Özünə qalib
gəlməyi bacaran Atəş
Atəş Qarayev. Bu ad indən belə Azərbaycan
Dövlət Akademik Opera və Balet Teatrının
afişasında yazılanda, onun ismi böyük səhnələrdə
səslənəndə belə təqdim olunacaq: beynəlxalq
müsabiqələr laureatı Atəş Qarayev.
– Əvvələn, ondan başlayaq ki, insan bir gün
özünün hansısa qabiliyyətini kəşf edir.
Çox zaman isə bu kəşfin müəllifi
başqası olur. Maraqlıdır, siz nə zaman bildiniz ki, səsiniz
var, oxumağı bacarırsınız? Çünki səs
digər istedadlar kimi genetik də ola bilir.
– Anamın atası Ağalar Əhmədov öz
dövründə Şamaxıda tanınmış xanəndələrdən
olub. Deyirlər ki, Ağalar kəndin bu başında oxuyanda o
biri başında eşidilərmiş. Görkəmli tarzənimiz
Əhsən Dadaşov dəfələrlə babamın
arxasınca gedib ki, onu televiziyaya çıxartsın, məşhur
etsin. Babam köhnə kişilərdən olduğu
üçün o zaman sovet qaydalarına görə səhnəyə,
ekrana çıxmaq üçün bığ qırxmaq
şərtinə razılaşmadığından
Şamaxı məclislərindən kənara
çıxmayıb. Ağalar babam cavan rəhmətə getsə
də, səs qabiliyyəti irsən mənə keçib. Anam
Leyla xanım da musiqini çox sevir. Yadımdadır, mən
uşaq olanda anam həmişə klassik musiqi dinləyərdi,
mən də çox vaxt çalışardım ki, Rəşid
Behbudov kimi oxuyum, onu, Müslüm Maqomayevi təqlid edərdim.
– Deməli, özünüz intuitiv olaraq
özünüzə müəllim seçmisiniz…
– Elə də demək olar… Məktəb demişkən,
III, ya da IV sinifdə oxuyurdum. Musiqi dərsində
proqramdakı uşaq mahnılarını xor ilə
oxuduğumuz zaman müəlliməm Rufina Borisovna qəfil
çıxışımızı saxlayıb soruşdu ki,
zildən oxuyan kimdir? Səsimi çıxarmadım. Müəllimə
bizi təkrar oxudanda səsimi ayırd edib mənə dedi ki,
sabah anan məktəbə gəlsin. Mən də bir az həyəcanlandım
ki, görəsən neyləmişəm ki, anamı
çağırırlar? Ertəsi gün anam məktəbə
gələndə Rufina Borisovna ona dedi ki, oğlunuzun gözəl
səsi var, onunla məşğul olmaq lazımdır. Rufina
xanım özü mənimlə ayrıca təmənnasız
məşğul olmağa başladı. Sonra Süleyman
Ələsgərov adına 1 nömrəli İncəsənət
məktəbində həm fortepiano, həm də xanəndəlik
üzrə, Şuşa Musiqi Kollecində fortepiano üzrə
təhsil aldım.
– Sizi Musiqi akademiyasına aparan yol bir az uzun olub elə
bil…
– Kolleci bitirəndə əsgərlik yaşım
çatmışdı deyə, Vətən
qarşısında övladlıq borcumu ödədim.
2014-cü ildə əsgəri xidmətimi başa vurandan sonra
Bakı Musiqi Akademiyasına daxil oldum və Əməkdar
artist, professor Hüseyn Əliyevin sinfində təhsil
aldım. Mən klassik vokal üzrə ilk dərsimi Hüseyn
müəllimdən almışam. Hətta kollecdə oxuyanda
belə iki il akademiyada hazırlıq kursunda Hüseyn müəllim
mənimlə məşğul olub.
– Yaradıcılıq bioqrafiyanıza baxanda
gördüm ki, bizim opera teatrına gəlməzdən
öncə yolunuz Böyük Teatrdan keçib…
– Akademiyadan sonra Azərbaycan Dövlət Akademik
Musiqili Teatrında üç il çalışdım,
tamaşalarda baş rolları ifa etdim. Rusiya Böyük
Teatrın Gənclər opera proqramının bədii rəhbəri,
Rusiyanın Əməkdar incəsənət xadimi Dmitri Vdovin
gənc vokalçıları dinləmək məqsədilə
Bakıya gəlmişdi. O qədər də böyük
gözləntim olmasa da, dinləmələrə
qatıldım. Təkcə mənim seçilib ikinci tur
üçün Moskvaya çağrılacağımı
heç gözləmirdim. Amma ikinci, üçüncü
turdan keçib təxminən bir il Böyük Teatrın Gənclər
proqramında staj keçdim.
– Səhv etmirəmsə, bu proqramda iştirak edən
ilk azərbaycanlısınız…
– Bəli. 2020-ci ildə pandemiya başlayanda da fikirləşdim
ki, təkbaşına Moskvada qapanıb qalmağın mənası
yoxdur. Odur ki, vətənə qayıtdım. Sonrasını
da bilirsiniz…
– Mən bilirəm, amma oxucularımız bilmir…
– Müharibə başlayanda qərar verdim ki,
Qarabağ uğrunda savaşdan kənarda qala bilmərəm.
