Heydər Əliyev haqqında ən
maraqlı xatirə
Bunu heç yerdə
oxumamısınız
Mixail Qorbaçovun faşist siyasətinin
nəticəsi olaraq, Avropanın məlum ölkələri,
xüsusən Sovetlər Birliyini xəyanət yolu ilə
tarmar edən Rusiyanın yeni elitası Azərbaycanı parçalamaq, bir
dövlət kimi onu dünyanın siyasi xəritəsindən
silmək, onun yerüstü və yeraltı zəngin sərvətini
ələ keçirmək üçün bəhanə ilə
ənənəvi "erməni məsələsi"
uydurmasını təkrar meydana atdılar və süni şəkildə Dağlıq Qarabağı
"qılınc və qalxana" çevirdilər, böyük
rus şairi Puşkinin "Sən köləsən, sən
qorxaqsan, çünki sən ermənisən" deyə,
klassik etnopsixoloji tərifini verdiyi, rusların üfunətli
kanalizasiyasında yüz illərdən bəri sinsimiş
kötüyü - miskin erməniləri quduz köpəyə
çevirdilər, meydanda tək qalan Azərbaycan
xalqının üstünə qısqırtdılar.
Dağlıq
Qarabağla başlayan müsibətlərimiz Azərbaycan
coğrafiyasını yanar odlu çənbərə
saldı. Belə bir ağır gündə vətəndə
vətənsiz olan bəzi yüksək vəzifəli
ünsürlər və onların tərəfdarları
azadlıq uğrunda ayağa qalxmış xalqa sahib
çıxmadılar. Əksinə ictimai-siyası həyatda
təxribatlar törətdilər, ölkədə xaos
yaratdılar, xüsusən Sovet ordusu sıralarında
sayılan-seçilən vətənpərvər
generalları ordu komandanlığından
uzaqlaşdırdılar, Vətənin müdafiəsini
özlərini guya xalqın səlahiyyətli "vəkilləri"
olduqlarını gözə soxan bir dəstə
başıpozuq silahlı güruhun əli ilə heç bir
hərbi təcrübələri
olmayan, xalqın tanımadığı mənsəbpərəst
təsadüfü adamlara tapşırdılar. Bununla da vətənində
bu vətənsizlər, bu satqınlar qanlı cəbhədə ayrı-ayrı
dəstələrdən ibarət olan qeyri - mütəşəkkil
ordunun arasında çaxnaşma saldılar və təkəbbürlülük,
mənəm-mənəmlik hissi ilə yaşayan bəzi dəstə
başçıları arasında düşmənçilik
toxumu səpməyə nail oldular. Bununla da vətənin
xilası naminə düşmənə tərəf çevrilməli olan hərbi
texnikanı ələ keçirmiş məlum satqın dəstə
başçıları ölkəmizi parçalayıb,
düşməni yaddan çıxartdılar, bir-birinin qəniminə
çevrildilər, ayrı-ayrı dərəbəy hakimiyyətləri
yaratmaq iddiasına düşdülər.
Əlləri
rusların qanlı ətəyində olan tarixin lənətlədiyi
ünsürlər və onların tərəfdarları Vətəni
çox ciddi şəkildə parçalanmaq təhlükəsi
qarşısında qoydular. Bununla da Moskvanın göstərişlərini
yerinə yetirən
görünməz əllər dinc əhalini qanına qəltan
edən rus-erməni bandasının Qarabağda tarixdə
görünməyən müdhiş vəhşiliklər
törətməsinə şərait yaratmış oldular.
Azərbaycan
xalqının başı üstündə tükdən
asılı vəziyyətdə dayanmış rusun əlinə
keçən Demokl
qılıncını müdrik ağılla zərərsizləşdirən,
ölüm kabusunun yaratdığı xaosdan Vətəni
möcüzəli şəkildə qurtarmaq
üçün Allahın
göndərcəyi XİLASKARA ehtiyac var idi.
Azərbaycanın
qarçısında dayanan belə bir "Olum, ya
ölüm" günlərində
M. Qorbaçovun ölüm hədələrindən
qorxmayan, tarix qarşısında hündürdən "həyatımın
qalan hissəsini xalqıma qurban verəcəm"- deyə,
başsız, havadarsız qalmış candan əziz
tutduğu xalqını birliyə, mübarizəyə səsləyən
Heydər Əliyev xəstəliyinə baxmayaraq, Vətəni
düşmənlərin qanlı caynağından xilas etmək
üçün Moskvadan doğulduğu Naxçıvana pənah
gətirdi.
Mərkəzdən
ayrı düşmüş Naxçıvanın vəziyyəti
həmin günlərdə daha təhlükəli idi.
