“İstəyirəm gözüm görsün...”

Müsahibimiz neçə ikiqat paralimpiya çempionu, “Qızıl çinar” mükafatı

laureatı, “Şöhrət” ordenli, əməkdar idman ustası İlham Zəkiyevdir.

Hər dəfə qəhrəmanlarımız haqqında yazmaq istəyəndə ilk olaraq İlham Zəkiyev gözlərim önündə canlanırdı. Bu pəhləvan cüssəli, gülərüzlü qəhrəmanı hər yarışdan sonra televiziya kanallarında seyr edəndə ürəyim iftixar hissi ilə dolur, bu yenilməz, məğrur qəhrəmanımızla fəxr edirəm. Onu görmək, söhbət etmək mənə sanki əlçatmaz bir arzu idi. Nəhayət mənim özümçün ideal qəhrəman seçdiyim, dünyanın idman salonlarını lərzəyə gətirən İlham Zəkiyevlə görüşmək, ondan “Olaylar” qəzeti üçün müsahibə götürmək çoxdankı arzum idi. Nəhayət ki, ürəyimdəki arzularım gerçəkləşdi. İlhamın telefonunu əldə etdim. Zəngləşdik. Sənaye şəhərimiz Sumqayıtın gözəl guşələrinin birində görüşdük. O, öz həyat tarixçəsini danışır, mənsə qulaq asır və heyrətimi gizlədə bilmirdim. Bir insan nə qədər nikbin, nə qədər Allaha şükürlü, öz dövlətinə, prezidentinə nə qədər sədaqətli olarmış?

- Mümkünsə qısa olaraq həyat tarixcənizi danışın.

-3 mart 1980-ci ildə Sumqayıtda anadan olmuşam. Orta təhsilimi şəhər 5 nömrəli orta məktəbində almışam. 1995-ci ildə Sumqayıt şəhər Mehdi Hüseynzadə adına stadionda Azərbaycan cüdo güləşinin yaranmasında müstəsna xidmətləri olan Əhməddin Rəcəblinin rəhbərliyi ilə cüdo məşqlərinə başladım. Qısa müddətdə böyük uğurlar qazandım, dəfələrlə Sumqayıt şəhər çempionu və Respublika yarışlarının qalibi və mükafatçısı oldum. 1998-ci ilin iyun ayında isə Azərbaycan kubokunun qalibi oldum. 1998-ci ilin iyulunda həqiqi hərbi xidmətə yollandım. İdmançı olmağım, boyumun hündür olmağı və bacarığımla yoldaşlarından fərqləndiyimə görə hərbi hissənin kəşfiyyat taboruna götürüldüm. 1999-cu il fevralın 4-də Füzuli rayononun Aşağı Əbdürrəhmanlı kəndi istiqamətində döyüş tapşırığını yerinə yetirərkən düşmən snayperinin gülləsinə tuş gəldim. Güllə sol gicgahından daxil olub sağ gicgahından çıxdı. Həkimlər ”sağ qalmağına heç bir ümid yoxdur, gedin hazırlıq görün“ -dedilər. Lakin bütün dünyanı heç nədən var edən bir Allah vardır ki, O, həmişə dar gündə insanlara kömək edir. Allah mənə qıymadı. Görünür hələ xalqıma lazımammış. Mənə böyük Yaradan tərəfindən öz xalqının şərəfini ucaltmaq, onun bayrağını yüksəklərə qaldırmaq, himnimizi dünyada səsləndirmək kimi müqəddəs bir missiya həvalə olunmuşdu. Beş gün koma vəziyyətində qaldım, 5 gündən sonra anamın səsinə komadan ayıldım. Lakin dünyanı zülmətə boyanmış gördüm. Onda başa düşdüm ki, görmə qabiliyyətini itirmişəm. Xidmətdən evə 1-ci qrup Qarabağ əlili kimi qayıtdım. Hərbi xidmətimi başa vura bilməsəm də (cəmi 7 ay xidmətdə olmuşdur) vətənə xidmətimi idmanla davam etdirdim və bununla fəxr edir, qürur duyuram. Görmə qabiliyyətini itirməyim dirəniş əzmimi qıra bilmədi Uzun müddət müalicə aldım.

