Bizi inandırmağa
çalışırlar ki...
Akademik Musiqili Teatrda
sürpriz tamaşa hazırlanır
İlin-günün bu vədəsində – teatr adamlarının “boş səhnə” dediyi yanvarda Akademik Musiqili Teatrda yeni tamaşanın məşqini izləmək təklifini böyük həvəslə qarşıladım. Yarıqaranlıq zala keçdiyimdə məşqin qızğın vaxtı idi. Rus dilində durmadan təlimatlar verən, arabir replikasını unudan aktyorların əvəzində də danışıb onların tərəf-müqabillərinə də “ayaq” verən rejissor heç fərqimə də varmadı. Mənə elə bu lazım idi. Özümə bir köşə seçib başladım müşahidəyə.
Səhnədə ifa və səs tembrləri ilə yaxşı tanıdığım Fərid Əliyev və Nərgiz Kərimova şəkil üzrə məşq edirlər. Deyəsən, tamaşanın kulminasiyasına gəlib çatmışdım. Düzü, buna çox sevindim. “Görəsən, axırı necə olacaq” deyib kitabı sondan oxuyan oxucu kimi.
Budur, duetə
xor da qoşuldu. Bayaqdan zalda
əyləşən balet
və xor artistləri səhnədə
yerlərini aldılar.
Dəyişən səhnənin keçidində
texniki işçilərə,
xüsusən də heç sözə baxmaq istəməyən işıq mühəndisinə
təlimatlar verən rejissor qısa fasilə elan etdi. Hiss elədim, o da, heyət də yorulmuşdu. Bu qısa fürsəti ayaqüstü söhbətlə
öz xeyrimə çevirib rejissoru bir az yordum...
Əvvəlcə tamaşa haqqında. Bildiyimiz kimi,
4 fevral Xalq artisti, görkəmli bəstəkar, nəğmələri
ilə zövqümüzü
oxşayan Polad Bülbüloğlunun ad günüdür.
Ona və onun pərəstişkarı
olan sənətsevərlərə
fərqli ad günü
sürprizi etmək istəyən Akademik Musiqili Teatrda (rus bölməsində) bəstəkarın “Nəğməmə
inan” musiqili komediyası (libretto və
mahnıların mətini
Mixail Şerbaçenko,
redaktəsi Cavid İmamverdiyevə məxsusdur)
səhnələşdirilir. Səhnə işinin quruluşçu rejissoru Cavid İmamverdiyev, quruluşçu dirijoru Fəxrəddin
Atayev, quruluşçu
rəssamı Vüsal
Rəhimov, quruluşçu
baletmeysteri Nigar Şahmuradova, xormeysteri Vaqif Məstanov, dirijoru Səməd Süleymanlıdır.
Səhnə əsərində rolları
Fərid Əliyev (Sərvər Səttarov), Nərgiz Kərimova
(Tatyana Voloşina), Emil Heydərov
(Şahmar Kərimov),
Mehriban Zalıyeva (Vika Petroviç), Rauf Babayev (İqor
Qudimov), Boris Qrafkin
(Boris Qrafkin) oynayırlar.
Tamaşada xor və balet artistləri də iştirak edirlər.
4-5 fevral tarixlərində premyerası nəzərdə
tutulan tamaşa barədə rejissor niyə məhz bu əsəri seçməsinə belə
aydınlıq gətirdi:
“Bu pyesi teatrımızın
kitabxanasından tapdım
və ilk oxunuşundan
valeh oldum. Əfsuslar olsun ki, bu
əsər heç vaxt bizdə qoyulmayıb. Amma Bakıda oynanılmasa da,
Rusiyada bir neçə teatrda səhnələşdirilib. Hətta maraqlı
radio tamaşası da
var. Orada Polad Bülbüloğlu baş
qəhrəmanı özü
oxuyur. Pyes 80-ci illərdə yazılıb və həmin dövrü əhatə edir. Onu bir az redaktə edərək müasirləşdirib,
günümüzə gətirdim.
Pyesdə hadisələr bu günümüzdə baş
verir. Polad müəllimin xeyir-duasını
aldıqdan sonra məşqlərə başladıq.
Ötən ilin mayından
davam edən məşqlər artıq
tamamlanmaq üzrədir”.