Çünkü müstəqillik və azadlıq eşqi ilə
mübarizəyə qalxmış əhali tərəfindən
Araz boyu tikanlı sərhəddin bir neçə gün ərzində
darmadağın edilməsinə şərait yaradan
Moskvanın hiyləgər, məkrli siyasəti məlum idi.
Belə ki, hərb-müharibə görməyən, əkin-biçinlə
məşğul olan dinc əhaliyə qəfildən
1918-1920-ci illərdə basqın edib, Arazın o sahilinə
qaçmağa, ata-baba yurdunu boşaltmağa məcbur edən
ermənilər arxada ingilis işğalçıları və
əldə onların silahı ilə vilayətdə qanlı tarix
yazdıqları kimi, 1990-cı illərədək qurd səbri
ilə fürsət gözləyən daşnaqlar
yaranmış yeni siyasi şəraitdə arxada ehtiyatda
dayanmış rus imperiya ordusuna söykənərək, əhalini
rus silahı ilə çayın o biri tərəfinə
qovmağa, qanlı tarixi təzələməyə
çalışırlar. Buna baxmayaraq, erməni silahlı
bandası tərəfindən əhatə olunduğu dağ
silsiləsi boyu rus silahı ilə gecə-gündüz atəş
altında saxlanan Naxçıvanın əhalisi bir
qarış torpaq verməmək üçün düşmənlə
mərdliklə döyüşürdü.
Belə
bir ağır şəraitdə Heydər Əliyevin
Naxçıvana gəlişi Moskvanı və Azərbaycan rəhbərliyini,
onun ətrafında "birləşmiş"
respublikanın mənsəb və sərvət hərislərini,
dumanlı günlərdə gödən sökənlərı
bərk təşvişə salmışdı.
Həyatı
boyu yaltaqlıq, hiyləgərlik,
ikiüzlülük və satqınlıqla miskin həyat
sürmüş, "alçalaraq yüksəlmiş"
(H.Cavid), layiq olmadığı yüksək
"yağlı" vəzifələrə
qaldırılmış, xalqın dərisini soymuş, zəngin
var-dövlət toplamış, "ailəsini süd
gölündə üzdürmüş" (Heydər
Əliyevin etiraflarından) adı bizdən olan belələri
Heydər Əliyevin düşməninə
çevrildilər, yeni siyasi dövrdə rusların əli ilə
yüksək dövləti məqama çatmaq
üçün Bakıda və Qarabağda rusun
tökdüyü qızıl qanın üstündən
keçərək, gizli, ya
açıq şəkildə Kremlin sadiq köpəkləri
olduqlarını unutmadılar.
Təəssüflər
olsun ki, belələrinin arasında Naxçıvanda vaxtilə
Heydər Əliyevin çörəyini yemiş bəzi
"sadiq"lər də vardı. Çünkü
ağızları quyruqda, əlləri sərvət
üstündə olan belələri
qətiyyən inanmırdılar ki, fiziki cəhətdən
zəifləmiş Heydər Əliyevin xalqdan uzaq
düşmüş cahil və nadan başçıların
xəyanətləri ucbatından gəmisi batmaqda olan Azərbaycanı
rusun yaratdığı fırtınadan xilas edəcək, təkrar
hakimiyyətə qayıdacaqdı.
Dağ
silsiləsi boyu ermənilərin Naxçıvana rusun
qradları ilə od yağdırdığı günlərdə
mən Yusif Məmmədəliev adına Naxçıvan
Dövlət Universitetində müəllim işləyirdim. Mənə
çörək verən, əlimdən tutub məni elmlər
doktoru və professor edən əziz xalqımın fəryadına
bir vətən oğlu kimi biganə qala bilməzdim.
Xalqımın xilası naminə həyatından keçən
əsgər inamı ilə tarixi borcumu yerinə yetirirdim.
M.Qorbaçovun
atalıq himayəsində olan altmış minlik erməni-daşnaq
bandasının (o günlərdə Moskva televiziyalarında
bandanın canlı yürüşündən reportaşlar
verilirdi. Bu barədə
vaxtı ilə mətbuatda geniş yazılarım və
müsahibələrim getmişdi) qabağını
Naxçıvanın qapısı olan Sədərəkdə
saxlayıb, ellikcə vuruşurduq.
Əvvəldə
verdiyim bəyanata ("Zəngəzura, Göyçə
mahalına gedən yollar") tarixi aydınlıq gətirmək
üçün əvvəlcə mənim hansı zərurətdən
müstəqil Azərbaycan uğrunda mübarizəmizin o
ölümlü və fəlakətli günlərində
müdriklər müdriki, müstəsna dövlət adamı olan əzizimiz Heydər
Əliyevin ən yaxın silahdaşı və siyasi
sirdaşı olduğum hadisələrin bir neçə məqamını
ötəri də olsa, xatırlamaq kifayətdir.