-Bəs necə oldu ki, yenidən idmana qayıtdınız?

-Bu, qeyri-real görsənirdi. 2002-ci ildə müalicəmlə bağlı o zamankı gənclər və idman naziri Ə.Qarayevə müraciət etdim. O, isə mənim haqqımda MOK-nin prezidenti İlham Əliyevə məruzə etdi. Tezliklə məni Moskvaya müalicəyə yolladılar. Müalicəm müsbət nəticə vermədi. Lakin mən bir an da olsa ruhdan düşmür, Allahdan ümidimi üzmürdüm. Bir müddət sonra mən o zaman Gənclər və İdman Nazirliyində şöbə müdiri işləyən Tağı Tağıyevə müraciət etdim. Söz arası ondan soruşdum ki, Paralimpiya komitəsində gözdən əlillər üçün hər hansı bir güləş növü varmı? O, Paralimpiya komitəsinə zəng edib orada cüdo güləş növünün olduğunu bildirdi. Bu xeyirxah insan məni yola salarkən ”Sənin alnına olimpiya çempionu olmaq yazılıb”- dedi. Elə bil hər şey qabaqcadan bu insanın ürəyinə damıbmış. Yanımda Paralimpiya komitəsinə zəng edib ”Sənin yanına bir oğlan göndərirəm. O, gələcəyin Olimpiya və dünya çempionu olacaq”-dedi. Mərkəzi Paralimpiya komitəsində məni komitənin prezidenti İlqar Rəhimov, Afiq Süleymanov və Ziyadxan Kərimov çox gözəl qarşıladılar. 2002-ci il, 1 noyabrda mən Sumqayıtdakı M.Hüseynzadə adına stadionda Əhməddin Rəcəblinin məşqçiliyi ilə yenidən məşqlərə başladım. Əlbəttə, ilk günlər bu vəziyyətə alışmaq mənim üçün çox ağır idi. Lakin az sonra Allahın, məşqçimin və dostlarımın köməyi ilə mən bu çətinliyə güc gələ bildim”.

Gərgin məşqlərdən sonra 2003-cü il avqustun 7-də Kanadanın Kvebek şəhərinə dünya çempionatına yollandım. Olduqca mötəbər olan bu yarışa mən gərgin əmək sərf etmişdim. Çünki, bu yarışda qələbə qazanmaqla mən Afina Paralimpiya oyunlarına lisenziya əldə edəcəkdim. Bu yarışlarda mən 3-cü yeri tutdum və həmin lisenziyanı əldə etdim. Bəli, indi mən məşqlərə daha məsuliyyətlə başlamalı idim. Elə bu məsuliyyətlə də 2004-cü il sentyabrın 20-də Afinaya yollandım. XII yay Paraolimpiya oyunlarında Azərbaycan ilk dəfə idi ki, cüdo yarışı üzrə təmsil olunurdu. Bu məsuliyyət isə bilavasitə mənim üzərimə düşürdü. Birinci görüşüm Kanadada məğlub olduğum Kubalı Rafael Torres Pompa idi. Özünə arxayın olan rəqibi cəmi 1 dəqiqə, 20 saniyəyə yıxdım.

-Hansı qələbənizi daha uğurlu hesab edirsiniz?

- “Bilirsənmi, hər qələbənin öz ləzzəti var. Afinadakı qələbəm ilk olduğu üçün ləzzətli idi. Lakin Pekindəki qələbəmi titullarımı qorumaq baxımından ən uğurlu qələbə hesab etmək olar”.

-Yarış zamanı , yarışdan əvvəl və ya sonra yadda qalan bir maraqlı hadisə baş veribmi?

- 2007-ci ilin avqustunda Braziliyanın San-Paulo şəhərində qarşıdakı yarım final görüşünə gərgin hazırlıq gedirdi. Rəqibim amerikalı Kreq Deval məndən arxada dayanmışdı və müəllimi ona mənə qalib gəlməsi üçün tövsiyələr verirdi.

