KÖRPÜNÜN ÜSTÜ

(poema)

Bolluğa qapısa, sitəmi çoxdu,

Bəlkə də bizdədi bunun günahı.

Kimisə köməyə gözləyən çoxdu,

Uçub körpü kimi elin pənahı.

Get- gəllər azalıb Körpünün Üstdən,

Altında suları haray salardı...

Qocalar xatirə danışar pəsdən,

Hər axşam bir belə yığnaq olardı.

Dünya insanına,ruha,mənliyə,

Sınaq körpüsüdür,sınaq körpüsü...

Bizimki qarışıq hər bir şenliyə

Həm rəhmət,həm də ki,qınaq körpüsü.

O payız ləngidik yaylaqda bir az,

Başlardı sözünə Cıqı Süleyman.

Qayğının suyunu azaltmaq olmaz,

Dünyada körpüdür bir əhdi-peyman.

Elə ki,dirəndi üzümüz qışa,

Gördük ki,qalmışıq alafsız,otsuz.

Baxıb da donmadı gözümüz qışa,

Əminin qayğısı olmadı odsuz...

Odun da gətirdik Əhmədlə hələ,

Rəhmətlik qayğıdan od-ocaq idi.

Heç zaman vermirdi fürsəti yelə,

Beləsi şenliyə bir dayaq idi.

O yay binələrə bayram gəlmişdi,

Təhlə Əsgər ilə həm də bizlərə.

Bir iki günlüyə Bayram gəlmişdi,

Gəldi bayramımız yaman gözlərə.

Təpədən dırnağa nur idi atan,

Yamanlıq gəlmirdi heç vaxt əlindən.

Addımı yaylağa qonaq tək atan,

Bayram da heç kəsin düşmür dilindən.

Ömür çox gödəkdi... qayğıyla dolu,

Hamının dərdi var nə deyim,nəsə...

Bir də ki,hər ili aran-dağ yolu,

Bizə yoldaş idi Göyüşov İsə.

O payız deyirdim bayaq mən sənə,

Rüzgar əsdirirdi sərt küləyini.

Bircə ay sonrası,elə o sənə,

Torpağa tapşırdıq Tat Hüseyini.

Əvvəllər adamlar adam balası,

Çoxu da Tanrının törpüsü idi.

Yaxşılıqlar idi ömrə çalası,

Qayğılar insanlıq körpüsü idi.

Adamlar adını eldən alandı,

Baban Hümbət kimi bir addı göstər.

Adamlar ömürdən ömür salandı,

Ənənə üstündə bir atlı göstər.

Zamana dəyişib,Ayvazov Kamal,

Quluoğlu Əhməd tək adamlar hanı?

Bir az başqalaşıb insanda amal,

Yoxdu əvəzləyən Melsə Astanı.

Bolluğu varsa da, şenniyi yoxdu,

Görürəm, az deyil günah bizdə də.

Kimisə gözləyir kəndimiz yaman,

Nəsə də çatışmır məhləmizdə də...

Olub- olacağa çarəmi var ki?

Nə qədər yaşamaq Tanrı işidir...

Nə qədər aralar qırovdu,qardı,

Qınama,məni də yaman üşüdür.

Doğma yaylaqlardan nə bezdi,doydu,,

Bu adla özünü salsa da dilə

Mamed ovçuluqda ömrünü qoydu,

Tək Şəmil söhbəti yaşayır hələ.

Qarılı-gəlinli ağlatdı dil-dil,

Bir evdə görünmür kədər sonu.

Şenlik yana-yana itirdi o il,

Sərdərov Təhməzin nakam oğlunu.

Alış-veriş idi gündəlik işi,

Bir başqa məsləki bir də seçərmi?

Körpünün Üstünnən Uğurlu kişi,

Accallın Ağayşı bir də keçərmi?

Hörmətdi adamdı Ağayşı bavam,

Hər işdə öz sözü, öz fikri vardı.

İş görən hər kəsə məsləhət verər,

Ev tikən olanda şırpı tutardı.

