Saqqallı
uşaq
(hekayə)
Bu hekayəni
nağıl eləməmişdən qabaq
bunu istəyirəm
deyəm ki, bir para uşaqlarda belə bir pis
xasiyyət olur ki, əllərinə karandaş düşən kimi
başlayırlar evin
divarlarını yazmağa. Hələ çoxusu
kömürnən də, təbaşirnən də yazır.
Hələ sən kömürü və təbaşiri deyirsən,
mən elə pis uşaq
görmüşəm ki,
əlinə mismarı, ya
bıçağı alıb
divarları cızıb xarab eləyir. Nədənsə,
divar yazan uşaqlarnan mənim aram yoxdu; ondan ötrü
ki, həylə sən yaxşı uşaqsan və könlün məşq eləmək istəyir,
götür kağızı, qələmi,
bir yerdə otur və nə qədər kefindir,
yaz.
İndi keçək
nağılımıza.
Mən elə bilirdim
ki, bizim uşaqlar özgə uşaqlar kimi o qədər də divar yazan deyillər; çünki çox nəsihət eləmişdim və onlar da mənə
söz vermişdilər
ki, divarları yazmayacaqlar.
Amma axır vaxtlarda gördüm ki, balkonun divarında,
qapının dalında bir xəlvət yerdə bir belə şəkil
çəkilib; deyəsən, bir heyvan başıdır, qulaqları da deyəsən var, bir-iki ayağı
da var, altında
beş dəfə əlif yazılıb və
bundan savayı beş-altı yumru şey çəkilib. Bunların
hamısı karandaş ilə
yazılıb, elə naşı kobud yazılıb ki, bunu uşaqdan savayı heç kəs yaza bilməz. Xoşuma gəlmədi,
çağırdım uşaqları.
- Ədə, genə divarları
yazırsınız?
Üçü gəldi
durdu yazının qabağında.
- Hansınız yazmısınız?
Üçü də
dandı.
- Elə də pəs şeytan
yazıb?
- Dədə, vallah
mən yazmamışam.
- Dədə, mən də
yazmamışam.
Balaca Qurban
da “mən yazmamışam” deyə-deyə
əllərini üzünə qoyub ağlamağa başladı.
Mən deyinə-deyinə bir əski tapıb
yazını təmizlədim və deyinə-deyinə çəkildim
getdim. Amma bunu eşidirdim ki, Heydər Teymura deyirdi: - Sən yazmısan. - Teymur
da Heydərə deyirdi: - Sən özün yazmısan.
Burada ağlayan
oğlum Qurban qaça-qaça gəldi
yanıma, guya ki, bir böyük xəbər gətirib.
- Dədə, o yazını Heydər
yazıb; vallah, dədə, Heydər
yazıb.
Heydər də
acıqlı-acıqlı gəldi durdu Qurbanın qabağında
və əllərini ata-ata elə hirsnən cavab verdi ki,
az qalırdı əllərini soxa uşağın gözünə. Mən
acıqlandım və üçü də sakit olub
istədilər gedələr, mən
onları saxladım və bunu dedim: Mən bircə bunu
soruşdum ki, divara yazdığının
mənası nədir? Mənası bu imiş: Kəblə Əzim
istəyirmiş bir inək
çəkə və inəyin
altında yazdığı beş cızığın mənası
bu imiş ki, mən ona beş manat inək
yağından borclu qaldım. Girdə
yazılar yumurtadan qalan
borcumun hesabı imiş.
Mən genə güldüm və uşaqlarımı çağırdım və
onlara belə dedim:
- Uşaqlarım, uşaqlarım, gəlin,
bura gəlin.
Uşaqlar doluşdular
və gözləri divara sataşan kimi çox-çox təəccüb elədilər
və məndən soruşmağa
başladılar:
-
Dədə, bunu kim yazıb?
Dedim:
-
Balalarım bu yazını yazan da sizin kimi
uşaq idi; ancaq bircə təfavütünüz oradadır
ki, onun saqqalı var, sizin hələ saqqalınız yoxdur.
Uşaqlar gülüşdülər və məlum ki, bunların gülüşüb şad
olmaqlarına böyük
bir səbəb var idi ki,
hər bir oxucuya aşikar olsun gərək.
Qəşəm Nəcəfzadə
Mərkəz.- 2011.- 4 fevral.- S.10.