İnsanlıq mərtəbəsini
ucaldan şair
II Beynəlxalq Nəsimi Elmi Konfransı nəsimişünaslığa
yeni töhfələr Verdi
Mədəniyyət və
Turizm Nazirliyi və AMEA-nın birgə dəstəyi ilə
Bakıda Azərbaycanın mütəfəkkir şairi
İmadəddin Nəsiminin həyat və
yaradıcılığına həsr olunmuş II Beynəlxalq
Nəsimi Elmi Konfransı keçirilmişdir. Üç
gün davam edən beynəlxalq elmi konfransda Suriya və Azərbaycanın
nəsimişünas alimlərinin elmi məruzələri dinlənilmişdir.
Konfransın işini bütövlükdə nəsimişünaslıq
üçün töhfə adlandırmaq olar. Belə ki, elmi
konfransda Nəsiminin həyat və
yaradıcılığı ilə bağlı bu günə
qədər nəsimişünaslığa məlum olmayan
yeniliklər səsləndirilmişdir. Beynəlxalq elmi
konfransın getdiyi günlərdə əməkdaşımız
tanınmış nəsimişünas alimlər AMEA-nın
müxbir üzvü, filologiya elmləri doktorları,
professorlar Əliyar Səfərli, Rafael Hüseynov və gənc
nəsimişünas, filologiya elmləri namizədi Səadət
Şıxıyeva ilə görüşmüş,
onların fikirlərini qələmə almışdır.
- Əliyar müəllim, XIV
əsrdə yaşayıb-yaratmış Nəsiminin dünyaya
göz açdığı məkan haqqında hələ də
mübahisələrə son qoyulmayıb. Bu barədə
yekdil fikrə gəlmək nədən mümkün deyil?
- Çox təəssüflər
olsun ki, bu günə qədər Nəsiminin elmi tərcümeyi-halı
yaradılmayıb. Bu barədə monoqrafiya və məqalələr
yazılıb. Ancaq bunlar qənaətbəxş deyil. Birincisi
onu deyim ki, Nəsiminin dünyaya gəldiyi məkan bəlli
deyil. Şairin türk və fars divanlarında anadan olduğu
məkan haqqında heç bir işarəyə rast gəlinmir.
Həmçinin Nəsimi ilə bağlı orta əsr mənbələrində
- təzkirələrdə, xronikalarda, cünglərdə,
tarixi əsərlərdə anadan olduğu yer barədə
heç bir məlumata rast gəlinmir. Bütün bunlarla
yanaşı, bəzi qaynaqlarda bir neçə fərziyyə
irəli sürülür. Ərəb tarixçiləri
yazırlar ki, Nəsimi Təbriz şəhərində anadan
olmuşdur. Türk mənbələrində Nəsiminin Diyarbəkirdə,
Nisibində və b. yerlərdə dünyaya göz
açdığı qeyd olunur. XIV əsrdə
yaşamış təzkirəçi Qəstomonlu Lətifi
yazır: «Nəsimi Bağdadın Nəsimi qəsəbəsində
anadan olub. Nisbəsi, təxəllüsü də elə
anadan olduğu yerlə bağlıdır». Bütün bunlar
elə fərziyyə və ehtimal olaraq qalır.
- Nəsiminin Şirvanda -
Şamaxıda doğulması fikrinə də rast gəlirik.
- Mən güman edirəm
ki, Nəsimi daha çox təbrizlidir. Mən o qənaətdəyəm
ki, Nəsimi müəllimi - mürşidi Fəzlullah Nəimi
ilə Təbrizdən çıxıb Şirvana gəlmişdir.
Məqsədləri hürufilik ideallarını yaymaq olub. Nəsiminin
dili, üslubu, deyim tərzi Təbriz ləhcəsinə daha
çox yaxındır. Tədqiqatçıların
böyük əksəriyyəti Nəsiminin Təbrizdə
anadan olmasını təsdiqləyirlər.
Ötən əsrin 20-ci illərində
əzabkeş tədqiqatçı Salman Mümtaz yazır ki,
Nəsiminin Şaxəndan adlı qardaşı olmuşdur. Qardaşı
Nəsimiyə yazıb ki, ilahi sirləri geniş şəkildə
açıb-bildirmə, bunları açıb-ağartmaq
qorxuludur. Salman Mümtaz onu da göstərir ki,
Şamaxıdakı məşhur qəbiristanlıq Şaxəndanın
adı ilə bağlıdır. Elə bunun əsasında da
görkəmli tədqiqatçı Nəsiminin
Şamaxıda dünyaya gəldiyini yazmışdır. Nəsiminin
Şamaxıda anadan olmasını tarixi mənbələr təsdiqləmir.
