«Yupyumru bir eşq ilə» kitabından

Vaqif Bayatlı Odər

Bir yurd olun, bir yurdlaşın

Bölünməyin, yurddaşlarım,

Bir yurd olun, bir yurdlaşın,

Bir dərd olun, bir dərdləşin,

mələməyin, bozqurdlaşın,

göydə bu yurdun göz yaşı,

yerdə savaşı qalıncan.

Qoç quzusu da qurd əmən

bu yurd ular zaman-zaman,

Bu yurd mələməz bircə an

ilk yurd yeri göy, asiman,

ovu qartal, ovu aslan

son qurd uçuşu qalıncan.

Əli yetməsə heç nəyə,

bir anda sıçrayar göyə

qılınc kimi endirməyə

aydan sıyrılan ay daşı,

göydən göy daşı qalıncan.

Enib özünü öyəcək,

düşmənə «Dev ol!» deyəcək,

olcaq, devi də dovşantək

qovub ovlayıb yeyəcək

bircəcə dişi qalıncan.

Bu Anayurd - Anaçiçək:

«Atlan, qanadlan, qalx,» - deyəcək,

göydən Allah da enəcək,

fatehlər doğmağa aslan,

aslanların dodağından

öpməyə kişi qalıncan.

O canım xan ağacın,

Gözüm sultan ağacın

Böyük türk milliyyətçisi Məsud Əlioğlunun bu dünyadan uçuşuna

Uzaq uçun, uzaq qaçın,

dərdimizin ağacları,

sizdən asarlar məni,

onsuz da ağrınız çoxdu,

mən də artıq yük olaram,

lap elə meyvə kimi də

sizə çox böyük olaram.

Uzaq gəzin, uzaq yağın,

yurdumuzun yağışları,

sizdən asarlar məni

ağrı kimi, acı kimi,

asarlar bir az da artar

yurdumuzun çəkib, çəkib

azaltdığım dərdi, qəmi.

Yüz illərdi, min illərdi

bizdən uzaq gəzən ümid,

bir az da uzaq gəz, dolan,

səndən asarlar məni,

qırıla bilərsən, iyid.

Bu gün məni bir də, yenə

asmaq istəyən iyidlər,

qoymaram qəm çəkəsiniz,

nolar, könlünüz istəyir,

cavan ağaclar qorxarlar,

qocaman bir ağac var,

o ağacdan asın məni

o ağacın da sevdiyi

çox qədimi bir nəğməni

pəsdən oxuya-oxuya,

o ağacı, o nəğməni

sığallaya-sığallaya,

tumarlaya-tumarlaya,

verə-verə yuxuya,

o yuxudaykən asın,

ayılmamış da açın,

min ildi xəbəri yoxdu

ondan asıldığımdan,

elə asın, elə açın

yenə xəbəri olmasın

yurdumun ruhutək qalxan

o, canım xan ağacın,

gözüm sultan ağacın.

Ölümdən sonra başlar şair ömrü

Noldu birdən-birə, Mixail Yuriyeviç,

İndicə gülürdünüz?!

İndi qəbir tüfəng lüləsitək dar,

Elə bilirdiniz hamının Allahı var?

Diz çökün, cənab Martınov, diz çökün!

Fələyin zülmü çox, Allahın mərhəməti!

Diz çökün! Bir şair də söndü -

Sevdalar yaşılı, ocaq kösöyü,

Üstündə Allahı, üstündə göyü.

Gözlər hədəqədə, ölüm sinədə,

Alın yazısına, qara günə də,

bazarda soğanın qiymətinə də,

bir bəhanə gərək, bir bayıs gərək

Güllələyin şairləri! Sonra diz çökün!

Kimin günahı var, kimin ahı var,

Dünyanın nə qədər pis sabahı var.

Hamsına, hamsına şairlər bayıs!

Güllələyin şairləri! Sonra diz çökün!

Güllələyin qulaqları, oxşamayan təzə sözü,

Güllələyin damarlara sığmayan təzə qanı!

Güllələyin lirikanı, Lorkanı, Nerudanı!

Güllələyib güllələnmək əsridi,

Güllələyib güllələnin!

Qəbristanlıqlar ölüyə həsrət!

Dəlixanalar dəliyə həsrət!

Güllələyin şairləri!

Koroğlu zəncirdə, Qıratı darda,

Dəlləklər gəzirlər karetalarda.

İndi ağlayanlar güləcək gorda,

Gorda ağlayanlar güləcək harda?

Güllələyin şairləri! Onsuz da

Şairlər ölürlər yaz yağışından,

Arvad qarğışından, qız baxışından,

Dünyanın tələsik yır-yığışından,

Günahlı, günahsız şairlər ölür.

Güllələyin şairləri!

Ancaq tövbə gecəsi əynində soyxa,

qorxa-qorxa

Puşkinin yarasın öpməyə yüyürsün Dantes,

bir kilsə qapısında səhərəcən

böyürsün Dantes;

Bir də yol verin, yol verin cənab Martınova

yıxılan Lermontovu qucaqlamağa...

Səni niyə belə sevdim?

Səni niyə belə sevdim,

belə istədim niyə,

canımdakı min tikana,

bir gülə istədim niyə?!

Eşqdə gizlətdim bu canı

görəmməyən varmı, hanı?!

həm gizlətdim, həm də hamı

bilə istədim niyə?

Min illərçün də Allahdan

Gecə-gündüz, hər an, hər an

səni özümə həm sultan,

həm də, həm də

kölə istədim niyə?!

Mədəniyyət.- 2009.- 15 may.- S. 13.