Mən arxaya döndüm və onları ingiliscə salamladım, hal- əhval tutdum. Onların pərt olmalarını dərhal hiss etdim.

Haşiyə: İlham Zəkiyev haqqında yazı hazırlarkan görmə qabiliyyətindən məhrum olan bir çox insanların həyatı ilə tanış oldum. Əmin oldum ki, bədəninin hər hansı bir üzvünü itirən insanın belə möcüzə yaratması mümkündür. Yetər ki, səy göstərəsən, mübarizə aparasan. Böyük Yunan şairi, hər iki gözündən məhrum olan Homer məşhur Troya savaşlarını nəzmə çəkməsəydi kim bilir bu gün dünya Troya əfsanələrindən xəbər tuta biləcəkdimi? Və yaxud, hər iki gözünü itirmiş şair Rudəki özünə bu təxəllüsü götürməsəydi Tacikistanın bu ucqar dağ kəndini kim tanıyacaqdı? Xalqımızın qəhrəman oğlu İlham Zəkiyev dalbadal qələbələr qazanmasaydı, üç rəngli bayrağımız dünyanın möhtəşəm idman saraylarında daha bir neçə dəfə dalğalanardımı? Deməli əsil dünyanı görməyənlər görmə qabiliyyətlərini itirənlər deyil, bəsirət gözü görməyənlərdir. Dəyərli alimimiz Əli Fəhmi həmişə deyərdi ki, ”Kimin ki, bir dünyası var, onun iki sifəti var, kimin ki, iki dünyası var, onun bir sifəti var”. Əsil gözləri görməyənlər o insanlardır ki, onlar yalnız bu dünyaya qapanmış, Allahın min bir nemətini özününki sayır və bu nemətlərin sadəcə daşıyıcısı olduğunu anlamırlar.

-Pekin paraolimpiya oyunlarında bir göz qırpımında rəqibinizi məğlub etdiniz. Çox maraqlıdır buna necə nail olurdunuz?

- Pekin Paralimpiya oyunlarında bütün rəqiblərini məğlub edib finalda Çin idmançısı Vanq Sonqla qarşılaşdım. Çin idmançısı üzərində cəmi 40 saniyəyə qazandığım qələbə ilə mən idman tariximizdə yeni bir mərhələ açdım. Orada keçirtdiyim 3 görüşə cəmi 2 dəqiqə, 30 saniyə vaxt sərf etdim. Mənim bu qələbəmin şərəfinə Pekinin fəhlə stadionunda Azərbaycanın himni səsləndi, üç rəngli bayrağımız yüksəklərə qaldırıldı.

- Hər yarışdan sonra olduğu kimi, Pekin Paralimpiya oyunlarından Vətənə dönən idmançılarımız Azərbaycan Respublikasının Prezidenti, Milli Olimpiya Komitəsinin Prezidenti İlham Əliyev tərəfindən qəbul olundunuz. İdmançılarımızın uğurlarına ürəkdən sevinən dövlət başçımız onların əməyinə yüksək qiymət verdi, onları təbrik edərək dedi: “Bu çox böyük nəaliyyətdir, çox böyük qələbədir. Siz Azərbaycanın şərəfini yüksəklərə qaldırdınız”. Prezidentin Paralimpiyaçılar haqqında dediyi bu xoş zözlər hər şeydən əvvəl Pekindən Vətənə qızıl medalla qayıdan sizə ünvanlanmışdı. Axı, siz milli komandamızın cüdo üzrə kapitanı idiniz. Prezidentin təbriklərindən hansı hissləri keçirdiniz?