Yuxarıda dediyim kimi, şairin Təbrizdə anadan olduğunu
bir çox mənbələr özündə qoruyub saxlayır.
- Nəsimi fars və ərəb
dillərində də yazıb-yaratmışdır. Bu səbəbdən
onun milli mənsubiyyətinə iddia olunmur?
- Nəsimi Azərbaycan
türküdür. Onun milliyyəti barədə heç bir
mübahisəli fikir yoxdur. Nəsimi Güney və Quzey Azərbaycanın
ərazilərində daha çox gəzib-dolaşmışdır.
Nəsimi laməkan olmuş, bir yerdə qərar
tutmamış, dərvişanə bir ömür
sürmüşdür. Belə bir həyat tərzi də onun
dünyagörüşü ilə bağlı idi. Nəsimi
müxtəlif ünvanlara, məkanlara üz tutaraq
hürufiliyi yayır, hürufi fəlsəfəsini və nəğmələrini
şərh edirdi. Belə bir ömür sürmüş
şəxsin hansı ünvanda anadan olmasını və həyat
sürməsini konkret demək çətindir.
- Bəs Hələbə niyə
gedib çıxmışdı?
- Çox güman ki, Nəsimi
Azərbaycanın, Anadolunun müxtəlif yerlərində
ciddi təqiblərə məruz qalmış, həyatına
təhlükə hiss edən şair Azərbaycan və
Türkiyə sərhədlərindən
uzaqlaşmışdır. Onun Hələbə üz
tutmasını bir ehtimalla da bağlaya bilərik. Şair Hələbə
qohum-əqrəbasının yanına getmiş, həyatını
xilas etmək və ideyalarını yaymaq naminə geyimini dəyişmiş,
çalışmışdır ki, onu heç kəs
tanımasın. Onun tez-tez yaşayış yerini dəyişməsi
də elə bununla bağlı idi. Nəsimi bütün
ömrü boyu təqiblərə məruz
qalmışdır.
- Sovet tədqiqatçıları
Nəsimini İslam dininə qarşı çıxan bir
şair kimi təqdim edirdilər. Bu, həqiqətənmi belədir?-
Nəsimi Allah-İnsan birliyini-vəhdətini irəli
sürmüşdür. Bu ideya təkcə XIV əsr
üçün deyil, yaşadığımız XXI əsrin
özündə belə möcüzə
sayılmalıdır. XIV əsrin İslam dünyası
üçün isə, sözün həqiqi mənasında,
bir inqilab idi. Ağılda, idrakda, təfəkkürdə
görünməmiş bir inqilab. Bu günün özündə
belə Nəsiminin böyüklüyü, fəlsəfi
vüsəti, fikir genişliyi lazımi səviyyədə
öyrənilməyib. Konfransda çıxışımda da
bildirdim ki, AMEA-nın institutllarında, həmçinin
universitetlərdə gənc nəsimişünas alimlər
yox dərəcəsindədir. Mütəfəkkir şairin
yaradıcılığı ilə bağlı xüsusi tədqiqat
mövzuları verilmir. Çünki heç kəs
böyük zəhmət tələb edən dərin
araşdırmalara qatlaşmaq istəmir. Bu gün daha
çox müasir ədəbiyyatla bağlı sadə
mövzularda dissertasiyalar yazılır. Mən bu barədə
EA-nın müvafiq institutlarında keçirilmiş
yığıncaqlarda çıxış edərək
bildirmişəm ki, nəyə görə XX əsrə qədərki
dövrlər lazımi səviyyədə tədqiq olunmur.
- Müasir nəsimişünaslardan
kimlərin adlarını çəkə bilərsiniz?
- İki nəfərin
adını çəkə bilərəm: Səadət
Şıxıyeva və Rəhim Əliyev. Çox təəssüf
ki, nəsimişünas yetişdirmirik. Bu boşluq sabah daha
çox hiss olunacaq. Elmi konfransın tribunasından da bildirdim
ki, bu günə qədər Nəsiminin əsərlərinin
elmi-tənqidi mətni hazırlanmayıb. Düzdür, 1973-cü
ildə şairin əsərlərinin 3 cildlik tənqidi mətni
nəşr olunub. Ancaq nəşr saysız-hesabsız
nöqsanlarla doludur.
