Dağlıq Qarabağ işğaldan əvvəl... və sonra

Erməni iddiaları sonsuzdur

Bəli, bir əsrdən çoxdur ki, biz Şərqi Anadolu və Cənubi Qafqaz regionunda yaşayan insanlar erməni adlı bir mənfur düşmənlə üz-üzəyik. Bu düşmən dünyanın müxtəlif mərkəzlərindən sistemli şəkildə Türk Dünyasına qarşı təxribatlar aparmaqla, xalqı terror, ölüm, qanla təhdid etməkdədir. Dünya erməniliyi bütün mümkün üsullardan istifadə edərək öz məqsədinə nail olmaq istəyir. Avropanın, Amerikanın söz sahibi olan ölkə və təşkilatları yüz ildən çoxdur ki, bu başabəla toplumu haqq-nahaqq müdafiə edir.

"Erməni məsələsi" ortaya atılandan günümüzə qədər bölgədə siyasi məqsədlərini həyata keçirmək üçün erməni faktoru bu dövlətlər üçün ən yaxşı vasitə olmuşdur. Və şübhəsiz Türkiyə və Azərbaycana bağlı bu dövlətlərin strateji maraqlarını reallaşdırmaq üçün tarixi Azərbaycan torpaqlarının içərisində yaradılmış Ermənistan dövlətindən istifadə edilməsi hədəflənmişdir. İndiki halda Ermənistan Rusiyanın "forpostudur", sabah isə digər bir super gücün dayaq məntəqəsi olması mümkün olan ehtimaldır. Diqqət edin, ermənilər Azərbaycanın torpaqlarının 20 faizini işğal edib, ölkəmizdə yerindən-yurdundan didərgin salınmış bir milyon nəfər qaçqın-köçkün var. Ermənilər Azərbaycanın Dağlıq Qarabağında separatçı rejim qurublar, bizə-300 milyonluq Türk Dünyasına meydan oxuyurlar. Dünya Birliyi onlara basqı, təzyiq etmək əvəzinə ona hər səviyyədə dəstək verir. Amerika Birləşmiş Ştatlarının özü Ermənistana və hətta DQ-dakı separatçı rejimə yardım göstərir, özü də bunu hər il edir, amma Azərbaycan uzun illər bu humanitar yardımlardan kənarda idi. Azadlığı Dəstək Aktına 907-ci düzəliş etməklə Azərbaycana humanitar yardımlar belə qadağan edilmişdi. Bu gün də Azərbaycanın bir milyon qaçqın ordusu olmasına rəğmən ermənilərə yardımlar ildən-ilə artırılır.

Ermrənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsi başlanandan bu günə qədər işğalçı dövlətə heç zaman təzyiq olmaması bir gerçəkdir. Ermənistan silahlı birləşmələrinin Azərbaycanın işğal olunan torpaqlarından çıxarılması barədə BMT-nin çıxardığı 4 qətnamə yerinə yetirilmir, həmin qətnamələrdə işğalçı erməni ordusunun Azərbaycan ərazilərindən çıxarılması nəzərdə tutulurdu. BMT-nin Baş Assambleyası yeni bir sənəd də ortaya qoymuşdur.İşğal edilmiş Azərbaycan əraziləri ilə bağlı yeni sənəd ortadadır. Amma ermənilərin Qərbin hansısa təzyiqi ilə yola gəlib Azərbaycanın işğal olunan torpaqlarını azad edəcəyi bir xülyadır, bu gerçəyi uca səslə söyləməliyik, özümüz-özümüzü aldatmamalıyıq. Bu ölkənin kütləvi informasiya vasiətələrində Türkiyə-Azərbaycanla bağlı məsələlərə münasibətin nə yerdə olduğunu aydınlaşdırmaq mənim üçün çətin deyil, həm də ona görə çətin deyil ki, ermənilərin bizlərə münasibəti yüz illər boyunca eynidir, dəyişməsinə də ehtimallar azdır. Bugünkü Ermənistan cəmiyyəti bizlərə nifrət ideologiyası üzərində köklənib. Dağlıq Qarabağla bağlı mövqeləri, məsələyə ayrı-ayrı siyasi-ictimai qrupların, Ermənistan politoloqlarının, alimlərinin, ziyalılarının münasibətini təhlil edərək ilginc bir nəticəyə gəlmişik. Ermənilər heç vaxt Dağlıq Qarabağın Azərbaycanın tərkibində olmasına razı olmayacaqlar. Azərbaycanda da aparılan sorğular bu gerçəyi ortaya qoyur ki, Dağlıq Qarabağın bir qarış torpağı belə ermənilərə verilməyəcək. Bəs onda nə etməli?