- Biz Pekinə yola düşərkən mən cənab Prezidentə qələbə üçün var gücümlə çalışacağıma söz vermişdim və əgər qalib gəlsəm qələbəmi sizin seçkilərdəki qələbənizə həsr edəcəyəm-demişdim. Mən öz vədinə əməl edərək vətənə qələbə ilə döndüm. Prezidentin etimadını doğrultmuşdum. Qəbulda idmançılar adından çıxış etdim və prezidentin xöş sözlərinə cavab olaraq dedim: “Cənab Prezident, çox sağ olun. Siz bizi Pekinə yola salanda biz Sizə söz vermişdik ki, əgər qələbə ilə qayıtsaq bu qələbəmizi sizin Prezident seçkilərinizdəki qələbənizə həsr edəcəyik. Budur, biz qələbə ilə qayıtdıq və bu qələbəmizi sizə həsr etdik. Biz sizə və “Neftçi” İdman və sağlamlıq mərkəzinin rəhbərliyinə minnətdarıq”. Bu minnətdarlığa cavab olaraq hörmətli Prezident mənə üz tutaraq: ”Çox sağ ol. Mən səni ürəkdən təbrik edirəm. Sən ikiqat olimpiya çempionusan. Bu böyük nailiyyətdir, böyük bir qələbədir. Səni və komanda üzvlərini bir daha təbrik edirəm”. Sonra Prezident paralimpiyaçılarla xatirə şəkli çəkdirdi. Dövlət başçısı ilə bu görüşdə də mən öz boynuma daha bir sorumluluq götürərək bildirdim ki, London Paralimpiya oyunlarından da vətənə qələbə ilə dönmək üçün var gücümlə çalışacağam.

-Səhv etmirəmsə siz Pekin Paraolimpiya oyunlarında komandamızın bayraqdarı idiniz.

-Doğrudur, burada mənim məsuliyyətim həqiqətən də böyük idi. Mən həm də bütün idman növləri üzrə komandanın kapitanı idim. Burada dünyanın ən nüfuzlu ölkələrinin idmançıları iştirak edirdi. Lakin idmançılarımız bütün çətinlikləri arxada qoyaraq vətənə 2 qızıl, 3 gümüş, 5 bürünc medalla qayıdaraq MDB ölkələri arasında yalnız Rusiya, Ukrayna və Belorusiya idmançılarından geridə qaldılar. Bu isə həqiqətən də böyük uğur idi. Mən Pekində ikiqat paralimpiya çempionu oldum.

-Hər dəfə şərəfinizə üçrəngli bayrağımız qaldırılanda, himnimiz səsləndiriləndə hansı hissləri keçirirsiniz?

-Bu suala cavab vermək mənimçün olduqca çətindir. Hisslərimi sözlə ifadə edə bilmirəm. Bütün Azərbaycan idmançılarına həmin hissləri yaşamağı arzulayıram.

-Sizi Azərbaycan Paralimpiyasının bayraqdarı kimi bu gün dövlətimizin hər cür qayğıları ilə əhatə olunmusunuz.

Tamamilə doğrudur. Cənab Prezidentin qayğısını daim öz üzərimdə hiss edirəm. 2005-ci ildə mən Prezidentin sərəncamı ilə müalicə almaq məqsədi ilə İsrailə göndərildim. Həmin il mənim həyatında daha bir əlamətdar hadisə baş verdi. Mən ailə həyatı qurdum. Dövlət başçımız mənim toyumu şəxsən təbrik etdi. 2008-ci il fevralın 5-də Prezidentin sərəncamı ilə Paralimpiyaçılar mükafatlandırıldı. Mükafatlandırılanların içərisində mən də vardım. Mənə 100 kq-dan yuxarı çəki dərəcəsində döyüşən idmançı kimi 2002-ci ildə təsis olunmuş Azərbaycan Respublikasının xüsusi olimpiya təqaüdü verildi. Elə həmin il dekabrın 26 da Prezidentin digər bir sərəncamı ilə mənə “Şöhrət” ordeni verildi. Hörmətli Prezidentimiz mənim qayğılarımla şəxsən maraqlanır. Özümü xoşbəxt ölkənin xoşbəxt vətəndaşı hesab edirəm. Çünki, dünyanın heç bir ölkəsində dövlət başçısının idmançılara bu qədər qayğı göstərməsi olmayıb. İdmançılara dövlətin qayğısı heç də təsadüfi deyildir.

