İntellektual məsuliyyət
Mədəniyyət insanı daxilə
baxmağa, sivilizasiya isə özündən kənara boylanmağa
sövq edir
Sivilizasiya
qarşısında intellektual məsulliyyət - bu fikir
zamanın ən dramatik məqamlarında qabarıq şəkildə
üzə çıxır. Bəşər «hay-küy və
hiddət» içində azmış ideyalarının həqiqi
ünvanı haqqında düşünəndə bəlkə
də çox sadə, insani fikirlərə gəlib
çıxır. Çünki Günəş tikanlı sərhəd
məftilləri üzərində parladığı kimi,
çör-çöpdən və palçıqdan
tikilmiş balaca qaranqış yuvasının üstünə də işıq saçır. Bu əbədi
həqiqətdən böyük ideya varmı? Həyat və
mədəniyyət qarşısındakı məsuliyyət
bu reallığın dərkindən keçir...
10 iyun 2008-ci il. «Mədəniyyətlərarası
dialoqda qadınların rolunun genişləndirilməsi»
mövzusunda keçirilən forumda YUNESKO-nun xoşməramlı
səfiri, millət vəkili Mehriban xanım Əliyeva
intellektual məsuliyyət haqqında belə deyir:
«Düşünürəm ki, müasir dünyanın
çağırışları millətlərin
qarşılıqlı anlaşmasına həm kömək
edir, həm də çətinlik yaradır. Bu
gün qarşılaşdığımız qlobal problemlərin
mənbəyinin və səbəblərinin təhlili
hazırda dünyanın ali siyasi və ictimai fikirlərinin
diqqət mərkəzindədir. Şübhə yoxdur ki, alimlərin
və ictimai xadimlərin hələ bir neçə nəsli
bu problemlərlə məşğul olacaq və bu
suallara cavab axtaracaq».
Əbədi suallar və
onların arxasınca gələn nəhayətsiz mülahizələr...
Mehriban xanım çıxışında bəşər
tarixi və bir uşağın göz yaşları ilə
bağlı dahi bir mütəfəkkirin dediklərini sanki təsdiqləmək
istəyirdi. Hələ neçə nəslin dühaları
intellektual məsuliyyət daşımalıdır ki, bu
göz yaşları tarixin səhifəsindən silinsin. «Bu
mümkündürmü» sualını Mehriban xanım
çıxışında belə cavanblandırır: sevgi,
mərhəmət. Bu, bəşərin nicat yoludur.
Yeni minilliyə keçmişdən miras qalan bəşəri
problemlərin həlli üçün axtarılan çarə
yollarında sevgi və mərhəmət ən gözəl məlhəmdir.
Mehriban
xanım qayğıya ehtiyacı olan insanların problemlərini
həll edəndə, nəvazişi bir içim su, bir udum
hava kimi gözləyən uşaqları sevindirəndə, bu
həyat məlhəminin nə qədər vacib olduğunu,
sanki bir daha xatırladırdı. Həyatı kor-koranə
sevmək yox, onun
gətirdiyi sevinc və kədəri olduğu kimi dəyərləndirmək,
mənəvi cavabdehlik hissi ilə yaşamaq elmi çətin
olsa da, yeganə və düzgün yoldur. O, bu elmin əlifbasını
böyük bir nəslin keçdiyi həyat yolundan, nəfəs
aldığı mənəvi-əxlaqi ab-havadan öyrənmişdir.
Onun həyatında o taylı-bu taylı Azərbaycanın
tale yazısı vardı. Babası Mir Cəlal Paşayev Təbriz
yaxınlığındakı kənddə göz
açıb. Tarix boyu paytaxt rolunu oynamış şəhərlər
çox olub. Amma Təbriz məktəb idi. Şərqin ruhu,
ulduzları, döyüşləri, əlyazmaları
yaşayırdı bu məktəbdə.
