İllər sonra
danışılan “Cansıxıcı əhvalat”
Əməkdar incəsənət xadimi, kinorejissor Cəmil
Quliyevin 1988-ci ildə rus dilində lentə aldığı
“Cansıxıcı əhvalat” tammetrajlı bədii filmi Azərbaycan
Kinematoqrafçılar İttifaqının (AKİ)
sifarişi ilə Azərbaycan dilində dublyaj olunub.
Dublyajı Əməkdar artistlər Nəcibə Hüseynova
və Elşən Rüstəmov səsləndiriblər.
İyunun 25-də “Cinema Plyus Azərbaycan”da filmin Azərbaycan
dilində dublyajının premyerası keçirildi.
Filmin nümayişindən öncə
çıxış edən tədbirin moderatoru, kinotənqidçi
Sevda Sultanova keçmiş ittifaqın mərkəzi
televiziyasının sifarişi ilə “Azərbaycanfilm”
kinostudiyasında çəkilən ekran işinin süjet xətti,
mövzusu və aktyor ansamblı barədə məlumat verdi.
Bildirildi ki, Eldəniz Quliyevin “Mürşid kişi niyə
susur?” hekayəsi (E.Quliyev həm də ssenari müəllifidir)
əsasında ekranlaşdırılan əsər bir neçə
cəhətinə görə bu mövzuda çəkilmiş
filmlərimizdən fərqlənir: “Əgər digər filmlərdə
motiv üzdən işlənir, təsvirlər daha çox
illüstrativ xarakter daşıyır, personajların
münasibəti, vəziyyətlər zəruri psixologizmlə
yüklənmir və kamera passiv qalırdısa,
“Cansıxıcı əhvalat”da bütün bunların əksi
müşahidə olunur. Əvvəla, burada ata ailədəki
bədbəxtliklərin səbəbkarı, diktator
xarakterlidir. İkincisi, Cəmil Quliyevin nəql texnikasında
kamera həm müşahidəçidir, həm də təsvirin
dərinliklərinə, personajların düşüncələrinin
alt qatına enir. Xüsusən də məkan faktorunun ön
plana çıxması dramaturji çeviklik yaradır, əhvalatın
mühüm, ana obrazına çevrilir. Boş, monoton, soyuq məkan
təsvirləri, dumana bürünən ev, paslanmış maşın,
tənha yelləncək, skamya, adamsız yerlər,
fırfıra qəhrəmanların, əhvalatın
ovqatını, doğmalar arasında ünsiyyət çətinliyini
vizuallaşdırır.
Filmdə musiqi yox, əşyaların, küləyin,
dənizin, soyuqluğun səsi var və bu, çox
maraqlıdır”.
O da qeyd olundu ki, rejissor Arif Babayevin xatirəsinə həsr
edilən filmin süjeti ənənəvi mövzuda olsa da, biz
fərqli qəhrəmanların timsalında münasibətlərin
kəskin deformasiyası və onun fəsadlarını da
aydın görürük.
Belə ki, ata – ahıl Murad kişi (gürcü aktyor
Giuli Çoxonelidze) arvadı (Dağıstandan dəvət
olunmuş aktrisa Fatma Xizroyeva) ilə dəniz kənarında,
gözdən-könüldən uzaq bir yerdə köhnə
daxmada yaşayırlar. O, daim susur, ünsiyyətdən
qaçır. Bu halı çoxdan müşahidə edən
qonşuları Əliheydər (Dadaş Kazımov) kişinin
şəhərdə yaşayan oğullarına
atalarının xəstə olması barədə xəbər
verir.
Oğulları çoxdandır atalarına baş
çəkmirlər. Çünki hər birinin işi, ailəsi,
qayğısı var. Əliheydər düşünür ki,
oğullarını görmək Murada yaxşı təsir
göstərəcək.
Muradın oğullarından biri Fuad (Hamlet Xanızadə)
milis orqanlarında işləyir. Ortancıl oğul Rauf (Rafiq
Əliyev) qeyri-qanuni yollarla pul qazanır. Kiçik oğul
Elçin (Əyyub Qiyas) isə yazıçıdır.
Qonşunun sifarişindən sonra oğullar valideynlərinə
baş çəkməyə gəlirlər. Qonşunun
gözlədiyinin əksinə olaraq ata oğullarını
görəndə heç sevinmir, dinib-danışmır.
Ata evinə toplaşan oğullar arasında, kiçik
də olsa, konfliktlər, qarşılıqlı ittihamlar
başlayır. Məlum olur ki, eyni şəhərdə
yaşayan qardaşlar bir-birlərinin evlərini belə
tanımırlar.
Fuad Raufu ona karyerasında irəliyə getməsində
maneçilik törətdiyini, qardaşı olduğuna
görə cinayətlərinə görə onu həbs eləyə
bilmədiyini deyir. İttiham olunan Rauf isə qardaşına
onun arxasında dayanmadığını, dəstək
olmadığını irad tutur. Mübahisəni kənardan
izləyən kiçik qardaş, yazıçı,
ziyalı isə onlardan fərqlənməsi ilə
öyünür. Qəzəblənən qardaşlar onu dənizin
yaxınlığındakı bir daxmaya salırlar.
Axşam qəfil onu xatırlayır, xilas etməyə
tələsirlər. Bu epizod vasitəsilə biz
qırılmaqda olan ailə bağlarında qardaş sevgisi və
beləcə, heç də hər şeyin bitmədiyini
görürük.
Film boyu biz ailədəki yadlaşmada ata Muradın
payını xüsusilə görürük. Qardaşların
xatirəsindən bilinir ki, ata sərt rəftarı ilə
oğullarına uşaqlıqlarını yaşamağa
qoymayıb, öz iradəsini diktə eləyib və nəticədə
belə bir münasibət formalaşıb.
Nümayişdən sonra tamaşaçıların
qarşısına çıxan filmin yaradıcı heyəti
– rejissor Cəmil Quliyev, ssenari müəllifi Eldəniz Quliyev,
operatoru Rafiq Quliyev və filmdə rola alan Əyyub Qiyas və
Əliqulu Səmədov xatirələrini
bölüşdülər.
Həmidə
Mədəniyyət.-2024.- 3 iyul,¹49.- S.6.