Tarixə çevrilən insan

1988-ci ildən yadelli təcavüzkarların işğalına məruz qalan Azərbaycanda gedən qızğın müharibə ərəfəsində vətənpərvərlik, humanistlik, mübarizlik və cəsarət hissi Çingiz Mustafayevi müharibə odunun, alovunun içərisinə səslədi.

Çingiz Mustafayev 1960-cı il avqust ayının 15-də anadan olmuşdu. O, 1977-ci ildə Tibb Universitetinin Sanitariya və Gigiyena fakültəsinə daxil olub. 1983-cü ildə oranı bitirmiş, hərbçi ailəsində tərbiyə almışdır.

Çingiz hərtərəfli maraqları olan istedadlı bir gənc idi. Yaradıcılıq, təşəbbüskarlıq meyilləri, aldığı tərbiyə ilə vəhdətdə onu gənclərin «cəngi» birliyində musiqi fəaliyyətinə, müharibənin gedişində isə müxbir, hərbi jurnalistliyə sövq etmişdi.

Mən də bir azərbaycanlı kimi televiziya vasitəsilə müharibə zonalarında çəkdiyi bir neçə reportaja baxmışdım. Müşahidələrimə əsasən, o, bir çox müharibə zonalarında jurnalist kimi çalışır, müharibənin gedişini çəkirdi.

1992-ci ildə izlədiyimiz verilişlərin birində səsləndi ki, Ç. Mustafayev Ağdamın Naxçıvanı kəndində gedən döyüşlərdə mərmi qəlpəsindən həlak oldu.

Azərbaycan demokratiyasının çağladığı və təcavüzkarlığa məruz qaldığı dövrdə Çingiz çoxşaxəli əməyini vətənə həsr etdi. Onun qəlbindəki vətən eşqi insana, canlı aləmə, xoş diləyi nakam ömrünün açılmaq həsrətilə yanan qönçəsinə döndü. Çingizin bu gözəl və ülvi, əbədiyyətə qovuşan ilahi arzularına vətən dağlarında bitən, dərələrində görünən, sanki köksü qara, köynəyi qan rənginə boyanan lalələri, boynu bükük yaz çiçəkləri, donmuş suları, daşa dönmüş abidələri də sızladı, onun məşəqqətlərə dözə bilməyən körpə uşaq hıçqırtısıyla ağlayan yaralı vücudunu ana vətən torpağı ağuşuna alıb oxşadı. Çingizin qəhrəmanlığının özünəməxsusluğu onun haqqında ən gözəl sözlərə zəmin yaradır.

Xocalının işğalı zamanı gedən döyüşlərdə güllələrdən deşik-deşik, didik-didik, parça-parça olan qadınların, uşaqların, yaşlıların cəsədləri içərisində haqqa, ədalətə, insanlığa çağırış olan hayqırtısı, soyuqdan, işgəncələrdən donmuş körpə qızcığazı əllərinə alıb iniltili hıçqırtıları insanı hiddətləndirir.

Vətənin dağılmış köksü onun ləyaqətli, vətənpərvər qəlbini didib parçalayırdı. Onun televiziya vasitəsilə nümayiş edilən sünilikdən uzaq olan mübarizliyi hər bir azərbaycanlının yaddaşından, qəlbindən illər keçsə də, silinməz. O, əbədi olaraq insanların qan yaddaşında mətnlik, milli mübarizlik siması ilə həkk olundu. Onun çəkdiyi reportajlar indi bütün dünyaya göstərilən, sübuta yetirilən tarixə dönüb.

Çingiz öz canını azərbaycanlı ana-bacıların, körpələrin, qardaş və oğulların çarəsizlikdən qurtulması, xalqımızın azadlığı və xoşbəxtliyi uğrunda qurban verdi.

Müharibə zamanı soyuq və işgəncədən donmuş kiçik qızcığazın vücudunu yana-yana, ağlayaraq ölümün pəncərəsindən xilas etməsi, onun vicdanlı və humanist həkim olmasını təzahür edir. Ana torpağımız gözəl Azərbaycanımız onun uğrunda əziz canını fəda edən nakam Çingiz oğlunu öz isti, qaynar qucağında əbədi olaraq bəsləyir.

Çingiz Mustafayevin Milli qəhrəman kimi saf qəlbindəki mütərəqqi arzuları daim yaşayır. Azərbaycanın döyünən qəlbi öz nəbzində həmişə onu duyur və yad edir.

Qəhrəmanlığın şəhidlik, millilik zirvəsində ucalan əbədiyaşar simasının anadan olmasının «50 illiyi» ərəfəsində bir insan kimi, tərbiyəsi, psixoloq kimi ürək sözlərimi, qəlbimin səsini göz yaşlarımsız qələmə almaya bilmədim.

Min illər boyu yadellilərin diqqətində olan torpağımızın qorunmasında, Milli azadlıq mübarizəsində tarixin yaddaşına hopan bir gün azad yaşamağı 40 il kölə yaşamaqdan üstün bilən, cəngavər, heyrətamiz, əzəmətli Babəkin, «Məndə sığar iki cahan, mən bu cahana sığmazam» söyləyərək dərisi soyulsa da, əqidə və məsləkindən dönməz İmaməddin Nəsimi kimi ulu balalarımızın qanı ilə suvarılan torpağımız Çingiz kimi dəyanətli, mərd, igid oğullar yetişdirib.

Yazı «ANS-press» nəşriyyat Evinin Milli Qəhrəman, tele-jurnalist Çingiz Mustafayevin 50 illik yubileyi ilə əlaqədar jurnalistlər arasında keçirdiyi vətənpərvərlik ruhunda ən yaxşı məqalələr müsabiqəsinə təqdim olunur.

Esmira Məhərrəmova,

pedaqoq-psixoloq

Mərkəz.- 2010.- 14 avqust.- S. 15.