"Artıq teatr mənim üçün arxada qaldı"

Kubra Əliyeva: “İndi nəvələrimlə rahat dincəlmək istəyirəm”

Əməkdar artist Kubra Əliyevanın əməliyyat keçirdiyini eşidəndə düzü çox təəccübləndim. Çünki onu səhnədə də, həyatda da hər zaman məğrur, şux, qürurlu görmüşəm. Hazırda aktrisa kimyaterapiya kursu keçir. Sinə nahiyəsində şiş aşkarlanıb. Bu xəbəri eşitcək aktrisa ilə əlaqə yaradıb müsahibə apardım. Hazırda özünü yaxşı hiss edən Kubra xanım müalicə kursunu bir neçə ay da davam etdirəcəyini dedi:

“İki ilə yaxındır ki, ürəyimdə ağrılar var idi, ayaq döymədiyim kardioloq qalmamışdı. Demə ki, ürəyim deyilmiş, döşümdə şiş varıymış. Bunu da İstanbula getdim, türk həkimləri aşkar etdi. Hələ 4 dəfə də kimyaterapiya kursu keçməliyəm. Bu kursu 21 gündən bir alıram. Çox ağır bir prosesdir, Allah heç kəsə göstərməsin. Türkiyədə olarkən mənə əməliyyat olunmaq təklif edilsə də, mən vətənimdə əməliyyat olunmaq istədim. Qızım da tibb işçisidir, o da Türkiyədə çalışır. İstədiyimi burda əldə edəcəyimi bilirdim. Özümüzün onkoloqlarımıza daha çox etimad göstərdiyimdən vətənimdə əməliyyat olundum. Sağ olsunlar, sənət yoldaşlarım da mənə qarşı biganə qalmadılar, zəng vurub maraqlanırlar. Mən heç kəsə əziyyət vermək istəmədim. Onkoloji xəstəxanada akademikdən də xahiş etdim ki, heç kəs bilməsin ki, mən əməliyyat olunuram. Mədəniyyət və Turizm Nazirliyindən də zəng vurub səhhətimlə maraqlanırlar. Hamıya mənə göstərdikləri qayğıya görə təşəkkür edirəm.

- Teatr üçün darıxırsınız?

-Əlbəttə. 42 il teatrda çalışmışam. 60 yaşımda teatrdan uzaqlaşdım. Səhhətim teatrda qalıb işləməyimə imkan vermədi. Darıxsam da artıq teatr mənim üçün arxada qaldı.

-Amma nədənsə 60 illik yubileyinizi keçirmədiniz.

-Həqiqətən də mən ad günü keçirməyi sevmirəm. Ümumiyyətlə biz ad günlərini yalnız ailə daxilində keçiririk. Təmtərağı sevmirik. Mən neçə ildir sənətdəyəm, 40 yaşımı da keçirərdim, 50-ni də. İstəsəm hər kəsi başıma toplayıb necə lazımdır ad günü keçirərəm. Elə çalışdığım “Planet Parni iz Baku”KVN Teatrı da bunu mənim üçün edə bilərdi. Sadəcə ad günü keçirməyi sevmirəm. Ad gününə getməyi də xoşlamıram. Ad günlərini yalnız telefonla təbrik edirəm.

- Kubra xanım, yaşı 65-i ötmüş aktyorların teatrdan kənarlaşdırılması məsələsinə münasibətiniz necədir?

-Mayın 1-də Türkiyə ayağa qalxdı. Bütün Türkiyə teatrları, sinema aktyorları “Taksim” meydanında nümayiş elədilər. Tarik Akandan tutmuş ən gənc aktyora qədər teatrın özəlləşməsini istəmirlər. Hər gələn müdirin özünün qanunları var. Teatrda çalışan aktyordur. Teatra istəyirlər tac qoysunlar, üzr istəyirəm məcazi mənada deyirəm istəyirlər səhnəni tərsinə çevirsinlər, teatrı yaşadan aktyordur. Şəxsi münasibətlərdə görürsən ki, aktyorlar inciyirlər. Amma nahaq yerə. Mənim bu gün 63 yaşım var. 42 il teatrda çalışdım. O qədər direktor gəldi-getdi ki. O qədər baş rejissor gördüm, yenə də teatra qalan aktyordur. Ümumiyyətlə mən bu gündən sonra hara gedə bilərəm? Mən hansı vəzifədə istəsəydim gedib çalışardım. Amma bu mənə yaraşmaz. Çünki xalq məni aktrisa kimi sevib. Mən xalqın sevimli aktrisasıyamsa başqa yerdə çalışmağım yasaqdır. Ona görə mənim kimi aktyorları gərək əl içində saxlasınlar. Mən bunu nazirlikdən görmürəm. Teatr bir evdir. Ailənin başçısı, evi yəni. Ailədə necə övladlarını sevirsənsə, eləcə də aktyorlarını sevməlisən. Aktyor da teatrın övladıdır. İstər yaşlı olsun, istərsə də gənc. Gənclərə daha çox qayğı göstəmək lazımdır ki, ümidləri qırılmasın, teatrdan küsməsinlər. Qəlbin qırılmağı pisdir.