- Bu qüsur və
çatışmazlıqlar nədən irəli gəlir?
- Təşkilati işlərə
lazımi səviyyədə diqqət yetirməməyimizdən.
EA-nın Ədəbiyyat İnstitutunun nəzdində Azərbaycanın
mütəfəkkir şəxsiyyətlərinin həyat və
yaradıcılığını tədqiq edən xüsusi
şöbələr fəaliyyət göstərməlidir.
Bir vaxtlar nizamişünaslıq şöbəsi fəaliyyət
göstərirdi, onu da sonradan ləğv etdilər.
- İslam
dini və hürufilik. Bu barədə
danışmağınız maraqlı olardı. Müasir
dövrümüzdə İslam dininin elmi dərki
üçün hürufiliyin rolu, əhəmiyyəti
varmı?
- Etiraf edək ki, İslam
dini adı altında insanların ağlı, zəkası,
dünyagörüşü alt-üst edilir, korlanır. İslam
pərdəsi arxasında fanatizm, xurafat və cəhalət
yayılır. Hürufilik insan şəxsiyyətinin
azadlığına xüsusi qiymət, ağıla, idraka daha
çox önəm verirdi. Hürufilər insanı
Allahlaşdırır və Allahı insanlaşdırır.
İnsanı uca tutur, insanı Allah səviyyəsinə
qaldırır. Bununla da Allahla İnsanın vəhdətini irəli
sürür. Hürufilər insanla Allahın
qovuşmasını özlərinin idealı elan etmişdilər.
İnsan azadlığını, onun mənəvi sərbəstliyini,
fikir hürriyyətini, ideya saflığını hər
şeydən uca tuturdular. Nəsimi əsərlərində
iki cür insandan söhbət açır: bir vəhit, yəni
Allahla qovuşan insan, bir də şeytan - İblis səviyyəsində
olan insanlar. Böyük mütəfəkkir insanlara fərq
qoyub. Şairin nəzərində Allahla qovuşan insan mələkdir.
Şərin,
şeytanın tərəfdarlarını şair
alqışlamayıb. Nəsimiyə görə, nəfsin
qulu olanlar müqəddəs insan deyillər. Nəsimiyə
görə, insan qəlbində Allah eşqini gəzdirməlidir.
Qəlbində Allah eşqi olan insanın əxlaqı saf, əqidəsi
təmiz olur.
Hürufilər
dünyada yeni bir dinin yaranması ideyasını irəli
sürürdülər. Onların düşüncəsinə
görə, dinlərin çoxluğu insanların
parçalanmasına, müharibələrin yaranmasına səbəb
olur. Hürufilər vahid din altında bütün bəşəriyyəti
birləşdirmək niyyətində idilər. Onlar vahid din
dedikdə yalnız hürufiliyi nəzərdə tutmurdular.
Hürufilər mövcud dinlərdəki bütün mütərəqqi
fikir və əməlləri birləşdirməklə, vahid
din yaratmaqla bəşəriyyəti birləşdirmək istəyirdilər.
Belə güman edirdilər ki, bununla da ayrı-seçkiliyə
məruz qalmış xalqlar, millətlər bir din altında
birləşmiş olacaqlar.
- Səadət xanım, Nəsimi
tarixi şəxsiyyət olsa da, bu və ya digər səbəbdən
onun həyatı əfsanələrə bələnib. Bu nədən
irəli gəlir, şairə xalq sevgisindən, yoxsa...
- Orta əsr qaynaqlarında Nəsiminin
həyatına dair elmi məlumatlar azdır. Elə bu səbəbdən
Nəsimi haqqında yaradılmış rəvayətlər rəsmi
tarixi məlumatları üstələyir. Şairin elmi tərcümeyi-halının
yazılması nəsimişünaslığın
qarşısında hələ də problem olaraq qalır. Bu
qaranlıqları qatılaşdıran cəhətlər təkcə
mütəfəkkir şairin bioqrafiyasına aid məlumatların
azlığı ilə deyil, həm də onun faciəli
ölümündən sonra şəhid və övliya olaraq
qəbul edilməsi ilə əlaqədar yaradılmış
çoxsaylı rəvayətlərlə bağlıdır.
Hürufiliyin təməlini Nəimi qoysa da, Nəsimi öz
istedadına görə daha çox parladı və məşhurlaşdı.