Alxanı demirəm... cavan bir oğlan,

Hamıya bir sirdaş, bir qardaş oldu.

Kamını almamış fani dünyadan,

Gedən yolçulara yar-yoldaş oldu.

Gün-günnən bəd gəldi,il-ildən ağır,

Çəkildi əl-ayaq,soyudu ara.

Köç etdi Ziyəddin,Bahəddin fağır,

Nə deyim,son vaxtı mən olanlara?

Hələ Teymur dayım... yaxşı bir insan,

Təbi qaynar idi,sinəsi dolu.

Şirin danışardı, şirin gəzərdi,

Aşağı-yuxarı Qaş Məhlə yolu.

O günlər haraya, bu günlər hara,

Burda olardılar hər səhər-axşam.

Sərdərrin Məhəmməd, Veysəllin Qara,

Usta Avdırrahman, Guallın İslam.

Molloğlu Məhəmməd cana dəyən can ,

İlyaz da, İslam da doymazdı sözdən. .

Xaloğlu İsaxan,İlhan,Ədilxan

Yeznəm Museyib də ayrıldı bizdən..

Olub-olanları yada salanda,

Adamın min yerə gedir xəyalı.

Körpünün Üstündə olardı bir vaxt,

Niyazı, Mustafa, Abbasnan Alı.

Talelər oxşamır, həm də təzə-tər...

Həm də hər birinin öz vəhmi,qeyzi..

Daha olmayacaq Buludov Ənvər,

Bayramov İbrahim,Quliyev Feyzi.

Alan yaxşılardan örnəyi alır,

Axtarma Meydanı, nə Məhəmmədi.

Sanma ki,bircə gün rəhmətsiz qalır,

El - oba yanında Nurəddin, Sədi.

O biri Nurəddin... qaravuluydu,

Yaman bağlanmışdı yuvaya, yurda.

Rəşid də, Söyün də xatirə qoydu,

Bir Şavan kişi də varıydı burda.

Köç yaman başlayıb,yaman,indidən,

Bu dünya kimlərə görün dar oldu.

Körpünün Üstündən ayrılıb gedən,

Bu dəfə Kərimnən Allahyar oldu.

Eldar da görmədi bu ilki yayı,

Sular tək dəyişib günün axarı.

Calada unudub bulağı, çayı,

Məhlə yaman gedir üzüyuxarı...

Telmannan nə deyim? Həlimnən, həlim,

Amansız ayrılıq gerçəkdi, gerçək.

Yadımdan çıxmayıb bir də Müsəllim,

Bir də... bu Körpüdən kimlər keçəcək?

Nəyi xatırlayir gedib-gələnlər,

Kim yazıb,deyəcək sonuncu sözü.

Yarğanın üstündə ey neçə illər,

Novruz kişinin də qalacaq izi.

Kəsilmir axının ardı - arası,

Günün nə axşamı, nə də səhəri.

Təzədi Zahidnən Sabir yarası,

Fəxrəddin, Ziyadxan Murad xəbəri.

Ayrıla bilmirəm dəftər - qələmdən,

Məni yaxalayır yeni bir xəbər:

Sonuncu dəfədi, keçdi Körpüdən,

Ziyəddin müəllim, Bayramov Əsgər.

Belədi neyləyək,gərdişi-dövran,

Hər vaxtın öz hökmü,öz fərmanı var.

Dəyişir huyunu vərdişi-dövran,

Deyirlər hər dərdin öz dərmanı var.

Dünyanın buzları quraq olurlar,

Çaylara nə qədər körpü yaranır.

İnsanlar ayrılır,uzaq olurlar,

İnsanlıq deyilən körpülər yanır.

Əl-ayaq kəsilir elə bil qəsdən,

Adamlar arası sevgi sozalır.

Get-gəllər azalıb Körpünün Üstdən,

İnsanlıq çoxalır,insan azalır!

Kamandar EYVAZLI

Olaylar.- 2022.- 1-7 aprel.- S.22.