Yollar dağlardan keçir
II yazı
(əvvəli ötən sayımızda)
Nədən ki, Sənəm
xanımın özü həyatda olmasa da, yaxın tariximizdə
adı var. Balakənin Gülüzən kəndində
yaşayıb-yaratmış xanımın 1928-ci ilin 5-7 may
arası Bakıda keçirilmiş Azərbaycan
aşıqlarının I Qurultayında iştirakı
faktı tədqiqatçılara məlumdur. Bu həmin Sənəm
xanımdı ki, ömrü boyu tənbur çalıb və
qurultayda şirvanlı aşıq Mirzə Bilalla (Ağsu
rayonunun Qəşəd kəndində yaşamış,
repressiya qurbanı olmuş sənətkar) deyişib:
Aşıq Sənəm:
…Sənəm qəsd edər cana,
Dost yolunda qurbana,
Tale qismət edəydi,
Bir gələydim Şirvana.
Aşıq
Bilal:
Bilal əhdi düzdəndi,
Şirvan gülü dizdəndi,
Sən Qəşədə qədəm
qoy,
Qulluq etmək bizdəndi.…
Maraqlıdı ki, aşıqlar
qurultayındakı bu deyişmə barədə o
dövrkü "İnqilab və mədəniyyət"
jurnalında bəhs olunub.
Hazırda yalnız Balakəndə
tənbur ifaçıları deyil, adi sakinlər də
aşıq Sənəmin dilindən düşməyən
haylaları əzbər bilir və bunu deməkdən doymurlar:
Ulduzsuz göy olmasın,
Tənbursuz toy olmasın.
Aman allah, ya rəbbi,
Kişisiz öy olmasın.
Soğan qurtardı ləkdən,
Tütünü çək həvəngdən.
Toyumuzu edərik
El düşəndə Qubəkdən
Sazdan- sözdən
danışdıq, yetər. Bir az da musiqiyə yer verək.
Daha doğrusu, təqribən qırx il musiqi məktəbi
kimi fəaliyyət göstərmiş bir müəssisədən
danışaq.
Biz aşıqdan, Sənəm
xanımdan söz salarkən, Arifə Tağıyevanı
gözlətmək istəməzdim. Balakəndə şəxsən
tanıdığım ilk adamlardan biridi Arifə xanım. Bir
vaxtlar düzəltdiyi tar, kamança alətləriylə
bütün ölkəmizdə, hətta qardaş Türkiyə
və Orta Asiya respublikalarında tanınan Aydın
Tağıyevin qızıdı bu xanım və atasından
geri qalmaq fikrində deyil. Tarbənd olmasa da, taleyini musiqiyə
bağlayıb, uzun illərin piano müəlliməsidi.
Camaatın indi-indi Uşaq İncəsənət Məktəbi
deməyə alışdığı bir qurumun rəhbəridi.
1966-cı ildə yaradılan, 2005-ci ildən fəaliyyəti
genişləndirilərək musiqi məktədindən
Bülbül adına uşaq incəsənət məktəbinə
çevrilmiş bu məktəbdə 9 ixtisas üzrə 320
şagird təhsil alır. Fortepiano ixtisası üzrə təhsil
yeddillik, qalanları beşillikdi. Burada qırx müəllim
çalışır və orta aylıq əməkhaqqı
təqribən 200 manatdı. Məktəbin ikimərtəbəli
xudmani binasında iyirmidən artıq sinif var. Son illər təmir
olunub. Dərs keçmək üçün imkan yetərlidi.
Məktəbin fəaliyyətində gözəçarpan
maraqlı işlər var. Məsələn, bir vaxtlar filial
kimi, indisə müstəqil fəaliyyət göstərən
Qabaqçöl qəsəbəsindəki musiqi məktəbinə
deyil, uşaqların və valideynlərin ətraf kəndlərdən
rayon mərkəzinə üz tutmaları burada təhsilə
daha çox önəm verilməsilə bağlıdı. Ən
maraqlısısa bilirsiz nədi? İncəsənət məktəbinə
qonşu Gürcüstanın Laqodexi rayonundan də gələn
var. Görünür, xanəndəlik sənətinin
eşqinə gənc Vüsalə bütün çətinliyə
qatlaşmağa hazırdı. Yoxsa, Qaval kəndindən əlinə
qaval götürüb Balakənə gəlib-getməyə, Əlövsət
Məmmədovdan dərs almağa usanardı.
İncəsənət
məktəbindən çıxanda gözümə
sataşan, memarlıq üslubuyla seçilən ikimərtəbəli
bir bina oldu. Sovet dövründə tikilən bu binada rayon
şahmat məktəbi yerləşir. Vaxt məhdudiyyətinə
görə, məktəbin fəaliyyətiylə yaxından
tanışlığa macal tapmadım.