Bu durum yeni Qarabağ müharibəsinin labüdlüyünü ortaya qoyur. Dağlıq Qarabağla bağlı Ermənistandakı rejimin inadkarlığı da başqa varianta yer qoymur. Dağlıq Qarabağ ya Ermənistana birləşdirilməlidir, ya da müstəqil olmalıdır. Dağlıq Qarabağın Azərbaycanın tərkibində ən yüksək statusla qalması fikri qəbul edilmir. Madrid prinsiplərində yer alması ehtimal edilən referendumun keçirilməsi (nə vaxt keçiriləcəyindən asılı olmayaraq) Dağlıq Qarabağı müstəqilləşdirəcək. Deməli, bu referendum söhbəti bizim dövlətin milli maraqlarına ziddir. Ermrənistanın ən yüksək təbəqəsində dayananlar bu məsələni öz xeyirlərinə həll edilmiş sayırlar. Ermənistanın keçmiş baş naziri Andranik Markaryanın bir fikrini nəzərə çatdırmaq yerinə düşr: "Qarabağ hərəkatı (yəni Qarabağın işğalı) xalqımızın əzmini, iradəsini, qüdrətini və silahlı qüvvələrimizin nələrə qadir olduğunu bütün dünya qarşısında nümayiş etdirib... İndi növbə "erməni soyqırımı" faktını qəbul etdirməkdir. Bu faktı inkar edənləri cinayətkar kimi məsuliyyətə cəlb etmək barəsində qanun layihəsi hazırlamışıq və tezliklə onu parlamentimizin təsdiqinə təqdim edəcəyik". Xatırlatmaq gərəkdir ki, bu layihə Ermənistandan öncə Fransa parlamenti tərəfindən qəbul edilmişdi.

İndi dünya erməniliyi bütn gücünü uydurma "erməni soyqırımı"nı qəbul etdirmək işinə qoymuş durumdadır. Heç də təsadüfi deyildir ki, artıq dünyanın 20 ölkəsinin parlamenti bu erməni saxtakarlığına inanmışdır. Ötən ilin sonunda ABŞ Konqresinin Nümayəndələr Palatasına "erməni soyqırımı" barədə qanun layihəsinin çıxarılması ilə bağlı məsələlər də göstərdi ki, Ermənistan Rusiyanın ağuşunda olsa belə, bölgədə onun forpostu hesab olunsa da, ABŞ bu ölkəni əldə etmək, özününküləşdirmək üçün nə vaxtsa onun arzularını yerinə yetirəcəkdir. Ermənistanda keçirilən seçkilərdə ABŞ öz məqsədlərini açıq surətdə ortaya qoydu. Bu isə həm o deməkdir ki, ABŞ Ermənistanı əldə etsə gələcəkdə Türkiyənin Avropa Birliyinə üzv olmaq istəyini də erməni faktoru ilə bağlayacaqlar və indidən müəyyən şərtlər irəli sürüləcəyi şəksizdir. Bu şərtlər hansılardır, hər halda bu, təkcə Ermənistanla sərhədlərin açılması olmayacaq, Avropa da, Amerikanın özü də bununla kifayətlənməyəcəklər.

