“Uşaq üçün yazmaq istəyirəm”
deməklə,
uşaq yazarı olmaq olmur
Müsahibimiz "Bir gün dərsdən
sonra", "Yeşil gözlü kız" (türk dilində),
"Yaşıl gözlü qız", "Hamıdan qəşəng",
"Qeyri-səlis riyaziyyatın bəzi elementləri",
"Aysu", "Şakti, qadın dili ", "Xoşbəxt
arı", "Riyaziyyat əyləncəli ola bilərmiş",
"Zamanın əsirləri", "Kompüterin qəribə
tarixi", "Tələtin sirri", "Kompüterin kələyi",
"İki gül", "Ulduz pərisi", "Məstan
və Babu", "Dostum Mimi" uşaq kitablarının
müəllifi Reyhan Yusifqızıdır. Reyhan xanımla birgə
uşaq ədəbiyyatının problemlərindən
danışdıq.
- Reyhan xanım, ilk olaraq uşaq ədəbiyyatının
bu günkü vəziyyətinə nəzər salmaq istərdim.
- Bu
gün Azərbaycan uşaq ədəbiyyatında vəziyyət
o qədər də ürəkaçan deyil. Bu boyda ölkədə
barmaqla sayılacaq qədər uşaq
yazıçıları var. Az olsaq da,
bacardığımızı edirik. Bizə dəstək
lazımdı.
Dəstək
deyəndə mən əsasən kitabların
çapını, satışının təşkilini,
reklamını nəzərdə tuturam. Müəllif kitab
yazır. Onun çapı haqqında düşünməli
deyil. Bizim yazdığımız kitablar cəmiyyətə
lazımdı. O zaman cəmiyyət də bizə dəstək
olmalıdı. Təəssüf ki, bu dəstək hələ
də yüksək səviyyədə deyil. Ona görə əziyyət
çəkirik. Demək olar ki, xeyriyyəçiliklə məşğul
oluruq. Bu işin maddi tərəfinin olmadığını
bilirəm. Amma yazmaya da bilmirəm.
İşin
başqa bir tərəfi isə odur ki, kitabı yazıb, təqdim
edəndə uşaqların gözlərindəki o məsum
sevinci görəndə, uşaq dilində təşəkkürlərini
eşidəndə bütün problemləri unuduruq.
- Uşaq yazarlarından ibarət
bir qurumun yaradılmasına ehtiyac olduğunu düşünürsünüzmü?
- Əlbəttə.
Düzü, Firidun bəy Köçərli adına Uşaq
Kitabxanası uşaq yazarlarını bir yerə toplayıb
müntəzəm olaraq layihələr həyata keçirir. Mən
onların "Karvan" layihəsi ilə iki dəfə
bölgələrimizdə uşaqlarla
görüşmüşəm. Uşaq yazarları
arxa plandadı. Mükafatlar veriləndə,
təqdimatlarda nədənsə uşaq yazarları
xatırlanmır. Onsuz da çox az
sayda uşaq yazarımız var. Amma buna baxmayaraq bizim də
dünya uşaq ədəbiyyatına tövhə verə biləcək
əsərlərimiz var. Təəssüf ki, əlaqədar
qurumlar buna təşəbbüs göstərmir. Bir yazarın isə buna maddi gücü
çatmır.
-Uşaq ədəbiyyatının
çapında, yayımlanmasında hazırda hansı çətinliklərlə
üzləşirsiniz?
-Mən
özümü xoşbəxt yazıçılardan hesab edirəm
ki, heç bir kitabımı öz vəsaitim hesabına
çap etdirməmişəm. Kitablarımın
hər biri üçün simvolik də olsa qonorar
almışam.
Nəşriyyatlar kitabımı alıb və nəşr
edib. Bu
günkü gündə belə hal çox az
olur. Adətən, müəlliflər öz vəsaitləri
hesabına kitablarını nəşr etdirirlər.
