Dövrün böyük şairi və film qəhrəmanı
– Abdulla Oripov
Bədii
filmlər bir sıra hallarda baş qəhrəmanın
adı ilə adlanır: ad gözəl olanda, başqa ad ağla gəlməyəndə,
ya da baş qəhrəman çox güclü və maraqlı personaj olanda.
Özbəkistan kinematoqrafçılarının
III “Korkut Ata” Türk Dünyası Film Festivalına
gətirdikləri “Abdulla Oripov”
filmini izləyəndə
də belə düşündüm. Film Özbəkistanın
Xalq şairi, ictimai xadim, Özbəkistanın Dövlət
Himninin sözlərinin
müəllifi Abdulla Oripov
(1941-2016) haqqındadır.
Filmdə
hadisələr ötən
əsrin qırxıncı
illərinin sonundan şairin vəfatınadək
dövrü əhatə
edir. Bu dövr adi kəndli balası Abdullanın uşaq yaşlarından başlayaraq böyük şair, qəlbi xalqı ilə birgə döyünən
ziyalı, Özbəkistanın
müstəqilliyini arzulayan
və bütün yaradıcılığı ilə
buna çalışan vətənpərvər
insan kimi şöhrət tapanadək
keçdiyi ömür
yoludur.
Film müxtəlif dövrlərdən
bəhs edən kütləvi səhnələrlə
zəngindir. Məlum məsələdir ki, kütləvi
səhnələr çəkiliş
zamanı ən qəliz səhnələrdən
hesab edilir. Üstəlik, yaxın dövrün gerçək
qəhrəmanları ilə
tarixi film çəkməyin
də öz çətinliyi var: kino lenti
həm sənədli
(qəhrəmanın doğmaları,
onu tanıyanlar ifaçıdan fotoqrafik oxşarlıq, hadisələrin
dəqiq təsvirini gözləyirlər) həm
də bədii filmin öz janr xüsusiyyətlərinə
uyğun olmalıdır.
Fotoqrafik oxşarlıq
demişkən, filmdə
Abdulla Oripovun cavanlığını
şair Şodmonkul Salom yaradıb. Hər iki şairin
zahiri oxşarlığı
və ikinci şairin aktyorluq qabiliyyəti filmin işinə yarayıb.
Elə filmin quruluşçu rejissoru Müzəffərxan
Erkinovla söhbətimizə
müasiri olduğu insan haqqında sanballı bədii film ərsəyə gətirmiş
yaradıcı heyəti
təbrik etməkdən
başladıq.
– Həqiqətən də,
tarix yaxın olduqca, o dövrün qəhrəmanları barədə
film çəkmək çətindir.
Abdulla Oripov “mən Özbəkistan vətəndaşıyam,
mənim vətənim
Özbəkistandır, SSRİ yox” deyən ilk ziyalılardan olub. 70-ci, hətta 80-ci illərdə
də onu və onun kimi
digər şairləri
çox sıxışdırıblar.
Əgər o dövrdə
Özbəkistana Şərəf
Rəşidov (Özbəkistan
Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsinin
I katibi – müəl.)
kimi şəxsiyyət
rəhbərlik etməsəydi,
bəlkə də Oripovun ömrü Sibirdə bitəcəkdi.
– Təəssüf ki, sizin filminizədək Abdulla Oripovun
yaradıcılığından xəbərsiz olmuşuq.
– Yəqin ki, Əlişir Nəvainin yaradıcılığından
xəbəriniz var?
– Bəli. Nəvainin “Yeddi səyyarə”sini
oxumuşam.
– Nəvai 1441-ci ildə doğulub, Abdulla Oripov isə ondan düz 500 il sonra. Belə deyirlər ki, Əlişir Nəvaidən
sonra bütün şairlər onun tərzində yazmağa başladılar, onun ardıcılı oldular.
Abdulla Oripov isə sanki özbək poeziyasında ikinci Nəvai oldu. Bütün şairlər
indiyədək Oripovdan
ilhamlanaraq onun tərzində yazırlar.
– Bütün mükəmməlliyi
ilə yanaşı,
film bir qədər sıxılmış, ixtisar
olunmuş təəssürat
bağışlayır…
– Düz hiss etmisiniz. Bizdə filmə daxil edilməmiş təxminən dörd saatlıq hazır material
var. Yəqin ki, tezliklə
onun üzərində
yenidən çalışacağıq,
bütün materialları
bir araya gətirib serial kimi təqdim edəcəyik.
***
Hər bir insan yaşadığı
dövrün bir parçası, onun ömrü isə tarixin bir səhifəsidir.
Dövrün mühitini
dəyişən, təkcə
öz ömrünün
deyil, sənətinin,
elminin, istedadının
gücü, şəxsi
nümunəsi ilə
başqalarının həyatına
da yenilik gətirənlər
film qəhrəmanı olmağı
haqq edirlər.
***
Onu da əlavə edək ki, III
“Korkut Ata” Türk Dünyası Film Festivalının
“Ən yaxşı ssenari” mükafatı
“Abdulla Oripov” filminə
verilib.
Gülcahan
Mədəniyyət.- 2023.- 13 oktyabr.-
S.6.