Səttarın
qanadları var...
Bu dəli
dünyanın sevgisini mən,
Duyandan özüm də
olmuşam dəli.
Qaranquş şəklində
yaşasam nə qəm,
Amma insan ağlım
yerində bəlli.
Deyirəm qaranquş
olaydım, amma
Öz insan
ağlımda qalaydım yenə
Gölgəsi də
gözəldi bu gül ağacın
Alacəhrə nəğməsin
oxuyan yerdə.
Öz insan
ağlımı saxlasam da mən,
Qaranquş nəğməsi
deyə bilmərəm.
Qaranquş nəğməsi
söyləmək üçün,
Qaranquş ürəyi
oldu sinəmdə.
Qaranquş ürəyi
olsa sinəndə,
Rəssam təbiətli
olarsan sən də.
Rəssam təbiətli
adamlar kimi,
Uçarsam səmanın
ənginliyində.
Quş ürəyim
yoxdu heç birimizdə,
Rəssamların
qanadını görə bilmərik.
Səttar quş
qanadı aça bilmişdi,
Susuz yer qoynunda gül
bitirəndə.
* * *
Səttarın əllərində,
hamının qəlbində
bir zümzümə var,
hamı bir nəğməni
oxumur niyə?
Göyərçin səhərdən
qonub budağa,
Qafqazlı dilində məhəbbət
deyə.
Tanışdı
dünyanın nəğmələri də,
Tanışdı
quşların ruhları kimi.
Ən gözəl nəğməni
oxuyan yerdə,
Ən gözəl
şairin ruhu dincəldi.
* * *
Könül budaq
olaydı,
O nur quş tək
qonaydı
O budağa bir zaman
Nur üstə nür tək
qonan.
Yarpaq-yarpaq solaydı,
Pislikləri
dünyanın.
Çiçək-çiçək
açılaydı,
Yaxşılıqlar
dünyada.
Dünya kimə yar oldu,
Kimə ahu-zar oldu.
Kimin üçün
dar oldu –
Bilmək olmaz dünyada
Onu bəlkə
röyada
görə bilərsən,
ancaq
ayılarkən quş
kimi
qaranlıq bir budaqdan.
Uçarsan min ilin
deyil,
bircə günün
sürətiylə
Mümkün olmaz əsla
yenə,
bircə ana
çatmağa?
Kəpənək tək
uçarsan
Odu oda döndərən
qüvvəm olmasa da
olar,
iblis olmaq istəmirəm
onsuz da.
Odu su tək
söndürən
qüvvə olmaq istərdim,
çətin deyil, amma
peyğəmbər də
olmasan
peyğəmbəri
andıran
ürəyin olsun
barı.
O səni bir quş kimi
budaqlardan
budaqlara qondurar,
Kəpənək tək
uçarsan
gözlə qaş
arasında.
Gözün kəpənək
olar,
qaşın kəpənək
olar.
Uçar-uçar, hey
uçar,
Qəlbin ruh
dünyasında
gözəllik rəmzi
olar...
Əgər insan
özünü
İlahiyə
bağlasa,
hər şey
sözsüz mümkün olar?!
Quş yuvasını
axtarır
Quş qonduğu
budağı unutsa da,
yuvanı unutmur
Odur ki, ilk
yuvasını
axtara-axtara
budaqdan-budağa qonur.
Kaş insan da həyatda
belə olaydı,
şöhrətlənmiş
adamların
son məzarı
Fəxri xiyaban yox,
İlk dəfə
doğulduğu
doğma kəndi
olaydı...
Məzarına öz
doğma
ana kəndinin
yağışı
yağaydı,
başı üstə
öz ana kəndinin
buludu dolanaydı.
Quşun bir həqiqət
yavrusu kimi
ruhu sakit olaydı,
budağına çox
sakitcə qonaydı –
yuvasını sakitcə
axtaraydı.
* * *
«Ağcaqanadı
belə misal çəkməkdən çəkinməz
Allah» (Quran ayəsi)
Həqiqəti anlamaq
asan olsaydı,
hamı müsəlman
olardı.
Göy üzündən
yağış deyil,
daş yağardı
bu günahlar
qarşısında
Tanrının bizə
rəhmi olmasaydı,
bəxtimiz bir yarpaq kimi
–
çiçək kimi
solardı
budağında.
Həqiqəti duymaq –
anlamaq da belə,
Onu ürəkdən
duymaq
asan olsaydı,
necə də gözəl
olardı.
Ancaq bu heç də
çətin deyil
dünyada,
həqiqəti duymaq
asandı inan,
bizi hər gecə namaza
çağıran
Ağcaqanada baxsan?!
Elsevər
Məsim
Mədəniyyət.-
2009.- 20 fevral.- S. 13.