Kitabın çap problemləri ilə məşğul
olmaq, dizayner və rəssam işi, piarı ilə məşğul
olmaq olduqca çox zaman alır. Mənim bu işlərə
vaxtım yoxdur. Müəlliməyəm,
vaxtımın çox hissəsini tələbələrimə,
aspirantlara, elmi tədqiqat işlərinə sərf edirəm.
-İlk hansı əsəriniz
naşirlərin diqqətini çəkdi və siz bu problemlərdən
azad oldunuz?
-Elmi
fantastik janrda yazılmış bir povestim: "Yaşıl
gözlü qız" Türkiyədə mükafat aldı.
Bundan sonra əsər naşirlərin diqqətini
cəlb etdi və orta məktəb proqramına salındı.
Bu əsərin sayəsində
yazıçı kimi tanındım və Azərbaycan
Yazıçılar Birliyinə qəbul olundum. Artıq imzama ciddi yanaşdılar. Daha sonra yazdıqlarımı dərsliklərlə
işləyən ekspert qrupuna təqdim etdim. Onlardan da müsbət cavab aldım. Bu ardıcıllıqla uğurlarım davam elədi.
-Xarici ölkələrdə yetginlik
yaşına qədər bütün yaş uşaqlar
üçün əsərlər yazılır. Biz də isə uşaq yazarları 10 yaşa qədər
uşaqlar üçün kiçik həcmli hekayələr
yazırlar.
-Əslində, bu, məsələnin çox vacib tərəfidir. Uşaq
oxucularının yaş həddini mütləq nəzərə
almaq lazımdır. Əgər
uşağın yaşına, dilinə uyğun kitab vermirsənsə,
təqdim etdiyin kitab onun üçün maraqsız olacaq.
Uşaq belə olan halda başa düşmədiyi
kitaba qarşı laqeyd qalacaq və oxumağın
daşını atacaq. Valideyndən
yaxşı uşağı heç kimi tanımır. Analar, atalar uşaqlarının xarakterinə,
zövqünə, marağına uyğun kitab
almalıdırlar. Amma bir həqiqət də
var ki, bizim cəmiyyətdə hər valideynin intellekt səviyyəsi
buna çatmır.
Son zamanlar uşaq yazarları və nəşriyyatlar
buna diqqət edirlər, kitabların üstündə
hansı yaş həddinə uyğun olduğunu yazırlar. Valideyn
uşağa elə bir kitab seçib verməlidir ki, uşaq
onu bəyənsin, kitab ona maraqlı gəlsin və
asılılıq yaratsın.
Mənim hər yaş qrupundan olan uşaqlar
üçün kitablarım var. Hətta deyərdim ki,
auditoriyam daha genişdir. Çünki, valideynlər də mənim
kitablarımı oxuyurlar. "Dostum Mimi", "Məstan
və Babu", "Tələtin sirri" 7-10 yaş qrupu
üçün olan kitablardır.
9+ yaş
qrupu üçün elmi-kütləvi ədəbiyyat
seriyası işləmişəm: "Riyaziyyat əyləncəli
ola bilərmiş", "Komputerin qəribə
tarixi" kitablarını yazmışam. "Zamanın
əsirləri", "Aysu" macəra kitablarım var.
Kitabaqarşı alternativ
qüvvələrin mövcud olduğu zamanda valideyinlər
uşaqlarda kitaba marağı necə yaratmalıdılar?
-Mənim
müşahidələrimə görə Azərbaycan
mühitində valideynlər, birinci, uşağın yeməyinə,
ikinci, geyiminə diqqət yetirir. Sonda isə onun
mənəvi dünyasına baxır. Halbuki,
bu birinci olmalıdır. Baxın, Kiplinqin
qəhrəmanı Mauqli meşəyə düşür və
onun yaşamasını heyvanlar təmin edir, ona kömək
edirlər. Amma onlar Mauqliyə mənəvi
qida verə bilmir. Ona görə də Mauqli insan ola bilmədi.