1992-ci
ilin 22 aprel tarixində Naxçıvan televiziyasının
lentə aldığı Şərur rayonunun mədəniyyət
sarayında təşkil etdiyim rayon əhalisinin geniş
toplantısında Heydər Əliyevin qarşıdan gələn
prezident seçkilərində namizədliyini irəli
sürdük. Bu, Heydər Əliyevi hakimiyyətə gətirən
xalqın ilk tarixi addımı idi.
Mən
toplantının çıxardığı qərarı 23
aprel tarixində Bakıda naxçıvanlıları birləşdirən
"Əlincə" cəmiyyətinə
çatdırdım.
Bir
neçə ziyalının təşkilatçılığı
ilə keçmiş Ali Sovetin qarşısında Heydər
Əliyevin hakimiyyətə gəlməsinin
qarşısını alan maneəni - "yaş senzi"ni
aradan qaldırmaq üçün sessiyanın
çağrılmasını tələb edən 24 aprel
tarixindən mitinqlərə başladıq. Məni xüsusi
tapşırıqla qoruyan Təhlükəsizlik Komitəsinin
əməkdaşlarından aldığım məlumatı
(Polyaniçkonun Bakı bağlarında gizləndiyini,
Primakovun rus kəşfiyyatının əhali arasında
qarışıqlıq salacağını, yaxın günlərdə
20 yanvardan betər Bakını qan içində
boğacağını, "yaş senzi"nin aradan
qaldırılmasını tələb edən mitinqin tələbnaməsini
o zaman prezident vəzifəsini müvəqqəti aparan Yaqub Məmmədova
da çatdırdım: "Mən nə edə billəm, mən
bu kresloya kleylənmişəm"-dedi. Bu qəbulu ətraflı
şəkildə mətbuatda işıqlandırmışam)
növbəti geniş çıxışımda xalqa
çatdırdım. Maraqlananlar bu
çıxışımla tanış olmaq
üçün mənim internet saytıma baxsınlar: "ajdarismayılov.com".
Mitinqlərdən
sonra Naxçıvana qayıtdım, Heydər Əliyevin dəvəti
ilə onun yanında oldum.
Müdrik
bir siyasət adamı ilə, o da ola, Kremlin üç parlaq
ulduzundan biri olmuş Heydər Əlyevlə üz-üz oturub, onun xalqın
düşdüyü bəladan xilası ətrafında
verdiyi suallara cavab vermək cəsarət və məsuliyyət
tələb edirdi. Hiss edirdim ki, Ulu Öndərin özü mənə
sərbəstlik verirdi.
Aramızdakı
ətraflı şirin, səmimi söhbət xeyli çəkdi.
Sonda
dedim: - Heydər bəy, biz hər gün təşkil
etdiyimiz toplantılarda "Heydər
bəy siyasətə qayıdır" -desək də bu
çağrış toplantıdan o tərəfə
çıxmayacaq.
Heydər
Əliyev : - Fikrin nədi? - deyə, maraqla soruşdu.
Mən
dedim:- Xalqı sizin ətrafınızda birləşdirmək
üçün partya yaratmaq günün zərurətidi.
Heydər
Əliyev mahir siyasət adamı kimi, söhbətin istiqamətini
dəyişdi - nə hə dedi, nə yox.
El
atasından qəti cavab ala bilmədim. Buna baxmayaraq,
yaşadığım Şərur rayonunda tanınmış
ziyalılardan ibarət "Heydər Əliyevin tərəfdarları"
adında təşəbbüs qrupu təşkil etdim. Bundan sonra tərəfdarları
siyahıya almaq üçün rayon qəzetinin mətbəəsində
partiyanın yaradılmasında tələb olunan
kriteriyaları əhatə edən kifayət sayda blank
hazırladıq. Qısa müddətdə otuz iki mindən
artıq tərəfdarı siyahıya aldıq. 1992 - ci ilin 21
noyabrında Naxçıvanda Cəlil
Məmmədquluzadə adına Dövlət Teatrının
binasında YAP-ın təsis konfransı keçirildi. (bax:
QAYIDIŞ. YAP-ın təsis konfransı)
Mənim
yazdığım "Partiyamızın lideri xalqdır"
bəyanatı 09.12.1992ci ildə "Səs" qəzetində
çap edildi. Bu bəyanat YAP-n Heydər Əliyevin ətrafında
birləşən naxçıvanlıların timsalında
müstəqillik uğrunda 70 illik rus imperiyasından xilas olmaq
üçün ölüm-dirim mübarizəsinə
qalxmış bütün Azərbaycan xalqının bəyanatı
idi.
