Balacaların qan yaddaşı

Erməni hərbi qüvvələrinin Dağlıq Qarabağdakı kiçik bir Azərbaycan şəhərini yerlə yeksan etdikləri və dinc sakinlərə qarşı soyqırım törtədikləri o dəhşətli gecədən 17 il keçir. Bu vandalizm aktı Ermənistanın Azərbaycana hərbi təcavüzünün ən qanlı səhifəsidir.

1992-ci il fevralın 25-dən 26-na keçən gecə ermənilər yüzlərlə azərbaycanlını - Xocalı sakinini amansızcasına qətlə yetirərək, hər kəsə erməni millətçiliyinin əsl mənfur simasını göstərdi. Bu qanlı cinayətin icrasında Ermənistan Respublikasının ordusu və Dağlıq Qarabağ separatçıları ilə yanaşı, Xankəndində yerləşən keçmiş sovet ordusunun 366-cı motoatıcı alayı da iştirak edirdi. Bu alayn tərkibinin böyük hissəsi erməni hərbçilərindən ibarət idi.

Erməni faşistlərinin Azərbaycan xalqına qarşı XX əsrdən başladıqları məqsədyönlü soyqırım, terror, demoqrafiya və etnik təmizləmə siyasətinin ardı olmaqla, daha bir qanlı səhifəsi oldu.

Qətliam nəticəsində ən ağlasığmaz təcavüzlərə məruz qalan minlərlə soydaşımız arasında hələ dünyanın keşməkeşlərindən xəbərsiz, ağzı süd qoxulu körpələr, məsum uşaqlar da var idi.

Elə Bakı Xoreoqrafiya Məktəbində düzənlənən «Qan yaddaşımız» adlı tədbir də xalqımızın 17 ildə qaysaq bağlamayan Xocalı yarasına həsr olunmuşdu. Məktəbin III və IV sinif şagirdlərinin təqdimatında səslənən şeirlər, deyilən bayatılar, oxunan mahnılar xalqımızın məruz qaldığı bu qanlı aktı tam təsvir edir, faciənin miqyasını bir daha göz önünə gətirirdi. Məktəb şagirdlərinin məsum çöhrəsindən, təmiz gözlərindən, ilıq nəfəslərindən bu an sanki od, alov yağırdı. Hər dəfə «Vətən», «Azərbaycan», «Xocalı», «Millət», «Faciə», «Sönən ocaqlar», «Qırılan körpələr»… sözlərini dərin kədər, qəhər və hiddətlə təkrarlayan balacalar sanki bir sipərə, oda, atəşə dönmüşdülər. «Biz Xocalı qurbanlarının, şəhid olan analarımızın, atalarımızın, bacı və qardaşlarımızın, dağıdılan şəhərimizin, sönən ocaqlarımızın intiqamını alacağıq, mütləq alacağıq», - deyib yumruqlarını sıxan və baxışlarını bir nöqtəyə zilləyən balacalar tədbir iştirakçılarını heyrətə gətirmişdi.

Məktəbin II sinif (rus bölməsi) şagirdlərinin Xocalıda öldürülən körpələrə həsr etdikləri kompozisiya onların vətən sevgisindən, yurd həsrətindən xəbər verirdi.

Məktəblilərin xorla ifa etdikləri «Əsgər marşı»nın sədaları altında əllərində dalğalandırdıqları üçrəngli bayrağımız, əyinlərinə geyindikləri hərbi paltar və dillərindən qopan «vətən», «millət» kəlmələri onların sırf bu ruhda tərbiyəsi işinin yüksək səviyyədə aparıldığını, onların vətənə sevgi ruhunda tərbiyələndiyinin göstəricisi idi.

Təhsil ocağının direktoru Neylufər Kərimova belə tədbirlərin daim keçirildiyini və hər zaman şagirdlərin təqdimatında maraqla qarşılandığını dedi: «Aşağı sinif şagirdlərinin bu tədbiri qeyd etməsi heç də təsadüfi deyil. Çünki uşaqlar əlifbanı öyrənəndən sonra tariximizi də bilməlidirlər. Ona görə də ibtidai siniflərdə bu tədbiri geniş formada keçiririk. Bakı Xoreoqrafiya Məktəbində oxuyan bütün tələbələr əlbəttə ki, bu mərasimlərdə iştirak edir və ağrılı tarixi günümüzdə xalqımızın bütün nümayəndələrinə qoşulub faciə qurbanlarını ehtiramla yad edirlər. Axı bu dərd, bu kədər yaşından asılı olmayaraq, bütünlükdə Azərbaycan xalqının ağrısı, acısı, kədəridir».

Həmidə

Mədəniyyət. - 2009.- 27 fevral.- S.2.