Ölümündən sonra böyük şair ərənlik
və şəhidlik zirvəsinin fatehi, övliyalıq məqabının
sahibi oldu. Mənəvi davamçıları şairin qeyb
olunduğuna, nə vaxtsa qayıdacağına
inanırdılar.
- Nəsimi haqqında xalq arasında
yaradılmış əfsanələr orta əsrlərdə
qələmə alınmışdır?
- Nəsimi haqqında yaradılmış
rəvayətlər orta əsrlərdə müxtəlif təzkirəçilər
tərəfindən qələmə alınıb. Böyük
şairin ömür-gün yolu barədə mənaqibnamələr
də yaradılıb. Bir qayda olaraq, mənaqibnamələr təriqət
mürşidləri, təriqət ocaqlarının sahibləri
haqqında yaradılıb. XVII əsrin sonu XVIII əsrin
birinci yarısında yaşamış türkmən şairi
Nurmuxammet Əndəlib «Risaleyi-Nəsimi» adlı məsnəvisini
qələmə almışdır. Həmin məsnəvinin əvvəlində
verilmiş qeydlərdən aydın olur ki, qələmə
alınmış əhvalat ərəb dilində mövcud
imiş, o sadəcə nəzmə çəkilib. Bunu onun
etirafı təsdiqləyir: «Ərəbcə idi, türk dilinə
çevirdim». Bu qısa qeyddən çıxış edərək
deyə bilərik ki, Nəsimi barədə ərəb dilində
də rəvayətlər mövcud olub. Söhbətgedən
risalədə Nəsiminin hələ kiçik
yaşlarında göstərdiyi kəramətlərdə vəlilik
məqamının sahibi, Tanrının seçilmiş bəndələrindən
olmasından danışılır. Həmin risalədə Nəsimi
mifikləşdirilir. Əndəlibin məsnəvisində Nəsiminin,
Həllac Mənsurun külündən yarandığı da
yazılıb.
- Nəsiminin son aqibəti -
ölümü barədə də müxtəlif fikirlər
söylənilir, əfsanələr danışılır...
- Bir sıra qaynaqlarda Nəsiminin
faciəli sonluğunu öncədən gördüyü qeyd
olunur. Qastomonlu Lətifinin təzkirəsində Sultan
Şüca Dədə təkyəsində qonaq olan Nəsiminin
önünə təkyədarın ülgüc qoyması və
Fəzlullahın Hələb şəhərindən çəkinmə
ilə bağlı xəbərdarlığı bu qəbildəndir.
Lətifi təzkirəsində
Nəsiminin aşiqi-vasil məqamı və bu yolla ilahi həqiqətlərdən
xəbərdar olmasından söhbət açır.
Nəsiminin faciəli həyat
sonluğu bir çox rəvayət və əsərlərin
mövzusuna çevrilib. Nəsiminin diri-diri dərisinin
soyulması, əzablı, işgəncəli
ölümü, edam kürsüsündə belə
sınmaması dillərdə dastan olmuşdur. Bu məqamda
onu da qeyd edim ki, şairin diri-diri dərisinin soyulması tarixi
qaynaqlarda təsdiqini tapmır. Misir sultanı Şeyx əl-Müəyyidin
Zülqədir bəyləri ilə birləşməklə
sultana qarşı çıxmaqda ittiham etdiyi Nəsiminin barəsində
verdiyi edam hökmündə deyilir: «Nəsimi
öldürülüb dərisi soyulsun və yeddi gün Hələbdə
car çəkilib əyan edilsin, sonra da cəsədi
parça-parça edilsin». Bir qismi Əli bəy Zülqədirə
və onun qardaşı Nəsrəddinə göndərilsin.
Belə ki, Nəsimi onların da inamlarını pozmuşdu...
Nəsimini belə də etdilər». Bu fakt məşhur Azərbaycan
tarixçisi Ziya Bünyadovun əsərindəndir. Ziya
Bünyadov da ərəb tarixçiləri İbn Həcər
Əsqəlani və Şəmsəddin Səxaviyə istinad
edərək yazır: «Bu mötəbər məxəzlərdən
gətirilən məlumat göstərir ki, Nəsiminin
diri-diri dərisinin soyulması, sonralar xalq tərəfindən
yaranmış bir əfsanədir və geniş kütlənin
ona olan hüsn-rəğbətinin ifadəsidir. Bu əfsanəyə
isbat edilmiş bir elmi məlumat və ya tarixi bir fakt kimi baxmaq
yanlışdır».