1992-ci
ilin dekabrında YAP-ın Naxçıvan şəhər
özəyini yaratmaq üçün bütün idarə və təşkilatlarda
ziyalılardan ibarət imza toplayan "Heydər Əliyev tərəfdarları"
təşəbbüs qrupunu təşkil etdim. İş
aparmaq üçün şəhər təşəbbüs
qrupunda birləşən heydərsevərlər arasında
bölündü.
Mən
Heydər Əliyevi hakimiyyətdən salmağa
çalışan Naxçıvan şəhər Xalq
Çəbhəsi üzvünün böyük bir qismini təşkil
edən həkim və tibb bacısının işlədiyi
Şəhər Mərkəzi Xəstəxanasında və
Respublika Döğum Evində siyahıya almağı öz
üzərimə götürdüm. Biz bilirdik ki, bu yerlərdə
imza toplamaq heç də asan olmayacaqdı.
Özünü
itirmiş bəzi həkimlərin ciddi kobud hərəkətləri
ilə üz-üzə gəldim. Ancaq Heydər Əliyev tərəfdarları
yoldaşlarının basqılarına baxmayaraq, imza atmaqda
çox fəal iştirak etdilər.
Mərkəzi
Xəstəxanada imza atan çox gənc olan bir tibb
bacısının o günləri xatırladıqca
içimi sızıldadan fəryadı bu gün də məni
daxilən titrədir : - Mənim Allahım, sən şahidsən
ki, Qarabağın qız-gəlininin başına düşmənin
gətirdiyi ən alçaq müsibət bizdən uzaqdı,
namusumuz, ləyaqətimiz üçün Heydər babaya
borcluyuq.
Tibb bacısı
əllərini göylərə qaldırıb, tükürpədici
səslə yanıqlı-yanıqlı sızıldadı: -
Ey Allahım, səni and verirəm öz ədalətinə mənim
həyatımı xilaskarımız Heydər babanın
ömrünə yaz !
Gün ərzində
təşəbbüs qrupunun gördüyü iş barədə
axşam tərəfi Heydər Əliyevə məlumat verəndən
sonra çox gənc olan tibb bacısının içindən
gələn fəryadı da el atasına olduğu kimi
çatdırdım.
Heydər
Əliyev ciddi bir vəziyyət aldı, zəndlə
gözümün içinə baxdı, bir qədər nəvazişli,
bir qədər inamlı səslə: - Əjdər bəy,
bundan sonra kim desə ki, mən həyatımı Heydər
babaya qurban verirəm, mənim adımdan de ki, kimsənin
ömrünün qalan hissəsi mənə lazım deyil.
O, sol əlini
qabağa uzatdı, elə bil ki, Allahdan aldığı
möhlət sənədini mənə göstərirmiş
kimi, sağ əlini onun üstünə qoydu və hansısa
qüvvədən ilham alırmış kimi
coşğunluqla səsinin ahəngini
dəyişdi:- Çünkü Allahım mənə bu boyda
on illik rüsxət verib, alıb ürəyimin başına
qoymuşam, özü bilər, on ildən artıq yaşadar
nə yaxşı, yaşatmaz nə yaxşı... Əjdər
bəy, mən Zəngəzuru və Göyçə
mahalını Azərbaycan torpaqlarına birləşdirməyincə Əzrayıla can verməyəcəm.
El
atasının 1992-ci ilin dekabr
ayında uzaqgörənliklə dediyi on illik "Allah
möhləti" 2002-ci ilin dekabr ayında bitdi. Lakin ölkəmizi
əbədi azadlığa qovuşdurmuş müdrik
xilaskarımızın bəyanatı tarixi
çağırışa çevrildi.
Canından
əziz tutduğu xalqına miras qalmış bu bəyanat torpaqlarımızı rus
imperiyasının hərbi texnikası və canlı qüvvəsinin
fəal köməyi ilə ələ keçirmiş, bu
günə kimi Kremlin rəhbərlik etdiyi "sülhməramlı"
"Minisk qrupu" teatrının saxta, istedadsız
oyunçularına çevrilmiş Allah tərəfindən
lənətlənmiş şeytan balalarının
kökünü qazıyıb, vaxtilə rusların gətirdiyi
ölkələrə atmaq üçün Azərbaycan
xalqına müqədds çağırışdı.
Əjdər İsmayılov
(Tağıoğlu)
professor
Olaylar.- 2018.- 12 dekabr.- S.4.