Şəms Təbrizinin vətəni
günəşüzlülərin sevimli məkanı idi.
Buradan Şəhriyar «Heydərbabaya salam»ı ilə
bütün Azərbaycana səs salmışdı. Mir Cəlal
Paşayev Təbriz adlı məktəbin
işığını gətirmişdi bu taya. Sonralar böyük ziyalı kimi dostları və tələbələri
tərəfindən sevilən bu görkəmli
yazıçı insan, kainat, həyat, zaman haqqında
düşüncələrini bu mənəvi irsin köməyi
ilə açırdı. Mücərrəd zaman, hərb və
sülh meydanlarında yaşanan insan faciələri,
xalqların sabaha bağladığı ümid və istəklər
tarixin səthinə qan və göz yaşları ilə
cızılmış əkslər mahiyyətə varan sənətkar
üçün vaxtın metaforaları idi. Onu xeyrin dili ilə
qələmə almaq lazım gəlirdi. XX yüzilin ziddiyyətləri
ürəklərdə yaşayan Azərbaycan ideyasını
sarsıda bilməzdi. Bəlkə də Mehriban xanım
babasının insan, cəmiyyət, Azərbaycanın yeri və
taleyi haqqında söylədiklərini böyük vaxt və
zaman çərçivəsindən çıxarmağa
çalışırdı: «Qərblə Şərq
arasında, Böyük İpək Yolunun üstündə
yerləşən Azərbaycan sivilizasiyaların
qovuşduğu bir məkanda əsrlər boyu öz mədəniyyətini
formalaşdırmışdır. Bəzi dövrlərdə
müxtəlif imperiyaların əhatəsində yaşasaq
da, dinimiz, milli dəyərlərimiz, dilimiz, mədəniyyətimiz
bizi bir xalq kimi, millət kimi qoruyub saxlamışdır».
Azərbaycan Şərqlə Qərbin
təmas xəttində yerləşir. Höte,
Şekspir, Tolstoyun mənəvi axtarışları, etik təlimləri,
sufi şairlərin ruhi məqamına, Nizaminin, Nəsiminin,
Füzulinin kamil insan ideyasına qarışırdı.
Bakı nefti texnoloji dünyanın damarlarında nə qədər
əhəmiyyətli yer tuturdusa, bu küləkli şəhərin
Qərblə Şərqdən qaynaqlanmış mənəvi
dünyasına müasirliyin bir o qədər ab-havası
hopmuşdu. Mehriban xanım bu haqda müsahibələrinin
birində deyir: «Azərbaycan müasir dünyəvi, müsəlman
dövlətidir. Son dərəcə tolerantlığı ilə
seçilən bu dövlətdə müxtəlif dinlərin
nümayəndələri birlikdə rahat yaşayır, burada
din və ya etinik zəmində problemlər yaranmır.
Müasir dünyada belə ölkənin nümunəsi
çox vacibdir».
Minillərin ənənələrinin
işığını qoruyub saxlamaq, onu gələcək nəsillərə
layiqincə ötürmək üçün mədəniyyətin
mahiyyətinə varmaq lazımdır. Burada yenə zaman faktoru əsas rol
oynayır. Müqəddəs kitabımız Qurani-Kərimdə
deyilir ki, zaman hər şeyin əvvəli və sonudur.
Xalqların, ölkələrin taleyi zamanın naxışları
ilə bir-birinə calanır. Sirli xalçaya bənzəyən
və gələcəyə ünvanlanan bu işarələri
oxumaq üçün mənəvi güc tələb olunur.