Bu tarixi fakt təsdiqləyir
ki, Nəsiminin edamı barədə verilmiş hökm din
xadimlərinin adi bir fitvası olmayıb. Əksinə,
dövrünün səlahiyyət və rəyasət sahibləri
tərəfindən imzalanmış siyasi bir fərmandır.
Böyük
şairin ölümü ilə bağlı rəvayətlərin
biri daha heyrətamizdir. Belə deyilir ki, Nəsimi
öldükdən sonra dərisini çiyninə ataraq Hələbin
12 qapısından çıxır. Bu məqamda qeyd edək
ki, şairin edamından sonra Hələbin 12 qapısından
eyni vaxtda görünməsi vəlilərə xas kəramətlərdəndir.
Yeri gəlmişkən, deyək ki, qiyafət dəyişmə
fövqəlqüvvə sahiblərinə xas keyfiyyətlərdəndir.
Nəsiminin də dərisinin soyulması əlçatmaz və
çeşidli xəyallara yön almış, onun cismani
varlığından azad olmasını
simvollaşdırmışdır. Nəticə olaraq deyə
bilərik ki, mənsəb sahiblərindən fərqli olaraq
xalq Nəsimini sevmiş, ona dərin hüsn-rəğbət
bəsləmiş və zaman-zaman onu məhəbbətlə
yad etmişdir. Böyük ideallar şairinin ölümünə
fərman verənlər isə tarixin bütün dönəmlərində
lənətlənmişlər.
AMEA-nın müxbir
üzvü, filologiya elmləri doktoru, professor Rafael Hüseynov
Nəsimi barədə söhbətinə 1970-ci illərdən
başladı. «Tam cəsarətlə deyə bilərik
ki, Nəsiminin Azərbaycan mühitində yenidən
tanıdılmasında ümummilli liderimiz H.Əliyevin
müstəsna xidmətləri olmuşdur. Belə ki, H.Əliyevin
ciddi səyləri nəticəsində Nəsiminin 1973-cü
ildə 600 illik yubileyi son dərəcə möhtəşəm
bir şəkildə keçirilmişdir.
Həmin illərdə Nəsiminin
Azərbaycan xalqına yenidən və bütöv qayıdışı
istiqamətində böyük işlər görüldü.
Nəsimi haqqında çox gözəl bir film
yarandı. Bədii filmlərin tarixi hadisə və şəxsiyyətlərin
geniş ictimaiyyətə çatdırılmasında
çox böyük rolu var. Monoqrafiya və elmi məqalələr
tarixi şəxsiyyətləri xalqa, geniş kütləyə
olsa-olsa dar bir çərçivədə çatdıra
bilər. Çünki monoqrafiya və elmi məqalələri
hər kəs oxumur və hər kəs də oxumaq imkanına
malik olmur. Monoqrafiya və elmi məqaləni oxumaq yalnız
kiçik bir zümrəyə aiddir. Geniş oxucu kütləsi
bədii əsərləri - roman, povest, poema və s. kütləvi
şəkildə oxuyur, kinoya çoxları baxmaq istəyir.
Bu baxımdan Qabilin «Nəsimi» poeması, İ.Hüseynovun
ssenarisi əsasında çəkilən «Nəsimi» filmi
mütəfəkkir şairin xalqa
tanıtdırılmasında çox böyük rol
oynadı. Ona qədər Nəsimi haqqında monoqrafiya və
elmi məqalələr var idi. Etiraf edək ki, adları
çəkilən bədii sənət nümunələri,
sözün həqiqi mənasında, Nəsimini xalqa
qaytardı. Bundan başqa, Azərbaycan təsviri sənətində
Nəsiminin portreti yaradıldı, qüdrətli bəstəkarlarımız
şairin şeirlərinə möhtəşəm musiqilər
bəstələdilər. Mənə elə gəlir ki,
1970-ci illərdə başlanmış iş bu gün də
davam etdirilməlidir. Nəsimiyə yeni yanaşma üsulu
müəyyənləşdirilməlidir. Nəsimi obrazı
yenidən sənətə gətirilməlidir. Nəsimi
yaradıcılığı bütövlükdə
araşdırılmayıb, yetərincə xalqa
çatdırılmayıb. Şairin ərəbcə
yazdığı əsərlər bu günə kimi Azərbaycan
dilinə çevrilməyib».