Ermənilərin, erməni diasporunun, lobbisinin isə nə istədiyi bəllidir. Ermənilər Şərqi Anadolunun 6 vilayətini indiki Ermənistana birləşdirmək kimi uzunmüddətli strateji plan üzərində işləyirlər. Bu fikri də biz növbəti "erməni xəstəliyi" hesab edə bilərik, amma Ermənistan mətbuatında, ictimai fikrində onun nə qədər aktual olduğunun fərqinə varmalıyıq, diqqətə alıb ciddiliyini dərk etməliyik, bu işin demək olar ki, hər zaman həm Ermənistanda, həm də xaricdə erməni təşkilatlarının bir nömrəli işi olduğunu da yaddan çıxarmamalıyıq. Əgər bu gün Türkiyədən alacaqları təzminatın qədəri barədə mətbuatda diskussiya açılırsa, alınacaq pulun xərclənəcəyi sahələr barədə söhbət edilirsə, buna biz gülüb keçməliyik.

Ermənilərin torpaq tələbləri təkcə Şərqi Anadolunun 6 vilayəti ilə bitmir. Mən sizin nəzərinizə Ermənistandakı bir təşkilatın bəyanatından örnək gətirmək istəyirmə: "Biz tutduğumuz ərazilərlə kifayətlənməməliyik. Mardakert (Ağdərə) rayonunun işğal altında qalan torpaqlarını, Şaumyan (Goranboy) rayonunu, tarixi Utik vilayətinin digər ərazilərini, Naxçıvanı almalıyıq... "Bu tələbləri irəli sürən təşkilatın adı da belədir: "Ermənilərin tarixi torpaqları uğrunda vuruşan veteranlar birliyi". Naxçıvan torpaqlarının Ermənistana birləşdirilməsi indi dünya erməniliyinin çox ciddi məşğul olduğu bir işdir. "Daşnaksutyun" partiyasının liderlərindən biri, Ermənistan MM-nin sədr müavini, ötən prezident seçkilərində iştirak etmiş Vahan Novhannisyanın təklifinə fikir verin: "16 mart 1921-ci ildə bağlanmış Qars və sonra bağlanmış bütün müqavilələr ləğv edilməli və Türkiyənin 300 min kvadratkilometrlik ərazisinin Ermənistana birləşdirilməsi uğrunda mübarizə edilməlidir".

O deyir ki, bu müqavilələrin ləğvi ilə Naxçıvanı əldə etmək, onu da Ermənistana birləşdirmək imkanları yaranacaq. Həmin müqaviləni ləğv etdirmək üçün Ermənistanda həm QHT-lər səviyyəsində, həm də parlamentdə komissiyalar da yaradılıb. Oraya ölkədə və xaricdə tanınmış ermənilər, akademiklər daxil edilib. Akademiklər L.Xurşudyan, H.Simonyan, aktyor-rejissor Sos Sarkisyan da bu komissiyanın tərkibindədir. Naxçıvanla bağlı cəmiyyətlər, təşkilatlar fəaliyyət göstərir. Moskvada tikilən kilsələrdən birinə Nor Naxçıvan ("Yeni Naxçıvan") adı verilib. Kitablar buraxır, qəzet nəşr olunur, internet saytlarında ideoloji mübarizə aparılır, Naxçıvanın erməni ərazisi olması barədə rəy yaradılır. 1999-cu ildən başlayaraq İrəvanda "Naxçıvan" adlı qəzet çıxarılır. Onun redaktoru isə vaxtilə Bakıda ermənicə çıxan "Kommunist" qəzetinin müxbiri işləmiş Mels Mkrtçyandır. Burada Naxçıvan ermənilərinin icması fəaliyyət göstərir və bu təşkilat dövlət tərəfindən maliyyələşir.