Bəlkə də ona görə bu zərif və incə
qadının iradə və intellektlə səslənən
fikirləri Qərbdə və Şərqdə maraqla
qarşılanır. Bu fikirləri ömür kitabının
səhifələrinə yazılmış qeydlər, mürəkkəb
zamanın çağırışlarına verilən cavab
kimi dəyərləndirmək olar. Hələ Seçenov
adına Moskva Tibb Akademiyasında təhsil aldığı
illər Mehriban xanımı şəfqətli olmağı
ilə yanaşı, qətiyyətli və
çalışqan bir insan kimi tanıyırdılar. Burada, tarixi məhvərindən oynatmaq istəyən
bir ideoloji güc mərkəzinin soyuq paytaxtında gənc tələbə
ürəyində bir parça Azərbaycan istisi
yaşadırdı. Şimal ölkəsinin küləkləri
zəfər və qüdrət təlqin edən nəhəng
şəhərin binaları fonunda muzeylərə
toplanan mədəniyyət inciləri onu dərindən
düşündürürdü. Burada bəşəri xilas
edəcək bir gözəllik, bir ümid öz sakit həyatını
yaşayırdı. Bu, ruhun qəddar və əzablı zaman
üzərində azad uçuşu idi. Böyük
dühalardan biri deyirdi ki, mədəniyyət insanı daxilə
baxmağa, sivilizasiya isə özündən kənara
boylanmağa sövq edir. Silaha sarılıb öz
ideyasını yeganə, düzgün həqiqət kimi isbat
etmək istəyənlər üçün mədəniyyət
inciləri interyeri bəzəyən lazımsız əşyadır.
Onlara hərb meydanlarının uğultusu muzey sükutundan
daha vacibdir. Ancaq Rembrandt da, Soltan Məhəmməd də
sükut istəyirdi. Bəlkə bu sükutun içindən
Şərqin muğam üstə oxunan həqiqətləri
eşidilirdi. Təbabət insan fenomeninə zahiri
baxışla, maddi dünyanın dəyişkənliyə
uğrayan obrazına praktiki nəzərlə yanaşırsa,
incəsənət daha çox ruhi, mənəvi məqamları
üzə çuxardır. Muğam ruhun musiqisidir. Tibb elminin
incəliklərinə yiyələnən bu gənc tələbə,
həm də mənəvi dünyanın sirlərini daha dərindən
bilmək istəyirdi. «Muğam nədir» sualının
cavabını o sonralar belə açıqlayacaq: «Azərbaycanın
zəngin mədəniyyətinin və tarixinin ən gözəl
incilərindən olan muğam sənəti bizim milli sərvətimizdir.
Muğam Azərbaycan xalqına xas olan ən gözəl
xüsusiyyətlərin daşıyıcısıdır.
Torpağa, köklərə bağlılıq, vətənpərvərlik,
milli ləyaqət hissi, qonaqpərvərlik, xeyirxahlıq, mərhəmət,
emosional zənginlik - bütün bu hisslər muğam fəlsəfəsinin
əsasındadır».
İnsan kainatın bir hissəsidir.
Amma bu hissəcikdə bütün kainat əks olunur. Mehriban
xanım muğam fəlsəfəsindən söz açanda
bu sehrli kainatın bir insan səsində üzə
çıxdığına bir daha işarə edir - xalq
yaşayır, öz ruhi məqamlarını da zaman-zaman
özü ilə yaşadır. Bəlkə də
Mehriban xanımın təşəbbüsü ilə
Bakıda açılan, Şərqin tarixinə ilk səhifə
kimi yazılan Muğam Mərkəzi bu sirli aləmin yaddaş
xəzinəsinə çevriləcək. Şərqdən və
Qərbdən axışan musiqiçilər, sənətşünaslar
ilk dəfə paytaxtımızda keçirilən
Muğam Festivalına qatılan insanlar bu mərkəzin
möhtəşəmliyi qarşısında
heyranlıqlarını bildirirdilər.
Azərbaycanın böyük muğam
ustalarının Mərkəzdə qoyulan büstləri əslində
xalq yaddaşının, milli-mənəvi sərvətlərin
ölməzliyinin təntənəsi idi. Azərbaycan
böyük faciələrin içindən çıxsa da,
onun qəlbində sevgi və mərhəmət günəşi
parlayır və onun işığından dünyanın
bütün qütblərində yaşayan insanlara pay
düşür.