- Ümumiyyətlə teatra gedirsiniz?

- Akademik Milli Dram Teatrından sonuncu dəfə 2 il bundan öncə çıxmışam. Həmin vaxtdan teatra getməmişəm. Səhhətim gedib tamaşalara baxmağa yol vermir. İndi evdə zorla hərəkət edirəm. Kimyaterapiya almaq çox çətin bir prosesdir.

-Kubra xanım, son dövrlər müasir əsər baxımından teatrda qıtlıq var...

- Yazan yoxdur ona görə. Allah Elçin Əfəndiyevə ömür versin. Bu gün onun əsərləri sevilir, baxılır. Onun iki tamaşasında oynamışam. Azərbaycanın elə bir guşəsi yox idi ki, hətta elə rayonlar var idi ki, ora təkrar-təkrar gedirdik. Yenə də onun tamaşaları baxılırdı. Amma son zamanlar mövzu qıtlığı var. Klassika öz yerində. Eyni insanların, eyni oynayan adamların ifasında klassikaya baxanda adam bezir. Mən o vaxtlar teatrla yaşayırdım. Teatrla nəfəs alırdım. O vaxt teatra Amaliya Pənahova gəldi. Fuad Poladov, Səməndər Rzayev gəldi. Mənim heç pulum da yox idi. Amma teatra necə həvəslə gedirdim. Necə maraqla tamaşalara baxırdım. İlyas Əfəndiyevin bütün əsərlərinə baxmışam. Hətta bir tamaşaya təkrar baxırdım. Bu gün teatra qarşı elə həvəs yoxdur. O cür əsərlər yoxdur. Bu gün alim də əsər yazır, iş icraçısı da yazır, polis də. Amma dramaturqun yazdığı əsər tamam başqadır. Allah qəni-qəni rəhmət eləsin İlyas Əfəndiyevə. O, xalqın dilini, xalqın yolunu öz əsərlərində necə əks etdirirdi. O cür dramaturqlar bugünkü dövrdə yoxdur.

-Xarici serialların efirlərdən yığışdırılmasına münasibətiniz necədir?

Mən baxıram, hələ də türk filmləri göstərilir. Onlar qardaşlarımızdır, ona görə yığışdırılmayıb? Hazırda televiziyada bir-iki komediya var ki, çox baxılır. Bunların hamısı maddiyyatla bağlıdır. Televiziya tamaşası çəkiləndə məsələn, “Evləri köndələn yar”, “Şirbalanın məhəbbəti”, “Analar” televiziya tamaşalarına görə biz çox pul alırdıq. Bu gün tələbat ayrıdır. Seriallara çəkilən aktyorlara o qədər də çox pul vermirlər. Bizim aktyorların çalışma prinsipi yüksəkdir. Amma onların zəhmətləri layiqincə qiymətləndirilmir. Mən dönüb geriyə baxanda görürəm ki, necə aktiv çalışmışam. Necə əziyyətlər çəkmişəm. Həm ev, həm teatr. Həm bazar, həm uşaq. Bu qədər işin öhdəsindən necə gələ bilmişəm. Mən Türkiyə aktyorlarına baxıram. Səhərdən axşama qədər çalışırlar. Bir filmdən sonra bir villa, və ya bir bahalı maşın alırlar.

-Oğlunuzun həbs olunması xəbəri təbii ki, xoşagəlməz oldu. Hazırda durumu necədir?

-Həyatdır da. O da xəstədir. Düzdür, pis uşaq deyil. Savadlıdır, xaricdə oxuyub. Mən bütün əməyimi ona sərf etmişəm. Amma xəstədir də, nə etmək olar.

- Arzuladıqlarınızdan daha nə qalıb?

- Nəvələrimlə rahat dincəlmək istəyirəm. İnsanlara can sağlığı arzulayıram. İnsanlar bir zamanlar gənclərə, ya yaşlılara can sağlığı arzulayanda mən onlara birtəhər baxırdım. Amma bu gün görürəm ki, həyatda hər şey fanidir. İnsan Allahın ona bəxş etdiyi üzvlərini qorusa daha gözəl olar. Təbii ki, ilk əvvəl Allah onu qorusun, sonra özü-özünü. Kubra bu həyatda oldu-olmadı, sənət davam edir. Dünya durduqca teatr duracaq. Teatra arzu edərdim görkəmli sənətkarlar gəlsin. Universitetimizdə istedadlı gənclər yetişsin. Gənc aktyorların evi olsun. Maddi problem onları öz ağuşuna almasın. Gəncliyimdə çox əziyyət çəkmişəm. Ona görə də gəncləri çox gözəl başa düşürəm.

Nisə Rafiqqızı

Olaylar.- 2012.- 12-14 may.- S.11.