Xocalı soyqırımının tanıdılmasına qarşı erməni antitəbliğatı

Erməni ideoloqlar ən yaxşı müdafiənin hücum olduğunu yaxşı bildiklərindən daim bizi üstələməkdədirlər. Əlimizdə Xocalı faciəsi boyda dəlil-sübut, soyqırımı faktı ola-ola bu illər ərzində heç bir iş görə bilməmişik. Hər il Xocalı faciəsinin ildönümü yaxınlaşanda fəallaşırıq, amma oların da heç bir nəticəsi olmu. Erməni vəhşiliyinin əyani sübutları qətliamın görüntüləri ortada ola-ola heç bir cinayət məsuliyyəti daşıyan yoxdur. Bu qətliamı törətdiyini qəbul edib üzr istəmək əvəzinə Xocalı faciəsinin özünü bizim ayağımıza yazmaq üçın Avropa və Amerikada ermənilər öz fəaliyyətlərini genişləndirirlər.

Xocalı faciəsinin videogörüntülərini hər yerə yayıb onların ermənilər olduğu və azərbaycanlılar tərəfindən törədildiyi təbliğatı aparırlar. Təsəvvür edin ki, hər hansı ölkədə ermənilər bu görüntüləri yayıblar, sonra biz gəlirik Xocalı faciəsini anlatmağa, bizə inanarlarmı?

Və yaxud biz nə qədər işləməliyik ki, dünyanın rəyini öz xeyrimizə dəyişdirə bilək.

Xocalı faciəsinin Azərbaycanın özü tərəfindən törədildiyi barədə təbliğat aparılır. Çoxsaylı saytlarda həmin günlərdə, 1992-ci ilin əvvəllərində Azərbaycanda gedən proseslər qəsdən saxlaşdırılır və müxtəlif müəlliflərin ayrı-ayrı dövrlərdə yazdıqları məqalələrdə gedən yanlış fikirlərdən ustalıqla istifadə istifadə olunur. Məsələn, çex jurnalisti Yana Mazalovanın dönəmin prezidenti Ayaz Mütəllibovdan aldığı müsahibəsinin bəzi hissələrindən istifadə olunur. Xocalı faciəsindən sonra istefa verməyə məcbur olmuş Mütəllibov isti başla ("Nezavisimaya qəzeta", 02.04.1992) və düşünmədən deyir ki, Xocalı faciəsini onu hakimiyyətdən uzaqlaşdırmaq üçün Xalq Cəbhəsi törətmişdir. Ermənilər bu fikirin ucundan tutub sübut etməyə çalışırlar ki, Xocalı faciəsini törətdiklərini azərbaycanlıların özləri təsdiq edirlər. Və yaxud Eynulla Fətullayevin "Gündəlik Azərbaycan" qəzetində "Xocalı gündəliyi" yazısında buraxdığı "səhvlər"dən də ustalıqla istifadə edirlər. "Heyvanları çıxarmağa nail oldular, insanları yox" fikrini başlığa çıxaran bir erməni saytında özümüzün əli ilə özümüzü vururlar. E.Fətullayev məqaləsində qeyd edir ki, guya ermənilər faciədən iki gün əvvəl mülki əhalinin Xocalıdan çıxması üçün dəhliz verilməsi barədə əhalini xəbərdar ediblər, bu dəhlizlə hətta Kər-Kər çayı tərəfdən bir çox xocalılar təhlükəsiz şəkildə çıxıblar, amma nədənsə Xalq Cəbhəsinin silahlıları xalqı bu yoldan getməyə qoymayıblar, onları Naxçıvanikdən Ağdam tərəfə çıxmağa zorlayıblar. Nəticədə həmin müdhiş faciə vaş verib.

Qafar Çaxmaqlının "Dağlıq Qarabağ işğalından əvvəl və sonra" kitabından

Olaylar.- 2010.- 19 noyabr.- S. 15.