Mənəvi qida çox vacib amildi. Bununla biz
uşağın şəxsi keyfiyyətini müəyyənləşdiririk.
İlon Maskın bir sözü var:
"Uşağınıza edəcəyiniz ən
böyük yaxşılıq o olar ki, ona kitabı sevdirəsiniz.
Onda siz onun keyfiyyətli şəxsiyyət kimi
yetişməsini, gələcəyini təmin eləmiş
olarsınız". İctimai rəyi elə
yönəltmək lazımdır ki, valideynlər birinci
növbədə uşağın mənəviyyatını
zənginləşdirməyi təmin etsin.
Bu gün həqiqətən də kitaba alternativ
çoxdur. Uşağı kompüterdən ayırıb, kitaba
yönləndirmək heç də asan məsələ
deyil. Burada ən böyük iş uşaq
yazarlarının payına düşür. Elə
yazmalıyıq ki, o dərəcədə cəlbedici və
maraqlı olmalıdır ki, uşaq telefonu, kompüteri deyil,
kitabı seçsin.
Bundan başqa kitabın özünü də əyləncə
kimi uşağa təqdim etmək lazımdır. Əgər,
biz uşaqları kitabın bu sehrli dünyasına gətirə
biliriksə, deməli uşaqla düzgün işləyirik.
Əks halda xəta bizdədir.
-Rus və türk uşaq
yazarlarının kitabları satışda üstünlük
təşkil edir.
-Bilirsiniz,
bunun qarşısını almaq lazım deyil. Onlar
da olmalıdır. Biz gərək
onların qarşısına qoya biləcək öz
kitablarımızı təqdim edək, onlarla rəqabətə
girməyi bacaraq. Şəxsən mən hansısa
ölkənin uşaq yazarları ilə rəqabətə
girməkdən qorxmuram, müxtəlif yaş qrupuna uyğun
kitablarım var: nağıllardan tutmuş uşaq və
yeniyetmələr üçün poema və romanlara qədər.
Bizim dünya uşaq yazarlarından bir
üstünlüyümüz var: uşaqlarımıza təqdim
etdiyimiz obrazlar onlara daha yaxındır, təsvir etdiyimiz
mühit uşaqlara daha doğmadır. Onlar
burada özlərini, dostlarını, öz həyatlarını
görürlər.
İş təkcə yaxşı əsər yazmaqla
bitmir. Kitabın üz qabığı, dizaynı, rəssam
işi bir -birini tamamlamalıdır.
-Reyhan xanım, əvvəllər məktəblərdə
uşaqlar üçün bədii ədəbiyyat təbliğ
olunurdu. Sinifdənxaric oxu bölümləri
olurdu. Amma bu gün o sistem bir qədər
zəifdi.
-Bəli,
məktəblərdə mütaliənin təbliği
çox vacibdir. Uşağa məktəbdə
hansı ədəbiyyat tapşırılırsa, əsasən,
onu oxuyur. Müəllim
tapşırmayıbsa, uşaq əlavə nəsə oxumaq
istəmir. Fikrimcə, məktəblərdə
hansı siniflər hansı əsərləri, müəllifləri
oxumalıdır deyə bir qayda, sistem qurulmalıdır.
Məsələn, nağıl, fantastika, klassik ədəbiyyat
həftələri təşkil edib, uşaqlarda oxumağa
maraq yaratmaq olar. Əsas da kitabxanalara
müraciət etmək istərdim. Uşaqlarla
yaxşı işləyən kitabxanaçılar var: strendlər
düzəldir, müsabiqə keçirir, uşaqlar
üçün kitab həftələri təşkil edirlər.
Çatışmayan yeganə cəhət
kitabxanalarda satış guşələrinin
olmamasıdır. Həmçinin məktəblərdə
də kitab satış guşələri
yaradılmalıdır. Uşaq bəyəndiyi
kitabı almaq, aparıb evdə öz kitab rəfinə qoymaq
istəyir. Əgər, məktəbdə
kökə, su, qələm, dəftər satılırsa niyə
kitab satılmamalıdır?