2008-ci il avqustun 29-da Sumqayıtda MDB ölkələrində yeganə Paralimpiya Komitəsinin açılışında çıxış edən dövlət başçımız Paralimpiyaçıların əməyinə yüksək qiymət verdi. Mən də bu toplantıda çıxış edərək öz növbəmdə qazandığım bütün uğurlara görə dövlət başçısına borclu olduğumu bildirdim, idmanın inkişafında gördüyü böyük işlərə görə Paralimpiyanın əziz və sevimli dostu İlham Əliyevə minnətdarlıq etdim. 2009-cu ildə Sumqayıt Paralimpiya komitəsində Milli Paralimpiya komitəsinin 3-cü hesabat toplantısı keçirildi. Paralimpiyaçılarımızın uğurları sadalandı, mənim də xidmətlərim xüsusi qeyd edildi və İdman sahəsində qazandığım uğurlara görə Gənclər və İdman naziri Azad Rəhimov tərəfindən “Əməkdar idman ustası” adına layiq görüldüm.

-Qazandığınız bütün bu uğurlara görə kimə minnətdarsız?

İlk növbədə Allaha, ailəmə, yaxınlarıma, möhtərəm Prezidentimizə, Milli Paralimpiya komitəsinə, şəxsi məşqçim Əhməddin Rəcəbliyə, onun köməkçisi İbrahim İbrahimova və “Neftçi” idman sağlamlıq cəmiyyətinə borcluyam. Onu da qeyd edim ki, 2012-ci ildə H.Əliyev mərkəzinin açılışında H.Əliyev Fondunun prüzidenti Mehriban xanın Əliyeva mənə “Qızıl çinar mükafatı təqdim etdi. Mən bu mükafatı şəxsən Mehriban xanımın təqdim etdiyi ilk idmançı idim. 2013-cü ildə Bakıda Qran-pri yarışmasında Beynəlxalq Cüdo federasiyasının Prezidenti Marius Vizer tərəfindən 6-cı dan qara kəmərlə təltif olundum.

-Biz az da London Paralimpiya oyunlarından danışaq. Yarış zamanı tribunanadan azarkeşlər müxtəlif səslərlə sizi qələbəyə ruhlandırırlar. Bütün bunlar sizə kömək edirmi?

- Əlbəttə. Amma əsas fiziki hazırlıqdır.

-Qarşıdakı planlarınız haqqında nə deyə bilərsiniz

-Hazırda bütün gücümlə qarşıdakı dünya çempionatına hazırlaşıram.

Haşiyə: İlham Zəkiyev böyük vətənpərvərdir. Vətənini hədsiz məhəbbətlə sevir. Vətənpərvərlik İlham üçün 1 milyondan artıq soydaşımızın, öz doğma vətənlərində vətən deyə-deyə vətənsiz qalan bacı-qardaşlarımızın ah naləsidir. Vətənimizin bir qarış torpağı belə bizimçün əziz olmalı, and yerimizə çevrilməlidir. İlham öz vətəninə qədərsiz məhəbbətlə bağlanıb. Zənnimcə, onu qələbədən-qələbəyə ruhlandıran da məhz vətən məhəbbəti, yurd sevgisidir.

İlham Zəkiyevdə əsil insanlara xas olan gözəl bir xüsusiyyət var. Rəqib üzərində hər qələbədən sonra ona yaxınlaşır, sanki təsəlli verir, layiqli rəqib olduğun bildirir, ona minnətdarlıq edir. Və hər qələbədən sonra əllərini göyə qaldırıb Böyük Yaradana şükür edir. Mükafatlandırma mərasimi zamanı Azərbaycan kişisinə məxsus bir məğrurluqla tribunaya yaxınlaşır. Sanki, bu qələbələri heç o qazanmayıb.

-Ən böyük arzunuz nədir?

- İki böyük arzum var. İstəyirəm ki, Ali Baş Komandanın əmri ilə torpaqlarımız azad olunsun. Və bir də istəyirəm ki, görmə qabiliyyətim bərpa olunsun və mən Azərbaycanı Paralimpiya oyunlarında deyil, Olimpiya oyunlarında təmsil edim”.

- Biz də İlhamın istəklərinə qoşulub “Arzun çin olsun”-deyirik.

Yeqzar Cəfərli

Olaylar.- 2014.- 31 yanvar.- S.12.