Rayonun mərkəzində
ucalan üçrəngli bayrağımız da diqqətimdən
yayınmadı. Məni müşayiət edən Arifə
xanımın qardaşı Məhəmmədin verdiyi məlumata
inansaq, bu bayraq hələlik ölkəmizdə ən
hündürüdü: 72 metr. Məşhur "Bir kərə
ucalan bayraq bir daha enməz" deyiminin ab-havasıyla qürur
rəmzimiz, xeyli uzaqlardan görünən bu üçrəngli
bayrağımız vüqarla dalğalanır.
Buralara gələsən,
yerli mətbəxdən dadmayasan, demək uduzmusan. Doğrusu,
nahar vaxtı ürəyimdən Zaqatala xəngəli
keçdi. Bunu məni tək qoymayan yanımdakılara da
dedim. Amma sonra yadıma düşdü ki, Zaqatala xəngəlinin
ləzzəti buğda bişən qaxac ətdədi.
Payızın ortası, qışın əvvəli gəlməmiş
hardan tapasan qaxac əti. Ona görə plan dəyişdi və
burada özünəməxsus şəkildə bişirilənlərdən
və qutabdan o ki var yedik...
Sonra
yaxınlıqdakı Heydər parkına seyrə
çıxdıq. Həqiqətən səliqə-sahmandan,
abadlıqdan ürək açılır. Genişliyisə
başqa aləmdi. Kanata minmək arzumu dilimdən
çıxan təki "bu dəqiqə düzələr"
dedilər.
Parkın ən yüksək
nöqtəsindən aşağıya - şəhərin
geniş açılan panoramına, səsi ətrafa
yayılan Balakən çayına, yaxınlıqdakı
Mahamalar kəndinə, bir az aralıda görünən Qubək
yaylağına tamaşa etmək, kanatın yuxarı
başındakı mürəkkəb qurğunu, hərəsi
6 sərnişin tutan kabinələri nəzərdən
keçirmək və zirvədəki "Zirvə"nin
dağ böyürtkənindən bişmiş mürəbbəli
çayından içmək yaddaqalan xatirəyə
çevrildi. İşi korlayansa o oldu ki, belə mənzərəli
yerdə ömürdən-gündən yadigar qalası bir
şəkil çəkdirmədik. Ora-bura boylana-boylana bir də
gördük parkın aşağısındayıq.
Hamımız heyfsləndik, kəsiri ödəməyə
vaxt nə gəzirdi. Arifə xanım rayon icra hakimiyyətinin
başçısı Asif Məmmədovun ictimaiyyətlə
keçirdiyi toplantıya tələsirdi. Sən demə,
başçı vaxtaşırı kəndlərdə
camaatla görüşür, onların vəziyyətilə
maraqlanır, problemlərini yerindəcə həll etməyə
çalışır, müəyyən
tapşırıqlar verir.
Biz Arifə
Tağıyevanın doğulub boya-başa
çatdığı Qullar kəndini ötüb tədbir
keçirilən Gərəkliyə çatanda xeyli adamla
rastlaşdıq. Adi sakinlərlə yanaşı, rayonun
bütün rəhbər şəxsləri burdaydı.
Doğrusu,
Gürcüstan sərhəddinə getmək, uzaqdan Mazım
çayının o üzündəki Laqodexiyə sarı
baxmaq istəyim vardı. Amma bunu heç kimə söyləməmişdim.
Elə bil ürəyimdən keçəni oxudular. Bir azdan
ilk yoxlanış məntəqəsindən adlayıb, bizi
qonşu ölkəylə birləşdirən
körpünün yanından ayaqüstü ətrafa
tamaşa edirdim. Qəribədi, nədənsə həmin dəqiqələrdə
sovet ordusunda xidmət etdiyim çağlar, o zaman ilk dəfə
gördüyüm sərhəd məftilləri,
şumlanmış qumlu zolaq gözümün önünə
gəldi.
Təqribən on beş
kilometrlik yolu geri qayıtdıq. Bu səfər rayonda
tikilmiş ən hündür bina - 12 mərtəbəli
yaşayış evi, son illər istifadəyə verilmiş Zərifə
Əliyeva adına orta məktəb, mərkəzi kitabxana diqqətimdən
yayınmadı. Müasir maddi-texniki bazaya malik məktəb və
kitabxana burdakı mühitin də normal olmasından xəbər
verirdi.
Balakəndən
qayıdanbaş Arifə xanım və dostumuz İlqarla birgə
xatirə şəkli çəkdirdik. Beləliklə, burda
fotoya tuş gələnlərin sırasına növbəti
kadrı daxil elədim. Səfərimizin davamısa Zaqatalada
olacaq.
Seymur ELSEVƏR
Mədəniyyət.- 2009.- 16 oktyabr.- S. 9.