-Reyhan xanım, tələbələriniz
arasında uşaqlar üçün yazmağı
düşünənlər var?
-Bilirsiniz,
uşaqlar üçün yazmaq asan deyil. Gərək,
maraqlı, öyrədici, əyləncəli və ilk
növbədə uşaqların anlayacağı dildə
yazasan. Uşaqlar üçün yazan
böyüklər üçün də yazacaq, amma
böyüklər üçün yazanların heç də
hamısı uşaqlar yaza bilmir. "Uşaq
üçün yazmaq istəyirəm" deməklə,
uşaq yazarı olmaq olmur. Uşaq
yazarı kimi doğulmalısan. Əminəm ki, gənclər
arasında uşaq yazarları var. Bir az
stimul olsaydı, bu sahəyə gələnlər daha
çox olardı. Gənclər məhz maddi gəliri
üstün olan yerlərə üz tuturlar. Bunu da anlayışla qarşılayıram.
-Bu gün uşaqlar bizim müəlliflərin
təqdimatında Azərbaycanın tarixini, mədəniyyətini
təbliğ edən yeni teatr və televiziya
tamaşalarından, cizgi filmlərindən məhrumdurlar. Efirlərdə yayımlanan Azərbaycan cizgi filmləri
artıq uzun zamandır ki, çəkilib. Yeni təqdim olunan animasiyalar isə qonşu dövlətlərin
mədəniyyətini təbliğ edir.
-Cizgi
filmləri və filmlər üçün ssenarilər
yazmışam. "Yaşıl gözlü qız"ın
ssenarisini yazıb, Cəfər Cabbarlı adına
"Azərbaycanfilm" Kinostudiyasına təqdim etmişdim.
Mənə dedilər ki, bu əsəri çəkmək
üçün bizdə müasir texniki avadanlıq və bu
avadanlıqla işləyən mütəxəssislər yox dərərcəsindədir,
əsəri heyf eləməyin. Belə
deyiləndə təbii ki, mən əsərimi ordan
götürdüm. Amma ayrı-ayrı məktəblərdə
məktəblilər mənim əsərimi özləri səhnələşdiriblər.
Çox istərdim ki, əsərlərim əsasında
bədii film, cizgi filmləri, animasiyalar çəkilisin.
Təəssüf ki,Azərbaycanda bu sahədə
də boşluq var.
-Uşaqlar üçün yeni,
müasir personajlar yoxdur. Bu personajların
yaradılması üçün yeni layihələr, əsərlər
səhnələşdirib uşaqlara təqdim edilməlidir.
-Bu
gün həmçinin uşaqlarımız üçün
televiziyada kanal seçimi demək olar ki, yoxdur. Uşaqların
şəxsiyyətinin formalaşmasında maarifləndirici
verilişlərin əhəmiyyəti böyükdür.
Mən həm rus bölməsində, həm də
Azərbaycan bölməsində işləyirəm. Rus
bölməsində təhsil alan
uşaqların savad səviyyəsi daha aşağı olsa belə,
dünyagörüşü daha genişdir, onlar öz fikirlərini
daha rahat ifadə edə bilirlər. Çünki
Rusiya televiziya məkanında uşaqların kanal seçimi
böyükdür, onlar üçün intelektual, maarifləndirici
proqramlar üstünlük təşkil edir. Rus dilində elmi-kütləvi və öyrədici
kitabların, gözəl dizayna malik jurnalların
sayı-hesabı yoxdur. Gələcəyimizi
etibar edəcəyimiz nəsli bu gün yetişdiririk. Məncə burada qənaət etməməliyik.
Uşaqlarımızın maariflənməsinə
böyük investisiyalar qoyulmalıdır.
Nigar Adil
Olaylar.- 2018.- 6 iyul.- S.10.