R.Hüseynov rəhbərlik
etdiyi N.Gəncəvi adına Azərbaycan Ədəbiyyatı
Tarixi Muzeyində Nəsimi irsinə göstərilən diqqət
və qayğıdan da danışdı. “Vaxtilə ədəbiyyat
muzeyində Nəsimi kiçik bir guşədə təqdim
olunurdu. Bu təqdimat böyük şairin idealları
qarşısında çox kiçik
görünürdü. Bu gün Nəsimi irsi muzeydə
ayrıca bir zalda təqdim olunur. Burada şairin
yaradıcılığı ilə bağlı orta əsrlərdə
çəkilmiş miniatürlər və müasir Azərbaycan
rəssamlarının əsərləri cəmlənib.
Bununla yanaşı, Nəsiminin və müəllimi Nəiminin
məqbərələrinin çox zövqlü şəkildə
düzəldilmiş maketləri nümayiş etdirilir.
Muzeyimiz həmçinin Nəsimi
ilə bağlı müxtəlif kinoxronika materiallarını
da əldə edibdi. Bu guşədə bədii və sənədli
kinolentlər, Nəsiminin ayrı-ayrı Azərbaycan
aktyorlarının ifasında müxtəlif vaxtlarda oxunmuş
şeirləri və xanəndələrin ifasında səsləndirilmiş,
qəzəlləri özündə əks etdirən lentlər
cəmlənib. Muzeyi seyr etməyə gələnlər bu
lentləri dinləmək imkanına malikdirlər”.
Müsahibim
Nəsimi yaradıcılığının tədrisi və
təbliğindən də söhbət açdı.
Tanınmış ədəbiyyatşünas-alim bu sahədə
də ciddi işlərin görülməsini vurğuladı.
«Düzdür, Nəsimi yaradıcılığı orta və
ali məktəblərdə tədris olunur. Ancaq mənə elə
gəlir ki, böyük ideallar şairi bir qədər fərqli
biçimdə tədris olunmalıdır.
Biz Nəsimini
dünyaya da lazımınca təqdim edə bilməmişik.
Nəsimi böyük humanist şairdir. O, insanı Allah mərtəbəsinə
ucaldıb. Allahı isə İnsana doğma olacağı,
insanın anlayacağı, duyacağı bir səviyyədə
təqdim edir. Kiçik bir nümunəyə diqqət yetirək:
Sirrimi adəmdə pünhan eylərəm,
Adəmi həm həqq, həm insan eylərəm.
Burada hər şey
aydındır. Şair insanı Allah mərtəbəsinə
ucaldır, Allahı da insan səviyyəsində təqdim
edir”.
- Rafael müəllim, Nəsimi
sadəcə şair deyil, o, filosof-şairdir, tamamilə yeni
bir fəlsəfi məktəbin yaradıcısıdır. Onu
da qürurla deyə bilərik ki, şairin insan fəlsəfəsi,
insana yanaşması yaşadığımız günlər
üçün yeni bir aktuallıq qazana bilər.
- Tamamilə doğrudur. Onun ənəlhəq fəlsəfəsi - insanı Allah mərtəbəsinə ucaltması, Tanrını insanlaşdırması çox maraqlı və düşündürücüdür. Dünya fəlsəfə tarixində, bəşər humanizmində çox orijinal və maraqlı yanaşmalardan biridir. Bu həqiqət özümüzə və dünyaya aşılanmalı, təbliğ olunmalıdır.
Din çox gözəl bir dəyərdir. O, insanda lazımi mənəvi dəyərlər formalaşdırır. Ancaq biz dini insanlara xurafat, cəhalət şəklində öyrətməməliyik. Dini dəyərlər məhz Nəsimi kimi mütəfəkkir şəxsiyyətlərin təqdim etdiyi səviyyədə, insanın duyacağı anlamda təbliğ olunmalıdır. Bu baxımdan orta və ali məktəblərimizdə Nəsimi yaradıcılığı ilə bağlı yeni işlər görülməlidir. Hürufilik Azərbaycan tarixində çox maraqlı bir fəlsəfədir. Ancaq bu günə kimi hürufiliyin daşıdığı mənəvi dəyərlər lazımi səviyyədə insanlara çatdırılmayıb.
Xeybər Göyyallı
Mədəniyyət.- 2009.- 18 dekabr.- S. 6-7.