Böyük Teatr da, sənətim də, səsim də
gözümdə deyildi, könüllü olaraq orduya
yazıldım. Şükürlər olsun ki, 44 gün
savaşın içində oldum, sağ-salamat, qalib geri
döndüm. Növbəti Gənclər günündə
möhtərəm Prezidentimizin mükafatına layiq
görüldüm.
– Müharibədən sonra da üz tutdunuz İtaliyaya…
– Əslində, Ankara Opera Teatrına dəvət
almışdım. Amma o vaxt bizim direktorumuz Yusif Eyvazovla
heç bir şəxsi tanışlığımız
olmasa da, o mənimlə maraqlandı və məsləhət
gördü ki, Neapolda Opera teatrında açılan gənclər
truppasına müraciət edim. Etiraf etdim ki, mənim Neapola
getmək üçün maddi imkanım yoxdur. Yusif müəllim
dedi ki, mən sənə dəstək olacağam.
İnanırsınız, Yusif müəllim mənim təkcə
yol, hoteldə qalmaq xərcimi çəkmədi, cibxərcliyinədək
verdi. Neapola getdim, oxudum, məni bəyənib truppaya dəvət
etdilər. Sadəcə, pandemiya səbəbindən
çalışma vizası ala bilmədiyim üçün
Bakıda qalıb bizim Opera və Balet Teatrımızda işləməyə
başladım. Artıq üç ildir ki, teatrda
çalışıram və neçə tamaşada əsas
partiyaları ifa etmişəm.
– Bildiyim qədər, sizin bir arzunuzun da gerçəkləşməsi
faktı yaradıcılıq bioqrafiyanıza düşüb…
– Pandemiyadan sonra keçirilən ilk “Formula–1”
yarışının açılışında qalib
ölkənin qalib əsgəri kimi himnimizi oxudum.
Uşaqlıqdan bir arzum var idi ki, çox böyük
auditoriyanın qarşısında Azərbaycanın Himnini ifa
edim. Formula yarışını da canlı yayımda az qala
bütün dünya izləyirdi.
– Gələk Vokalçıların Bülbül
adına IX Beynəlxalq Müsabiqəsinə və sizin qələbənizə…
– Əvvəllər də vokal müsabiqələrində
iştirak etmişəm. Bülbül adına müsabiqədə
qazandığım I mükafat (Atəş Qarayev həm də
müsabiqənin “Ən yaxşı tenoru” dliplomuna layiq
görülüb – müəl.) mənim hələlik ən
önəmli və böyük qələbəmdir. Ötən
il Qazaxıstanda keçirilən Bibigül Tulegenova adına
müsabiqədə II yeri tutmuşdum. İndi otuz
yaşın içindəyəm, yaşım imkan verdikcə
(adətən vokal müsabiqələrində son yaş həddi
32, bəzən isə 35 yaş təyin edilir – müəl.)
digər vokal yarışmalarında iştirak etməyi
düşünürəm. Yarışmağı, daha
çox da öz-özümlə yarışmağı sevirəm.
İnsan öz-özünə qalib gələndə daha
yaxşı insan, daha bacarıqlı
sənətkar olur.
– Atəş, sizin səsinizi bir neçə dəfə
dinləmişəm. Şuşada Bülbül müsabiqəsinin
finalında Koroğlunun ariyasını orkestrin müşayiəti
ilə ifa etməyinizə leysan imkan vermədi, amma deyim ki,
akapella çıxış etməyiniz də maraqlı oldu.
Sadəcə, bir incə məqam var: Azərbaycan operasevəri
tenorun ifasında “Koroğlu” operasından Koroğlunun, “Sevil”
operasından Balaşın ariyasını bəyəndisə,
o tenorun tamaşaçısı olacaq.
– Fikrət Əmirovun “Sevil” operasında Balaşın
partiyasını tamaşada ifa etmişəm. Deyilənə
görə, pis olmayıb. Koroğluya gəlincə, yəqin
ki, gözləmək lazım olacaq. “Koroğlu” operası elə
monumental tamaşadır ki, onu yalnız öz səhnəmizdə
oynaya bilərik. Yəqin ki, bu da bina təmirdən
çıxandan sonraya qalacaq. Hələliksə, bu
mövsümdə C.Verdinin “Traviata” operasında Alfred
partiyasındakı debütümün həyəcanını
yaşadım.
***
Bu gün dünya, xüsusən də Avropa səhnələrində
Azərbaycan vokal məktəbinin yetirmələrinin səsi
tez-tez eşidilir. İnanmaq istərdik ki, yaxın illərdə
Atəş Qarayevin də səsi həmin səslərin
arasında eşidiləcək. Onun gələcək
uğurlarını nə qədər arzulasaq da, bir istəyimiz
var: təki biz də Atəşin səsinə həsrət
qalmayaq.
Gülcahan Mirməmməd
Mədəniyyət.- 2024.- 21 iyun,¹45.- S.5.