DÜŞMƏN ANASININ BAŞINA

QARA BAĞLADAN İGİD

Mən həyətə daxil olanda qurban kəsilmişdi. Əyyub Bəşirov şəhid olmamışdan əvvəl dediyi bu qurbanı ilk maaşından kəsilməsini istəmişdi. Yox, şəhidin ilk maaşını almamışdılar. Əyyub özü çiyinlərdə gəlmişdi ocağına. Ancaq Böyük Qələbə arzusu yerinə yetmişdi. Şəhidin dediyi qurban kəsilməliydi. Və həyətə yığılan qohum- əqrəba, ata- ana bu qurbanlıq qoyun kimi haray çəkməyə hazır idilər. Lakin çalışırdılar ağlamasınlar. Axı, Əyyub bunu heç istəməzdi.

Bir arzusunu da demişdi Əyyub: “Əgər şəhid olsam, məni qəbristanlığın lap baş tərəfində dəfn edərsiniz. Qoy burdan keçənlər görsünlər ki, Ərəşin belə igid oğlu olub”. Belə qərara alırıq ki, elə hamımız birlikdə qəbristanlığa gedək, şəhidimizi ziyarət edək, dediyi qurbanın kəsildiyini xəbər verək. Doğrudan da bura daxil olan kimi bizi ilk qarşılayan gül-çiçəklə bəzədilmiş Əyyub Bəşirovun qəbri oldu. Şəhidin anası Rəna da, qardaşı Elçin də, bibiləri Aytən, Dilbər, Ruhiyyə də, ŞİH-in Ərəş kənd İnzibati Ərazi Dairəsi üzrə nümayəndə Qnyaz Məmmədov da dərin kədər içində idik. “Kür”ün foto- müxbiri Natiq Cəfərov yavaşca pıçıldayır: “Belə şərəfli ölüm hər kəsə nəsib olmur. Behiştlikdir yeri”.

Bəşirov Əyyub Ramiz oğlu 21 noyabr 1998-ci ildə Yevlax rayonunun Ərəş kəndində anadan olub. Zəhmətkeş, əliqabarlı Ramiz kişi ömür-gün yoldaşı Rəna ilə üç oğul böyütmüşdü: İlkin, Elçin, Əyyub.

Əyyub lap balacalığından əməksevər olub. Çətin işə girişməkdən çəkinməyib. Atası həmişə söyləyirmiş ki, o, mənim əlimdi, ayağımdı!

Ərəş kənd tam orta məktəbini qurtardıqdan sonra hərb sənətinə yiyələnmək istəyib. Ancaq imtahandan keçə bilməyib. Axır ki, 2020-ci il sentyabrın 6-da arzusuna çatıb. Müddətdən artıq həqiqi hərbi xidmət qulluqçusu işləməyə başlayıb. Sentyabrın 27-də müharibə başlayan gün artıq igidimiz döyüşlərə qatılıb. Döyüşçü yoldaşları söyləyirlər ki, Məmməd Arazın bu beytini tez-tez təkrarlayarmış:

Bu gün gərək,

Hər arzumuz Vətən,- desin.

Qılıncımız, qalxanımız,

Vətən!- desin.

Ölənlərin əvəzinə,

Qalanımız Vətən,- desin.

Bəli, Vətən deyirdi, Əyyub. Bu Vətənçün canını fəda edirdi. Mövqelərini igidliklə qoruyurdular. Yaxşı bilirdilər ki, hər bir mövqe qələbəsi də bir tarixdir, Böyük Qələbənin tərkib hissəsidir. Məhz bu səbəbdən Suqovuşan istiqamətində tank əleyhinə qumbaraatan kimi çətin bir işi məsuliyyətlə yerinə yetirirdi. Ən kiçik uğura sevinirdi. Bu sevincin özü də ilahi bir sevinc idi. Zaman – zaman itirdiklərimizi döyüşə – döyüşə alırdılar. Ayağından möhkəm yaralanır döyüşlərin birində, yarasını bağlayır ki, qanı axmasın, vuruşmaqdan isə geri qalmır. 4 saata qədər yaralı vəziyyətdə ölkə başçısının dediyi kimi “aslan kimi döyüşür”.