Tamaşada hadisələr iki yaradıcı insan arasında münasibətlərdən
bəhs edir. Rejissor tamaşaçılar
üçün maraqlı
qalsın deyə hadisələri açmasa
da, əsas ideya məhəbbət və fədakarlıqdır.
Onu da deyim ki, bu
tamaşadakı mahnıların
bir qismi indi də Polad
Bülbüloğlunun repertuarındadır. Əminliklə demək olar ki, seyrçilər tamaşada bir qədər də nostalgiyaya dalıb, sevilən nəğmələrin
müşayiətində xoş
anlar yaşayacaqlar.
Rus dilində
yazılan əsəri
teatrın rus bölməsi üçün
ərsəyə gətirən
rejissor beləcə, repertuara daha bir musiqili komediyanın
daxil olmasından məmnunluq ifadə etdi.
Bu məqamda, Musiqili Teatrın baş rejissorunu tapmışkən,
üstəlik bundan əvvəlki quruluşunun
da (“Bəxtiyar” tamaşası) musiqili komediya olduğunu nəzərə alaraq, teatrın profilinə uyğun bu janrda
yeni tamaşaların nisbətən az
səhnəyə çıxmasının
səbəbini də soruşdum. Həmsöhbətimin
də öz arqumentləri oldu: “Bizdə yaxşı rejissor komandası var və onlar
fərqli janrlarda maraqlı, mövzu palitrası zəngin tamaşalar qururlar. Mən isə daha çox
musiqili komediya janrına maraqlıyam.
Çünki mənim üçün
bura ürəyimdə
daim musiqili komediya teatrıdır.
4 yaşımdan babam məni bu teatra gətirib
və o zamandan bu teatrın repertuarını əzbər
bilirəm. Musiqili komediya
səpkili maraqlı tamaşalarımız var. Repertuarımız
genişdir və yeni tamaşalar qoyulmaqdadır. Razıyam ki,
onların arasında siz deyən janrda tamaşalar azdır. Amma klassik əsərlər
də, müasirləri
də var. Maraqlısı
budur ki, teatr bir səpkidə
getmir. Amma musiqili komediyanı
da unutmuruq”.
Cavid İmamverdiyev yeni tamaşasının əsas ideyasına da toxundu: “Tamaşanın ana xəttində insanın öz ideyalarına, sevgi və məqsədlərinə bağlılığı, sadiqliyi durur. Bizim baş qəhrəmanlar nə etdiklərini, bu dünyaya nə üçün gəldiklərini anlayırlar. Öz məqsəd və məramları uğrunda çalışırlar. Bir an sevgi, məhəbbət, ali hisslər üçün fədakarlıq etməli olurlar. Nəticədə yenə də sənət və sevgilərinin arxasınca gedə bilirlər. Düşünürəm ki, sevgisinə görə öz qələbəsindən imtina edən qəhrəman tamaşaçı üçün maraqlı olacaq. Beləcə, biz sevgidə fədakarlıq sayəsində sevginin qələbəsini görəcəyik”.
Aktyor seçiminə də toxunan rejissor əsas partiyalardan ikinci dərəcəli rolların ifaçılarına qədər hər birinin boylarına biçilmiş obrazlarından danışdı. Bildirdi ki, obrazlar az olsa da, onlar yaddaqalan səs və ifaları ilə tamaşanın ruhunu ifadə edəcəklər.
Rejissor nəinki bu teatrın, ümumilikdə Azərbaycan səhnəsinin ən qocaman aktyoru – 86 yaşlı Boris Qrafkinə də tamaşada xüsusi yer verib. Hətta onu tamaşaçı yaddaşında məxsusi saxlamaq üçün əsərdəki obrazına da onun öz adını verib.
...Budur, orkestr çökəyində canlanma başlayır. Xorun üzvləri son partiyanı ifa etmək üçün səhnənin sağ və sol yanlarından çıxıb mərkəzə toplaşırlar. Bayaqdan öz aralarında qızğın müzakirələr edən aktyorların da səsi kəsilir. Zaldakı işıq daha da öləziyir. Rejissor köməkçiləri pyesi vərəqləyib səhnə arxasındakı yerlərini tuturlar. Qalır rejissorun baş qəhrəmana təlimatı. Sonrasını onsuz da biləcəyik...
Həmidə Nizamiqızı
Mədəniyyət.- 2023.- 13
yanvar.- S.5.