşünürəm ki, nəinki Qax, ümumən
bölgə teatrlarının aktyorları, eləcə də
işıqçıları və səs rejissorları
üçün uzunmüddətli ustad dərslərinə, təkmilləşmə,
statistik vərdişlərin təkmilləşdirilməsinə
böyük ehtiyac var.
İsmayıl Dağıstanlının evində
Vaxt daralır. Bakıya qayıtmağımıza 1 saat qalıb. Odur ki, zamana meydan oxuyurmuş kimi, özü də sürhüllüdən (şimal-qərb zonasına məxsus xəmir yeməyi) imtina ilə növbəti məkana uşaq kimi qaça-qaça getdim. Uzaqdan bacasından tüstü qalxan bu munis ev məni də, məni tək qoymayan teatr, səhnə, sənət (qaxlı və gəncəli kukla rejissorları da bizimlə idilər) adamlarını da nəvazişlə “çağırırdı”. Mənzilin önündəki gümüşü abidə, onun düşüncəli təsviri müşayiətində içəri keçmək üçün qısa pilləkənə yaxınlaşırıq.
Lövhə diqqətimi cəlb edir: “Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyi. Memorial Xatirə Muzeyi. Dövlət tərəfindən qorunur”. Bura görkəmli səhnə, sənət xadimi, SSRİ Xalq artisti İsmayıl Dağıstanlının Xatirə Muzeyidir.
Muzeyin əməkdaşı, zal baxıcısı Sevinc xanım deyir ki, muzey 1990-cı ildən fəaliyyət göstərir. Bina iki otaq və bir foyedən ibarətdir. Burada 1255 eksponat qorunur. Əsas eksponatlar kitablar və fotoşəkillərdir.
İsmayıl Dağıstanlı 6 yanvar 1907-ci ildə Qax rayonunun Zərnə kəndində doğulub. Səhnə fəaliyyətinə 1925-ci ildə Nuxa (Şəki) mərkəzi fəhlə-kəndli klubu nəzdindəki dram cəmiyyətində başlayıb. Bakı Teatr Texnikumunda təhsil alıb, 1927-ci ildən eyni zamanda təcrübəçi aktyor kimi Dövlət Dram Teatrının səhnəsində kütləvi səhnələrdə çıxış edib. 1930-cu ildən fasilələrlə Dram Teatrında, İrəvan Dram Teatrında işləyib, Dərbənddə təşkil etdiyi Azərbaycan teatrının rejissoru və aktyoru olub. Azərbaycan səhnəsində V.İ.Lenin rollarının ilk ifaçısı kimi məşhurlaşıb. Görkəmli sənətkar 1 aprel 1980-ci ildə vəfat edib.
Bələdçidən muzeyə ən çox qaxlıların, yoxsa başqa yerlərdən qonaqların gəldiyini xəbər alıram. “Qaxlılar, yerli insanlar daha çox gəlir. Çünki onlar bu torpağın fəxri hesab edirlər İsmayıl müəllimi” deyir. Sonra nə düşünürsə, əlavə edir: “İndiki sakitliyə fikir verməyin. Soyuqdur deyə ziyarətçilər azalıb. Yaz-yay ayları buralar qaynar olur”.
İkinci otağa keçirik. Burada daha çox foto və rəsmlər nümayiş olunur. Otaqda çox qalmaq olmur. Odun sobasının üzərindəki çaydanın zümzüməsi nə qədər xoş, sobada çırtıldayan odunla səsi nə qədər ekzotik olsa da, küləyin əks təsirindən içəri təpilən tüstüdə çox qalmaq olmur. Acı tüstünün “qovduğu” qonaqların arxasınca çıxıb ev sahibəsinə məxsus utancaqlıqla gülümsəməyə çalışan muzey əməkdaşı asta səslə “Muzeyimizin təmirə ehtiyacı var və ümid edirik ki, yaxın zamanda bu, baş verəcək” deyir. Biz də bu ümidə möhkəm inanaraq, Qaxla sağollaşırıq. Artıq yola düşmək vaxtıdır...
Həmidə Nizamiqızı
Qax-Bakı
Mədəniyyət.- 2022.- 25
noyabr.- S.7.