Artıq 7 yara almışdı. Geriyə çəkilmək fikri isə yox idi. 15 oktyabr 2020-ci ildə isə mənfur snayperin gülləsi onun cavan həyatına son qoyur. Bu döyüşdə komandiri ilə birlikdə bir neçə nəfər itirirlər. Özlərinin öldürdükləri ermənilərin sayı- hesabı isə yox idi. Yer onların leşləri ilə dolu idi.

Azərbaycanda hər kəsin sevimlisinə çevrilmiş Xudayar Yusifzadə ilə bir yerdə vuruşurdu. Xudayar mahnı oxuyanda elə şirin- şirin qulaq asırdı ki… Bu şirinliyi ona çox gördü düşmən. Həm də ailəyə, evlərinə çox bağlı idi, onlarsız yaşamağı təsəvvür etmirdi. Əyyub qardaşı qızları Zəhra və Səyyarəyə ayrıca məhəbbət göstərirdi, əzizləyirdi, imkan tapanda nazlarını çəkirdi. “Onlarsız yaman darıxıram. Heç bilmirəm necə dözəcəyəm bu şirin balalarsız?”- deyirmiş. Xəlvətcə gözaltı elədiyi qızı anasına da göstərmişdi. Müharibənin sonunu səbrsizliklə gözləyirdi…

Heç vaxt qorxmadı Əyyub. Yaxşı bilirdi ki, Azərbaycana sahib çıxan, sözü, iradəsi, əzmi, intellekti, uzaqgörən siyasəti ilə seçilən, ön cəbhədə əsgərlərimizə daim dayaq duran Prezidenti, Ali Baş Komandanı var. Ermənilərin nifrətdən alışıb yandıqlarını, hər cür təxribata əl atdıqlarını görməmək mümkün deyildi. Ermənilər kişi kimi vuruşa bilmirlər, – deyirdi döyüş yoldaşlarına. Bu zaman köksü ürəyinə darlıq edirdi. Görəsən Əyyub Bernard Sounun bu fikrini eşitmişdimi? “Nifrət qorxağın öz qorxusuna görə yaşadığı hissdir”. Bəlkə az da olsa bu fikir onu rahatlaşdırardı.

Düşmən vuruşa-vuruşa, döyüş texnikasını, uçuş aparatlarını, canlı qüvvələrini itirə-itirə geri cəkilir, strateji yüksəkliklər ermənisizləşdirilirdi.

Düşmən Suqovuşandan qovulanda elə fərəhlənirdi ki, Əyyub. Bircə Ballıqaya istiqamətində vuruşan qardaşı Elçindən narahat idi. Özü mərdliklə vuruşsa da zəng edib Elçinə deyirdi: “özünü qoru, qadan alım. Çox qabağa atılma. Mən burda sənin əvəzinə də düşmənlərə dağ çəkirəm. Bilirsən, neçə erməni anasının başına qara bağlatmışam?”

Bəli, düşmən anasının başına qara bağladan Əyyub bunu anasına da rəva gördü. Onun ölümündən sonra Elçini ordudan tərxis etdilər. O, kəndə çatanda artıq sevimli qardaşı onu sevənlərin, elin-obanın iştirakı ilə qəbristanlıqda ən uca məkanda özünə yer etmişdi.

Bəşirov Əyyub Ramiz oğlu ölümündən sonra Azərbaycan Respublikasının Prezidenti, Silahlı Qüvvələrin Ali Baş Komandanı İlham Əliyevin sərəncamı ilə “Vətən uğrunda”, “Suqovuşanın azad olunmasına görə” və “Cəsur döyüşçü” medalları ilə təltif olunmuşdur. Sonsuzadək ürəyimizdə yaşayacaqdır!

Əminə YUSİFQIZI,

Respublikanın əməkdar jurnalisti

Olaylar.- 2021.- 17-23 sentyabr.- S.18.