Hələ
1995-ci ildə Mehriban xanım Əliyevanın təşəbbüsü
ilə təsis edilən Azərbaycan Mədəniyyətinin
Dostları Fondu bəlkə də xalqımızın qəlbində
yaşayan və min illərlə cilalanan, büllurlaşan ali keyfiyyətləri bəşər
övladlarına daha yaxından tanıtmaq istəyi ilə
yaradılmışdı. Dünyanın
müxtəlif ölkələrində ən yüksək
tribunalardan çıxış edəndə də o,
böyük Azərbaycan ideyasının ən uca insani dəyərlərdən
bəhrələndiyini sübut edirdi.
Elə bu
nöqteyi-nəzərdən, humanizmə, ali
dəyərlərə sədaqətinə görə Mehriban
xanım Əliyeva YUNESKO-nun və İSESKO-nun xoşməramlı
səfiri adına layiq görüldü. Bu yaxınlarda «Exo planet» jurnalına
verdiyi müsahibə zamanı müxbir ondan soruşur:
«YUNESKO-nun xoşməramlı səfirlərinin sayı 40 nəfərdən
çox deyil. İSESKO-nun xoşməramlı səfirləri
arasında yeganə qadın sizsiniz. Siz bu fəaliyyətdə
nəyi özünüz üçün əsas hesab
edirsiniz?» O, cavab verir: «Bu fəaliyyət mənim ölkə
daxilində görməyə
çalışdığım işlərə çox
yaxındır. Eyni zamanda, bu, beynəlxalq arenadır və mən
orada öz ölkəmi təmsil edə bilərəm. Bu,
müasir Azərbaycanı, onun çox dərin və mədəni
köklərə malik olan xalqını göstərmək,
bizim incəsənətin, musiqinin, ədəbiyyatın nailiyyətlərini
bütün dünyaya çatdırmaq imkanıdır».
2004-cü ildə M.Əliyeva ümummilli lider H.Əliyevin
irsini tədqiq edən fond yaratdı. Bu, onun mənəvi haqqı idi.
Çünki Mehriban xanım görkəmli dövlət
xadiminin ideyalarına, dünyagörüşünə, fəlsəfəsinə
yaxından bələd idi. Azərbaycanı abad, firavan
görmək istəyən fenomenal qabiliyyəti, sarsılmaz
iradəsi ilə bu yolda titanik səylər göstərən
H.Əliyevin arzularını gerçəkləşdirmək
dayanır bu missiyanın təməlində.
Azərbaycanda
az zamanda H.Əliyev Fondu, hətta ən
ucqar dağ kəndlərində müasir məktəb
binaları tikdi, sosial sahələrdə ən uğurlu nəticələrə
nail oldu. Onun internat məktəblərinə,
uşaq evlərinə hər gəlişi qayğıya
ehtiyacı olan balacaların bayramına çevrildi.
Mehriban
xanımın adı indi də «Yüzilliyin mesenatları»
sırasında çəkilir və bu sahədəki fəaliyyətinə
görə Beynəlxalq Xeyriyyə Fondunun «Yaqut Xaç» ordeninə
layiq görülüb.…
İşıq və su kimi Ana, fəal ictimai xadim
keyfiyyətlərini özündə birləşdirən
Mehriban xanım Əliyeva inanır ki, «insan həyatı - istənilən
rəssam təxəyyülündən, keçmiş və
gələcək barədə hər hansı fantaziyadan, daha
mürəkkəb və çoxşaxəlidir». Sivilizasiya qarşısında intellektual məsuliyyət
onun düzgün seçim etməyinə həmişə
kömək edir, tutduğu yolun üzərinə daim
işıq saçır.
Qorxmaz Şıxalıoğlu
Mədəniyyət.- 2009.- 9 may.- S. 8.